Letnie Grand Prix zostało zainaugurowane w 1994 roku. Na pierwszą edycję składały się tylko trzy konkursy na skoczniach w Hinterzarten, Predazzo i Stams. Pierwszym triumfatorem cyklu został Takanobu Okabe z Japonii. Do klasyfikacji generalnej dwóch pierwszych sezonów liczyły się noty zawodników za poszczególne skoki, podobnie jak ma to miejsce podczas Turnieju Czterech Skoczni. W 1996 wprowadzono system, jaki znamy z Pucharu Świata.
Pierwsze dwie edycje Letniego Grand Prix nosiły znamiona kilkudniowego turnieju. Triumfatorem zostawał zawodnik, który zgromadził najwyższą sumę not punktowych za swoje konkursowe skoki. Zasady wyglądały więc identycznie jak np. w Turnieju Czterech Skoczni. Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS) po raz pierwszy potraktowała poważnie LGP w 1996 roku. Wtedy to wprowadzono do cyklu klasyfikację punktową znaną z Pucharu Świata. Ponadto Letnie Grand Prix zostało oficjalnie uznane za "period" sezonu, na podstawie których przyznawane są limity startowe dla poszczególnych reprezentacji.
Letnie Grand Prix służy często włodarzom światowej federacji za poligon doświadczalny proponowanych zmian w rozgrywaniu zawodów w skokach narciarskich. Do grona najbardziej pamiętnych testów należą:
1996 - Rozgrywanie konkursów Letniego Grand Prix w ramach systemu KO. Nowa formuła była testowana pod kątem całego Pucharu Świata, ale ostatecznie została wprowadzona wyłącznie do Turnieju Czterech Skoczni.
2000 - Przeprowadzenie zawodów LGP w formie trzech serii. W ćwierćfinale 48 zawodników wyłonionych z kwalifikacji było podzielonych na cztery dwunastoosobowe grupy. Po sześciu najlepszych skoczków każdej z grup wchodziło do półfinału, gdzie wyłoniona 24 była podzielona na dwie równe grupy. Do finału wchodziło dwunastu zawodników - po sześciu najlepszych skoczków z obu półfinałów. Ponadto sportowcom zerowano dorobek z poprzednich rund, zatem o zwycięstwie decydował wyłącznie trzeci skok. W japońskich konkursach uproszczono system do zaledwie dwóch rund - półfinału oraz finału. Nowa formuła rozgrywek nie znalazła jednak uznania i nie została wprowadzona na stałe.
2002 - Podczas konkursów LGP sędziowie oceniali wyłącznie lądowanie zawodników. W efekcie w trakcie zawodów wielokrotnie skoczkowie otrzymywali tzw. "dwudziestki", czyli maksymalne noty punktowe od jurorów. Ostatecznie pomysł nie przyjął się i sędziowie ponownie oceniali również fazę lotu sportowców.
2009 - W ramach Letniego Grand Prix zawody rozgrywano wraz z nowym systemem rekompesat punktowych za pozycję belki startowej oraz średnią prędkość wiatru w czasie lotu. Nowe zasady zostały pozytywnie zaakceptowane przez FIS i od drugiej połowy sezonu 2009/2010 zostały wprowadzone na stałe do Pucharu Świata.
2012 - Po raz pierwszy na seniorskim szczeblu rozegrano konkursy drużyn mieszanych. W skład zespołu wchodziły dwie kobiety oraz dwóch mężczyzn. Kilka miesięcy później taka formuła zawodów zadebiutowała w Pucharze Świata oraz na Mistrzostwach Świata w Val di Fiemme.
2014 - Kolejna próba przeprowadzenia trzyseryjnego konkursu. Tym razem do wyników konkursu zaliczane były już rezultaty z kwalifikacji. Do pierwszej serii kwalifikowało się 48 skoczków (docelowo miało ich być 40), którzy byli dzieleni na cztery grupy. Do finału kwalifikowało się 24 skoczków - po sześciu z każdej grupy. Choć planowano rozegrać w tej formule cały letni sezon, to projekt został zaniechany już po trzecim konkursie.
2017 - Podczas tej edycji Letniego Grand Prix FIS zniosła przywilej automatycznej kwalifikacji dla najlepszej dziesiątki klasyfikacji generalnej cyklu. Po letnich testach, projekt został wprowadzony w życie również w Pucharze Świata.
