Z cyklu skoczkowie wszech czasów: Janne Ahonen - samotność długodystansowca
- 2006-03-24 13:42
[strona=1]
W dniu 13 grudnia 1992 roku w niemieckim Ruhpolding debiutował ledwie piętnastoletni Fin - Janne Ahonen. Zajął pięćdziesiąte szóste miejsce w stawce sześćdziesięciu pięciu skoczków. Wyprzedził między innymi kolegę z ekipy - Toniego Nieminena, który po fenomenalnym dla siebie sezonie 1991/1992 nie potrafił się odnaleźć.
W czasie swego debiutanckiego sezonu Janne startował jeszcze we wszystkich konkursach 
Turnieju Czterech Skoczni (zajął ostatecznie trzydziestą dziewiątą lokatę), a także w pucharze świata w Predazzo, Mistrzostwach Świata w Falun, gdzie w jednej drużynie z Jussilainenem, Nieminenem oraz Hakalą zajął szóste miejsce. Indywidualnie zakończył mistrzostwa na dość pechowej - trzydziestej pierwszej pozycji.
W tymże sezonie Janne zdobył swoje pierwsze złote medale. Wywalczył je podczas mistrzostw świata juniorów w Harrachovie, gdzie tryumfował tak indywidualnie, jak i drużynowo.
Uskrzydlony wynikiem zdołał jeszcze popisać się przed własną publicznością i zająć niezłą jedenastą lokatę podczas konkursu w Lahti. Swój debiutancki sezon Janne Ahonen zakończył na pięćdziesiątym miejscu. Był to jeden, jedyny raz, kiedy znalazł się poza piętnastką generalnej klasyfikacji Pucharu Świata.
Od tamtego czasu minęło kilkanaście lat. Miniony sezon był dla Fina dwunastym w karierze, w którym nie wypadł z dziesiątki pucharowego cyrku. Rekord nad rekordy, jeśli spojrzymy, że kolejną w tej kategorii statystyką może pochwalić się legendarny Jens Weissflog, który "tylko" dziewięć sezonów kończył swe pucharowe zmagania w dziesiątce.
Mało tego! Janne jest pierwszym skoczkiem w historii, który aż siedmiokrotnie kończył sezon na podium pucharu. Już rok wcześniej przodownictwo w tej kategorii dzierżył wespół z jednym z Orłów z Absam - Andreasem Felderem, który na pudle stawał sześciokrotnie.
Człowiek maska.
Tak zwano Ahonena przez większą część kariery. Istotnie trudno było wyczytać z twarzy Fina jakiekolwiek emocje. Stoik wśród skoczków. Gdy był w wielkiej formie, wygrywał raz za razem, niczym maszyna. Bez emocji, bez entuzjazmu, swoimi skokami wykonywał precyzyjne, niemal chirurgiczne cięcia. Wybijał rywalom z głowy możliwość wygrania. Kiedy w poprzednim sezonie Bjoern Einar Romoeren ustał skok na odległości 239 metrów, wszyscy zaczęli się zastanawiać - ile skoczy Janne. I byłby Ahonen skoczył pewnie i dziesięć metrów dalej, gdyby wyjątkowo emocje nie wzięły nad nim góry. Trudno powiedzieć, czy się uląkł i nie skoczył tak daleko jak z pewnością mógłby, ale - mimo to - po raz drugi w sezonie przyszło mu lądować tam, gdzie jeszcze narta skoczka nie sięgnęła. Pierwszy raz uczynił to w konkursie w Willingen, gdzie do niebotycznego rekordu Małysza, ku swemu zdziwieniu, dołożył jeszcze pół metra.1 Tymczasem w 
Planicy sytuacja go przerosła. Kiedy na wysokości kilku metrów nad ziemią minął przyprawiający jeszcze cztery lata wcześniej o zawrót głowy - rekord Andreasa Goldbergera, wiedział, że przyjdzie mu frunąć daleko, stanowczo za daleko. Wymusił więc upadek, by skrócić skok, lądując ostatecznie na 240 metrze. Tak daleko jeszcze nikt przed nim nie był.
Statystyki i rekordy.
Janne przekracza bariery. Statystyka, którą od dwóch sezonów bezustannie powiększa, czyni go najbardziej samotnym rekordzistą wśród skoczków. Nie jest tuż za, nie jest w niczyim pobliżu. Wybiega daleko przed szereg. W ilości miejsc na podium wspiął się na nieosiągalny dla innych pułap. Dziewięćdziesiąt sześć2 miejsc, które Ahonen zajmował na "pudle", to przecież aż o dwadzieścia więcej od drugiego pod tym względem Nykaenena. To zdublowany dziesiąty w tej kategorii - kolejny z wielkich Finów - Ari Pekka Nikkola.
Janne jest pierwszym skoczkiem, który wygrywał sześć razy z rzędu3 , jest pierwszym (i jedynym jak dotąd), który wygrał dwanaście konkursów w sezonie. Wszystko to sprawia, że w wielu statystykach przecierał szlak, którym podążać będą inni.
