Adam Małysz
fot. Tadeusz Mieczyński
Simon Ammann wygrywając przedostatni konkurs w sezonie 2009/2010, zapewnił Szwajcarom pierwszą w historii Pucharu Świata w skokach narciarskich kryształową kulę za klasyfikację generalną. To wielki wyczyn wielkiego sportowca, ale też dobra okazja do podsumowania trzeciej dekady Pucharu Świata w skokach.
O ile nikt nie miał wątpliwości, że najlepszym skoczkiem lat 80. był Matti Nykaenen, że wspomnimy tylko sztandarowe osiągnięcia Fina: niepobity rekord ilości zwycięstw (46), cztery wygrane klasyfikacje generalne, a wreszcie trzy tytuły mistrza olimpijskiego, o tyle kolejna dekada już takiego bohatera nie miała. I choć można by upatrywać pewnych podobieństw, wertując zapisy dotyczące startów Andreasa Goldbergera, to jednak trzeba otwarcie przyznać, że Austriak, choć też wybitny, choć zdobył trzy kryształowe kule, pozostałe osiągnięcia indywidualne miał – jak na skoczka tej klasy – przeciętne. Dość powiedzieć, że popularny Goldi zdobył tylko jeden złoty medal w indywidualnych startach, a stało się to w 1996 roku podczas Mistrzostw Świata w lotach narciarskich w austriackim Kulm. Mimo to warto podkreślić, że jako jeden z niewielu w historii zdobywał medale na wszystkich typach imprez rangi mistrzowskiej. Był i brązowym medalistą olimpijskim (Lillehammer 1994), i czterokrotnym indywidualnym medalistą mistrzostw Świata (m.in. srebrnym z Falun i Thunder Bay), a wśród swoich osiągnięć ma też dwa tryumfy w Turnieju Czterech Skoczni. Problem Goldiego polegał jednak na tym, że w przeciwieństwie do Nykaenena, który rywalizował tak naprawdę z trzema, czterema skoczkami, w jego dekadzie pojawiło się kilku – bezdyskusyjnie – wybitnych. Wśród tych, z którymi przyszło mu dzielić się sukcesami byli i bardzo młodzi zdobywcy kryształowych kul, jak Peterka czy – wcześniej – Nieminen (zarówno jeden, jak i drugi to materiał na sporych rozmiarów esej). Był też – i skakał z wielkimi sukcesami – wielki cień Nykaenena – Jens Weissflog, który i w latach 90. radził sobie nie gorzej niż w latach 80.
A przecież nie można zapomnieć, że właśnie w latach 90. pojawił się Funaki, który niczym meteor zebrał niemal wszystkie dostępne trofea, począwszy od TCS, a skończywszy na złotym medalu Igrzysk Olimpijskich w Nagano. Końcówka poprzedniej dekady należała natomiast do Martina Schmitta, którego można by porównać trochę do Gregora Schlierenzauera (głównie z uwagi na powtarzalność zwycięstw i wyśrubowanie rekordu w bardzo młodym wieku). Martin też – w przeciwieństwie do Goldbergera – nie miewał problemów z utrzymaniem zwycięskiej formy na najważniejszych imprezach sezonu, a jego pech, jeśli o pechu można tutaj w ogóle mówić, polegał raczej na tym, że swoimi dwoma sezonami wstrzelił się niemal idealnie w okres między Igrzyskami, przez co na żadnych nie zaistniał indywidualnie. Wreszcie w latach 90. zaczęła dojrzewać inna wielka gwiazda fińskich skoków – Janne Ahonen, który jeszcze przed swoją supremacją wielokrotnie udowadniał, że trzeba się z nim liczyć podczas walki o medale.
Tymczasem kolejna dekada – pierwsza w XXI wieku – rozpoczęła się pod znakiem sukcesów Adama Małysza. Przekonujące zwycięstwa, osiągane z ogromną przewagą punktową. Tryumfy w stylu Nykaenena zapewniły Polakowi trzy pierwsze kryształowe kule. Sezon 2002/2003 skoczek z Wisły kończył jako trzykrotny mistrz Świata, wicemistrz i brązowy medalista olimpijski, zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni, dwukrotny zwycięzca Turnieju Nordyckiego. Legitymował się wówczas bilansem 24 zwycięstw, co stawiało go na piątym miejscu w historii (ustępował wówczas Nykaenenowi, Weissflogowi, Schmittowi i Felderowi).
To wystarczało, aby Orzeł z Wisły już w tamtym okresie włączony był do panteonu skoczków wszech czasów i wymieniany jednym tchem z takimi sławami, jak Nykaenen czy Aschenbach. Wystarczało niemal wszystkim, ale nie samemu zawodnikowi. I choć kolejny sezon, zakończony upadkiem w Salt Lake City, nie obfitował w żadne sportowe osiągnięcia Polaka, to jednak już w kolejnym powrócił on do wygrywania. Smak niezłego czwartego miejsca na koniec generalnej klasyfikacji sezonu 2004/2005 psuła trochę gorycz porażki na MŚ w Oberstdorfie (Adam był trzeci po pierwszej serii konkursu na k120, w finale zepsuł skok, lądując w efekcie na 11. miejscu ) oraz niska forma w konkursie lotów, który do dzisiaj śni się po nocach komentatorom. To przecież właśnie w marcu 2005 roku, w Planicy kibicom dane było podziwiać loty pod 240 metrów. Bjoern Einar Romoeren ustanowił rekord Świata w długości lotu narciarskiego, a Janne Ahonen – jak pokazała historia – wyluzowany mało sportowym sposobem stłukł „cztery litery” w miejscu, w którym na Velikance narty nie zwykły przystępować do lądowania. Tak czy inaczej w marcu 2005 roku Adam Małysz z bilansem 28 tryumfów w Pucharze Świata udowodnił głównie to, że skakać potrafi nie tylko na "Elanach".
Kolejny sezon miał być kluczowym dla Polaka. Igrzyska Olimpijskie w Turynie według wielu komentatorów były dla niego ostatnimi, w czasie których miał powalczyć o medale. Tych zabrakło, a sama impreza sezonu, podobnie jak i sezon okazały się niezbyt udane. Jednak to właśnie w tamtym sezonie 2005/2006 coś w karierze Małysza drgnęło. Konkurs skoków w norweskim Oslo, na obiekcie Holmenkollen tradycyjnie już oglądało kilka milionów Polaków przed telewizorami i spora, bo kilkunastotysięczna ekipa emigrantów z Polski, zamieszkująca właśnie Oslo. Adam Małysz dwa tygodnie po nieudanych dla siebie Igrzyskach wygrał po raz 29. w karierze. Na pytanie dziennikarzy: „dlaczego dopiero teraz”, zdenerwowany miał powiedzieć: "bo Was tu nie było". Sprawiedliwie trzeba przyznać, że o ile Małyszowi w różnym momentach kariery zdarzały się „wpadki” w rozmowach z dziennikarzami, o tyle tamten moment dobitnie ukazał wszystkim entuzjastom oraz kronikarzom osiągnięć Polaka, jak bardzo potrzebuje on medialnego spokoju.
Spokój przyszedł. Spekulacje dotyczące potencjalnego zakończenia kariery przez Małysza wprawdzie trwały ("wszak cóż miał jeszcze osiągnąć, skoro Igrzyska przepadły" – pisali niektórzy bezimienni), ale właśnie w tej atmosferze, nieco sennej jak na polskie warunki, Orzeł z Wisły przygotowywał się do sezonu 2006/2007. Już latem widać było, że Polak ma ochotę udowodnić, iż jego 29. wygrana z poprzedniego sezonu nie była żadnym przypadkiem. Mimo to sezon zaczął się… jak zwykle w Kuusamo. I – niemal jak zwykle – konkurs wygrał wiatr, a Małysza nie oglądaliśmy nawet w drugiej serii. Tradycji stało się za dość.
Przełom nastąpił tuż po średnio udanym Turnieju Czterech Skoczni, w którym to nowa gwiazda norweskich skoków – Anders Jacobsen – rzutem na taśmę odebrała zwycięstwo młodziutkiemu i – jak się wtedy niektórym wydawało – nieco wystraszonemu sławą starszych kolegów Gregorowi Schlierenzauerowi. Warto wspomnieć, że Polak prawie w każdym konkursie od początku sezonu "coś" wygrywał. Piszę coś, bowiem najczęściej była to seria treningowa lub kwalifikacyjna. Problem polegał na tym, że nie wygrywał tego, co ważne, czyli konkursu. Przełamanie nastąpiło na skoczni w Oberstdorfie. Tej samej, na której jeszcze nigdy Orzeł z Wisły nie wygrywał. Tym razem było inaczej, a 30. wygrana stała się faktem. Jeszcze przed Mistrzostwami Świata w Sapporo Małysz dołożył dublet z Titisee-Neustadt, dzięki czemu legitymował się już bilansem 32. zwycięstw. Pierwszy mistrzowski konkurs był – niestety – taki sam, jak pierwsza część sezonu. Adam brylował na treningach, z obniżonych belek uzyskiwał rezultaty po kilka metrów lepsze od rywali. Nawet powściągliwy zazwyczaj w ocenie Małysza Janne Ahonen miał powiedzieć dziennikarzom, że faworyt jest jeden – Adam. Konkurs skończył się dla Małysza czwartym miejscem. Jęk zawodu był dość oczywisty i płynął nie tylko z ust obserwatorów, ale też i samego skoczka, który w hotelowym pokoju mocno przeżył pustkę z powodu straconej szansy. Przyznał się zresztą do tego kilka dni później w rozmowie z redaktorem TVP 1. Mistrzostwa w Sapporo trwały jednak dalej. I stało się. Po czterech latach od tryumfu w Val di Fiemme Adam Małysz po raz czwarty w karierze został mistrzem Świata. Złoto z Miyanomori było siódmym krążkiem w karierze Polaka. Z różnicą ponad 20 punktów w pokonanym polu pozostawił dwóch mistrzów olimpijskich – Simona Ammanna i Thomasa Morgensterna. Ci zaś – niczym zahipnotyzowani – nosili go na rękach po całym zeskoku japońskiego obiektu. Obrazek ten (nawiasem pisząc, jeden z najbardziej wzruszających momentów w historii polskiego sportu) wkrótce obiegł cały Świat, a sam Małysz przez niemiecki Skispringen określony został Die Legend. Do zakończenia sezonu pozostało siedem konkursów, a strata do lidera wynosiła ponad 200 punktów. To jednak nie przeszkodziło będącemu w wybornej formie Małyszowi zdobyć czwartej w karierze kryształowej kuli.
