Okiem Samozwańczego Autorytetu: Mały Stefan w drodze po Wielkiego Szlema

Oto klasyfikacja przedstawiająca skoczków, którzy oddali najdalsze skoki poszczególnych konkursów oraz ilość takich skoków:
1. Stefan Kraft - 6
2. Andreas Wellinger - 5
2. Daniel Huber - 5
4. Michael Hayboeck - 4
5. Ryoyu Kobayashi - 3
5. Peter Prevc - 3
5. Johann Andre Forfang - 3
8. Lovro Kos - 2
8. Anze Lanisek - 2
8. Jan Hoerl - 2
8. Karl Geiger - 2
12. Marius Lindvik - 1
12. Manuel Fettner - 1
12. Timi Zajc - 1
12. Gregor Deshwanden - 1
12. Philipp Raimund - 1
12. Stephan Leyhe - 1
W klasyfikacji bez niespodzianki lideruje Kraft.

@Raptor202

Nawet w Polsce oglądalność IO w sezonie olimpijskim była znacznie większa niż PŚ w tym samym sezonie. W państwach, w których PŚ nie są transmitowane w otwartych kanałach, ta różnica była jeszcze większa z oczywistych względów.

O tym, że są dyscypliny, w których IO nie jest najbardziej prestiżową imprezą, wspominałem w pierwszym wpisie, wymieniłem piłkę nożną i dyscypliny, w których USA ma swoje ligi zawodowe (czyli koszykówka, baseball itd). O tenisie zapomniałem, też trzeba zaliczyć do tej samej kategorii. Niszowa dyscyplina taka jak skoki się jednak już do tej grupy nie zalicza.

Dokładnie, Ahonen osiągnął znacznie więcej od Lindvika i Wellingera, brak osiągnięć z IO nadrabia z nawiązką innymi trofeami i medalami i mój ranking z ustalonymi w ten sposób wagami imprez to uwzględnia, plasując go od nich znacznie wyżej.

@Janusz11

Po pierwsze igrzyska letnie są bardziej prestiżowe od zimowych. Po drugie nie przypominam sobie, żeby w Diamentowej Lidze przyznawano indywidualne trofea za zwycięstwo w całym cyklu. Po trzecie prestiż igrzysk różni się dla poszczególnych dyscyplin. W piłce nożnej nie mają one praktycznie żadnego znaczenia. W tenisie również nie postawiłbym ich wyżej od turniejów wielkoszlemowych. Nie wiem jak jest z oglądalnością, ale podejrzewam, że akurat w przypadku lekkiej turnieje olimpijskie cieszą się o wiele większym zainteresowaniem, niż zwykłe zawody. W skokach raczej takiej przepaści nie ma. A co do opinii skoczków, każdy może mieć własną. Złoto olimpijskie może być najbardziej pożądanym trofeum dla zawodników, ale w żadnym razie nie może służyć za czynnik decydujący o wielkości danego skoczka. Wellinger i Lindvik w żadnym wypadku nie są więksi od Ahonena, daleko im do niego.

@Raptor202

Zapytam jeszcze raz:

"Gdyby jakikolwiek kibic lekkiej atletyki upierał się, że w ocenie, kto jest najlepszym sprinterem, bardziej istotna od IO jest Diamentowa Liga, bo lepiej obrazuje ona ocenę formy przez cały sezon, popukalibyśmy się w głowę. Dlaczego dla skoków stosować inne standardy?"

Masz prawo uważać, że PŚ jest co najmniej 2 razy tyle wart co igrzyska, a ja mam prawo uważać inaczej, wykorzystując analogię do innych sportów. Zresztą można też odesłać do wypowiedzi innych zawodników, m.in. Małysza, który wyżej wyceniał złoto IO od KK i mówił, że z chęcią zamieniłby wiele zdobytych trofeów na to jedno złoto.

@Janusz11

Szanujmy się, PŚ jest co najmniej 2 razy tyle wart co igrzyska.

@Gerwazy

W lecie nie ma zawodów, tylko treningi. Trzeba naprawdę niewiele wiedzieć o skokach, żeby przejmować się tymi "wynikami".

@Janusz11

I to zestawienie oddaje wrażenie, jakie mam po latach oglądania skoków - tak to powinno wyglądać! :-)

@Janusz11

To mi przypomniało że też kiedyś miałem koncept takiego rankingu (nawet z podobną punktacją tylko KK jest wyżej od IO)
No ale że jestem leniwy to chyba policzylem tylko paru skoczków. Na pewno prowadził Nykanen.