1Początkowo zmierzono mu nawet odległość 155 metrów, ale ostatecznie uznano wynik 152 metry. Ciekawostką jest informacja, którą znaleźć można na stronie Ski jumping hill archive (http://oliverweeger.h103718.serverkompetenz.net/e_index.htm), gdzie w dokumencie pdf poświęconym skokom ponad 145 metrowym widnieje odległość 154.5 metra. Porównując zapisy video skoku Małysza i Ahonena przychylam się jednak do uznania oficjalnego pomiaru, a więc 152 metrów. Tak czy inaczej, jest to aktualny rekord świata w długości skoku narciarskiego na skoczniach dużych. Kolejną ciekawostką może być fakt, że we wspomnianym dokumencie figuruje inny bardzo długi skok, mianowicie: 152 metrowy skok Adama Małysza z Kuusamo. Polak miał uzyskać taką odległość podczas serii treningowej przed pierwszym konkursem sezonu 2003/2004.
2Warto ostatecznie rozstrzygnąć tę myloną w wielu serwisach liczbę. Otóż Janne Ahonen tak naprawdę w zawodach Pucharu Świata stawał na podium 94 razy. Dwa dodatkowe miejsca to zaliczone w poczet zwycięstw i miejsc na podium serie z Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich, które odbyły się w austriackim Kulm 10 i 11 lutego 1996 roku. Pierwszego dnia mistrzostw wygrał Janne przed Goldbergerem i Nikkolą, a drugiego dnia był trzeci za Goldbergerem i Duffnerem. Stąd w statystykach Ahonena o dwa miejsca na podium, w tym jedną wygraną, więcej niż faktycznie miał w Pucharach Świata.
3Sześć konkursów z rzędu wygrywał też Matti Hautamaeki.
[strona=2]
Olimpijski pech.
Sportowy życiorys Janne Ahonena jest też najdobitniejszym potwierdzeniem smutnej tezy, że nie można mieć wszystkiego. Jest w tym jakaś ironia losu, że dwaj najwybitniejsi skoczkowie XXI wieku - Małysz i Ahonen nie zostali w dwóch pierwszych Igrzyskach tegoż wieku mistrzami olimpijskimi. Chyba nikt z nas nie byłby specjalnie zdziwiony, gdyby na poprzedniej 
olimpiadzie złotymi medalami podzielili się Hannawald z Małyszem, a w tegorocznej Ahonen z Ljoekelsoeyem. Przecież obie te pary decydowały o kolorycie walki na skoczniach świata, obie stanowiły o wartości rozgrywanych wówczas pucharów. Sama wygrana nie byłaby tak atrakcyjna, gdyby nie wiązała się z pokonaniem wspaniałego, godnego przeciwnika. Tak czy inaczej Janne mistrzem olimpijskim nie został. Ani indywidualnie, ani w drużynie. I chyba już nie zostanie, czego potwierdzeniem jest deklaracja sportowca, jakoby tegoroczna olimpiada była jego ostatnią. Tymczasem na pocieszenie wywalczył sobie, a raczej po raz kolejny potwierdził, miano dużo bardziej wymierne: najrówniejszego wśród równych. Nikt nie ma przecież wątpliwości, że wspaniały Fin, który tak zachwycał nas w ubiegłym sezonie, wciąż jest jednym z najpewniejszych skoczków wśród światowej czołówki.
Turniej Czterech Skoczni.
Jeśli Ahonen zechce kontynuować swą przebogatą karierę, to z pewnością w przyszłym sezonie zawalczy o zostanie najwybitniejszym skoczkiem w historii Turnieju Czterech Skoczni. W tym roku zrównał się w ilości zwycięstw z Jensem Weissflogiem. Brakuje mu doń jednak jeszcze jedno miejsce na podium, albowiem Niemiec stawał na nim dziewięciokrotnie. Wszystko jednak jeszcze przed nami. Głęboko wierzę, że Ahonen nie składa broni. Gdyby się tak stało, że w przyszłym sezonie ponownie wygrałby TCS, to nie tylko wyrówna rekord Wirkoli w ilości wygranych pod rząd, ale też zostanie pierwszym skoczkiem w historii, który wygrywał tę prestiżową imprezę pięć razy. Ciekawostką jest fakt, że Janne zwyciężał już TCS nie wygrywając żadnego z konkursów (1999), wygrywając jeden (2003), dwa (2006), trzy (2005). Może więc pora na powtórzenie wyczynu Svena Hannawalda (i poprawienie kilku innych rekordów przy okazji)?
Samotność długodystansowca.