Sezon 2006/2007 polski skoczek kończył jako czterokrotny mistrz Świata i czterokrotny zwycięzca klasyfikacji generalnej. To pierwsze osiągnął jako jedyny w historii, a drugie przed nim wywalczył tylko legendarny Nykaenen, który, sam będąc pod wrażeniem skoków Polaka, miał po konkursie w Oslo powiedzieć dziennikarzom: "szkoda, że nie mogę już z nim rywalizować, ale od lat nie mam wątpliwości, kto teraz jest najlepszym skoczkiem Świata".
Małysz nauczył nas jednak, że nawet będąc na szczycie, trzeba pamiętać o tym, jak trudne czeka nas zejście oraz tego, że nawet ustępując z tronu, można zachować godność zwycięzcy. Jego kolejne powroty na podium zawsze wywoływały wrzawę polskich kibiców, a także pozwalały dostrzec uznanie w oczach rywali. Trzy ostatnie sezony pierwszej dekady XXI wieku, to także – kontrowersyjny dla wielu „obiektywnych” obserwatorów – dowód pewnej sprawiedliwości historii. Kolejne kryształowe kule zdobyli przecież mistrzowie olimpijscy – Morgenstern i Ammann, a także absolutny meteor narciarskich skoków – Gregor Schlierenzauer.
A przecież w karierze Orła z Wisły rywali nie brakowało. Najwybitniejszym – bez wątpienia – był Janne Ahonen. I choć wielu utyskuje z powodu tego, że nigdy Małysz i Ahonen nie spotkali się w szczytowej formie, to jednak trudno byłoby stwierdzić, że nie rywalizowali. To właśnie Ahonena pobił Małysz w pamiętnym 49. Turnieju Czterech Skoczni. To z Ahonenen i Schmittem rywalizował na k120 podczas Mistrzostw Świata w Lahti. Ale też to Ahonen wygrał 51. Turniej Czterech Skoczni, w sezonie 2002/2003, kiedy to Małysz zdobywał dwa złote medale w Predazzo. Tak się bowiem ułożyło, że właśnie Janne został na zawsze już królem TCS, wygrywając łącznie pięć razy tę klasyfikację. I prawie nigdy też – za wyłączeniem sezonu 2004/2005 – Fin nie był w stanie dowieźć formy z TCS do głównej imprezy sezonu. Tuż przed Igrzyskami w Turynie po raz czwarty (wespół z Jakubem Jandą) "wygrał kolejne auto", a po rocznej absencji powrócił do skakania, by w styczniu 2010 roku ustąpić podczas TCS tylko Andreasowi Koflerowi.
Janne i Adam spotkali się w swoich optymalnych dyspozycjach tylko kilka razy. I nigdy ten pierwszy bywał lepszy od tego drugiego. Cytując Marka Zająca, warto podkreślić, że minione Igrzyska w Vancouver pokazały dobitnie, iż: "w starciu o schedę po Nykaenenie to Małysz po raz kolejny udowodnił, że stoi wyżej od Ahonena".
Bilans mijającej bezpowrotnie pierwszej dekady XXI wieku pozwala sumarycznie wyłonić tego, który w niej królował. Poniżej zamieszczam uproszczone zestawienie statystyczne, uwzględniające wszystkie konkursy Pucharu Świata od stycznia 2001 roku oraz imprezy mistrzowskie. Oto pierwsza dziesiątka:
1. Adam Małysz* – 35 zwycięstw, 74 razy na podium (Najważniejsze osiągnięcia: 4 medale olimpijskie, 4 tytuły mistrza Świata, 4 kryształowe kule, wygrany Turniej Czterech Skoczni, 3 wygrane Turnieje Nordyckie)
2. Gregor Schlierenzauer – 32 zwycięstwa, 52 razy na podium (Najważniejsze osiągnięcia: 2 medale olimpijskie, mistrzostwo Świata w lotach, 1 kryształowa kula, 2 wygrane Turnieje Nordyckie)
3. Janne Ahonen* – 23 zwycięstwa, 58 razy na podium (Najważniejsze osiągnięcia: tytuł mistrza Świata, 2 kryształowe kule, cztery razy wygrany Turniej Czterech Skoczni)
4. Simon Ammann – 16 zwycięstw, 51 razy na podium (Najważniejsze osiągnięcia: 4 tytuły mistrza olimpijskiego, mistrzostwo Świata, 1 kryształowa kula)
5. Thomas Morgenstern – 14 zwycięstw, 47 razy na podium (Najważniejsze osiągnięcia: tytuł mistrza olimpijskiego, 1 kryształowa kula, wygrany Turniej Nordycki)
6. Matti Hautamaeki* – 15 zwycięstw, 33 razy na podium (Najważniejsze osiągnięcia: 2 medale olimpijskie, wicemistrzostwo Świata, 2 wygrane Turnieje Nordyckie)
7. Sven Hannawald* – 12 zwycięstw, 23 razy na podium (Najważniejsze osiągnięcia: wicemistrzostwo olimpijskie, 2 tytuły mistrza Świata w lotach, wygrany Turniej Czterech Skoczni)
8. Roar Ljoekelsoey* – 11 zwycięstw, 29 razy na podium (Najważniejsze osiągnięcia: medal olimpijski, wicemistrzostwo Świata, 2 tytuły mistrza Świata w lotach, wygrany Turniej Nordycki)
9. Jakub Janda – 6 zwycięstw, 20 razy na podium (Najważniejsze osiągnięcia: dwa medale mistrzostw Świata, 1 kryształowa kula, Turniej Czterech Skoczni)
10. Bjoern Einar Romoeren – 8 zwycięstw, 22 razy na podium (Najważniejsze osiągnięcia: puchar świata w lotach narciarskich)
Gwiazdką (*) oznaczono skoczków, których osiągnięcia sięgają też poprzedniej dekady. Zarówno bilans medalowy, jak i zwycięstw oraz miejsc na podium zmienia się wówczas. Szczególnie w przypadku Janne Ahonena, który w poprzedniej dekadzie aż 50 razy stawał na podium, wygrywał TCS oraz zdobył mistrzostwo Świata w Trondheim (1997).
***
Włodzimierz Szaranowicz przed jednym z konkursów w Val Di Fiemme powiedział: "To jest być może dekada Adama Małysza". Dzisiaj, kiedy do końca roku 2010 czeka nas już tylko jeden konkurs obecnego sezonu oraz ledwie kilka następnego sezonu, mogę z całą pewnością napisać: miał Pan rację. To już na pewno dekada Adama Małysza.
Adam Małysz
Adam Małysz
22.03.2009 - Podium w Planicy
-
jozek_sibek profesor
Poszperałem w archiwum
@jak (*784.cdma.centertel.pl), 13 marca 2010, 14:06
@ FAN ADAMA MAŁYSZA (*178.182.102.18.nat.umts.dynamic.eranet.pl), 13 marca 2010, 14:23
@ aroooooooooooo (*694.xdsl.centertel.pl), 13 marca 2010, 16:01
------------------------------
Znalazłem swoje stare opracowanie.
autor: jozek_sibek (jozek_sibek@interia.pl) , 19 grudnia 2007, 21:52
Przewaga A.Jacobsena nad A.Małyszem - sezon 2006/2007
A.Jacobsen - A.Małysz - punkty po każdym konkursie i miejsca tych 2 zawodników w PŚ 2006/2007:
I -------- 60 -- 0 ( 3 - nieklasyfikowany)
II ------- 86 - 16 (3-24)
III ----- 166 - 76(2-8)
IV ----- 246-136(3-6)
V ------ 346-176(2-5)
VI ----- 396-236(2-5)
VII ---- 441-258(2-5)
VIII --- 541-298(1-6)
IX ----- 621-330(1-5)
X ------ 721-362(1-7) - 359 pkt przewagi - największa
XI ----- 757-407(1-6)
XII ---- 797-507(1-5)
XIII --- 877-557(1-4)
XIV --- 937-657(1-3)
XV ---- 987-757(1-3)
XVI --- 987-817(1-3)
XVII - 1087-853(1-3) - Willingen - 234 pkt przewagi
XVIII- 1087-953(1-2)
XIX -- 1113-1053(1-2)
XX----1131-1153(2-1)
XXI - 1167-1153(1-2)
XXII--1207-1253(2-1)
XXIII-1287-1353(2-1)
XXIV-1319-1453(2-1)
Jak widać rację ma @FAN ADAMA MAŁYSZA - autor tego artykułu. -
jozek_sibek profesor
A.Małysz w mistrzowskich imprezach
A.Małysz w MŚ w lotach
1996 Bad Mitterndorf (Austria) - 14 miejsce
2000 Vikersund (Norwegia) ---- 16
2002 Harrachov (Czechy) -------18
2004 Planica (Słowenia) ---------11
2006 Bad Mitterndorf (Austria) - 20
2008 Oberstdorf(Niemcy) -------- 9
Drużynowo:
2004 -- 8 miejsce
2006 -- 9
2008 - 10 -
jozek_sibek profesor
A.Małysz w mistrzowskich imprezach
A.Małysz w MŚ
1995 - 11 - 10 miejsce
1997 - 36 - 14
1999 - 37 - 27
2001 -- 2 -- 1
2003 -- 1 -- 1
2005 - 11 -- 6
2007 -- 4 -- 1
2009 - 12 - 22
Drużynowo:
1997 - 10 miejsce
1999 -- 9
2001 -- 8 -- 5
2003 -- 7
2005 -- 9 -- 6
2007 -- 5
2009 -- 4
Na pierwszym miejscu duża skocznia. -
jozek_sibek profesor
A.Małysz w mistrzowskich imprezach
A.Małysz na ZIO
1998 - 52 - 51 miejsce
2002 -- 2 -- 3
2006 - 14 -- 7
2010 -- 2 -- 2
Na pierwszym miejscu duża skocznia.
