Okiem Samozwańczego Autorytetu - ドラゴンクロー

Przyczajony Tygrys, Ukryty Smok. Ludzie mojego pokolenia będą w szoku, że ten film ma już 23 lata, młodsi się zdziwią, że przywołuję taki staroć, najmłodsi nie skumają w ogóle co to za hasło. 

A wielu z nas jest w szoku po tym, co zrobił Smok w Sapporo. Ci, co lepiej znają skoki, są tylko lekko zdziwieni. Nie kumających o co ten szum nie ma natomiast wśród czytelników moich felietonów i bardzo dobrze. Bo ja mam bardzo wyrobioną publikę. Mogło się wydawać, że obrońca Kryształowej Kuli popadł w przeciętność, że pięciu sezonach spędzonych w ścisłej światowej czołówce, po dwóch pucharach świata, wyprztykał się już ze zwycięstw, podiów i błysku. Tymczasem Neojapończyk wygladał na rodzinnej ziemi tak, jakby zamierzał się włączyć do walki o swój trzeci puchar. 

W czym tkwi tajemnica jego sukcesu? Cierpiał do tej pory na nostalgię, a w domu poczuł się lepiej? Zupka ramen u babci? Odpoczął dzięki odpuszczeniu sobie konkursów w Zakopanem? A może w domku mu obstalowali nowy sprzęt? Lepsze nartki przyszykowali? Kombinezonik przeszyli? Coś tam chyba było na rzeczy. Tylko ktoś bardzo naiwny mógłby pomyśleć że doskonałe wyniki Ryōyū Kobayashi były dziełem jedynie sprzyjających warunków wietrznych. Które owszem, wtrąciły do trzydniowej rywalizacji na Okurayamie całkiem sporo groszy, ale na pewno nie przywiały mu 260 punktów. A może to był po prostu dobry tydzień dla Kobajaszich? W końcu Junshiro też zapunktował, Yūki Kobayashi zebrał dobre recenzje za debiut w Celticu Glasgow a Kamui Kobayashi wrzucił na Instagrama filmik w okularach przeciwsłonecznych, w których wygląda naprawdę kozacko. 

To było takie klasyczne Sapporo, które conieco namieszało w klasyfikacji generalnej. Wielu trochę na tej wycieczce zyskało, wielu straciło. Niestety, stracił trochę Dawid. Od jakiegoś czasu ścigający go Granerud robił mały krok do przodu, potem trochę mniejszy wstecz. Tym razem podreptał trochę szybciej, choć nie wygrał ani razu. Japoński wiatr przyczynił się do tego, że Dawid stracił szansę na kontynuowanie swojej fantastycznej passy. 10 podiów z rzędu i koniec. Nie pobije rekordu Ahonena (13), nie wyprzedzi Petera Prevca (12). Wyrównał swój własny wynik sprzed 3 lat. Wtedy jego serię też przerwała Okurayama. A ponieważ niedzielne zawody ukończył na 11. miejscu, w stawce zawodników nie ma już nikogo, kto od początku zimy zawsze zajmowałby lokatę w pierwszej "10". 

Jak ktoś chce narzekać i marudzić, to niech sobie narzeka i marudzi. A ja patrzę na Dawida z podziwiem. 16 konkursów. Pięć zwycięstw, cztery drugie miejsca, trzy trzecie. Dwa razy czwarty, raz szósty i jeden raz jedenasty. Jedno miejsce szóste i jedno jedenaste w zawodach mocno wypaczonych przez wiatr. Średnia punktów na konkurs przed tym jedenastym miejscem wynosiła 76, teraz spadła do 72,75 ale to jest nadal kosmiczny wynik. Gdyby punktował tak dalej, pobiłby kilka poważnych rekordów. To jest moment na standing ovation. Mamy właśnie półmetek pucharu świata, jeśli chodzi o rywalizację indywidualną. 16 konkursów jeszcze przed nami. Nikt nie wie, jak to się skończy, ale mamy wspaniały sezon i emocje najlepsze z możliwych - Polak walczy o Kryształową Kulę i na półmetku jest na czele wyścigu. 

Ciekawe, czy jeszcze zobaczymy kiedyś Noriakiego Kasai choćby w kwalifikacjach do Pucharu Świata. Czy te piątkowe i sobotnie serie były ostatnimi szansami starego samuraja? Nie przesądzam, bo ten facet tyle razy nas zaskakiwał, że wszystko jest możliwe. Skoro prawie udało się wieku 50 lat, to może uda się w wieku 51? W piątek do występu w konkursie zabrakło 0,4 pkt. Za rok Noriaki będzie o rok mądrzejszy, o rok bardziej doświadczony.  Ja to na miejscu FIS i organizatorów w Sapporo dałbym mu dożywotnią dziką kartę. A jakby ktoś chciał zobaczyć, jak Kasai skakał w Sapporo w 1988 roku to proszę bardzo. 