Kiedy przyglądamy się karierze tego fascynującego skoczka, możemy ze zdumieniem zaobserwować, że walczył on ze wszystkimi wielkimi swoich czasów. Był przecież na pucharowych pudłach już w epoce Goldbergera. Przeczekał jednak i Goldiego, i Peterkę, i Schmitta, i wreszcie Małysza, za którego panowania wiodło się Jannemu zdecydowanie najgorzej. Pisano o nim "wiecznie drugi". W istocie tak to wyglądało. Nim Janne został ostatecznie pierwszym, musiał się zadowalać "tylko" samym byciem w czołówce. Pech dotyczył również imprez rangi mistrzowskiej. Mimo że jest posiadaczem jednej z najbogatszych medalowych kolekcji (aż dwadzieścia jeden krążków indywidualnych i drużynowych - od MŚ Juniorów po Igrzyska Olimpijskie)4 , to jednak walka o indywidualne złoto na poważnych imprezach niemal zawsze toczyła się dla Janne przy drzwiach zamkniętych. Chlubny wyjątek stanowiły Mistrzostwa Świata na k 90 w Trondheim w 1997 roku. Podczas tego konkursu, w czasie którego walczył między innymi z Robertem Mateją, udało mu się zdobyć upragniony tytuł mistrza świata. Natomiast już podczas mistrzostw w rodzinnym Lahti w 2001 roku powiedział: "walczę o złoto, godzę się ze srebrem." Komu bowiem przychodziło do głowy, że ktokolwiek będzie w stanie nawiązać walkę z Adamem Małyszem? Wyczyn z Trondheim powtórzył osiem lat później w Oberstdorfie. W sezonie, w którym wziął po prostu wszystko, został też mistrzem na skoczni k 120, tocząc piękną walkę ze swym największym rywalem - Roarem Ljoekelsoeyem.
4Medale wyszczególnione w tabeli, którą zamieściłem na końcu opracowania.
[strona=3]
Kryształowa kula - ziszczone marzenie.
Po kryształową kulę dobijał się bardzo długo. Co prawda na pudle stawał już jako nastolatek, kiedy to dwa razy z rzędu (w sezonach 1994/1995 i 1995/1996) był trzeci, ale po raz pierwszy 
najbliżej zdobycia kryształowej kuli był dopiero w 1999 roku. Niestety, mimo iż prowadził przez zdecydowaną większość sezonu, w dramatycznej walce podczas konkursów na słoweńskiej Letalnicy, przegrał ostatecznie z Martinem Schmittem. Swej pierwszej wymarzonej kryształowej kuli za zwycięstwo w generalnej klasyfikacji pucharu świata doczekał się w pięć lat po dramatycznym boju z niemiecką gwiazdą skoków. W sezonie 2003/2004, w którym popularny Maddin był już tylko cieniem samego siebie, Janne kwitł i odpierał ataki nowej norweskiej gwiazdy skoków - Roara Ljoekelsoeya. Ostatecznie, mimo zaledwie trzech zwycięstw (dwóch w Libercu 10 i 11 stycznia 2004, jednego w Willingen 14 lutego 2004) 14 marca 2004 roku na ostatniej w sezonie arenie pucharowych zmagań, którą wyjątkowo - ze względu na odbywające się w Planicy Mistrzostwa Świata w Lotach - było norweskie Oslo, Janne odebrał swą pierwszą kryształową kulę. Nie był to jednak tryumf w blasku fleszy i w oczekiwaniach fińskiego wojownika pozostał spory niedosyt. Po pierwsze na żadnej z głównych imprez sezonu nie był postacią pierwszoplanową (Turniej Czterech Skoczni w fenomenalnym stylu wygrał Norweg - Sigurd Pettersen), po drugie przez cały sezon Finowi deptał po piętach inny Norweg - Roar Ljoekelsoey, który ostatecznie wygrywał w sezonie aż siedem razy i został też mistrzem świata w Planicy. Gdy dodamy do tego, że Janne wygrał z Roarem tylko o 10 punktów, to przy ogólnym bilansie zwycięstw 7:3 dla Norwega możemy zrozumieć niepełną satysfakcję zwycięzcy.
Sezon perfekcyjny.
Przerwa pomiędzy sezonami została przez tryumfatora pucharu wykorzystana na sportowo, lecz bez nart. Lato urozmaicił sobie startami w wyścigach samochodowych, twierdząc wszem i wobec, że to zima jest od skakania, a nie lato. Ile było w tym racji, wszyscy mogliśmy się przekonać już wkrótce.