Drużynowo - duża skocznia:
1998 - 8 miejsce
2002 - 6
2006 - 5
2010 - 6 -
jozek_sibek profesor
Podsumowanie ostatnich 10 sezonów Polaków w PŚ
Punktacja PŚ za ostatnie 10 sezonów(od 2000/2001 do 2009/2010):
1.A.Małysz -.- 10199 pkt
2.K.Stoch ---.--- 741
3.R.Mateja ----- 283
4.M.Bachleda -.- 173
5.S.Hula -------- 126
6.W.Skupień --- 117
7.Ł.Rutkowski -- 108
8.K.Miętus ------- 69
9.P.Żyła ----.----- 61
10.R.Sliż --------- 48
11.T.Pochwała -.- 42
12.T.Tajner --.--- 22
13.G.Miętus --.--- 20
14.M.Rutkowski - 17
15.W.Tajner ------ 9
16.Ł.Kruczek ----- 8
17.K.Długopolski - 3 -
jozek_sibek profesor
A.Małysz na tle kolegów z reprezentacji
Polacy w PŚ - od sezonu 1999/2000
PŚ 1999/2000r.
28.A.Małysz ---- 214 pkt
38.W.Skupień --- 86
44.R.Mateja ----- 52
63.Ł.Kruczek ---- 18
PŚ 2000/2001r.
1.A.Małysz ---- 1531 pkt
31.R.Mateja ---- 133
42.W.Skupień --- 89
76.Ł.Kruczek ----- 3
PŚ 2001/2002r.
1.A.Małysz ---- 1475 pkt
49.R.Mateja ----- 50
53.T.Pochwała -- 38
55.M.Bachleda -- 26
73.T.Tajner ------- 7
77.Ł.Kruczek ----- 5
84.W.Skupień ---- 4
PŚ 2002/2003r.
1.A.Małysz ---- 1357 pkt
42.M.Bachleda -- 77
68.T.Tajner ----- 15
76.R.Mateja ------ 5
79.T.Pochwała --- 4
PŚ 2003/2004r.
12.A.Małysz ---- 525 pkt
52.M.Bachleda -- 27
54.W.Skupień --- 24
58.M.Rutkowski - 17
69.W.Tajner ------ 9
PŚ 2004/2005r.
4.A.Małysz ---- 1201 pkt
38.R.Mateja ----- 87
53.K.Stoch ------ 36
85.M.Bachleda --- 3
85.Długopolski --- 3
PŚ 2005/2006r.
9.A.Małysz ----- 634 pkt
45.K.Stoch ------ 41
51.P.Żyła ------- 23
54.S.Hula ------- 19
60.R.Sliż -------- 15
79.R.Mateja ------ 4
PŚ 2006/2007r.
1.A.Małysz ---- 1453 pkt
30.K.Stoch ----- 168
55.P.Zyła -------- 34
60.S.Hula -------- 26
80.R.Mateja ------ 4
PŚ 2007/2008r.
12.A.Małysz ---- 632 pkt
30.K.Stoch ----- 157
72.S.Hula -------- 10
78.M.Bachleda --- 5
PŚ 2008/2009
13.A.Małysz ---- 549 pkt
30.K.Stoch ----- 136
44.S.Hula -------- 51
49.R.Sliż --------- 33
50.Ł.Rutkowski -- 29
71.K.Miętus ------- 9
81.P.Żyła --------- 4
82.M.Bachleda --- 3
PŚ 2009/2010r.
5.A.Małysz ----- 842 pkt
24.K.Stoch ----- 203
41.Ł.Rutkowski - 79
45.K.Miętus ----- 60
59.M.Bachleda -- 32
63.G.Miętus ----- 20
63.S.Hula ------- 20 -
jozek_sibek profesor
A.Małysz w T4S
1994/1995 - 55 miejsce--- x, x,17, x --- x - poza 50 konkursu
1995/1996 - 28 miejsce - 18,16,11,x --- x - poza 50
1996/1997--- 8 miejsce - 22,12, 6, 2
1997/1998 - 30 miejsce - 41,24,46,33
1998/1999 - 43 miejsce - 34, x,40,40 --- x - poza 50
1999/2000 - 31 miejsce--- x,17,26,46 --- x - poza 50
2000/2001--- 1 miejsce--- 4, 3, 1, 1
2001/2002--- 4 miejsce--- 5, 3, 2, 9
2002/2003--- 3 miejsce - 13, 2, 6, 7
2003/2004 - 15 miejsce--- 9,19,25,20
2004/2005--- 4 miejsce--- 3, 7, 2, 7
2005/2006 - 35 miejsce - 13,21 i rezygnacja
2006/2007--- 7 miejsce--- 3,12, 6, 8
2007/2008--- 4 miejsce - 17, 5, 9, 6
2008/2009 - 33 miejsce - 27,37,15 i rezygnacja
2009/2010--- 9 miejsce--- 8,11, 7,18 -
jozek_sibek profesor
Adam Małysz w LGP - od sezonu 2000
2001--- 1 miejsce - 397 pkt - 1 Polak (7 na 7 startów)
2002 - 10 miejsce - 126 pkt - 1 Polak (3 na 6 startów)
2003 - nie startował
2004--- 1 miejsce - 520 pkt - 1 Polak (7 na 7 startów)
2005 - 42 miejsce--- 29 pkt - 3 Polak (3 na 8 startów)
2006--- 1 miejsce - 545 pkt - 1 Polak (7 na 10 startów)
2007--- 2 miejsce - 460 pkt - 1 Polak (6 na 10 startów)
2008 - 34 miejsce--- 68 pkt - 3 Polak (5 na 10 startów)
2009--- 3 miejsce - 294 pkt - 1 Polak (6 na 9 startów)
Lokaty A.Małysza w ostatnich 5 sezonach w LGP:
LGP 2005 - 18,26,20
LGP 2006--- 6, 1, 5, 3, 1, 1, 1
LGP 2007--- 2, 2, 3, 2, 3, 1
LGP 2008 - 22,30,15,18, 9
LGP 2009--- 6, 2, 2,11, 3,21 -
jozek_sibek profesor
Podium PŚ w XXI wieku - 10 sezonów
Sezony 2000/2001 do 2009/2010
LP.Nazwisko.Państwo.Podium PŚ
1.A.Małysz ------- POLSKA ---- 35-22-18
2.G.Schlierenzauer- Austria --- 32-13 -7
3.J.Ahonen ------- Finlandia --- 23-23-13
4.S.Ammann ---- Szwajcaria - 17-23 -12
5.M.Hautamaeki - Finlandia --- 16 - 8-10
6.T.Morgensrern -Austria ----- 14-18 -15
7.S.Hannawald -- Niemcy ----- 12 - 8 - 4
8.R.Ljoekelsoey - Norwegia -.- 11-13 - 5
Pierwsze 4 konkursy PŚ sezonu 2000/2001r. rozegrane zostały w XX wieku,ale żeby nie rozbijać sezonu 2000/2001 na części,zostały uwzględnione w tym zestawieniu.
24.11.00 1.M.Schmitt,2.S.Hanawald,3.A.Widhoelzl
02.12.00 1.M.Hautamaeki,2.N.Kasai,3.M.Uhrmann
03.12.00 1.M.Schmitt,2.J.Ahonen,3.V.Kantee
29.12.00 1.M.Schmitt,2.N.Kasai,3.M.Harada -
jozek_sibek profesor
Najwięcej razy na podium PŚ w historii
koniec sezonu PŚ 2009/2010
1. Ahonen ------- 108 (36+44+28)
2. Małysz --------- 83 (38+25+20)
3. Nykaenen ----- 76 (46+22+ 8)
4. Weissflog ------ 73 (33+19+21)
5. Goldberger ---- 63 (20+25+18)
6. Vettori --------- 54 (15+18+21)
7.Schlierenzauer - 52 (32+13+ 7)
8. Schmitt -------- 52 (28+14+10)
9.Ammann ------- 52 (17+23+12)
10. Felder ----.---- 51 (25+15+11) -
jozek_sibek profesor
Najwiecej zwyciestw w PŚ w historii
Koniec sezonu PŚ 2009/2010:
1. Nykaenen ------ 46
2. Małysz ---------- 38
3. Ahonen --------- 36
4. Weissflog ------- 33
5. Schlierenzauer - 32
6. Schmitt --------- 28
7. Felder ----------- 25
8. Goldberger ----- 20
9. Widhoelzl ------- 18
9. Hannawald------ 18
11.S.Ammann ----- 17
12.Hautamaeki ---- 16
13.Vettori ---------- 15
13.Kasai ----------- 15
13.Funaki ---------- 15
16.Morgenstern --- 14
17.Kogler ---------- 13
18.Thoma ---------- 12
19.Ljoekelsoey ---- 11 -
jozek_sibek profesor
A.Małysz na podium PŚ
1994/1995 - nie stawał
1995/1996 - 1 - 2 - 1
1996/1997 - 2 - 1 - 1
1997/1998 - nie stawał
1998/1999 - nie stawał
1999/2000 - nie stawał
2000/2001-11 - 2 - 1
2001/2002 - 7 - 5 - 2
2002/2003 - 3 - 3 - 4
2003/2004 - 0 - 4 - 0
2004/2005 - 4 - 2 - 3
2005/2006 - 1 - 0 - 1
2006/2007 - 9 - 0 - 4
2007/2008 - nie stawał
2008/2009 - 0 - 2 - 1
2009/2010 - 0 - 4 - 2
----------------------------
Razem ---- 38-25-20 = 83 x na podium PŚ. -
jozek_sibek profesor
A.Małysz w PŚ
1994/1995 - 51 miejsce---- 40 pkt - 1 Polak
1995/1996--- 7 miejsce--- 751 pkt - 1
1996/1997 - 10 miejsce--- 612 pkt - 1
1997/1998 - 57 miejsce---- 43 pkt - 2
1998/1999 - 46 miejsce---- 58 pkt - 2
1999/2000 - 28 miejsce--- 214 pkt - 1
2000/2001--- 1 miejsce - 1531 pkt - 1
2001/2002--- 1 miejsce - 1475 pkt - 1
2002/2003--- 1 miejsce - 1357 pkt - 1
2003/2004 - 12 miejsce--- 525 pkt - 1
2004/2005--- 4 miejsce - 1201 pkt - 1
2005/2006--- 9 miejsce--- 634 pkt - 1
2006/2007--- 1 miejsce - 1453 pkt - 1
2007/2008 - 12 miejsce--- 632 pkt - 1
2008/2009 - 13 miejsce--- 549 pkt - 1
2009/2010--- 5 miejsce--- 842 pkt - 1 -
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
statystycznie rzecz biorąc...