Japończycy nie potrafią okiełznać wiatru, ale przynajmniej śnieg załatwili. Oglądając japońskie zawody w pięknych okolicznościach przyrody (rym niezamierzony, z inspiracji mojej żony) pomyślałem -  niech Europa zazdrości białego puchu w takiej ilości. Skoki to dyscyplina zimowa - nie jest to myśl odkrywcza, ani nowa. Wiadomo, że sport jest w tym wszystkim najważniejszy, ale widok skoczni w śniegu jest jakiś przyjemniejszy. Nie wiem czemu te rymy tak się do mnie przyczepiły, może się jakiemuś poecie znudziły? Ok, basta, wystarczy, dośc już rymowania, najwyższy czas wrócić do zwykłego pisania. To był rym ostatni - szczerze obiecuję, z dalszego rymowania na dobre rezy... z rymami daję sobie już spokój.

O matko, przyczepiły się do mnie te rymy, jak złe warunki do Kamila. No jak ktoś myślał, że może chociaż w kapryśnym Sapporo szczęście uśmiechnie się do naszego mistrza, to się rozczarował. Może los odwróci się w Kulm? Z całą pewnością Stoch wyszlifował już formę na tyle, że jest w stanie stawać na podium. A że loty narciarskie bardzo lubi Piotr, to też wszyscy wiemy. Kocha on te mamuty a skocznia w Kulm nawet tę miłość kiedyś odwzajemniła. Jestem więc spokojny o to, że weekend w Austrii będzie dla Biało-Czerwonych lepszy, niż ten na Hokkaido.

A tak jeszcze wracając do Japonii, to powiem Wam, że muszę się uderzyć w pierś. Krytykowałem Thomasa Thurnbichlera za to, że wziął tam tylko pięciu skoczków, choć mógł sześciu. A on wiedział co robi. Dzięki temu po raz pierwszy tej zimy w którymś konkursie zapunktowali wszyscy Polacy. Nie udało się to gdy wystawialiśmy grupę krajową. Nie udało, gdy jeździliśmy w siedmiu. Nie udało, gdy jeździliśmy w sześciu. No to wziął pięciu i wszyscy zapunktowali. Sprytne, nie? No to teraz trzeba podnosić poprzeczkę i jednak próbować zrobić tak, by zapunktowało sześciu. Swego rodzaju osiągnięcie mają też Szwajcarzy. Swoje pierwsze punkty zdobył w niedzielę powracający po kontuzji Peier. A że punktował też Deschwanden, to Szwajacarzy po raz pierwszy mieli konkurs z dwoma punktującymi zawodnikami.

Drużyną, która najmocniej odczuła na swojej skórze ekstrema japońskich zawodów, była chyba Słowenia. Weźmy na tapet sobotę. Jelar, któremu na 16 konkursów przydarzyły sie tylko 4 bez punktów, odpadł w kwalifikacjach. Kos, który punktował w 14 konkursach, był 44. A wicelider PŚ, Lanišek, zajął przedostatnie miejsce. Tymczasem Žak Mogel, który w piątek się nie zakwalifikował, a w niedzielę był 40., w sobotę finiszował na 10. pozycji. Dodajmy do tego czwarte miejsce spisującego się do tej pory słabiutko Domena i mamy cały obrazek. Za to w niedzielę ciekawie mieli Norwegowie. Zdarzało im sie w tym sezonie punktować w siedmiu a najsłabiej było, jak do drugiej serii wprowadzali czterech skoczków. Tym razem było trzech. Ale tu chociaż ilość przeszła w jakość, bo że Granerud był drugi, to normalka, ale Forfang na piątym to niespodziewany bonus a i Sundal po pięciu bardzo słabych konkursach wykręcił najlepszy wynik nie tylko tej zimy, ale nawet w karierze. Albo takie kwiatki - trzydziesty zawodnik w niedzielnym konkursie stracił do zwycięzcy 120 punktów. Różnica między jego pierwszy a drugim skokiem? 34 metry. To i tak mało. Jelar miał 48,5 metra.  Bezlitosny Susanoo stwierdził że taka impreza nie obejdzie się bez jego ingerencji i kilku skoczków wyjątkowo bolesnie odczuło jego wybuchowy charakter.