Zaczęło się niczym film grozy, wg teorii Alfreda Hitchcoka - trzęsieniem ziemi. To co zrobił Janne w pierwszym konkursie, było po prostu nokautem. To było zwycięstwo w stylu Małysza, i to z najlepszego sezonu. Z różnicą 43,2 punktu, z trzecią notą w historii skoków narciarskich (318,7) Janne po prostu upokorzył czołówkę. Stuczterdziestodwumetrowy skok Ahonena z drugiej serii, w której najlepsi z trudem dolatywali sto trzydziestego metra, mógłby zostać nagrany i wysłany do Sevres jako wzór skoku narciarskiego. Nokaut z otwierającego sezon pierwszego konkursu w Kuusamo okazał się być dopiero przygrywką do fenomenalnych 
występów Fina. Drugi konkurs przyniósł mu kolejną wspaniałą wygraną, tym razem z przewagą "tylko" 20 punktów. Jak się okazało, Janne bez większych problemów wygrał też dwa konkursy w Trondheim i tym samym wyrównał rekord otwarcia sezonu należący do Andreasa Feldera. Nie przekroczył jednak tegoż rekordu i w piątym konkursie w sezonie, w czeskim Harrachovie, musiał uznać wyższość powracającego do światowej czołówki Adama Małysza. Orzeł z Wisły w pierwszym skoku w przepięknym stylu "przestawił" rekord skoczni na 143 metr i tym samym zapewnił sobie dwudzieste piąte zwycięstwo w karierze. Tymczasem rozdrażniony Janne odegrał się wygrywając w kolejnych trzech konkursach (drugim w Harrachovie, dwóch w Engelbergu). Nadszedł 53. TCS i nikt już nie miał wątpliwości - kandydat do zwycięstwa jest jeden, reszta może walczyć tylko o drugie miejsce. Tak też się stało i zwycięstwami w Oberstdorfie, Ga-Pa, Innsbrucku oraz drugim miejscu w wieńczącym Turniej Bischofshofen, Ahonen zapewnił sobie trzecie w karierze zwycięstwo w tej prestiżowej rywalizacji. Janne do końca sezonu wygrywał jeszcze dwa razy (Willingen oraz Titisee-Neustadt). Ustanowił tym samym kolejną, po sześciu wygranych pod rząd (uzyskanych od Harrachova do Innsbrucku), wspaniałą statystykę zwycięstw w sezonie. Ostatecznie miał ich dwanaście. Gdy wspomnimy jeszcze medale (złoty, srebrny i brązowy) zdobyte przez Janne podczas odbywających się w Oberstdorfie Mistrzostwach Świata, to możemy spokojnie stwierdzić, iż był to dla fińskiego "dominatora" (tak ochrzciła go prasa) sezon perfekcyjny.
[strona=4]
Niewyraźna przyszłość.
"Jesteśmy tutaj, by skakać, a nie się uśmiechać" - to z
danie, wypowiadane dość często przez Janne, stało się jednym z najbardziej charakterystycznych sloganów, jakie słyszeliśmy w ostatnich latach. Obok "dwóch równych skoków" Małysza z całą pewnością właśnie dewiza Fina zostanie na długo zapamiętana przez kibiców z całego świata.
Niestety, wszystko co dobre ma swój koniec. Nie Janne pierwszy i nie ostatni musiał się o tym przekonać. Tegorocznego sezonu z pewnością nie zaliczy do udanych. Pomimo iż po raz czwarty zwyciężył TCS, to jednak ani na odbywających się w Kulm Mistrzostwach Świata w Lotach, ani podczas konkursów olimpijskich we włoskim Pragelato nie odgrywał żadnej znaczącej roli. Nie udało się także wielkiemu Janne wyrównać rekordu Adama Małysza i po raz trzeci z rzędu zatryumfować w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Z dorobkiem 1024 punktów zajął tym razem drugie miejsce.
Przyszłość Janne rysuje się mało wyraźnie. Skoczka, który tyle razy stawał na podium, tak naprawdę interesują już tylko zwycięstwa. W tym kontekście nie dziwi gorycz z powodu niezdobycia olimpijskiego złota. O tym, czy Ahonen zdoła wykrzesać z siebie siły na jeszcze jeden wielki sezon, przekonamy się za rok.
