Najlepszy technik, najsłabszy fizycznie. Mija 20 lat od debiutu Kamila Stocha w Pucharze Świata

W niedzielnym konkursie skoczka z Zębu zastąpił zapomniany dziś Krzysztof Styrczula, który nie doskoczył nawet do 90. metra. Magia Wielkiej Krokwi zadziałała na Adama Małysza, który mimo słabego sezonu dwukrotnie zajął drugie miejsce. Występ Stocha przeszedł raczej bez echa, bo oczy kibiców i dziennikarzy zwrócone były, poza Małyszem, na wschodzącą, wydawało się wtedy, gwiazdę polskich skoków wspomnianego Mateusza Rutkowskiego. Zawodnik ze Skrzypnego pokazał się w niedzielę z całkiem dobrej strony, zajmując 15. pozycję.

- Kamil to bez wątpienia najlepszy technik w ekipie - wyjaśniał wtedy trener polskich juniorów Heinz Kuttin. -  Pod tym względem to absolutna "perełka". Aż strach pomyśleć, co by było gdyby już teraz, przy tej technice, miał siłę Mateusza Rutkowskiego. Z drugiej jednak strony jest najsłabszy fizycznie. Kamil ma jednak bardzo specyficzne uwarunkowania. Konsultowaliśmy jego przypadek z biomechanikiem i wygląda na to, że trening siłowy w przypadku Stocha to długoterminowa operacja - tłumaczył Kuttin.

Właśnie ze względu na swoje warunki fizyczne nie był jeszcze wtedy gotowy do tego, by śmiało rozpychać się łokciami wśród seniorów. Kilka miesięcy później został powołany na inauguracyjne zawody Letniego Pucharu Kontynentalnego w Velenje, ale w ostatniej chwili wypadł z ekipy, gdy okazało się, że waży o dwa kilogramy za mało i nie spełnia ówczesnych kryteriów BMI. - Kamil jest wrażliwy i będzie musiał odbyć rozmowę z trenerem Horngacherem, który mu dokładnie wyjaśni jego problem. Trzeba u niego zastosować nieco inne metody, nie nadbijać wagi przez większą ilość posiłków, a tak zaprogramować trening, aby nabrał większej masy mięśniowej, bo skracanie nart do niczego nie doprowadzi - tłumaczył trener Zbigniew Klimowski. 

Na swoje pierwsze punkty Pucharu Świata czekał Stoch do zawodów w Pragelato rozegranych 11 lutego 2005 roku. Podczas wietrznego konkursu uplasował się na siódmej pozycji, wyprzedzając o dwa miejsca Adama Małysza. A potem... Potem nastał kilkuletni okres dalszego podnoszenia umiejętności i prób zadomowienia się w świecie dorosłego skakania. Aż wreszcie nastała zima 2010/11, gdy podopieczny Łukasza Kruczka rozpoczął swój triumfalny pochód po skoczniach świata.

Na wczoraj, na wtorek 16 stycznia przypadła z kolei piętnasta rocznica debiutu w Pucharze Świata Dawida Kubackiego, który pucharową przygodę rozpoczął w 2009 roku na Wielkiej Krokwi. Podobnie jak jego kolega z reprezentacji zawody ukończył na 49. miejscu. Najlepszym polskim debiutantem w historii Pucharu Świata jest Piotr Żyła (wraz ze Zbigniewem Malikiem). W dniach 13-15 stycznia 2006 roku wiślanin wziął udział w trzech konkursach Pucharu Kontynentalnego w Sapporo. Zajął w nich kolejno 26, 27 i 28 miejsce. Sztab szkoleniowy podjął decyzję, że w rozgrywanych tydzień później zawodach Pucharu Świata polska kadra wystąpi w tym samym składzie. Żyła wykorzystał handicap w postaci wcześniejszego zaznajomienia się z obiektem i dużo dłuższego, w porównaniu do wielu rywali, czasu na aklimatyzację. Na Okurayamie zajął 19 i 20 pozycję. Warto jeszcze dodać, że jego pucharowa premiera mogła wypaść znacznie bardziej okazale, bowiem po pierwszej serii pierwszego konkursu odważny debiutant zajmował bardzo wysoką, ósmą lokatę.