@Barnabo,
dziękuję za kolejny cenny głos w dyskusji. Chciałem tylko, na prawach uzupełnienia, a nie obrony Częstochowy, dodać, że nie neguję rzecz jasna sytemu zero-jedynkowego.
Wiek XXI zaczął się 1 stycznia 2001 roku. Tę sprawę wyjaśniano w swoim czasie tak często, że chyba już nie ma niedomówień. Uwzględniając rok 2000, przekłamałbym zwyczajnie fakty.
Tak się nieszczęśliwie dla tej statyki (związanej z pierwszą dekadą XXI wieku) składa, że sezon skoków nie zaczyna się w styczniu i trwa na przełomie lat.
Co do Twojego wpisu o imprezach, to wiedz, że podobnie jak pewnie każdy fanatyk skoków, i ja tworzę spis/klasyfikację na podstawie ważnych imprez, ale też i Pucharu Świata. I dodaję odpowiednie punkty. Do szerszej publikacji się to nie nadaje, ponieważ jak w każdej statystyce, i tutaj można by dyskutować, dlaczego za złoty medal IO tyle, a za kryształową kulę tyle etc., etc.
W moim rankingu wszech czasów pierwsza piątka prezentuje się następująco:
Matti Nykaenen - 3820 pkt
Adam Małysz - 3640 pkt
Janne Ahonen - 2910 pkt
Andreas Goldberger - 2670 pkt
Jens Weissflog - 2285 pkt
Punkty przyznaję wyłącznie za osiągnięcia indywidualne, i wg następujących kryteriów:
Igrzyska Olimpijskie (1 - 100 pkt, 2 - 80 pkt, 3 - 60 pkt), Mistrzostwa Świata (1 - 90 pkt, 2 - 70 pkt, 3 - 50 pkt), Mistrzostwa Świata w lotach (1 - 70 pkt, 2 - 50 pkt, 3 - 30 pkt). Następnie punktuję Puchar Świata - 500 pkt za wygraną generalnej klasyfikacji, ponadto 10 pkt za każde pojedyncze zwycięstwo i 5 pkt za każde pojedyncze miejsce na podium). Turniej Czterech Skoczni punktuję wyłącznie za wygraną - 80 punktów. Ostatnie punkty przyznaję za każdy sezon ukończony w 10 generalnej klasyfikacji Pucharu Świata - jest to w moim rankingu warte 25 punktów.
Oczywiście to tylko statystyka. W dodatku mocno uproszczona. Ktoś może zapytać - dlaczego nie punktuję odrębnie 2. i 3. miejsca w klasyfikacji generalnej czy w Turnieju Czterech Skoczni. Ktoś inny zmieni wartość punktową przy medalach, a jeszcze ktoś uzna, że wartość wygranej w generalnej klasyfikacji nie może być aż pięciokrotnie wyższa od złota olimpijskiego. I cóż - każdy będzie miał rację. Ja robię te statystyki dla siebie, ale nie po to, aby cokolwiek w nich udowadniać.
Pozdrawiam serdecznie,
Mariusz -
Barnaba doświadczony
Ad vocem, w sprawie (1)
Drogi Mariuszu,
aby nie było niedomówień, przedstawiam sprawy porządkowe:
- masz prawo do własnej wykładni i publicystycznej interpretacji opisywanych zdarzeń, co już wcześnie w pierwszym zdaniu przyczynkarskiego postu pisałem;
- absolutnie nie musisz tłumaczyć się przede mną, tego nie oczekiwałem, co teraz mnie stawia w niezręcznej sytuacji przesłuchującego;
- nasze wypowiedzi traktujemy jako swobodną, ale odpowiedzialna wymianę poglądów zrodzonych pod wpływem niebywałego wyczynu sportowego, Adama Mistrza Wielkiego Uwielbianego.
W zasadzie na moim oświadczeniu, moglibyśmy zakończyć dyskusję, ale pewne kwestie trzeba uściślić i zamknąć jednoznacznie. Zatem do rzeczy. Zaczynam od problemów drugoplanowych.
- Układ zerojedynkowy, przywołany przeze mnie jako ozdobnik nie jest abstrakcją, zwłaszcza w metrologii oraz w innych skodyfikowanym dziedzinach życia codziennego. Doba liczy fizycznie 24 godziny, ale nie mamy przecież w zapisie godziny dwudziestej czwartej! Czas 00.00 to północ. Używając Twych słów, tego nikt nie zmieni. Dobierając cezurę zakreślamy umownie jakąś przestrzeń czasu, w której realnie wystąpiły interesujące nas zdarzenia. To w przedmiocie tej właśnie dyskusji nie jest aż tak kontrowersyjne i ważące jak fakty, których ona dotyczy. Wniosek z tego wypływający brzmi: najważniejsze są charakter i rodzaj zdarzeń w danym czasie występujących.
- Sprawy finansowe. Ujawniły się one w wyniku rangowania sportowych zasług wedle ich urzędowej hierarchicznej ważności. Przyjąłem jednoznaczne kryteria, które też często są modyfikowane, ale nie obalają istoty systemu kwalifikacji . Na przykład, w starszych dokumentach wagi państwowej, złoty medal MŚ odpowiadał srebrnemu osiągnięciu na IO. Inny przykład: pierwotnie kwota tzw. emerytury olimpijskiej była odpowiednia do koloru krążka, dzisiaj jest jednakowa dla kategorii zunifikowanego "medalu olimpijskiego"
i przysługuje także medalistom igrzysk niepełnosprawnych i igrzysk głuchoniemych o tym nie pisałem. Zatem wypłacane pieniądze nie są przedmiotem sporu. Z tego wynika pewnik, iż wspomniane w poście przykłady zmierzały do ukazania standaryzacji stopnia zasług za konkretny wyczyn sportowy. -
Barnaba doświadczony
Ad vocem, w sprawie (2)
Natomiast kwestią najistotniejszą do rozwiązania, fundamentalną, na której opiera się konstrukcja poprawnego myślenia, nie budząca jakichkolwiek wątpliwości stanowi dobór argumentów rzeczowych ,a nie emocjonalnych, świadczących o wartości sportowego sukcesu.
Dla mnie są to sukcesy skoczków odniesione w kolejności na : Zimowych Igrzyskach Olimpijskich, Mistrzostwach Świata w Skokach, Mistrzostwach Świata w Lotach, medalowe miejsca w punktacji generalnej zakończonego cyklu PŚ.
W omawianym dziesięcioleciu w zapisie arytmetycznym i w wymienionym porządku jawi się to odpowiednio:3 +5+5+10=23 , co inaczej nazwać możemy dwudziestoma trzema arenami sportowej walki o najwyższe światowe trofea w skokach narciarskich. Właśnie przestrzeń dziesięciolecia i ponad dwadzieścia markowych imprez są chyba najbardziej wiarygodnymi i odpowiednimi materiałami do tworzenia opisów pomnikowych postaci.
Nie neguję indywidualnych zwycięstw, w poszczególnych zawodach PŚ, będących przecież, tu napiszę otwarcie, często z powodów organizacyjnych i pogodowych żałosną, roboczą dniówką u reklamodawców komercyjnych stacji telewizyjnych. Stąd zapewne pochodzi ta potoczna nazwa zawodowa liga, albo pogardliwa tabor Waltera Hofera.
Ekscytujące niektórych zwycięstwa w spektakularnych, integralnych z PŚ, również komercyjnych turniejach dodają rytmiki prawie półrocznym zmaganiom utrudzonych skoczków, ale moim zdaniem nie uprawniają do wyodrębniania tego faktu jako samoistnej kategorii wyczynu, pisałem o tym w pierwszym poście. Wszystko razem wziąwszy, uznaję iż, zdobywca KK zasługuje na ocenę: summa cum laude - z najwyższą pochwałą. Owszem, osiągane po drodze ku KK zwycięstwa konkursowe czy turniejowe , mogą być wykorzystane jako dopełnienie opisu sylwetki, w mniejszym stopniu postrzegam je w aspekcie dystynkcji wyróżniającej szczególne bądź priorytetowe osiągnięcia skoczka.
Pozdrawiam Cię, Mariuszu, serdecznie i gorąco - życzę szczerze nowych tematów oraz rozwalenia o nie klawiatury. Staszek -
Barnaba doświadczony
Dekada Adasia; rozważania przy sposobności tematu (1)
Publicystyka rządzi się swoimi prawami. Przykuwa tytułami. Frapuje problemami. Różni argumentami. Tak też jest z kolejną portalową wypowiedzią Mariusza. Osobiście jestem zgodny z Autorem, iż przyjęta na użytek artykułu cezura lat 2001-2010 była okresem supremacji Adasia, chociaż nie we wszystkich jej częściach w jednakowym czy też dostrzegalnym natężeniu. Wysilając się na zbyteczną tutaj elokwencję można by zanegować formalnie zasadność emocjonalnego wyboru przedziału korzystnego dla Adasia od 2001 roku zamiast zero - jedynkowego rozpoczynającego się od 2000, kiedy dominował Martin Schmitt, pojawiający się później także na pozycjach medalowych MŚ w skokach : Lahti 2001- złoty i srebrny; Liberec 2009 - srebrny; ponadto na MŚL w Harrahovie 2002 - medal srebrny. Martin został zupełnie i nieszczęśliwie pominięty przez Mariusza w końcowym ustaleniu najlepszej dziesiątki opisywanej dekady, którą właśnie zamyka norweski udziałowiec licznych laurów drużynowych Bjoerner-Einar Romoeren, osobiście bez bez prestiżowych medali indywidualnych, posiadający jednakże 8 wygranych konkursów w PŚ. Nie bez powodu podałem ten przykład.