Może teraz w święta zabiorę się za zrobienie tego rankingu bo punktację dalej pamiętam.

@Janusz11

Ciekawe zestawienie, w pełni się zgadzam z kolejnością.

Dobrze, że zdobycze w PŚ nie dominują rankingu, że większą rangę mają wyraźnie imprezy mistrzowskie.

@Janusz11

Ten twój ranking pokrywa się zadziwiająco mocno z takim uproszczonym moim, który jakiś czas temu zrobiłem, ale bez uwzględniania srebrnych/brązowych medali czy 2 i 3 miejsc w klasyfikacjach. Różnice u mnie są kosmetyczne, które wynikały głównie z tego, że u mnie poszczególne trofea miały trochę inną wagę, bo IO>PŚ>MŚ=TCS>MŚwL.

Jeśli dobrze kojarzę to u mnie topka w tym momencie powinna być taka:
1. Nykaenen
2. Stoch
3.Małysz
4.Weissflog & Ammann
6. Ahonen
7. Kraft
8. R. Kobayashi
9. Schlierenzauer

@MarcinBB
W nawiązaniu do wcześniejszych, historycznych dyskusji, na początek polecam książkę Tymoteusza Pawłowskiego "Sowieci nie wchodzą".

@MarcinBB

W ogóle to ciężko na szali wartościować skalpy - poza tym, że jak dla mnie Kryształowa Kula jest najcenniejsza, bo nie ma tu przypadku i pokazuje, kto w przekroju sezonu był najlepszy.

@acka

Regeneracja po sezonie jest bardzo ważna, Mówisz, że Stefek już w czerwcu trenował. Nasi zaczęli trenować w kwietniu. A na początku maja kazali im się ścigać na bieżni w Spale, nie wiadomo po co.

Oni nie trenowali według austriackiej szkoły. To była szkoła pana Noelke, mającego chyba wielki wpływ na Thurna, który nie umiał mu się do końca przeciwstawić.
Olek: "tam był cel, żeby przed wyjazdem [na Cypr] test z platformy dynamometrycznej wyszedł na poziomie kosmosu. Po co wtedy? W listopadzie? Do czego my niby trenujemy – do zawodów czy podskoków na skrzyneczce?"
I dalej: "Fajnie, że w Lillehammer była świetna pogoda. Tylko że my już byliśmy wtedy wypruci."
Pytanie: w którym momencie przygotowań wiedziałeś już, że start PŚ będzie klapą?
"Jeszcze przed Cyprem. Już wtedy byłem zmęczony."

A o rozmowach z trenerami tak mówi Małysz:
"Taką blokadą był w kadrze A Marc Noelke. Skoczkowie przy nim trochę się zamknęli i nie rozmawiali nawet z Thomasem."

@Asdero

Młodzik, niedoświadczony, to i nie wiedział, że ma złe warunki. Doświadczony Kubacki ma lepiej dostrojoną czutkę 😏

@Janusz11

Top 20 wygląda następująco:
1. Matti Nykaenen 3206
2. Adam Małysz 2633
3. Kamil Stoch 2544
4. Jens Weissflog 2525
5. Simon Ammann 2461
6. Janne Ahonen 2410
7. Stefan Kraft 2275
8. Gregor Schlierenzauer 2068
9. Ryoyu Kobayashi 1654
10. Thomas Morgenstern 1610
11. Andreas Goldberger 1597
12. Martin Schmitt 1346
13. Peter Prevc 1163
14. Kazuyoshi Funaki 1128
15. Andreas Felder 1121
16. Armin Kogler 1092
16. Ernst Vettori 1092
18. Espen Bredesen 1017
19. Severin Freund 981
20. Sven Hannawald 936