Pomimo prawdziwej rywalizacji na skoczni, większość zawodników z dystansem podchodzi do wyników uzyskiwanych w ramach konkursów Letniego Grand Prix. Skoczkowie zgodnie twierdzą, iż dla nich najważniejsze zawody są rozgrywane w sezonie zimowym, zaś letnie starty służą tylko jako element treningów oraz porównania obecnej dyspozycji na tle rywali z innych reprezentacji. W siedzibie FIS kilkukrotnie pojawiała się idea, aby Letnie Grand Prix zostało włączone do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, ale ostatecznie ten pomysł nigdy nie został wprowadzony w życie.
Najczęściej z triumfu w klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix cieszył się Dawid Kubacki, który czterokrotnie dokonywał tej sztuki - w 2017, 2019, 2020 (klasyfikacja nieoficjalna) oraz 2022 roku. Ponadto po trzy wygrane odnieśli Adam Małysz i Thomas Morgenstern. W gronie zwycięzców cyklu znajduje się jeszcze jeden Biało-Czerwony - Maciej Kot.
Dawid Kubacki odniósł również najwięcej zwycięstw w konkursach zaliczanych do Letniego Grand Prix, który ma w swoim dorobku 14 tego typu wygranych. Trzynaście triumfów odnieśli Adam Małysz i Gregor Schlierenzauer, zaś dwanaście - Kamil Stoch..
Oprócz Dawida Kubackiego, Adama Małysza i Kamila Stocha, triumfy w zawodach LGP odnosiło jeszcze czterech polskich skoczków. Siedmiokrotnie zwyciężał Maciej Kot, zaś jedną konkursową wygraną uzyskali Krzysztof Biegun, Piotr Żyła i Jakub Wolny. Łącznie Biało-Czerwoni odnieśli 49 zwycięstw, co plasuje nasz kraj na pierwszym miejscu w tabeli wszech czasów.
Najwięcej miejsc na podium w poszczególnych konkursach cyklu Letniego Grand Prix wywalczył Adam Małysz, który 28 razy kończył zawody tej rangi w czołowej trójce. Drugie miejsce w tej klasyfikacji należy do Kamila Stocha (27 miejsc w czołowej trójce zawodów LGP), zaś trzecie ex aequo do Thomasa Morgensterna i Gregora Schlierenzauera (po 26 razy na podium).
W ramach Letniego Grand Prix rozgrywane były także pomniejsze turnieje. W latach 2006-2010 funkcjonował Turniej Czterech Narodów, rozgrywany na skoczniach w Hinterzarten Pragelato (poczatkowo Predazzo), Einsiedeln oraz Courchevel. W 2011 roku jednorazowo odbył się Lotos Poland Tour, w ramach którego przeprowadzono rywalizację na obiektach w Wiśle, Szczyrku oraz Zakopanem.
Podczas Letniego Grand Prix rozgrywa się też konkursy drużynowe. Najwięcej, bo siedem zwycięstw w zawodach zespołowych zaliczyły reprezentacje Austrii i Polski. Biało-Czerwoni dwunastokrotnie stając na podium. Od 2012 roku w ramach LGP rozgrywane są też sporadycznie konkursy drużyn mieszanych. W 2022 roku w programie cyklu zadebiutowała rywalizacja duetów.
autor: Adrian Dworakowski i Adam Bucholz
Stan przytoczonych informacji jest aktualny na dzień 2 października 2022 roku (finał sezonu 2022).
