Norwegia vs Finlandia - Porównanie osiągnięć

Kolebką skoków narciarskich jest Skandynawia, dokładnie rzecz ujmując Norwegia. Rezydujący, od niedawna, w ciepłej Hiszpanii trenerski mag Mika Kojonkoski stara się przywrócić skokom norweskim należne im już choćby z tej racji miejsce. Nie powinno, więc dziwić, że tym razem w porównaniu osiągnięć na skoczniach znalazła się akurat ta para.

Na początek proponuję zająć się występami reprezentantów Skandynawii w Turnieju Czterech skoczni choćby ze względu na fakt, iż tak niedawno zakończyła się 53 edycja Turnieju. Trzy zwycięstwa Sigurda Pettersena w 52 edycji TCS sprawiły, że potomkowie Wikingów mają o jedno zwycięstwo konkursowe więcej. Niemniej fińscy zawodnicy częściej stawali na niższych stopniach podium, co w efekcie daje im pod tym względem przewagę 30 miejsc medalowych. Liczba startów w obu przypadkach jest zbliżona z niewielką przewagą skoczków norweskich.

Wyniki te przełożyły się na taki a nie inny obraz klasyfikacji generalnej TCS:

Również tu obie reprezentacje mają podobny dorobek. Norwegowie i wszyscy pozostali powinni jednak pamiętać, że jedynym, któremu udało się wygrać na skoczniach w Niemczech i Austrii przez trzy lata z rzędu jest Bjoern Wirkola. Skoczkowie Finlandii i Norwegii wygrywali statystycznie niemal, w co drugim Turnieju. Wirkola razem z Jensem Weissflogiem mogą pochwalić się 10 zwycięstwami konkursach podczas rozgrywania TCS. Drugie miejsce w tak sporządzonym rankingu zajmuje Matti Nykaenen z 7 wygranymi.

Na dobrą sprawę trudno rozstrzygać, kto lepszy? Wniosek, jaki wypływa z tej kwerendy nad zaszłościami historycznymi płynie jeden Janne Ahonen zdetronizował już Mattiego Nykaenena pod względem sukcesów w Turnieju Czterech Skoczni. Legenda Bjoerna Wirkoli trwać będzie jeszcze czas jakiś. Sigurdowi Pettersenowi najbliżej do tego, lecz jego aktualna dyspozycja raczej nie pozwala snuć podejrzeń by, w tym sezonie, zbliżył się choć na trochę do osiągnięć swego poprzednika.

Mistrzostwa Świata

Kolejnym polem rywalizacji skoczków obu państw są niewątpliwie mistrzostwa świata. Nic nie ujmuję Igrzyskom Olimpijskim, lecz najbliższe czekają nas dopiero 2006 roku. Natomiast już w lutym 2005 zjadą się do Oberstdorfu najlepsi zawodnicy by podzielić się 4 kompletami medali w kategorii skoki narciarskie. Dlatego też prześledzimy jak w historii spisywały się podmioty naszych dociekań.

Zawodnicy z Norwegii 16 razy zdobywali tytuł mistrza świata w konkursach indywidualnych. Rekordzistą pod tym względem jest pierwsza wielka legendarna postać norweskich skoków Birger Ruud. Dość powiedzieć, że do lutego 2003 nikt na świecie nie powtórzył wyczynu zdobycia trzech tytułów mistrza świata w skokach narciarskich. Bjoern Wirkola był na dobrej drodze, lecz zabrakło mu jednego tytułu by zrównać się z rodakiem. Tommy Ingebrigtsen jest ostatnim skoczkiem norweskim, który zdobył ten tytuł. Stało się to 18 marca 1995 na średniej skoczni w Thunder Bay. Zbliża się, zatem okrągła rocznica, pytanie czy Mika Kojonkoski zdoła wskrzesić ducha walki będącego w rozsypce „Victory Gangu?

Janne Ahonen 22 lutego 1997 na średniej skoczni w Trondheim zdobył swój pierwszy (i na razie jedyny) złoty medal MŚ w konkursie indywidualnym. Jest to także ostatni złoty medal dla Finlandii (ciągle rozpatrujemy konkursy indywidualne). W sumie zawodnicy fińscy mają na swym koncie 7 tytułów mistrzowskich. Wielu pewnie zdziwi ten fakt, ale Matti Nykaenen wcale nie dominuje w tej kategorii. Jego dorobek to cztery medale 1 złoty, jeden srebrny i dwa brązowe.