Chodzi bowiem o fakt, iż sam problem można interpretować na wiele sposobów, przy czym chłodny, zasadny, nie zawsze musi być akceptowany, a to niejednokrotnie odbija się na tonacji i kolorycie dyskusji.Tę właśnie zdominowały liczby, konkretnie ilość zwycięstw w zmaganiach PŚ oraz konkurencyjne dla Adasia nazwiska. A przecież wymieniona dekada obejmuje: trzykrotnie ZIO, pięciokrotnie - MŚ, pięciokrotnie MŚL, 10 edycji PŚ. Właśnie w obszarze takiej konstrukcji myślowej, opartej na nośnych merytorycznie filarach powinna toczyć się dyskusja. W sumie stanowi to 23 istotne, wiarygodne i znaczące dla skoków narciarskich źródła uprawniające do wyprowadzania wiążących ocen i wniosków dotyczących klasy zawodników. Posługiwanie się pojedynczymi konkursami, których w charakteryzowanym dziesięcioleciu przeprowadzono prawie trzysta nie jest legitymacją wystarczającą, stanowi wiązanie w pęczki tego co w danym okresie zostało rozproszone w przestrzeni, chociaż wyraziście i jednoznacznie jest skondensowane w posezonowych klasyfikacjach generalnych PŚ i to jest niewątpliwie najwłaściwsza wizytówka zawodnika w sezonie ligowym skoków narciarskich. -
Barnaba doświadczony
Dekada Adasia; rozważania przy sposobności tematu (2)
Nie będę, rozstrzygać czy w minionym dziesięcioleciu konkursy olimpijskie bywały łatwiejsze do wygrania niż niejedne pucharowe zawody. Zatem nie zniżam się do poziomu tego rodzaju dywagacji i nie oczekuję potwierdzenia pośrednio absurdalnej tezy o wątpliwej wartości sportowej medali olimpijskich, także Adasia.
Nie interesuje mnie sugestia wyższości prestiżu TCS nad konkursem olimpijskim. Młodszym natomiast przypomnieć mogę, iż jedna z gradu dodatkowych, poza regulaminowych nagród dla Svena Hannawalda - zwycięzcy 50 jubileuszowego TCS, po zapłaceniu przez niemieckiego darczyńcę obowiązkowego podatku przekroczyła netto sumę łącznej kwoty nagród dla zdobywców pierwszych miejsc we wszystkich indywidualnych konkursach w cyklu PŚ.
Paradoksalnym ozdobnikiem tegoż widowiska jest system KO, z którego powodu pokonany w parze zawodnik posiadający w pierwszej serii wynik lepszy niż inni zwycięzcy w pozostałych duetach może nie przejść do serii finałowej, zaś generalnym zwycięzcą Turnieju rzeczywiście stać się może skoczek nie stający wcale na podiach przeprowadzonych konkursów.
Nad pozostałymi Turniejami w obrębie PŚ i ich zwycięzcami oraz lokatami nawet się nie zatrzymuję, co nie oznacza lekceważenia głównie wysiłków finansowych organizatorów, prawdą jest przecież, iż sportowe osiągnięcia konsumuje podobnie jak w TCS cykl zawodów PŚ.
Mocno wybija się w naszych dyskusjach podkreślanie odniesionych zwycięstw w LGP. Co tutaj ukrywać, są to skoki, w warunkach sztucznych, na igelicie, a ponadto najczęściej też zaszczycane wakacyjną obsadą. Wówczas zwyczajowo deleguję się na długoterminowy urlop. Dlatego sprawy szerzej nie komentuję. -
Barnaba doświadczony
Dekada Adasia; rozważania przy sposobności tematu (3)
Skoro mowa o światowych zawodach kilka słów uwagi wypada poświęcić cyklicznie rozgrywanym MŚ w Skokach Narciarskich i MŚ w Lotach Narciarskich. Jaka jest ich ranga? Na pewno niższa od konkursów olimpijskich, ale wyższa od zwycięstw w konkursach PŚ.
Szkoda jednak, iż wicemistrzowski tytuł Adasia zdobyty na MŚ w Lahti nie bywa wymieniany z należnym uznaniem. Grzechem tym obciążonych jest wiele pochwalnych nawet wypowiedzi, w tym omawiana dziesiątka.
Najwyżej oceniane i doceniane w formie nagród finansowych jest mistrzostwo olimpijskie i mistrzostwo świata, a także w konkurencjach objętych programem olimpijskim ustanowienie rekordu świata lub Europy.
W nomenklaturze urzędowej wysokość kwoty stypendiów przyznawanych przez Ministerstwo Sportu dla wybitnych sportowców jest dla każdej kategorii medalu i miejsca w finale stosownie zróżnicowana. Medaliści olimpijscy notowani są wyżej od ich odpowiedników z MŚ, zaś zdobywcy lokat od 4 do 8 w finałach olimpijskich, zachowując właściwe proporcje mają jeszcze większą przewagę nad kolegami plasującymi się na pozycjach od 4 do 8 w finałach MŚ.
Jako ciekawostkę podać warto, iż zdobywcy trzech pierwszych miejsc w klasyfikacji generalnej po zakończeniu konkurencji objętych cyklem zawodów PŚ mogą liczyć na stypendia odpowiadające poziomowi medalistów Mistrzostw Europy.
Powyższe fakty, przytaczam nie bez powodu. Studzą bowiem nasze emocje i porządkują myślenie.
Nasze wyobrażenie o rzeczywistym świecie skoków kształtują niewątpliwie w sposób emocjonalny powszechnie goszczące w domach konkursy PŚ, utrwalając określone stereotypy myślenia. Nie można zatem dziwić się, że dla wielu z nas miejsce na podium w zawodowej lidze skoczków może być podstawowym lub wyłącznym kryterium rozstrzygającym o sportowej klasie i niepospolitych zasługach zawodnika. Źle działoby się, gdyby na profesjonalnym portalu, tego rodzaju myślenie bezkrytycznie utrwalano.
Mariuszowi gratuluję kolejnego wejścia smoka. -
nyke początkujący
autor: marek (*124.bredband.comhem.se), 14 marca 2010, 20:45
shliri
witajcie myslke ze juz niedługo bedziemy mieli owego rekordziste gregor shlirenzauer ma sznsa na rekord zwyciestw ma 20 lat a ma juz 32 zwyciestwa małysz ma 35 a ma 33lata i powoli konczy kariere i mysle ze nawet gregor moze być rekordzista wszechczasów co wy nato.
ps.prosze niemiec do mnie zalu sam jestem wielikim fanem adama.
Małysz ma 38zwycięstw w PŚ, 35 w obecnej dekadzie -
anonim
Popieram marka
popieram marka, bo to Schlierenzauer ma szanse zostać skoczkiem wszech czasów,bo on już tyle osiągnął, a ma dopiero 20 lat!
-
anonim
shliri
witajcie myslke ze juz niedługo bedziemy mieli owego rekordziste gregor shlirenzauer ma sznsa na rekord zwyciestw ma 20 lat a ma juz 32 zwyciestwa małysz ma 35 a ma 33lata i powoli konczy kariere i mysle ze nawet gregor moze być rekordzista wszechczasów co wy nato.
ps.prosze niemiec do mnie zalu sam jestem wielikim fanem adama. -
asia stały bywalec
Ja też podkreślam zdobycie przez Adama 3 razy KK z rzędu!Wątpię,aby w najbliższym czasie ktoś chociażby zrównał się z tym rekordem
-
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
Z takiej racji, że 32 wygrane to więcej niż 23. Gdyby to był bilans całych karier, na pewno byłby za Ahonenem, ale to jest bilans XXI wieku. Można Gregora nie lubić, można utyskiwać, że jest cwany, butny, chamski etc. etc. (jak zresztą krzyczano na tym i każdym innym forum o każdym skoczku, który wygrywał seryjnie, vide: Hannawald, Morgenstern czy ostatnio Ammann), ale nie można udawać, że 32 zwycięstwa to mniej niż 23, a to one były głównym kryterium.
Wyjątek (z uwagi na olimpijskie złoto i kryształową kulę oraz dużo większą liczbę miejsc na podium) zrobiłem przy Morgensternie oraz przy miejscu Jakuba Jandy (tutaj trudno byłoby go postawić niżej od Romoerena, mimo że wygrał dwa konkursy mniej od Norwega).
Przy okazji, Adam zdobywając dzisiaj 80 punktów za drugie miejsce, przekroczył sumę 10 tysięcy punktów w PŚ zdobytych od stycznia 2001 roku. Ma ich teraz (zdobytych w XXI wieku) 10 060.
Łącznie w całej karierze zdobył do tej pory 11 917 punktów PŚ.
Janne Ahonen w XXI wieku zdobył 8 214 punktów, Simon Ammann 7 209, a Gregor Schlierenzauer 5 975.
m. -
anonim
pomylka
z jakiej racji GREGOR JEST na 2 miejscu w tej klasyfikacji? Ahonen jest 2 skoczkiem tego sezonu! TAKA PRAWDA! 4 TCS 2KK to mniej waszym zdaniem niz 1KK 0 TCS I 2 TN?
-
573519mateusz początkujący
Super Adam Małysz
Simon Amman na 1 miejscu a Adam Małysz na 2
-
fff doświadczony
Ludzie! Liczba zwycięstw to liczba zwycięstw w tej DEKADZIE! Adam w latach 01-10 wygrał 35 razy! Pierwsze 3 wygrane odniósł w latach 96-97
-
anonim
Ahonen miał przewagę 43,2 punkta na Aleksandrem Herrem w 2004 roku w pierwszym konkursie w kussamo
-
JA :D doświadczony
Co to będzie, kiedy nasz Adam zrezygnuje... I to prawdopodobnie już w przyszłym roku. Niby to tylko sport, niby to tylko zakończenie kariery przez jednego z zawodników, ale jednak smutek pozostanie. No bo w końcu Adam to nie jakiś tam skoczek, ale w końcu nasz wielki Mistrz. Jego koniec kariery to będzie dla mnie koniec świata.
-
Julka weteran
Dekada Małysza - trafne słowa. To zaszczyt móc podziwiać jego talent na żywo.
-
Robi początkujący
Dziękujemy !!!
Dziękujemy za PIĘKNY artykuł - BRAWO !
>sylwia i robert -
anonim
Ale piekny artykuł.
Bardzo ciekawie napisany. -
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
@Arni,
w jakich mistrzostwach Świata w lotach. Gdzie to wyczytałeś? W zdaniu "To przecież właśnie w marcu 2005 roku, w Planicy kibicom dane było podziwiać loty pod 240 metrów".
Ilość zwycięstw się nie zgadza? Polecam raz jeszcze przeczytać nagłówek nad wymienioną dziesiątką.
@Alfons6669,
masz rację. Tekstu już pewnie nie da się edytować, stąd i nie ma możliwości dodania komentarza, ale dziękuję za uwagę. W prywatnych zbiorach poprawię.
