Pierwsza skocznia narciarska MacKenzie Intervale w Lake Placid została wybudowana w 1931 roku z myślą o III Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1932 roku. Olimpijska rywalizacja zakończyła się zwycięstwem legendarnego Birgera Ruuda z Norwegii. W 1950 roku odbyły się tu pierwsze powojenne mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym, gdzie złoty medal w skokach zdobył Hans Bjoernstad.
Kiedy Lake Placid otrzymało prawo do organizacji kolejnych igrzysk, w 1980 roku, podjęto decyzję o przebudowie skoczni. Stara wieża została rozebrana, a w jej miejsce powstał nowoczesny kompleks ze skoczniami K-86 i K-114 na czele. Zawody na MacKenzie Intervale Ski Jumping Complex przyniosły zwycięstwa Toniego Innauera i Juoko Toermaenena.
W latach 1983-1990 Lake Placid regularnie gościło zawody Pucharu Świata w skokach narciarskich.
Kompleks skoczni narciarskich w Lake Placid wciąż jest używany i jest w dobrym stanie technicznym. Wszystkie skocznie poza K-120 posiadają igelit.