Akurat w tej skali porównawczej szala naszej wagi wyraźnie przechyla się na korzyść Norwegów. Dotyczy to także liczby medalistów. Lista norweskich medalistów jest znacznie dłuższa.

Loty narciarskie.

Jedyna skandynawska skocznia mamucia znajduje się w norweskim Vikersund. Nie oznacza to wcale, że potomkowie wikingów są znacznie lepszymi „lotnikami Rekord świata należy wszak do Fina Matti Hautamekiego. W liczbie tytułów mistrzowskich (indywidualnych) oba kraje idą łeb w łeb. Tytuły Roara Ljoekelsoeya i Ole Gunnara Fidjestoela równoważone są osiągnięciami Jari Puikonena oraz Matti Nykaenena. Trzy medale srebrne i 6 brązowych powoduje, że w tym porównaniu lepiej wypada drużyna fińska, choć dodać należy, że to nie, kto inny, ale Norwegowie pokonali Finów w pierwszym konkursie drużynowym podczas mistrzostw świata w lotach narciarskich w Planicy. Per saldo wychodzi, więc niemal remis.

Puchar Świata.

W tej kategorii porównawczej zdecydowanie zwyciężają zawodnicy z krainy 1000 jezior. Norwegowie mogą się poszczycić zaledwie dwiema kryształowymi kulami (Veggard Opaas oraz Espen Bredesen). Gdy położymy na naszej szali wynik Matti Nykaenena (cztery Puchary Świata) już to wystarcza by wskazać zwycięzcę tego porównania. Pamiętajmy jednak o takich zawodnikach jak Ari Pekka Nikkola, Toni Nieminen i rzecz oczywista Janne Ahonen, który nie kryje, że ma chrapkę na kolejny puchar do swej kolekcji.

Gdy weźmiemy pod uwagę sukcesy w poszczególnych konkursach Pucharu Świata przewaga fińskich skoczków jest widoczna bardzo wyraźnie. Nie może być inaczej, gdy ma się takich multimedalistów, jak Matti Nykaenen lub Janne Ahonen. Dorobek sportowy obu fińskich skoczków (w Pucharze Świata) wystarcza by przebić osiągnięcia wszystkich Norwegów, którzy kiedykolwiek wystąpili w Pucharze Świata.

Lepiej (dla Norwegii) przedstawia się sytuacja w Pucharze Narodów w sezonie 1982/1983 odnieśli pierwsze zwycięstwo w tej rywalizacji. Finowie podobny sukces odnieśli po raz pierwszy w sezonie 1984/1985.

Skandynawscy zawodnicy w sumie dziesięciokrotnie zdobywali Puchar Narodów.

Norwegia 1987, 1994, 2004

Finlandia 1988, 1995, 1996, 2000, 2001

Igrzyska Olimpijskie.

W pamięci kibiców skoków narciarskich w Finlandii najsympatyczniej zapisała się chyba Olimpiada w Calgary. Rozgrywana w Lillehammer w 1996 przyniosła spory sukces sportowy skoczkom norweskim. Królowali na niej Lasse Ottesen oraz Espen Bredesen.

Więcej medali na skoczniach olimpijskich zdołali zdobyć jednak zawodnicy Norwegii. W obu krajach najwięcej krążków zdobywali legendarni skoczkowie. Matti Nykaenen, jest jedynym skoczkiem na świecie, który z jednej olimpiady (Calgary 1988) wyjechał z 3 złotymi medalami (dwa indywidualnie oraz 1 w drużynie). Birger Ruud mistrzem olimpijskim był dwukrotnie w czasach, gdy w programie Igrzysk rozgrywano jeden konkurs.

W ubiegłym sezonie po światowych skoczniach przetoczył się norweski walec gangu Kojonkoskiego, w kolejnym sezonie jedynie Roar Ljoekelsoey stara się dopaść gromiącego swych rywali Janne Ahonena. Takie już są skoki, nie ma w historii tej dyscypliny sportu takiego skoczka, który by zgarnął wszystkie trofea, jakie są do zdobycia w jednym sezonie. Obojętnie czy będziemy analizowali karierę Nykaenena, Weissfloga, Ruuda czy naszego Adama Małysza. Jest to sport dla prawdziwych twardzieli i trzeba naprawdę talentu, a przede wszystkim ogromu pracy by utrzymać się na szczycie choćby przez trzy sezony.