Pozdrawiam,
Mariusz -
anonim
czy po końcu turnieju nordyckiego i mś w lotach to zestawienie zostanie uzupełnione? bo jak by np. wygrał Ammann to powinien prześcignąć Gregora...
-
arni początkujący
ale błędy w tym felietonie....pamiętne loty pod 240 m w Planicy to były pod koniec sezonu 2004/2005 a nie na mistrzostwach świata w lotach. nie zgadza się też liczba zwycięstw poszczególnych zawodników...żenada
-
Snoflaxe weteran
* Na dodatek, a właściwie przede wszystkim informacje na stronie FISu tego nie potwierdzają.
-
Snoflaxe weteran
@FAN ADAMA MAŁYSZA
Właściwie nie na temat, ale po lekturze tego tekstu
http://www.skijumping.pl/news.html?pokaz_news=4952
doszukałem się dwóch błędów.
Jakim cudem Marcin Bachleda mógł startować jako 13-latek na mistrzostwach świata? Na dodatek, a właściwie przede wszystkim informacje na stronie FISu tego nie [ ... ] Małysz, kiedy wygrywał w 1997 w Sapporo nie wygrywał na Okurayamie, lecz na Miyanomori (K-90).
Przepraszam, że tutaj o tym piszę, ale z nieznanych mi przyczyn nie mogę skomentować tego tekstu pod właściwym newsem. -
Emil profesor
@FAN ADAMA MAŁYSZA. Masz racje i to całkiem serio. Ze sportowego punktu widzenia przeciętny konkurs PŚ jest mocniej obsadzony niż zawody olimpijskie i dlatego cięższy do wygrania. Igrzyska straciły swój prestiż kiedy stały dostępne dla zawodowców, a właściwie w drugiej połowie pierwszej dekady tego wieku przestały być dostępne dla amatorów. To nie jest to samo. Kiedyś na początku nowożytnych igrzysk sportowcy pracowali, sport to było ich hobby i stąd igrzyska by raz na 4 lata sie zmierzyć. Nie było PŚ w skokach, Golden League w lekkiej atletyce i wielu innych imprez. Teraz są. Sport to wielki businness a igrzyska (które służą głownie do reklamy Coca-Coli i McDonalda) to jedna z wielu imprez .
-
Kostka stały bywalec
@Małysz koks
Chodziło o 35 zwycięstw od stycznia 2001 r. -
anonim
WYgrywal 38 a nie 35...
1. Matti Nykänen Finlandia Finlandia 46
2. Adam Małysz* Polska Polska 38
3. Janne Ahonen* Finlandia Finlandia 36
4. Jens Weißflog NRD NRD/Niemcy Niemcy 33
5. Gregor Schlierenzauer* Austria Austria 32 -
anonim
@Przytomny
Zgadzam się, ale z 1 uwagą. TCS powstał zanim powstał PŚ. Poza tym masz w 100% rację.
-
anonim
Ahonen, a Małysz
Takie mówienie, że gdy jeden był w formie to drugi nie był, a gdy się zdarzyło że obaj byli to Małysz był lepszy za każdym razem, to dla mnie to jest dopisywanie ideologii:
1.Co to znaczy, że ten był w formie, a ten nie był? Nieostre pojęcia i łatwo manipulować.
2. W sezonie 2004/2005 gdy Ahonen lał wszystkich jak chciał, to był taki okres np. TCS kiedy Małysz też był w formie i co?
3.Nawet jeśli uznać, że wtedy Małysz nie był w formie, to nie znaczy, że Małysz będąc w formie by pokonał. Teraz Ammann i Małysz też są w formie. A w sezonie 2004/2005 to przede wszystkim Ahonen był w świetnej formie. -
materac doświadczony
wiadomo że każdy inaczej ułożyłby sobie ranking takich "królów dekady", w końcu ile osób, tyle opinii. jeden wziąłby pod uwagę inny przedział czasowy, a drugi w ogóle inne kryteria układania takiego zestawienia.
mi jednak taki podsumowujący artykuł się bardzo podoba, może być całkiem niezłym punktem odniesienia. teraz przynajmniej czarno na białym i w jednym miejscu widzę osiągnięcia najlepszych skoczków ostatnich lat (jakkolwiek ich kolejność może być dla kogoś dyskusyjna, o czym pisałem powyżej).
zastanawiam się jak niebywałe sukcesy Małysza z początku XXI wieku tłumaczyli sobie jego rywale, ich kibice oraz zagraniczne media. dopingiem, nadzwyczajnymi wiązaniami albo kombinezonami? ;) albo może w ogóle zaprzedaniem duszy diabłu? ;)
dla mnie, tak jak dla Leonidasa24, ogromnym osiągnięciem zawsze wartym podkreślania jest 3-krotne zdobycie KK z rzędu. coś niesamowitego. mam nadzieję że nieprędko znajdzie się taki, który zdoła powtórzyć (pobić) ten wynik.
"Igrzyska Olimpijskie w Turynie według wielu komentatorów były dla niego ostatnimi, w czasie których miał powalczyć o medale."
taka jest właśnie wartość wypowiedzi "wielu komentatorów". ciekaw jestem co ci komentatorzy sobie myślą teraz, po Igrzyskach w Vancouver. i bardzo dobrze powiedział dziennikarzom, po tym jak osiągnął swoje 29. zwycięstwo. -
Leonidas24 doświadczony
Przytomny
piękne i prawdziwe słowa, wiele razy już na tym forum "deprecjonowałem" znaczenie TCS, żenada, albo ludzie są ślepi i łasi na medialne hasełka albo ..jw ;] taką samą rangę jak TCS można równie dobrze nadać turniejowi nordyckiemu gdzie Adam brylował najwięcej, to tylko 4 konkursy pod rząd którym ktoś nadał nazwę turniej ;]
-
anonim
PRAWDA O TURNIEJU 4 SKOCZNI
Cały tekst jest prawdziwy, nudny i banalny.
Natomiast: należy raz na zawsze skończyć z nieustannym i upartym podkreślaniem rangi tzw. turnieju 4 skoczni.
Dla środowisk experckich kompletnie to wydarzenie jest bezwartościowe i nie ma znaczenia.
Ot, cwane niemieckie stacje telewizyjne wykomibinowały sobie kiedyś że można nieźle zarobić i kazały wyciąć z całego pucharu cztery konkursy , nazwały se je turniejem coś tam coś tam i do dzisiaj niektórzy się tym podniecają.
Powtarzam: jakie znaczenie ma klasyfikacja w czterch przypoadkowych konkursach dowolnie (tzn pardon nie dowolnie ino na rozkaz stacji tv tych na ziemi niemieckiej) wybranych? Nie ma kompletnie żadnego - to po prostu bufonada.
Należy tedy we wszystkich zestawieniach , klasyfikacjach, kompendiach wiedzy o skokach, systematycznie i metodycznie pomijać informacje o tym wytworze pazerności szefów niemieckich stacji telewizyjnych, a kwestia ta wróci do normalności. -
Leonidas24 doświadczony
przewagi Adama-Miodzio
warto zwrócić uwagę na przewagi Adama nad drugimi zawodnikami-
Data Miejsce Pokonany Różnica punktowa
04.01.2001 Innsbruck Ahonen 44.9
01.12.2001 Titisee Neustadt Schmitt 38.8
20.01.2001 Salt Lake City Loitzl 36.9
04.02.2001 Willingen Jussilainen 36.5
06.01.2001 Bischofshofen Ahonen 31.9
..nie wspominając o tych w kolejnych sezonach-MIAZGA pokazująca deklasację nad resztą, król jest jeden-nikt potem i wcześniej nie uzyskiwał takich przewag nad kolejnymi i to aż tyle razy :-) -
Kostka stały bywalec
Adam bezsprzecznie skoczkiem dekady, ale dla mnie i pewnie dla wielu kibiców jest skoczkiem wszechczasów. To ideał sportowca na, jak i poza skocznią, w czym bije na głowę Nykaenena.
Jego geniusz przejawia się w ciągłych powrotach na najwyższy poziom. Można powiedzieć, że Małysz jest jak bumerang, zawsze wraca :D
To dla mnie fenomen. Kiedy po wspaniałych, pełnych sukcesów sezonach przychodzą te nieco gorsze, on potrafi się jeszcze gdzieś w sobie zebrać, znaleźć motywację do dalszej pracy, by znów zachwycać nas swoimi długimi skokami.
Poza tym warto zwrócić uwagę na warunki, w jakich przyszło rozwijać się Adamowi. Nie miał do dyspozycji wspaniałych skoczni do treningów, zero organizacji, brak programów szkoleniowych. Polska to nie była i nie jest Austria czy Skandynawia.
Małysz to przykład na to, że nie tylko pieniądze decydują w sporcie. Liczy się przede wszystkim niesamowity talent. A Adam jest najlepszym wzorem, jak tego talantu nie zmarnować i jak dzięki temu dać radość milionom ludzi :) -
tomek_92 doświadczony
Oj nie, nie. Owszem na 1 miejscu Małysz, ale na drugim Ahonen. To są dwaj królowie dekady. Oni zdominowali te 10 lat. Najpierw zaczął Adam wymiatać wszystkich przez 3 lata, potem Ahonen przez 2 lata i znowu potem Adam. Dopiero potem zaczął Gregor i teraz Simon.
Według mnie powinno być tak:
1. Adam Małysz
2. Janne Ahonen
3. Simon Ammann
4. Gregor Schlierenzauer -
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
he, he, he ;-)_
Odpowiadałem i Tobie, i jeszcze jednej osobie. Tobie na temat Morgensterna, tamtej osobie na temat 300 punktów. Zamiast wybrać Enter wybrałem spację i... ...nieszczęście gotowe.
Pozdrowienia możesz potraktować jako przejaw Netykiety ;-)
Dystansu mi nie brakuje. Lata spędzone na tym portalu (pod i nad kreską) i kilka innych doświadczeń skutecznie mnie tego nauczyły.
m. -
anonim
Tytuł powinien brzmieć:
Dekada Dekarza!(nie jestem trollem , tak mi się skojarzyło)
-
Leonidas24 doświadczony
Fan Adama Małysza Mariusz
oj i znowu się obiektywnie mylisz ;-) słowo klucz to dystans-spokojnie, z tymi kłamstwami po raz drugi..to był oczywiście żart, zluzuj
skupiłem się w 1 poście na merytorycznej zawartości tekstu to sam pierwszy to odbiłeś w moją stronę, że ile to już tesktów nie było etc.
dziękuję za 3krotne pozdrowienia ale to chyba nie jest portal nasza klasa :-) -
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
łowcy błędów
@Leonidas24 i inni
- dziękuję - dzięki Wam szybko wyeliminowaliśmy merytoryczne usterki tekstu.
