Siedemnaście Turniejów Adama Małysza cz. 4. - 2011 i podsumowanie

Zakończony właśnie 59. Turniej Czterech Skoczni był siedemnastym w karierze Orła z Wisły. Znów podium Turnieju było blisko, znów się nie udało. Na pocieszenie zostały dwa miejsca na podium poszczególnych konkursów i nieco radości po dalekich skokach.

Tu można przeczytać część pierwszą, część drugą i część trzecią.

59. Turniej Czterech Skoczni zaczął się dla wiślanina źle. Gdy po kwalifikacjach trafił w pierwszej rundzie inauguracyjnego konkursu na Thomasa Morgensterna, polscy kibice zacierali ręce, uważając, że Małysz może w parze pokonać lidera PŚ i pozbawić go pewności siebie. A w najgorszym wypadku, skacząc w podobnych warunkach, sprawdzi, ile jeszcze do niego traci. Stracił 16,5 metra, bo skok zepsuł. Do drugiej serii wszedł prawie cudem, bo Larinto, który był najlepszy w kwalifikacjach zepsuł swój skok jeszcze bardziej i Adam załapał się jako przedostatni z lucky loserów. Już w drugiej serii (131,5 m to była piąta odległość drugiej serii) pokazał, że pierwszy skok był wypadkiem przy pracy, ale pozwolił na awans z 21 miejsca na „zaledwie” 11.

Potem było zdecydowanie lepiej. Małysz, inaczej niż wielu innych skoczków z czołówki, poradził sobie z trudnymi warunkami podczas jednoseryjnego konkursu, nazwanego przez Austriaków „Noworocznym Skandalem” i zajął 3. miejsce. Dzięki temu awansował w klasyfikacji Turnieju na czwartą lokatę. Po zawodach w Innsbrucku zrobiło się jeszcze radośniej. Tutaj Małysz oddał dwa naprawdę znakomite skoki w zupełnie sprawiedliwym konkursie i musiał uznać wyższość tylko niedoścignionego w tym czasie Thomasa Morgensterna. Drugie miejsce w Innsbrucku było jego 87 miejscem na podium w PŚ i pozwoliło mu awansować na trzecie miejsce w Turnieju. Wyprzedził Mattiego Hautamaeki o zaledwie 0,4 punkta.

Taki jednak los, lub może uczciwiej przyznać, nierówna forma, nie mogła przynieść ostatecznego sukcesu. Małysz nie obronił „pudła” w Bischoffschoffen. Znów zepsuł skok w pierwszej serii i choć wygrał swą parę, to na półmetku zajmował dopiero 13. miejsce. Skok w drugiej serii pozwolił mu awansować na 10. w konkursie. I choć ostatecznie w klasyfikacji Turnieju wygrał z Matti Hautamaeki, to zza pleców wyskoczyli jeszcze Tom Hilde, Manuel Fettner i Martin Koch, którzy skakali dużo dalej. Ostatecznie Turniej wygrał Morgenstern przed Ammanemm i Hilde, któremu miejsce na podium zapewniło zwycięstwo w ostatnim konkursie. A Adam zakończył tegorocznego „Wielkiego Szlema” na miejscu szóstym. Na pocieszenie mamy choćby to, że Adam wrócił na podium w poszczególnych konkursach po długich czterech latach.

"Ten Turniej oceniam jako dziwny pod względem zróżnicowania konkursów, zmiennych warunków, przypadkowości. Wygrał jednak najlepszy, wydaje mi się, że zasłużenie, bo skakał najrówniej i najdalej" - skomentował 6.01.2011 w Bischofshofen Małysz.

Podsumowując w pigułce dokonania Orła z Wisły na przestrzeni ostatnich 17 lat: Adam Małysz na 17 Turniejach wystąpił w 59 konkursach, 2 z nich wygrywając a 12 razy stając na podium (2-5-5).

Adam Małysz na podium poszczególnych konkursów, chronologicznie:

6 stycznia 1997 Bischofshofen - 2. miejsce

1 stycznia 2001 Garmisch-Partenkirchen - 3. miejsce

4 stycznia 2001 Innsbruck - 1. miejsce

6 stycznia 2001 Bischofshofen - 1. miejsce

1 stycznia 2002 Garmisch-Partenkirchen - 3. miejsce

4 stycznia 2002 Innsbruck - 2. miejsce

1 stycznia 2003 Garmisch-Partenkirchen - 2. miejsce

29 grudnia 2004 Oberstdorf - 3. miejsce

3 stycznia 2005 Innsbruck - 2. miejsce

30 grudnia 2006 Oberstdorf - 3. miejsce

1 stycznia 2011 Garmisch-Partenkirchen - 3. miejsce

4 stycznia 2011 Innsbruck - 2. miejsce