Wnioski:
-Weissflog to większy kozak niż wydawało mi się, blisko mu do top 3, co jest efektem wielkich osiągnięć we wszystkich imprezach oraz doskonałych statystyk w TCS.
-Kraft to taki Ahonen bis, za absurd uważam robienie z niego GOATa, z Janne już prawie nikt nie robi najlepszego, a oni przecież mają bardzo podobne osiągnięcia: zero na IO, Kraft o jedno złoto MŚ więcej, jedną KK więcej (ale mniej podiów), dużo podiów pojedynczych konkursów, ale wyjątkiem jest tu TCS, gdzie Fin jest najlepszy w historii i miażdży Austriaka.
-Z aktywnych zawodników najwyżej są Stoch, Ammann, Kraft, Kobayashi - dwaj pierwsi raczej nie dołożą już nic lub prawie nic, dwaj ostatni mogą, ale Stefan też nie jest już młody. Z ubolewaniem stwierdzam, że nawet jedno indywidualne złoto IO przesunęłoby go nad Stocha, a dorzucenie kilku mniejszych osiągnięć nad Małysza, ale do pijanego Fina byłoby ciągle bardzo daleko. Jestem jednak spokojny w kwestii Krafta i jego formy na IO 2026, uważam, że wiek i problemy zdrowotne nie pozwolą mu tam walczyć już o medale, co utrudni mu wyprzedzenie Adama.

Dodam jeszcze, że inne wagi można zastosować przy porównywaniu zawodników, którzy w swojej karierze musieli mierzyć się cały czas z kilkoma skoczkami z większymi osiągnięciami od nich w wysokiej formie, inną formułę zastosowałbym od około 40 miejsca (okolice 500 punktów), ale dla topu miejsca 4 i niżej są absolutnie nieznaczące, to nie konkurs ciułania.

Z cyklu "rzeczy, które nikogo nie obchodzą" - po 15 latach przerwy zrobiłem znowu subiektywny ranking najlepszych skoczków od 1979 roku, tj początku istnienia Pucharu Świata, oparty o punktowanie 5 najważniejszych imprez w skokach (generalka PŚ, IO, MŚ, TCS, MŚwL) i pojedynczych konkursów, wrzuciłem do excela dane, przypisałem wagi i wyliczyłem ranking punktowy.

Wyceny punktowe poszczególnych konkursów i cykli: IO - 30, KK (generalka PŚ) - 20, MŚ - 18, MŚwL - 12, TCS - 10, konkurs PŚ - 1.
Punkty dostaje top 3 z mnożnikami: 1 miejsce - 10, 2 miejsce - 3, 3 miejsce - 2, przykładowo zwycięzca konkursu na IO dostaje 10 x 30 = 300 punktów, a drugi zawodnik generalki PŚ 3 x 20 = 60 punktów.

Uzasadnienie doboru wag miejsc: w przypadku oceny najlepszych zawodników kilkudziesięciu lat liczy się głównie zwycięzca danych zawodów, drugi to pierwszy przegrany, ale jednak medaliści stają na podium i jakiś prestiż te lokaty mają, więc 2 i 3 miejsce też dostają punkty.

Uzasadnienie doboru punktacji poszczególnych imprez: IO to najważniejsze zawody w każdym sporcie poza piłką nożną i kilkoma dyscyplinami, w których Amerykanie mają swoje ligi zawodowe. Gdyby jakikolwiek kibic lekkiej atletyki upierał się, że w ocenie, kto jest najlepszym sprinterem, bardziej istotna od IO jest Diamentowa Liga, bo lepiej obrazuje ona ocenę formy przez cały sezon, popukalibyśmy się w głowę. Dlaczego dla skoków stosować inne standardy?

IO jest ważniejsze od MŚ i odbywa się 2 razy rzadziej, jednak przesadą byłoby wycenianie go 2 razy wyżej, ostatecznie ustaliłem proporcję IO do MŚ na poziomie 5:3 i IO do PŚ na poziomie 3:2. W kwestii MŚwL wychodzę z założenia: IO > MŚ w dyscyplinie olimpijskiej > MŚ w dyscyplinie nieolimpijskiej, stąd proporcja MŚ do MŚwL 3:2. TCS na dość podobnym poziomie do MŚwL, w takim sezonie jak obecny ciężko określić, co jest imprezą docelową, wagi obu porównywalne i TCS jako połowa PŚ.

Zwycięzcy i podiumowicze generalki PŚ dostają też punkty za pojedyncze konkursy: przy tworzeniu rankingów tego typu niektórzy upierający się przy istotności KK względem wielkich imprez wyceniają KK wyżej niż IO, dorzucają punkty za konkursy i wychodzi jakaś absurdalna proporcja. W moim rankingu zdobywca KK z 10 wygranymi konkursami i 15 podiami dostanie i tak więcej punktów niż przypadkowy zwycięzca IO, ale mniej niż podwójny zwycięzca IO bez sukcesów w PŚ, co uważam za słuszne - taki zdobywca KK bez medalu na IO w tym samym sezonie byłby uznany za przegranego.

