Kenneth Gangnes: Przeszedłem piekło

Od feralnego zgrupowania w Stams, podczas którego Kenneth Gangnes nabawił się poważnej kontuzji, minął już ponad rok. Choć wydawało się, że zerwane po raz trzeci więzadła, które stały się niemal przekleństwem Norwega, mogą przekreślić jego dalszą karierę, podopieczny Alexandra Stoeckla już podczas Letniego Grand Prix powrócił na arenę międzynarodową. W ubiegłą sobotę wywalczył także tytuł letniego wicemistrza kraju.

- Byłem tak przygnębiony, że nie chciałem trenować, nie potrafiłem nawet oglądać skoków. Wiedziałem, że w końcu nadejdzie czas, kiedy będę musiał podjąć decyzję. Zastanowić się, czy po raz trzeci podołam powrotowi na skocznię – wspomina zawodnik.

Z urazem, który wykluczył go z ubiegłorocznej edycji Pucharu Świata, Gangnes w przeszłości zmagał się już dwukrotnie. Wówczas kontuzje dotyczyły prawego kolana. - Przeszedłem piekło. Ostatnia kontuzja, tym razem w lewej nodze, była najpoważniejsza ze wszystkich, jakich dotąd doświadczyłem. Uszkodzeniu uległa łękotka oraz więzadło krzyżowe. Moje kolano nie było w stanie normalnie funkcjonować.

Pełen podziwu wobec swojego podopiecznego jest Alexander Stoeckl. Trener reprezentacji przyrównuje go do mitycznego Syzyfa. Kontuzja pokrzyżowała mu plany w najlepszym momencie w całej dotychczasowej karierze. Będąc niemal u szczytu, po zajęciu trzeciego miejsca w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, przez uraz powrócił do punktu wyjścia i został zmuszony do budowania dobrej dyspozycji od samego początku. - Kenneth zmagał się z tym problemem już wcześniej, więc doskonale wiedział, ile potrwa proces rekonwalescencji i jak wiele będzie go to kosztowało. Kiedy coś takiego zdarza się już trzeci raz, nie możesz być całkowicie pewien w kwestii powrotu do skoków.

- Mimo wszystko powrócił, co jest ogromnym dokonaniem. Niewielu zdołałoby to zrobić w takich okolicznościach – kontynuuje poruszony szkoleniowiec.

Mimo kontuzji, federacja nie odsunęła się od 28-latka. - Bycie częścią reprezentacji to wspaniałe uczucie. Podczas przerwy, jeździłem z kadrą na zgrupowania. Dzięki stałej obecności w tym środowisku, iskierka nigdy we mnie do końca nie zagasła. Nie wiem, czy jestem silniejszy od innych, ale na pewno drzemiąca we mnie pasja jest ogromna. Kocham narty, odgrywają w moim życiu ogromną rolę. Nie wybaczyłbym sobie, gdybym po ostatnim incydencie zrezygnował ze skoków. Igrzyska olimpijskie zawsze były moim głównym celem.

- Być może mój powrót będzie sygnałem dla kogoś, kto już zdążył się poddać. Człowiek jest w stanie stawić czoła każdej sytuacji, nie tylko w sporcie, ale i w życiu – puentuje Norweg.