Okiem Samozwańczego Autorytetu: "Nerwosol poproszę"

Kamil Stoch obiecał, że emocji nie zabraknie i faktycznie, nie brakuje. Na ostatniej prostej pucharowych zmagań dwaj główni pretendenci zmieniają się na prowadzeniu i nawzajem odbierają żółty plastron a z tyłu zbliża się jeszcze ten trzeci...

Sytuacja zmienia się jak w kalejdoskopie, nie brakuje niespodzianek. Terminarz jest napięty i dużo wydarzyło się w tym tygodniu pucharowej karuzeli. Emocje jak na kolejce górskiej. Uporządkujmy to trochę chronologicznie. Zaczęło się od Falun. Kto by pomyślał, że w sobotę wieczorem uznamy konkurs w Szwecji za zasadniczo udany? Falun było pechowe. Jeden, jedyny nieudany na skoczni Lugnet skok Kamila Stocha wypadł akurat w serii konkursowej. Podium przegrał o pół punktu, rekord skoczni stracił o pół metra i musiał oddać plastron Peterovi Prevcowi. Wtedy nam się wydawało, że w Lahti musi być już tylko lepiej.

Tymczasem po Falun... Nie wiem, co się stało po Falun. Czy Łukasz Kruczek kazał chłopakom zasuwać do Lahti na piechotę z plecakami pełnymi cegieł? Obił ich po piętach kijem? Może zaraził ich jakimś wirusem wywołującym wiotczenie mięśni? Cokolwiek to było, Dawid Kubacki jest na to uodporniony a Kamila złapało tylko na chwilę. Ale reszta? Po fatalnym występie w konkursie indywidualnym przyszła sobotnia drużynówka. Ach, ta drużynówka.

Słyszałem o facecie, który samotnie, uzbrojony tylko w wypisany długopis, obrabował bank sąsiadujący z komendą miejską policji. Słyszałem o facecie, który przy pomocy prymitywnej motyki i kubka wody obronił amazońską wioskę przed niepoliczonymi a dzikimi hordami czerwonych, jadowitych mrówek. Słyszałem o facecie, który w rękawicach bokserskich na nogach złapał małego komara za lewe skrzydełko. Ale nasi skoczkowie też dokonali nie lada wyczynu. Przegrali w drużynówce z Czechami i Finami. Jak ktoś chce, to niech się pociesza, że chociaż wygrali z Japonią. Ale pocieszać się wygraną z Japonią bez kontuzjowanego Kasai i z chorym Takeuchim to jak chwalić się, że się oklepało michę Najmanowi w MMA.

Tak przy okazji zauważyliście, że Czesi mają takie ciepłe, przytulne nazwiska? Cestmir Kożuszek, Roman Kołderka... Z takimi nazwiskami nie da się budzić postrachu wśród przeciwników. Co innego na przykład Austriacy. Taki Stefan Kraft. Kraft znaczy siła. Thomas Diethart. Kojarzy się z porucznikiem Johnem McClanem. Albo Schlierenzauer. Nie wiadomo co to znaczy i z niczym się nie kojarzy, ale brzmi tak, że strach się bać. Ok, wracamy do sportu.

W niedzielę nie było specjalnie lepiej. Ziobro przesmyknął się do konkursu i tyle. Ręce załamać. Osobiście pocieszam się dwiema myślami. Pierwsza to taka, że być może sztab zaaplikował chłopakom jakiś trening, który ma przynieść efekty na Mistrzostwa Świata w Lotach. Druga myśl to taka, że w sumie, z całą sympatią dla Piotrka, Janka, Maćka i Klemensa - życzę im jak najlepiej i ściskam kciuki w każdym konkursie, w tej chwili najważniejsze jest nie to, czy oni zakończą sezon w drugiej czy trzeciej dziesiątce. Im bliżej finału tym bardziej na pierwszy plan wysuwa się ta jedna, jedyna kwestia - czy w Planicy Polak wzniesie do góry Kryształową Kulę?

Na razie wygląda to nieźle. Od strony dramaturgii też. Kamil w Falun stracił plastron. Smutek. W pierwszym konkursie w Lahti nieco odrobił strat, ale wciąż był drugi. W dodatku nagle koledzy przestali skakać. W drugim indywidualnym w Finlandii Polak znów wyszedł na prowadzenie i wypracował sobie nieco większą przewagę. W dodatku w niedzielę Kamil udowodnił, że Severin Freund jednak jest do pokonania. Ale ledwo wylądował prawie na płaskim, okrzyk radości jeszcze nie przebrzmiał, a tu Stoch się łapie za kolano i krzywi z bólu. No horror. Po konkursie zapewniał, że już przeszło, że w porządku, ale czy aby na pewno?

Freund (też przyjemne nazwisko) skakał ostatnio jak dobrze nakręcona maszynka do wygrywania. Niemiec jeszcze przed Igrzyskami w Soczi awansował w klasyfikacji generalnej na piąte miejsce a po trzech konkursach w Skandynawii przesunął się na trzecie, ale na pięć konkursów przed końcem traci do lidera 224 punkty. Chyba jednak walka o Puchar rozegra się między Polakiem a Słoweńcem a w tej chwili to Kamil jest na lepszej pozycji, również mentalnej.

W liczbach wygląda to tak:

Kami, lideruje też w poczcie zwycięzców:

... oraz w tabelce podiumowej (w której witamy serdecznie Silnego Stefka)

Z okazji dwunastego zwycięstwa Kamila Stocha, które jest jednocześnie jego 25. podium w PŚ, mam dla Was jeszcze jedną tabelkę. Warto zobaczyć, gdzie na liście na zwycięzców konkursów PŚ jest teraz Kamil. I gdzie plasuje go jego 25 podiów. A w poniższej tabelce porównałem go z najgroźniejszymi rywalami tej zimy. Po kolei - zawodnik, jego wiek, ilość sezonów, w których był sklasyfikowany (startował choć raz, choćby w kwalifikacjach) i suma podiów:

No i jeszcze Polacy:

W porównaniu z poprzednim zestawieniem Kamil bez zmian, Dawid malutki awans, reszta spadek.

Cytat zupełnie na temat: Igor Błachut: "Dwaj Finowie będą czekać na tych, którym ewentualnie podwinie się noga." Albo powinie nogawka.

Cytat zupełnie nie na temat: "Sztuczna inteligencja nie ma szans w starciu z naturalną głupotą"

Tyle na dziś, kolejne konkursy czekają nas w Kuopio, Trondheim i Oslo. Tylko dwie rzeczy są pewne - narty.