Okiem Samozwańczego Autorytetu: Duża Thurnbulencja

Thomas Thurnbichler miał najlepszy w historii start w roli trenera polskich skoczków. Żaden inny szkoleniowiec nie wszedł w nowy sezon w tak imponującym stylu. Dawid Kubacki wygrywał zawody, Piotr Żyła stawał na podium, dziennikarze i kibice liczyli średnią punktów na konkurs.

Trudno utrzymywać się na tak wysokim poziomie przez cały szas. Nie ma sie więc co dziwić, że jest gorzej, skoro zaczynało się się tak wspaniale a zapowiadało jeszcze lepiej. Miało być tak pięknie. Młody trener tchnął trzecią młodość w naszych weteranów. Coraz lepiej skakał Paweł Wąsek. Dawid Kubacki był typowany jako faworyt Turnieju Czterech Skoczni. Na przełomie roku poprawiały się skoki Kamila Stocha. 

A dziś? Kubacki stracił plastron lidera a polscy kibice mogą tylko z zazdrością patrzeć na Halvora Egnera Graneruda, który włączył taki dopalacz, że jest na najlepszejj drodze, by zupełnie zdominować sezon. Paweł Wąsek się pogubił, Jakub Wolny rzadko kiedy awansuje do konursu a zaplecze w Pucharze Kontynentalnym po staremu rozczarowywuje. W Pucharze Świata niby wciąż jeszcze są powody do radości. Chośby w sobotę Dawid stanął znów na podium. Ale już niedzielny konkurs, i to skoczni na której zwykle wiedzie nam się ponadprzeciętnie dobrze, był najsłabszy wynikowo od początku sezonu. 56 punktów - tu daliśmy się wyprzedzić nawet Niemcom i Japonii - zdecydowanie słabującym tej zimy. A w niedzielę jeszcze gruchnęła wieść, że Kamil Stoch robi sobie przerwę, by się nareperować pod okiem Zbigniewa Klimowskiego.

Szczególnie ta ostatnia wiadomość mocno mnie zaskoczyła. Być może 51. miejsce w kwalifikacjach było kroplą, która przepełniła kielich goryczy. Lub jak mówią abstynenci i miłośnicy egzotycznych zwierząt - słomką, która złamała grzbiet wielbłąda. Ale przecież wiadomo, że ten wynik nie odzwierciedla obecnie jego formy. Wystarczy porównać jego skok ze skokami innych zawodników z czołówki, żeby wiedzieć, jak duży wpływ miały warunki na te kwalifikacje. Mnie zupełnie nie zmartwiła odległość. Zmartwił mnie fakt, że tak doświadczony zawodnik, tak wielki mistrz olał telemark. Wystarczył choćby taki na "odwal się",żeby Stoch awansował do konkursu i pewnie zająłby w nim miejsce w drugiej lub trzeciej dziesiątce. 

Inna sprawa, że Kamil jasno powiedział, że nie interesują go miejsca w drugiej ani w trzeciej dziesiątce. I odpuszcza sobie zawody w Lake Placid, by radykalnie polepszyć swoje wyniki. Aha. Tylko czy jeden odpuszczony weekend wystarczy, by osiągnąć taki cel? A jeśli nie wystarczy i to się nie uda, to co dalej?

Takich dylematów nie ma Halvor Egner Granerud, który zaczyna wyglądać jak Peter Prevc z sezonu 2015/2016. Dwanaście miejsc na podium z rzędu, czternaście razem. Dziewięć zwycięstw, cztery z rzędu. 76 punktów na konkurs. Jeśli utrzyma tę średnią, pobije rekord Słoweńca, który tamtej pamiętnej zimy zdobył 2303 punkty. Co byłoby o tyle łatwiejsze, że Prevc zdobył je w 29 indywidualnych konkursach, a w tym sezonie zaplanowanych jest ich 32. Najsłabszym wynikiem Słoweńca 7 lat temu było jedenaste miejsce. Gdyby Granerud nie został zdyskwalifikowany w drugiej serii sobotniego konkursu w Ruce - jego najsłabszą pozycją byłaby piąta. Norweg zgarnął już Złotego Orła, jest liderem pucharu oraz pucharu w lotach i murowanym kandydatem do medali w Planicy. A mistrzostwa zaczynają sie już za dwa tygodnie. 

161,5 metra na skoczni dużej. Dobrze, że nam się Zajc nie połamał. Wcześniej czy później musiało do czegoś takiego dojść. A dlaczego musiało? Dlatego, że jury nie posługuje się danymi im narzędziami tak, jak powinno. Przeliczniki za belkę i wiatr to naprawdę bardzo fajne, przydatne i mądre narzędzia. Ale trzeba wiedzieć, do czego służą. One służą, do tego, by w pewnym zakresie kompensować wpływ wiatru. Aby zawody można było przeprowadzać płynnie, bez restartu serii przy zmianie belki i aby były one mniej niesprawiedliwe ze względu na wiatr. Nie służą natomiast do tego, by rozgrywać zawody na siłę, gdy zdrowy rozsądek mówi, że to już nie będzie ani sprawiedliwe, ani bezpieczne. Jest taki moment, kiedy po prostu trzeba spasować. Jak szarpie flagami na masztach tak, że się prawie urywają, jak ściąga ludziom czapki z głów, jak kołysze drzewami, jak ściankę za podium trzeba trzymać w pięciu, żeby nie odleciała i kogoś nie zabiła, to trzeba po prostu wracać do hotelu i zagrać w piłkarzyki. A nie optymistycznie zakładać, że wiatr nie rzuci skoczkiem na płaskie. Albo na bandę. Piszę o tym nie po raz pierwszy i zapewne nie po raz ostatni.