@atalanta

No dobrze, Kubacki, wiadomo, choć jeszcze na igrzyskach Europejskich coś poskakał. Ale pozostali? Mówimy o całej kadrze!, nie o Kubackim. Nikt nie bronił lecieć zaraz po sezonie dookoła świata. Stefek odwalał po prostu spóźnioną podróż poslubną. Zresztą Stefek nie wyleciał w kwietniu, a wrócił w listopadzie... Na początku czerwca już trenował, a na Igrzyska Europejskie sam nie przyleciał, bo czuł się za słaby, Pewnie robił właśnie siłkę... Na pewno nie na luzie. Ale zdążył się zregenerować. Austriacka szkoła go nie zabiła, a wzmocniła. Kolegów też. Dlaczego w Polsce zabiła? Choć dziwnym trafem jakoś Zniszczoł zdążył się zregenerować po kiepskim początku na drugą część sezonu.
A jeśli rzeczywiście trener jest wyrocznią i trzeba go słuchać jak kaznodziei, to po co było szemranie po kątach, lamentowanie w mediach czy wbijanie szpil sztabowi za pośrednictwem dziennikarzy? Co, Thurn z Noelkem za każde pytanie czy wątpliwość karali chłostą i karcerem? A Małysz rychtował pluton egzekucyjny? Litości! Lepiej tulić uszy i mamrać po kątach (jakież polskie), zamiast zebrać się do kupy i powiedzieć choć łamaną angielszczyzną "Coach, it does not work, we need f...g changes!" ? Es necesario tener cojones, companieros!

@acka

Stefek po poprzednim sezonie udał się w baardzo długą podróż dookoła świata. W tym czasie Kubacki nie miał ani chwili odpoczynku, bo opiekował się żoną, a zaraz potem wszyscy nasi wylewali poty na treningu lekkoatletycznym w Spale. A Stefek... on wciąż był w podróży. Która mu przyniosła bardzo wiele relaksu, resetu i nowych sił do pracy, jak sam mówił.

"połączona z nieumiejętnością gadania prosto z mostu"
Przez cały sezon czytałam tu, że trener jest wyrocznią i co powie, to tak ma być. Żadnego sprzeciwiania się, żadnej krytyki ani dyskusji ze strony zawodników. A teraz co, zmieniamy zdanie? Krytyka metod trenera była be, a teraz jest ok?

@MarcinBB

Kubacki 1, hejterzy 0.
Szkoda tylko, że Ryoyu nikt nie powiedział, że tak kiepsko trafiał, bo kto to widział tak dobrze skakać przy takim wietrze :D

@23haze

Sprowadzasz wszystko do Kathola wgapiającego się w krok chłopaków... Była jazda z polskimi butami? Była. Zmienili parametry butów? Zmienili. Zaczął się u nas dół formy, jęki na pozycję dojazdową i brak czucia na progu? Zaczęły! Plus narty, wiązania, przepuszczalność kombinezonów. Coś tam było po drodze pojękiwań...
Żadna nacja nie zdołowała tak, jak Polacy. Nawet, jak zaczęli gorzej, to się odkuli. Nawet Japończycy. którzy, podobnie, jak Polacy, mają sporo skoczków, ale nie mają kim skakać w PŚ - to jednak Ryoyu nie dał się skasować. Były momenty, i to niedawno, gdy naszych leli amerykańscy juniorzy czy Marusiak z kraju wojującego na sprzęcie z odzysku. Całą zapaść spowodował splot trzech czynników: zmiany sprzętowe, błędne rozpoznanie kondycji fizycznej skutkujące standardowymi dziś, ale dla Polaków za dużymi obciążeniami, oraz mieszanka nadmiernych ambicji oraz niewygórowanych ambicji połączona z nieumiejętnością gadania prosto z mostu. I mamy, to co mamy. Dlatego przyszły sezon może być dla polskich skoków drugim sezonem prawdy. Ten przekłuł balonik, następny pokaże, czy da się go jeszcze załatać, nadmuchać i wzlecieć nim pod niebo.