| Sezony Janne Ahonena w "10" Pucharu Świata: | |
| Sezon | Miejsce |
|---|---|
| 1993/1994 | miejsce 10 |
| 1994/1995 | miejsce 3 |
| 1995/1996 | miejsce 3 |
| 1996/1997 | miejsce 8 |
| 1997/1998 | miejsce 9 |
| 1998/1999 | miejsce 2 |
| 1999/2000 | miejsce 3 |
| 2000/2001 | miejsce 5 |
| 2002/2003 | miejsce 4 |
| 2003/2004 | miejsce 1 |
| 2004/2005 | miejsce 1 |
| 2005/2006 | miejsce 2 |
| Janne Ahonen na podium TCS: | |
| Sezon | Miejsce |
|---|---|
| 1994/1995 | miejsce 3 |
| 1997/1998 | miejsce 3 |
| 1998/1999 | miejsce 1 |
| 1999/2000 | miejsce 2 |
| 2000/2001 | miejsce 2 |
| 2002/2003 | miejsce 1 |
| 2004/2005 | miejsce 1 |
| 2005/2006 | miejsce 1 |
| Medalowy dorobek Janne Ahonena* | |||||||
| Data/Miejsce | Mistrzostwa Świata Juniorów | Mistrzostwa Świata w Lotach | Mistrzostwa Świata | Igrzyska Olimpijskie | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indyw. | drużyn. | indyw. | drużyn. | indyw. | drużyn. | drużyn. | |
| 1993 Harrachov | złoto | złoto | - | - | - | - | - |
| 1994 Breitenwang | złoto | złoto | - | - | - | - | |
| 1995 Thunder Bay | - | - | - | - | - | złoto | - |
| 1996 Kulm | - | - | srebro | - | - | - | - |
| 1997 Trondheim | - | - | - | - | złoto | złoto | - |
| 2000 Vikersund | - | - | brąz | - | - | - | - |
| 2001 Lahti | - | - | - | - | brąz | srebro/srebro (k90/k120) | - |
| 2002 Salt Lake City | - | - | - | - | - | - | srebro |
| 2003 Val di Fiemme | - | - | - | - | - | złoto | - |
| 2004 Planica | - | - | srebro | srebro | - | - | - |
| 2005 Oberstdorf | - | - | - | - | brąz/złoto (k90/k120) | srebro | - |
| 2006 Kulm/Turyn | - | - | - | srebro | - | - | srebro |
*Jak widać z powyższej tabelki zawodnik w ciągu swej kariery miał tylko dwa lata: 1998 i 1999 kiedy to nie zdobywał medali. Warto odnotować, iż w 1998 r. (w Nagano) był czwarty na małej skoczni, a w 1999 r. (w Ramsau) był czwarty we wszystkich konkursach podczas rozgrywanych tam Mistrzostw Świata.
-
jozek_sibek profesor
Mistrzostwa Finlandi.
Skocznia duża.
1.M.Hautamaeki
2.J.Happonen
3.J.Ahonen
Kolejność odwrotna niż na średniej skoczni. -
anonim
Janne, znów DOMINATOR ! Tym razem Mistrz Finlandii !
-
zuza doświadczony
na PZN:)sorry:)))
-
anonim
@zuza
Baaaaaaaaaaardzo dowcipne :)
Tylko jak ja Cię tam mam znaleźć ? -
zuza doświadczony
Usia jestem na interii wpadniesz ?
-
Malyszomaniak profesor
FAM
W takim razie po twoich wyjasnieniach nie dokończonego artykułu proponuje napisać na końcu tegoz artykułu
C.D.N. najprawdopodobniej nastąpi ..........
co będzie sugerowało zarówno ciąg dalszy artykułu jak i naszych bohaterów -
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
:),
dzięki Ci serdeczne drogi mi Polonie.
Uwagi przyjmuję z pokorą, ale poniekąd mówimy o tym samym.
Otóż ja w przypisie wyraźnie zaznaczyłem, iż te dwa dodatkowe miejsca na pudle to właśnie owe zaliczone miejsca z dwudniowych MŚ w Lotach.
I nie ma słowa zaprzeczenia temu, że pudeł było 96. Wpisałem co prawda, że pudeł było 94 mając na myśli konkursy liczone TYLKO JAKO KONKURSY, a nie jako coś jeszcze. Może niezbyt precyzyjny ten przypis, bo faktycznie powinienem dodać, że przy takim traktowaniu MŚ w Lotach każdy dzień był jednocześnie osobnym konkursem PŚ. Umknęło mi to jednak gdzieś po drodze.
Serdecznie pozdrawiam. -
anonim
Wszystko zalezy od umiejętnego prowadzenia zawodnika przez trenera ,
zalezy kto nim będzie, ale ktokolwiek by nim nie byl ,
powinien wyciągnąć najpierw wnioski z pracy swojego poprzedniak , przeanalizowac wszystko i to dokladnie , jak i co i kiedy przebiegalo ,
najbardziej chyba chodzi o to , zeby Adam zaufal nowemu trenerowi a i sam mial cos do powiedzienia ,
zaufanie to bardzo wazna sprawa,
ja o Adama jestem spokojna , to doswiadczony i pracowity zawodnk , wie czego chce ,
ale to artykul , o Janne , czyz nie ??? :)
-
anonim
:)sorki ,że pisze nie na temat ale akurat
stronka skijumping.pl jest moja ulubiona strkonka o skokach:)ok wiec do rzeczyD:
MACIE MOŻE JAKIES NOWE INFO O THOMASIE MORGENSTERNIE?????(OBOJETNE CO BYLE ZEBY BYLO:p)PROWADZE O NIM BLOGA ,ALE NIGDZIE NIE MOGE ZNALESC O NIM ZANDYCH NOWYCH INFORMACJI..:(:(A TO DLA MNIE EJST BARDZO WAZNE!!:))JESLI MACIE JAKIES NOWE INFO O MORGIM ALBO LINKI DO TYCH ARTYKULOW TO PROSZe napiszcie mi w mejlu albo na tej stronce w komentarzu:))prosze to bardzo wazne...ppozzdrawiam i z gory dziex:*
moj mejl to :karola_161@poczta.onet.pl
prosze o jakiekolwiek NOWE info o Morgim...