Rzućcie okiem na 10 skoczków, którzy w Sapporo najbardziej obłowili się punktowo: Kobayashi 260, Granerud 220, Kraft 158, Kubacki 154, Stoch 90, Wellinger 90, Tschofenig 83, Żyła 79, Lanišek 69, Eisenbichler 68. I porównajcie tę listę z czołową "10" sprzed konkursów w Japonii. Przypomnijcie sobie, jak zabetonowana była pierwsza piątka i podium. Tym razem na 9 podiumowych miejsc 4 zajęli zawodnicy, którzy jeszcze na nim nie stawali. Z jednej strony się zżymam na mało sprawiedliwe rezultaty, z drugiej cieszę, że zrobiło sie trochę ciekawiej. Aż chciałem zadzwonić tam do tej Japonii, choć sam nie wiedziałbym, czy ich opieprzyć, czy pochwalić. Ale i tak nie zadzwonię, bo nie mam numeru. A jechać za daleko.

Do Kosowa jest znacznie bliżej. Wie o tym Sophie Sorschag. Austriaczka, która poprztykała się z własną federacją i została wykluczona wiosną, od dłuższego czasu negocjowała z różnymi krajami w sprawie obywatelstwa i możliwości występowania na skoczni pod ich flagą. Plotkowano między innymi o Estonii, co już wydawało się lekko egzotycznym kierunkiem. Ale efekt przerósł najśmielsze oczekiwania. Osobiście mam wrażenie, że to jakiś polityczny happening. Kosowo, uznawane za niepodległe państwo przez mniej, niż połowę krajów, według dostępnej mi wiedzy nie ma i nigdy nie miało żadnej skoczni narciarskiej. Chyba, że ktoś sobie przed domem ze śniegu uklepał. Śnieg, owszem tam bywa, bo mimo klimatu podzwrotnikowego, mają tam wysokie góry. Jestem szalenie ciekaw, ilu Kosowian kiedykolwiek widziało konkurs skoków narciarskich. Mają - owszem - własny komitet olimpijski i nawet wysłali już ekipy na dwie ostatnie olimpiady zimowe. Do Pjongczangu zjazdowca (zresztą też urodzonego poza Kosowem, bo w Słowenii) a do Pekinu tegoż zjazdowca do pary z narciarką zjazdową. Sophie, serio? To już mogłaś Algierię wybrać. Mają bogatsze tradycje, bo przynajmniej mieli tam skocznie!

Zaczyna się robić interesująco, wyłania się grupa ucieczkowa. Jakby ktoś szukał regulaminu, to znajdzie w felietonie pt. Petarda.

Cytat zupełnie na temat:

"Z budowaniem drużyny jest podobnie jak z robieniem słonia. Dużo kurzu, szumu, a efekt za dwa lata."

Wojciech Łazarek - przypomniany przez Igora Błachuta.

Cytat zupełnie nie na temat:

"Der Atem kalt wie Eis 

Obwohl die Erde brennt 

Wo do auch bist, da word' ich sein 

Ich lebe jetzt, ich lebe hier in dieser Welt 

Ich atme durch voller Gier"

Klaus Meine, Matthias Jabs, James Kottak

I to było na tyle z Sapporo, gdzie wiatr zatańczył z belkami, Smok ryknął, a w kwalifikacjach dwukrotnie wystąpił 50-letni Noriaki Kasai. Takie to były konkursy, proszę wycieczki. Za tydzień pierwszy mamut tej zimy. W Kulm tylko dwie rzeczy są pewne - loty i emocje!

Ceterum autem censeo notas artifices esse delendas.

***

Felieton jest z założenia tekstem subiektywnym i wyraża osobistą opinię autora, nie stanowiąc oficjalnego stanowiska redakcji. Przed przeczytaniem tekstu zapoznaj się z treścią oświadczenia dołączonego do artykułu, bądź skonsultuj się ze słownikiem i satyrykiem, gdyż teksty z cyklu "Okiem Samozwańczego Autorytetu" stosowane bez poczucia humoru zagrażają Twojemu życiu lub zdrowiu. Podmiot odpowiedzialny - Marcin Hetnał, skijumping.pl. Przeciwwskazania - nadwrażliwość na stosowanie językowych ozdobników i żartowanie sobie z innych lub siebie. Nieumiejętność odczytywania ironii. Nadkwasota. Zrzędliwość. Złośliwość. Przewlekłe ponuractwo. Funkcjonalny i wtórny analfabetyzm. Działania niepożądane: głupie komentarze i wytykanie literówek. Działania pożądane - mądre komentarze, wytykanie błędów merytorycznych i podawanie ciekawostek zainspirowanych tekstem. Kamil Stoch ostrzega - nieczytanie felietonów Samozwańczego Autorytetu grozi poważnymi brakami wiedzy powszechnej jak i szczegółowej o skokach.

P.S. Kochani, nie karmcie mi tu trolli. Ja też się będę starał.