Tekst o wyjaśnieniu błędu dotyczył nieszczęsnej cyfry 3 zamiast 2. Istotnie na skutek złego zestawienia można to było zinterpretować tak, jak Ty to zrobiłeś.
Mimo wszystko szkoda, że bardziej koncentrujesz się na obrażaniu mnie (zarzucając kłamstwo - tylko w imię czego, skoro do wszystkiego się przyznaję?), niż na tym, że treść tekstu od kilku minut jest zmieniona.
Przepraszam też wszystkich pozostałych, których błędy tak bardzo uraziły. I cieszę się również z tego, że czytelnicy są tak czujni.
Leonidasie - jeśli mało Ci podkreślenia wyjątkowości Małysza, to lekturze polecam, na przykład:
http://www. skijumping.pl/ news.html? pokaz_news=4952
http://www. skijumping.pl/ news.html? pokaz_news=6569
Pozdrawiam,
Mariusz -
Leonidas24 doświadczony
Fan Adama Małysza Mariusz
wybacz ale ani razu do momentu aż ci zwróciłem uwagę nie było sprostowania, że morg nigdy nie zdobył tutyłu Mistrza świata tak jak to wynika z twojego tekstu zatem znowu kłamiesz tym razem pewnie celowo ;-)
-
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
@Leonidas24,
chodziło o medal Mistrzostw Świata - racja to błąd. Byk, straszny. Wyjaśniany przynajmniej kilka razy pod tym tekstem.
"Administracja" już uprzedzona o tym, że idzie o ponad 200 punktów, a nie ponad 300. Odpowiadam - tak, myślę ;-)
Pozdrawiam,
Mariusz -
anonim
Nie wiem czy zauważyliście to że Schlierenzauer ma tyle zwycięstw w PŚ ile lat ma Adam Małysz
-
Leonidas24 doświadczony
Arooo
wyjąłeś mi to z ust i uprzedziłeś mnie bo to już ich drugi byk w tym artykule który dopuścili ;-p
-
anonim
Romoeren trochę do tej klasyfikacji nie pasuje :) Już lepszy byłby Schmitt:
2001 roku - Lahti - indywidualny Mistrz Świata i Wicemistrz Świata
2002 roku - Harrachov - indywidualny Wicemistrz Świata w Lotach
2009 roku - Liberec - indywidualny Wicemistrz Świata
TCS - sezon 00/01 był 3, sezon 08/09 był 4
TN - 2001 i 2002 - 3 miejsce
IO - Salt Lake City - złoto drużynowo, Vancouver - srebro drużynowo
14 miejsc na podium w PŚ, 4 razy wygrywał
3 medale drużynowo na MŚ (2 x Lahti i 1 x Oberstdorf)
Na dodatek przezwyciężył potężny kryzys i wrócił do światowej czołówki. To też się liczy. -
Leonidas24 doświadczony
Mariusz odpowiedz
o co ci chodziło z tym mistrzostwem świata morgiego? wlepiasz w taką klasyfikację indywidualną MS w drużynie czy po prostu zrobiłeś błąd i przypisałeś morgiemu MS indywidualnie? :-) a jeśli drużynowo to dlaczego tylko jemu spośród tej 10i? ;]
-
anonim
do administracji; po mś w sapporo malysz tracil do jacobsena 237 pkt.
a nie jak napisaliscie ponad 300, logicznie myslac jesli objal prowadzenie w pś po 3 konkursie po mś to jego strata nie mogla byc wieksza niz 300 pkt. mam dow as pytanie czy wy wogule myslicie i sprawdzacie dane? -
anonim
Mam pytanie: Kiedy się skończyła ta dekada?
-
Leonidas24 doświadczony
Morgi nigdy nie był indywidualnym Mistrzem swiata, błąd
co to za brednie autora artykulu?kiedy on był mistrzem świata? bo jeśli autor wpakował tu MŚ drużynowo to jest to bardzo pomylone w przypadku osiągnięć skoczków indywidualnie ;]
-
anonim
Puchar Świata w XXI w.
Klasyfikacja punktów Pucharu Świata XXI w.
1. Adam Małysz - 9900
2. Jahne Ahonen - 8264
3. Mati Hautamaeki - 6273
4. Gregor Schlierenzauer - 5849
5. Simon Ammann - 5800
6. Roar Ljokelsey - 5544 -
Leonidas24 doświadczony
Fan Adama Małysza
mh, było tych artykułów sporo tylko, że niestety w niewielu wyeksponowano glorię i kunszt jakim jest zdobycie KK 3 razy z rzędu jako jedyny w historii, co czyni go królem wszech czasów Pucharu Świata i lepszym w tym wypadku od nykanena, kropka
-
krwisty weteran
@małyszka Według nowej propozycji FIS, aż trzydziestu najlepszych skoczków każdego konkursu Pucharu Świata będzie otrzymywało premie finansowe.
Przypomnijmy, iż dotychczas jedynie czołowa "10" zawodów otrzymywała nagrody pieniężne. Zawodnik, który zajmie 30. lokatę otrzymałby 100 franków szwajcarskich (około 66 euro).
Nie ma jednak róży bez kolców. W myśl nowych przepisów zwycięzca konkursu ma zarobić zaledwie 10 tys. franków (6,6 tys. euro). Jest to kwota trzykrotnie mniejsza, niż za zwycięstwo w PŚ w ubiegłym sezonie. Z pewnością takie rozwiązanie nie będzie zatem korzystne dla najlepszych skoczków świata, którzy i tak nie zarabiają wcale dużo, w porównaniu do wielu innych dyscyplin. -
kamka weteran
Małysz zwsze dla mnei bedzie numerem jeden
-
anonim
ZAPRASZAM !
ZAPRASZAM NA BARDZO DOBRE FORUM PIŁKARSKIE ! WSZYSTKO O PIŁCE ! http://forum.football-news.pl/index.php
Wiele konkursów z nagrodami cennymi zapraszamy ! -
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
@Leonidas,
artykułów o Małyszu było już sporo. Odeślę do przedostatniego "Adam Małysz. Skoczek spełniony", ale też do kilku części w ramach cyklu "Skoczkowie wszech czasów" - do znalezienia w archiwum. Trudno powielać własną retorykę, a ten tekst skupiał się na innych aspektach osiągnięć Orła z Wisły.
Pozdrawiam,
Mariusz -
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
@Fan Małysza,
przeczytaj komentarze pod tekstem. Sporo już tam wyjaśnień na ten temat i informacji, dlaczego "wyjechałem" tak, a nie inaczej.
Pozdrawiam,
Mariusz -
anonim
A gdzie Schmitt?
W 2001 roku Schmitt był Mistrzem Świata i Wicemistrzem Świata
W 2002 roku Schmitt był Wicemistrzem Świata w Lotach
W 2009 roku Schmitt ponownie został Wicemistrzem Świata
W 2001 zdobył Puchar Świata w Lotach.
A oni wyjeżdżają tu z Romoerenem? -
anonim
Wiem, że te podsumuwanie jest bardzo miłe, ale jeszcze nie czas na resume kariery Adama. Myślę, że jeszcze sporo startów i zwycięstw przed Mistrzem
-
Leonidas24 doświadczony
JEDYNY
za mało w artykule jest o osiągnięciach Adama określonych np, zbiorczo "Jedyny"-np. Jedyny z 3 KK pod rząd, to największy wyznacznik bycia królem ale nie tylko dekady a wszechczasów :-) coś niebotycznego, 3 lata z rzedu najlepszy w plejadzie gwiazd pucharu świata, NIKT tego nie dokonał i nie prędko dokona, jest jeszcze wiele rekordów które Adam ustanoił jako pierwszy w histroii, kiedyś chyba wszystkie je wymieniłem a szukałem info wiele dni :-p należy też brać pod uwagę wśród jakich skoczków skakał i skacze Adam, świetnych i jest ich wielu, mimo to uzyskiwał takie przewagi nad nimi w poszczególnych zawodach, że SZOK, a nykanen? sorks, ale za jego kadencji nie było tylu i takich świetnych zawodników jak za kadencji Adama, nie zapominajcie o tym
-
anonim
Ja bym to tak zestawił:
1. Małysz
2. Ammann
3. Ahonen
4. Schlierenzauer
5. Morgenstern -
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
@Wiesiek,
nie mogę się do końca zgodzić. Ten tekst to nie jest sienkiewiczowskie bajanie w ramach "podnoszenia ducha w narodzie". Ponadto Adamowi akurat, pisząc kolokwialnie "idzie". Nie ma potrzeby grzebać go za życia, bo właśnie wczoraj dołożył 82 podium.
To zupełnie twarde statystyki, które nie są robione na wyrost. Ja wiem, że można by zrobić statystykę najmłodszych zwycięzców, najstarszych etc. Ale sam Ammann odpowiadając dziennikarzom, że do Federera można porównywać Małysza i Ahonena, a nie jego, dobitnie rozwiał pewne wątpliwości.
I jeszcze coś. I Małysza, i Ammanna łączy jedno. Brak drużyny. Nawet teraz, kiedy Ammann jako jedyny ma cztery indywidualne złote medale IO, mniej profesjonalne portale podają, że Szwajcar "wyrównał rekord Nykaenena". Tymczasem on ten rekord pobił, a nie wyrównał.
Małysz, który jako jedyny zdobył cztery indywidualne złote medale mistrzostw Świata, i tak przez mniej profesjonalne wortale (głównie zachodnie) pomijany jest w klasyfikacji multimedalistów MŚ na rzecz Ahonena i Morgensterna.
Na koniec dodam, że i cezura podanych w artykule statystyk jest pewną "oczywistą oczywistością". Często spotyka się określenie "sportowiec dekady", "sportowiec wszech czasów". Przyjrzałem się po prostu, jak to w tej dekadzie było. Najuczciwiej, jak potrafiłem. A gdyby nie brać poprawki na tę cezurę, Małysz i tak zająłby pierwsze miejsce wśród startujących obecnie skoczków.