-
anonim
Jedno pytanko: Wiecie może czy w Finlandii lub Szwecji odbywają się jakieś letnie zawody w skokach? LGP (lub coś w tym stylu)
Będę wdzięczny za każdą informację. -
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
Dziękuję pięknie za wszystkie opinie. Cieszy mnie bardzo, że forumowicze potrafią docenić sportowy kunszt bohatera mojego artykułu. To niezwykle krzepiące.
Co do uwag o "urywaniu się" niniejszego tekstu, to mogę jedynie powiedzieć, iż zgadzam się z nimi. To prawda, przydałaby się jeszcze strona wniosków, ale... nie napisałem jej z premedytacją. Już spieszę z wyjaśnieniem.
Po pierwsze:
podjąłem się zadania zaprezentowania czytelnikom cyklu, którego dwóch pierwszych bohaterów (Małysz i Ahonen) wciąż skacze i to z sukcesami (mniejszymi lub większymi, ale zawsze). Stąd też ciągłość ich karier w pewien sposób wymogła na mnie brak głębszych wniosków, co tyczy się obydwu tekstów. Ktoś spyta: dlaczego więc już pisać sylwetki skoczków, którzy jeszcze startują? Ano może dlatego, że właśnie oni, jako jedyni spośród tych jeszcze startujących, już teraz zasługują na miano skoczków wszech czasów. Już teraz osiągnęli więcej, niż niejedni arcymistrzowie mogliby osiągać w duecie...
Po drugie:
rok temu na łamach tego serwisu ukazał się wyśmienity, duży tekst Pana Wojciecha Szatkowskiego. Nie chciałem, aby mój artykuł był powielaniem tego, co już o Janne napisano, dlatego skupiłem się bardziej na rzeczowym podaniu garści sportowych faktów, jakże często mylonych (czego sam stałem się ofiarą, vide post @Arriva).
Po trzecie:
mam nadzieję (graniczącą z pewnością), że o Adamie i Janne dane mi będzie jeszcze coś napisać i wtedy ta brakująca część wniosków ogólnych, które mógłbym wysnuć już teraz, będzie dużo czytelna.
Po czwarte:
w poprzednim tekście padło zdanie: "Być może skończył się Adam Małysz zwycięzca, ale nigdy nie skończył i nie skończy się Adam Małysz Mistrz."
Okazało się, że ani jeden, ani drugi się jeszcze nie skończył. Wobec tego w tekście o Aho wszelkiego pustosłowia się wystrzegałem, zwłaszcza że nie jesteśmy w stanie (na chwilę obecną) powiedzieć cokolwiek pewnego o jego przyszłości.
Najbliższe części poświęcone będą bohaterom, o których nowinki można wyczytywać już tylko z ich życia prywatnego, ale na pewno nie ze skoczni.
Serdecznie pozdrawiam. -
karo początkujący
Morgi...macie moze jakies NOWE info O Morgim????prosze...
hej:)sorki ,że pisze nie na temat ale akurat
stronka skijumping.pl jest moja ulubiona strkonka o skokach:)ok wiec do rzeczyD:
MACIE MOŻE JAKIES NOWE INFO O THOMASIE MORGENSTERNIE?????(OBOJETNE CO BYLE ZEBY BYLO:p)PROWADZE O NIM BLOGA ,ALE NIGDZIE NIE MOGE ZNALESC O NIM ZANDYCH NOWYCH INFORMACJI..:(:(A TO DLA MNIE EJST BARDZO WAZNE!!:))JESLI MACIE JAKIES NOWE INFO O MORGIM ALBO LINKI DO TYCH ARTYKULOW TO PROSZe napiszcie mi w mejlu albo na tej stronce w komentarzu:))prosze to bardzo wazne...ppozzdrawiam i z gory dziex:*
moj mejl to :karola_161@poczta.onet.pl
prosze o jakiekolwiek NOWE info o Morgim...
-
anonim
@Usia
wejdz na chat
-
Sceptyk bywalec
Janne Ahonen
Można Janne nie lubić, jednak należy mieć do niego szacunek za to co osiągnął. Dla tych którzy mówią, że to farciarz, że cały czas ma dobry wiatr, to niech się zastanowią, że dobrego wiatru nie można mieć przez kilkanaście sezonów. Z pewnością jeśli chodzi o warunki, to częściej szczęście ma do nich Ahonen niż chociażby Małysz. Nie wydaje mi się żeby Ahonen zakończył teraz karierę, jeszcze z jeden sezon poskacze.
Co do artykułu to naprawdę dobry, jednak tak jak już wspomnieli przedmówcy, końcówka tak jakby się urywa. -
anonim
@Małyszomaniak
Polo de facto woli "dmuchac na zimne". Bo już w pierwszym sezonie naszej Kadry A z Kuttinem oni już wyszli na igelit, zanim reszta konkurentów w ogóle pomyślała o treningach.
Dlatego chce chyba uniknąć powtórki z LGP 2004...
