Sto lat temu rozegrano pierwszy konkurs o mistrzostwo świata w skokach narciarskich
Dokładnie sto lat temu, 12 lutego 1925 roku (tak twierdzi FIS, część źródeł podaje datę 15 lutego), w Jańskich Łaźniach w Czechosłowacji rozegrano pierwszy konkurs skoków narciarskich w ramach Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym. Impreza otrzymała jednak miano mistrzostw post factum, dopiero w 1965 roku...
W lutym 1923 roku w Pradze odbył się siódmy międzynarodowy kongres narciarski. Jednym z punktów wydarzenia był udział jego uczestników w charakterze widzów na dużych zawodach w biegach narciarskich przeprowadzonych w Harrachovie. Profesjonalna organizacji imprezy zrobiła na wszystkich bardzo duże wrażenie. Gdy w kolejnym roku na kongresie w Chamonix zdecydowano o rozgrywaniu począwszy od 1925 roku corocznych dużych zawodów w narciarstwie klasycznym, delegaci, mając w pamięci harrachowskie biegi, niemal jednogłośnie zdecydowali, by prawa organizacji "Rendez vous Ski Races" przyznać Czechosłowacji. Była to młoda republika, powstała zaledwie siedem lat wcześniej. Organizację tak dużej imprezy sportowej uznano tam za doskonałą okazję do wykazania się umiejętnościami organizacyjnymi, a także otwartością i gościnnością.
Pozostało pytanie, w jakim mieście rozegrać zawody. Logicznym rozwiązaniem był Harrachov, posiadający rewelacyjne warunki do przeprowadzenia imprezy, jednak Czechosłowacy ostatecznie zdecydowali się na Jańskie Łaźnie. Zaważył o tym fakt, że miejscowość ta posiadała znakomitą bazę hotelową, oferującą naprawdę luksusowe zakwaterowanie uczestnikom wydarzenia. Nie bez znaczenia było też doskonałe połączenie komunikacyjne między Jańskimi Łaźniami a Pragą. Problemem organizatorów była bardzo ciepła zima, resztki śniegu topniały w oczach, a sytuację pogarszały jeszcze ulewne deszcze. Nad imprezą zawisło widmo odwołania, ale wtedy do akcji wkroczyło wojsko, które zwoziło biały puch z całych Karkonoszy. Gdy wreszcie chwycił lekki mróz, wszyscy mogli odetchnąć z ulgą.
Dużym rozczarowaniem dla organizatorów był fakt, że swoich zawodników nie zdecydowały się przysłać kraje nordyckie. Jednocześnie Norwegowie zezwolili na start swoim reprezentantom, którzy studiowali wówczas w Europie Środkowej, dzięki czemu ranga imprezy nieco wzrosła. 12 lutego odbył się cieszący się największym zainteresowaniem spośród wszystkich konkurencji konkurs skoków narciarskich. Pod skocznią zgromadziło się 10 tysięcy widzów. Najlepszy okazał się reprezentujący Czechosłowację Niemiec, Willen Dick po skokach na 44, 44 i 45 metrów. Drugie miejsce zajął Henry Ljungman (44,43, 47 m), a trzecie Czechosłowak Frantisek Wende (40,43,40 m). Po zakończeniu zawodów zorganizowano jeszcze pokazowe skoki, które dziś nazwalibyśmy "longest standing". Najdłuższym lotem popisał się srebrny medalista, Ljungman, który wylądował na 49 metrze.
Zawodnicy nie wiedzieli wtedy jednak, że rywalizują o tytuł mistrza świata. W latach 1925-27 FIS-owskie zmagania rozgrywano pod nazwą Rendez vous Races, by przemianować je potem na FIS Races. Od 1937 roku nadano im nazwę Narciarskie Mistrzostwa Świata FIS. Dopiero w 1965 roku władze FIS zdecydowały, by rangę MŚ otrzymały wszystkie zawody rozgrywane do 1937 roku jako Rendez vous Races i FIS Races. Na mocy ustaleń z tego roku wszystkim mistrzom olimpijskim (według zasady funkcjonującej potem do 1980 roku) przyznawano również tytuły mistrzów świata.