I tak, jak napisał @piotr186 - Adam Małysz ma 38 zwycięstw i 9 indywidualnych medali bez względu na to, kto zechce zrobić te statystyki. Co do "ważenia" medali i dodawania za nie punktów lub odejmowania w przypadku ich braku, to byłoby z tym trochę tak, jak z nowym systemem oceniania... Dlatego też takich "operacji" nigdy nie robiłem.
Pozdrawiam,
Mariusz -
JerzJerzy bywalec
Moim zdaniem lepiej by było zrobić klasyfikację swoich czasów czyli ostatnich kilkunastu lat, ponieważ tyle trwa kariera sportowca. Wówczas wtedy:
1. Adam Małysz
2. Janne Ahonen
3. Simon Ammann
3. Andreas Goldberger
5. Martin Schmitt
6. Gregor Schlierenzauer
7. Thomas Morgenstern
8. Primoż Peterka
9. Kazuyoshi Funaki
10. Sven Hannawald
PS. To tak na oko. Co brałem pod uwagę i w jakiej kolejności? Wszystko 1. PŚ 2. IO 3. MŚ. 4. TCS 5. MŚWL 6. Zwycięstwa i ilość podium w konkursach PŚ
PS 2.Gdyby wziąć pod uwagę tylko XXI wieku to pierwsza trójka wyglądałby dokładnie tak samo, z tym że bez Goldiego. -
anonim
Bezsprzecznie
Podchodząc bez emocji, patrząc przez pryzmat obiektywizmu oraz przedstawionych statystyk, należy się zgodzić z tezą: Adam Małysz mistrzem skoków narciarskich ostatniej dekady !
-
JaLeb stały bywalec
Dekada Adama Małysza
Dobrze pamiętam te konkursy MŚ w 2003. Piękne chwile, prorocze słowa. Gratulacje i dziękujemy za tyle lat pięknych skoków i emocji.
-
anonim
Jutrzejsze zawody.
Świetny artykuł. Jutro przydało by się przypieczętować Dekade Małysza jego zwycięstwem. A MŚwL także zwycięstwem i tym razem przypieczętować jego największe sukcesy. Oczywiście wiem że szanse nie są za dużo na wygranie MŚ przez Małysza ale ja w niego wierze i każda pozycja mnie zadowoli, bo nikt nie zrobił dla polskiego i nie tylko sportu tyle co Małysz.
-
underdog stały bywalec
@WIESIEK
Dlaczego ułożyliby inną? Statystyka to statystyka. Dane to dane. Liczby to liczby. Nic tu zmienić, czy naciągnąć się nie da. -
Snoflaxe weteran
Rzeczywiście Adam świetnie ze swoimi wielkimi sukcesami wstrzelił się w tę dekadę. Ale warto zwrócić uwagę na zajmującego drugie miejsce w tej klasyfikacji, który skacze zaledwie tak na prawdę cztery sezony.
Adam jest bezsprzecznie jednym z najwybitniejszych skoczków narciarskich w historii. Mamy tu piękne podsumowanie jego ostatnich wyczynów, ale warto kibicować mu w tym, żeby nie były one ostatnimi w karierze :)
@jak (*784.cdma.centertel.pl), 13 marca 2010, 14:06
Jest rzeczywiście błąd, ale Adam po Sapporo miał dokładnie 234 punkty straty do Jacobsena.
http://www.fis-ski.com/pdf/2007/JP/3073/2007JP3073WC.pdf
@asd (*207.neoplus.adsl.tpnet.pl), 13 marca 2010, 14:06
Konkursów mistrzowskich w ciągu dekady jest raptem kilkanaście, a konkursów PŚ mieliśmy ponad 250. A to one tak na prawdę wyznaczają najlepszych zawodników w przekroju całych sezonów, czy właśnie dekad. -
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
@jak,
podaj źródło. Będę zobowiązany. Wg moich danych po konkursie w Willingen (10.02.2007), wygranym przez Jacobsena - Adam Małysz zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej i tracił do lidera 234 punkty. Może pisanie o 300 punktach straty to pewne stylistyczne nadużycie, ale gdyby strata wynosiła 167 punktów, to już byłby duży błąd. Zatem będę wdzięczny o źródło.
Pozdrawiam,
Mariusz -
krwisty weteran
@WIESIEK To przecież naturalne, że ludzie wolą pamiętać te dobre chwile. Co by było, gdyby Adam rozpamiętywał tylko swoje nieudane występy? Jak myślisz, zaszedł by na sam szczyt skoków narciarskich?
-
piotr186 profesor
WIESIEK niby nasz rację ale w austriackiej klasyfikacji Adam nie zacznie mieć mniej wygranych niż w polskiej, a Gregor nie zacznie mieć więcej ale można się dobrać do wieku osiągania sukcesów i wychodzi co innego. rzeczywiście...
-
Damian375 stały bywalec
Świetne
Witam, doprawdy bardzo przyjemny tekst.
Pozdrawiam -
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
Dyskusyjny Schmitt
...konkurs MŚ k 120 w Liebercu miał jedną wadę. Został uznany.
Na tym mogę zakończyć tę wypowiedź. Dodam tylko, że obserwowałem go na żywo, nie przed telewizorem i wolałbym o nim zapomnieć.
Schmitt zdecydowanie wygrywa w statystyce zwycięzców poprzedniej dekady (24 vs. 20 zwycięstw Goldbergera i 12 Weissfloga). Jeśli kiedyś podsumujemy poprzednią dekadę, z całą pewnością będzie jednym z jej bohaterów. -
WIESIEK. bywalec
No tak mila klasyfikacja dla Polakow ze nasz rodak w czyms przoduje! No ale jak to jest ladnie tworzyc jakos klasyfikacje pod dane fakty ktore potwierdza owa klasyfikacje:)Pewnie Szwajcarzy by inna ulozyli Austryjacy inna w ktorej by kozystnie wypadli i tez by mogli sie czyms pochwalic.Ostatnio czesto zauwazam taki proceder,a najczesciej wtedy kiedy danemu zawodnikowi powodzi sie slabiej. Kazdy zaniteresoawny i jego fani lubia patrzec na to co jest wygodne i milsze dla niego i uwypuklac dobre rzeczy ponad wszystko liczac ze uda sie przykryc te zle rzeczy ktorych u niektorych jest zdecydowanie wiecej niz dobrych.
-
krwisty weteran
Macie to samo co ja? Gdy zawsze czytam historię Adama, to się jakoś rozpływam z zachwytu. Chciałby przenieść się w czasie i wtedy gdy Adam zaczął startować w PŚ czyli za czasów innego wąsacza z Niemiec, powiedzieć Adamowi "Nie załamuj się niczym - będziesz w przyszłości najlepszym skoczkiem wszech czasów".
-
underdog stały bywalec
Przyjemnie i lekko się czyta :)
-
piotr186 profesor
Ciekawe zestawienie.. można by tak ustalać mistrzów poszczególnej dekady... ale trudna sprawa jak traktować zdobycie KK i np. medalu MŚ co jest ważniejsze a medal IO i MŚ co jest ważniejsze?
-
jak początkujący
Dostrzegłem błąd, po Sapporo małysz miał 167 pkt straty do Jacobsena a nie ponad 300.
-
asd weteran
Jak nie Schmitt, to chociaż Loitzl, ale Romoeren? Co on osiągnął? Chyba że zwycięstwa i podia w PŚ traktujecie na równi z MŚ.
-
asd weteran
Ale Schmitt to w końcu 3 krotny medalista mistrzostw świata w tej dekadzie. (Lahti mistrz, wicemistrz, Liberec wicemistrz)
-
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
@vcb716,
tak jak napisałem w artykule, są to statystyki: "uwzględniające wszystkie konkursy Pucharu Świata od stycznia 2001 roku ".
Pozdrawiam,
Mariusz -
vcb716 bywalec
ADAM!!!
Jednak nie ma co przeczyć - Adam jest największym skoczkiem dekady jak i całej historii skoków.
-
Damiansport1 stały bywalec
ukłony w strone Szaranowicza skad on to wiedzial?
Geniusz -
vcb716 bywalec
vegx
Myślałem, że liczą od sezonu 2000/2001, bo wtedy się zaczęła dekada XXI wieku, choć jakby się kłoćić to masz rację :)
-
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
Niestety, w statystykach to nie Schmitt
Mówimy o osiągnięciach skoczków w XXI wieku. Tutaj Schmitt ma 4 zwycięstwa i ledwie 14 miejsc na podium. Oczywiście ma medale (złoty i srebrny w Lahti oraz srebrny z Lieberca). Niemniej jednak patrząc na osiągnięcia Pucharowe w pierwszej dekadzie XXI wieku - Schmitt wypadał już mało przekonująco. Równie dobrze można by na jego miejscu umieścić Loitzla (też ma 4 wygrane konkursy, też ma tytuł mistrza Świata, ponadto wygrał prestiżowy Turniej Czterech Skoczni).
-
vegx redaktor
@vcb716 (*217.98.53.159)
Zwyciestw ma 16, ale jedno (pierwsze) odniósł w roku 2000, którego w tym zestawieniu sie nie uwzglednia, bo dotyczy ono pierwszej dekady XXI wieku! -
vcb716 bywalec
manu_fan
manu_fan
Emil ma rację. W pierwszej XX! wieku Schmitt praktycznie nie osiągnął nic w porównaniu do tych zawodników, których wymienili redaktorzy ze skijumping. Jeśli miałyby się liczyć sukcesy z ostatnich 15 lat to Schmitt był by w ścisłej czołówce. -
vcb716 bywalec
Błąd
Panie Mariuszu, Proszę dokładnie sprawdzić ile razy Matti Hautamaeki wygrywał zawody PŚ. Ja jestem wielkim fanem Mattiego i wiem, że on wygrywał 16 razy. Pozdrawiam.
-
Emil profesor
@manu_fan. W pierwszej dekadzie XXI wieku Schmitt wygrał ledwie trzy konkursy w PŚ oraz jedno indywidualne mistrzostwo swiata. Troche mało.
-
manu_fan weteran
Chyba Romoeren tu nie pasuje, prędzej Schmitt
Komentowanie jest możliwe tylko po zalogowaniu
Zaloguj się