A przy nieumiejętnym rozłożeniu planu treningowego może sie to skończyć podobnym efektem. Lub nawet mega formą na jakiś krajowy "Puchar o Złoty Nocnik", w czerwcu.
Zresztą sam Adam o tym mówił, że forma może przyjść teraz, tuż po sezonie. -
Malyszomaniak profesor
@FAM @mmm_Krakow @Anis
@FAM - Każdemu może się zdażyć ja też stale mam problem z MIKESKĄ i zawsze mi wypada jego nazwisko z głowy
@mmm_Krakow - Myślę że Tajnerowi jednak dokładniej o co innego chodziło a kwestia wzrostu formy akurat w tym momęcie wymaga troche większego zaangażowania w plan jak i dobrego rozeznania terenu żeby ani nie przedobrzyć ani zawalić
@Anis - Ano trudno ale wydaje mi się że po ostatniej kontuzji oraz braku chęci ze strony skoczków którzy prawdopodobnie chca poprostu odpocząć od bardzo ciężkiego sezonu to jest bardzo zrozumiałe -
anonim
Sorry, że nie na temat pisze, ale to ważne !!Na *** napisali, że w tym roku mecz Skoczkowie - RAP sie nie odbedzie !!Szkoda bo znowu by było wielkie święto. Co o tym sadzicie ?
-
anonim
@Małyszomaniak
Może właśnie dlatego Polo mówi, że zapyta wprost kandydatów kiedy zamierzają zacząć treningi.
-
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
@Arriv,
mea culpa. To oczywiście zostanie zmienione. Korekta już płynie mailem do Naczelnego.
Niewiarygodne, ale pomyliłem Roara z Sigurdem. Na swoją obronę mam to, że nie tylko ja się utwierdzam w tym błędzie, ale to żadne pocieszenie.
Jeszcze raz przepraszam. -
Malyszomaniak profesor
@mmm_Krakow
Przy odpowiednim prowadzeniu i w odpowiedni sposób (Treningi przed sezonem) Moga tę mega fomę przyhamować do początku sezonu jeśli odpocznie przed samym sezonem a właściwie jeśli bedzie odpowiednio z głową pomyslany plan to napewno nie zniknie ta forma przypuszczam natomiast że będzie ona zniżkowała szczególnie w środku sezonu bo na koniec znów się podniesie.
-
anonim
:)
Taki fajny i profesjonalny artykul, a znowu ktos twierdzi, ze Ljoekelsoeya nie bylo Libercu w 2004 r. Wiem, ze trudno uwierzyc ze Roar nie opuscil zadnego konkursu w tamtym sezonie, a i tak przegral z Janne, no ale jednak tak bylo :).
No, ale artykul fajnie sie czytalo, nie moge byc jednak obiektywny, bo jest o moim ulubionym skoczku :) -
anonim
@Małyszomaniak
Jeśli chodzi o Adama, to w tym momencie najbardziej boję się jednej rzeczy. Ta "pobudka" na koniec sezonu zaowocuje wielką formą gdy ta nie będzie potrzebna, czyli teraz - w kwietniu, w maju...
-
Malyszomaniak profesor
Adam
Adam ma jesze sporo możliwości a ja stale wierze w to że zdobędzie swój 4 PŚ !! i będzie lepszy od Waisfloga a najlepiej jak będzie najwyżej realnie patrząc 10 konkursów zwycięskich to jest to na co go napewno jeszcze stać a dwa lata kariery bezprzecznie są w zasięgu jego możliwości.
-
indor doświadczony
@FAN ADAMA MAŁYSZA
Chyba nie do końca precyzyjnie się wyraziłem. Nie chcę czytać ochów i achów nad osobą Mruka, które zapewne pojawią się w komentach. A artykuł oczywiście przeczytałem, jak to się kiedyś mówiło: Uczcie się niemieckiego, trzeba znać język wroga, i osobowość mruka też trzeba znać.
OOOO koleżanka Clio, no jakby Cię tu mogło zabraknąć, pozdrawiam Mrukomanko. -
Malyszomaniak profesor
@Fanka
Jane z wypowiedzi mówił że bierze sie poważnie za treningi co by świadczyło że jeszcze jeden sezon pociągnie mówił jedynie ewidentnie że raczej nie będzie go w Vancover. Adam Promieniuje że Acho musi się osłaniac ;) hehehehhe.
-
anonim
Adam znów wraca do megaformy. Bedzie śWiętował sukcesy (o ile PZN mu nóg nie podłoży) !
-
anonim
@ Ushuaia
Bo gwiazda Adama , nadal świeci i jest bardzo wysoko :))
kto wie , może najwyżej , w przyszlym sezonie ,
on jeszcze , wszystkich zaskoczy i to pozytywnie ,
jeszcze nieraz uslyszymy Mazurka , o ile szanowna TVP nam go da uslyszeć i to na żywo :)
-
anonim
Brak medalu podczas IO , to byl napewno wielki cios dla Janne ,
ale i dla naszego Adama również jednak tylko ci najbardziej odporni potrafia się otrząsnąć z porażek i iśc dalej przed siebie.
