Skocznie olimpijskie w Whistler zostały wybudowane specjalnie na XXI Zimowe Igrzyska Olimpijskie w kanadyjskim Vancouver w 2010 roku. Prace nad budową obiektów HS106 i HS140 zaczęły się w kwietniu 2004 roku, a zakończyły w grudniu 2007. Całkowity koszt tego przedsięwzięcia wyniósł ok. 66 milionów $. Skocznie nie zostały wyposażone w igelit, przez co oddawanie skoków na nich możliwe jest jedynie zimą.
Inauguracja dużej skoczni w zawodach rangi FIS miała miejsce na początku marca 2009 roku podczas konkursów Pucharu Kontynentalnego. Pierwszym rekordzistą skoczni K125 został Stefan Read, który w krajowych mistrzostwach uzyskał 133 m. Kolejnymi rekordzistami byli Robert Johansson (NOR) - 139 m, Guido Landert (SUI) - 140,5 m oraz Anssi Koivuranta (FIN) - 140,5 m. Obecnie najdalszym skokiem na tym obiekcie pochwalić może się Gregor Schlierenzauer z nieprawdopodobną odległością 149 m, uzyskaną podczas drugiego konkursu Pucharu Świata w trakcie próby przedolimpijskiej. Oba pucharowe konkursy w styczniu 2009 roku zakończyły się zwycięstwem Austriaka.
Podczas XXI Zimowych Igrzysk Olimpijskich Vancouver 2010 na dużej skoczni w Whistler rozegrano dwa konkursy. Złoty medal na dużej skoczni wywalczył - podobnie jak na normalnym obiekcie - Simon Ammann, srebro trafiło do Adama Małysza, zaś brąz do Gregora Schlierenzauera. Drużynową rywalizację wygrali Austriacy przed Niemcami i Norwegami.
Po dwuletniej przerwie od igrzysk olimpijskich, obiekty w Whistler ponownie zostały otwarte. Co roku na skoczniach Whistler Olympic Park Ski Jump rozgrywane są mistrzostwa Kanady.