Zdobywcy Letniego Grand Prix w skokach narciarskich | |||||
Sezon | Zawodnik | Kraj | Sezon | Zawodnik | Kraj |
---|---|---|---|---|---|
1994 | Takanobu Okabe | 2009 | Simon Ammann | ||
1995 | Andreas Goldberger | 2010 | Daiki Ito | ||
1996 | Ari-Pekka Nikkola | 2011 | Thomas Morgenstern | ||
1997 | Masahiko Harada | 2012 | Andreas Wank | ||
1998 | Masahiko Harada | 2013 | Andreas Wellinger | ||
1999 | Sven Hannawald | 2014 | Jernej Damjan | ||
2000 | Janne Ahonen | 2015 | Kento Sakuyama | ||
2001 | Adam Małysz | 2016 | Maciej Kot | ||
2002 | Andreas Widhoelzl | 2017 | Dawid Kubacki | ||
2003 | Thomas Morgenstern | 2018 | Jewgienij Klimow | ||
2004 | Adam Małysz | 2019 | Dawid Kubacki | ||
2005 | Jakub Janda | 2020 | Dawid Kubacki | ||
2006 | Adam Małysz | 2021 | Halvor Egner Granerud | ||
2007 | Thomas Morgenstern | 2022 | Dawid Kubacki | ||
2008 | Gregor Schlierenzauer |
Najwięcej wygranych konkursów Letniego Grand Prix: | |||
Lp. | Zawodnik | Kraj | Wygrane |
---|---|---|---|
1 | Dawid Kubacki | 14 | |
2 | Adam Małysz | 13 | |
2 | Gregor Schlierenzauer | 13 | |
4 | Kamil Stoch | 12 | |
5 | Masahiko Harada | 10 | |
5 | Thomas Morgenstern | 10 | |
7 | Andreas Widhoelzl | 9 | |
8 | Maciej Kot | 7 | |
9 | Simon Ammann | 6 | |
10 | Janne Ahonen | 5 | |
10 | Jakub Janda | 5 | |
10 | Ryoyu Kobayashi | 5 | |
13 | Takanobu Okabe | 4 | |
13 | Andreas Wellinger | 4 | |
15 | Severin Freund | 3 | |
15 | Karl Geiger | 3 | |
15 | Halvor Egner Granerud | 3 | |
15 | Martin Hoellwarth | 3 | |
15 | Daiki Ito | 3 | |
15 | Junshiro Kobayashi | 3 | |
15 | Robert Kranjec | 3 | |
15 | Anze Lanisek | 3 | |
15 | Taku Takeuchi | 3 | |
15 | Andreas Wank | 3 |
Najwięcej miejsc na podium konkursów Letniego Grand Prix: | |||
Lp. | Zawodnik | Kraj | Podia |
---|---|---|---|
1 | Adam Małysz | 28 | |
2 | Kamil Stoch | 27 | |
3 | Thomas Morgenstern | 26 | |
3 | Gregor Schlierenzauer | 26 | |
5 | Dawid Kubacki | 23 | |
6 | Janne Ahonen | 19 | |
7 | Piotr Żyła | 16 | |
8 | Simon Ammann | 15 | |
9 | Masahiko Harada | 14 | |
10 | Maciej Kot | 13 | |
11 | Martin Hoellwarth | 12 | |
11 | Daiki Ito | 12 | |
11 | Andreas Widhoelzl | 12 | |
14 | Jernej Damjan | 11 | |
14 | Andreas Goldberger | 11 | |
14 | Jakub Janda | 11 | |
14 | Noriaki Kasai | 11 | |
14 | Roman Koudelka | 11 | |
14 | Wolfgang Loitzl | 11 | |
20 | Robert Kranjec | 10 | |
20 | Andreas Wellinger | 10 |
Najwięcej wygranych konkursów drużynowych Letniego Grand Prix: | |||
Lp. | Drużyna | Flaga | Podia |
---|---|---|---|
1 | Austria | 7 | |
1 | Polska | 7 | |
3 | Niemcy | 3 | |
3 | Norwegia | 3 | |
5 | Japonia | 2 | |
6 | Finlandia | 1 | |
6 | Słowenia | 1 |
Najwięcej wygranych konkursów duetów Letniego Grand Prix: | |||
Lp. | Drużyna | Flaga | Podia |
---|---|---|---|
1 | Austria | 1 |
Najwięcej wygranych konkursów drużyn mieszanych Letniego Grand Prix: | |||
Lp. | Drużyna | Flaga | Podia |
---|---|---|---|
1 | Japonia | 3 | |
2 | Austria | 2 | |
2 | Niemcy | 2 | |
2 | Norwegia | 2 |
Klasyfikacje
Kalendarz
Data | Kraj | Miejscowość | Skocznia | Info | Wyniki | Więcej | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Etap 1 | |||||||||
13-08-2024 | Courchevel | HS 132 (K-125) | |||||||
|
|||||||||
14-08-2024 | Courchevel | HS 132 (K-125) | |||||||
|
|||||||||
Etap 2 | |||||||||
14-09-2024 | Wisła | HS 134 (K-120) | przełożony z 17.08. | ||||||
|
|||||||||
15-09-2024 | Wisła | HS 134 (K-120) | przełożony z 18.08. | ||||||
|
|||||||||
21-09-2024 | Rasnov | HS 97 (K-90) | |||||||
|
|||||||||
22-09-2024 | Rasnov | HS 97 (K-90) | |||||||
|
|||||||||
28-09-2024 | Hinzenbach | HS 90 (K-85) | |||||||
|
|||||||||
29-09-2024 | Hinzenbach | HS 90 (K-85) | |||||||
|
|||||||||
05-10-2024 | Klingenthal | HS 140 (K-125) | |||||||
|
|||||||||
06-10-2024 | Klingenthal | HS 140 (K-125) | |||||||
|