Janne się zalamal i to bylo widac , wyraznie podczas dalszych konkursów ,
natomiast nasz Adam podniósl się ,
i zakończyl sezon z wielką klasą.
To mi się podoba , nie poddaje się ,brnie do przodu , do samego końca walczy.
-
anonim
To blask Adama tak oślepia Janne na tym zdjęciu :)
-
anonim
Dziękuję Mariusz za ciekawy artykuł o moim idolu (nr 3) w skokach narciarskich.Miło poczytać
Czym byłyby skoki bez takich megagwiazd jak Janne?
Czuję podziw dla skoczka, który tak długo utrzymuje się w czołówce.Niektórzy lubią skoczka za wygląd, inni za miny, jakie stroi, a ja lubię Janne za to,że jest superskoczkiem.
-
anonim
@ Malyszomaniak
:)))) , dobre .
Nie wiem czy to tylko plotki , ale czytalam jakiś czas temu , ze Janne latem powaznie zastanowi się nad zakończeniem swojej kariery.
-
Malyszomaniak profesor
Goldimanka
Ja czekam aż nasz kochany Adaś przekroczy setke i to znacznie i wygra konkurs mając setkę na karku :) PŚ lub TCS :)
-
anonim
Morgi...:*
maxcie moze jakies info o morgim???????prosze...:)
moj mejl to :karolinka_k16@wp.pl
z gory dzieki za mejle:) -
anonim
Janne - mistrz nad mistrze. Uwielbiam Go i mam nadzieje, że sporo przekroczy setkę, jeśli chodzi o ilość razy stawania na podium!!
Indor:
każdy ma swój własny sposób bycia. Dla mnie Janne jest największą osobowością skoków. Podziam go za wszystko co robi: a robi to w sposób szczególny. Pozdrawiam
FAN ADAMA MAŁYSZA:
ja będe z wielką niecierpliwością czekać na artykuł o Goldim =) -
anonim
JANNE AHONEN
artykuł jest napisany bardzo dobrze;)chociaz nie zbytnio lubie Ahonena to jednak Janne to wielki skoczek Narciarski,kazdy wie ze on wiele dokonal i ze nie ma mocnych na niego:Pcoz jego fenomenalna forma uciekla mu przed IO no i nie zdobyl upragnionego medalu.ale pomimo tego ze niezbytnio go lubie to i tak zycze mu szczescia:D
a moj ulubiony skoczek to Thomas Morgenstern(Morgi) I LOV JU Morgi:*:]wchodzcie na mojego blogaska!!:D linka macie w mejlu:)pozdro -
anonim
Bardzo ladnie napisany artykul , mnie się podoba ,
i choć nie palam wielka sympatią do tego sportowca , musze przyznac , ze Jannne , to wielki sportowiec.
Nie wiem jaki jest prywatnie , być może jest to czlowiek o wielkim sercu , lecz na skoczniach , nawet stojąc na pierwszych stopniach podium ,
nie widac bylo na jego twarzy żadnych pozytywnych emocji.
No cóz , nie każdy zaskarbia sobie sympatię kibiców , ale nie ulega wątpliwości , ze jako sportowiec ,osiągnąl bardzo duzo.
Zabraklo mu tylko indywidualnego medalu z IO . -
Malyszomaniak profesor
Artykuł
Niemniej jednak bardzo udany :)
-
Malyszomaniak profesor
Artykuł
Ciekawy lecz tak jak by nie dokończony na koniec brakło refleksji i większego opisu czy porównania. Troche to wygląda jak urywał się w pewnym momęcie gdy się wydaje że tam powinno coś jeszcze być :)
-
anonim
bardzo bardzo bardzo!!!
Bardzo fajny i przyjemny tekst! Gratulacje dla Autora - za sam artykuł i za podejście do tematu czy raczej osoby Janne Ahonena :) Tylko jakiś taki... krótki :P Pozdrawiam!
-
FAN ADAMA MAŁYSZA stały bywalec
@Indor,
wobec tego dla relaksu przeczytaj sobie jeszcze raz tekst o Małyszu.
Jest w spisie artykułów.
Jako następną zaplanowałem część o Goldbergerze. Mam nadzieję, że nie masz Goldifobii.
Pozdrawiam.
-
indor doświadczony
Mrukofobia cz.1
O, artykuł o mruku - pewnie zaraz zaczną się ochy i achy, jaki ten mruczek wspaniały. Spadam, bo nie chcę tego czytać.
-
villemo początkujący
janne
slyszalam, ze masz zamiar skonczyk kariere NIE RÓB TEGO !! skoki bez Jannka nie będą już tym samym a wogóle Finowie górą i Szwajcarzy też (fajne zdjęcie) ;p
Komentowanie jest możliwe tylko po zalogowaniu
Zaloguj się