Historia skoczni w Hinterzarten zaczyna się na początku lat 20 - tych minionego wieku. Wtedy to, z powodu braku w okolicach dużej skoczni, na której mogłyby się odbywać ważne zawody, klub narciarski podjął decyzję o jej budowie. Najbardziej odpowiednim na to miejscem wydawało się być wzgórze tuż przy niezwykle lubianym przez orły lesie. Członkowie klubu zwrócili się do właściciela terenu, Alfreda Riesterera, z prośbą o pozwolenie na budowę skoczni i uzyskali pozytywną odpowiedź. Oficjalna umowa została podpisana 24 sierpnia 1924. Skocznia była gotowa jeszcze w tym samym roku. Jak pisały kroniki, dawała wówczas możliwość oddawania skoków na odległość 60 metrów. Ze względu na sąsiedztwo orłów nazwano ją "Adlerschanze" - "Skocznia orłów".
Z powodu braku śniegu uroczyste otwarcie odwlekało się. Jak się okazało, aż do 24 lutego 1925 roku, kiedy to odbył się na niej pierwszy konkurs. Jego zwycięzcami zostali kolejno P. Schwoerer, O. Riesterer i E. Wirbser.
W późniejszych latach odbywało się tu wiele wspaniałych zawodów. To właśnie na Adlerschanze (już przebudowanej) rok przed olimpiadą w Garmisch 1936 trenowali jej uczestnicy. Była to światowa czołówka: późniejsi zwycięzcy olimpiady z samym Birgerem Ruudem włącznie. To właśnie do legendarnego Norwega przez 30 lat należał rekord skoczni - 71 m. Został on pobity dopiero w 1965 przez Georga Thomę. Stało się to w czasie Mistrzostw Niemiec, na którą to okazję Adlerschanze została specjalnie zmodernizowana i powiększona (wcześniej jeszcze w 1949 roku).
Z czasem normy i wymogi dla skoczni narciarskich stawiane przez FIS uległy zmianie. Adlerschanze straciła homologację i nie mogły się na niej odbyć Mistrzostwa Niemiec 1976. Rozpoczęła się walka o podtrzymanie miejscowej tradycji skakania na nartach. Wkrótce nadeszła wiadomość o planach budowy na terenie Schwarzwaldu dostosowanej do rozgrywania na niej letnich konkursów skoczni. Pojawiły się więc szanse, że zostanie nią zmodernizowana i przebudowana Adlerschanze.
Kwestia lokalizacji była długo rozważana. W końcu rozstrzygnięto ją na korzyść Hinterzarten. Decydującym okazał się fakt, że w przeciągu lat miasto owocnie działało w dziedzinie organizacji konkursów skoków oraz że wielu wywodzących się stąd zawodników osiągało poziom krajowy jak i światowy. Fundusze dostarczyła federacja, land i urząd miasta. W 1980 zapadła decyzja o rozpoczęciu prac. W trwającej 2 lata przebudowie pomagali członkowie klubu. Robili to z zapałem i, co ważne, bezpłatnie. Wreszcie powstała pokryta matą skocznia - jedna z najnowocześniejszych na świecie.
20 lutego 1982 odbył się pierwszy konkurs na przebudowanej, zaopatrzonej w wieżę startową i sędziowską Adlerschanze. Wolfgang Steiert, dzisiaj trener niemieckiej kadry narodowej, skacząc na odległość 90 m ustalił nowy rekord. Pierwszy letni konkurs miał miejsce 29 sierpnia 1982. Wzięła w nim udział, co było precedensem, prawie cała światowa elita skoczków - zawodnicy z 10 krajów, z których, ku uciesze 6 - tysięcznej widowni, najlepszy tego dnia okazał się Niemiec Peter Rohwein, obecny trener niemieckiej kadry skoczków. Wydarzenie okazało się wielkim sukcesem zarządu miasta i klubu. Stało się jasne, że letnie konkursy w Hinterzarten będą co roku powtarzane. W następnych latach skocznia była poddawana kolejnym innowacjom.
Pole jej użytkowników, jak i zainteresowanie mediów, coraz bardziej rosło. W 1990 skakało tu 120 sportowców z 18 krajów, wśród nich zwycięzcy olimpiad i mistrzostw świata. To właśnie tutaj wielu skoczków kończyło sezony przygotowawcze do Pucharu Świata. Od samego początku istnienia letniego Grand Prix, czyli od 1994, odbywają się tu należące do niego konkursy. To tutaj, od maja do października, trenuje niemiecka kadra narodowa. Latem 1999 z powodu kolejnych zmian w standardach i wymogach bezpieczeństwa skoczni narciarskich, Adlerschanze znowu została poddana modyfikacjom. W pracach pomagali wszyscy członkowie klubu, nawet ówczesny trener niemieckich kadrowiczów Wolfgang Steiert. Odnowiony rozbieg wzmocniono betonem, skocznia została m.in. zaopatrzona w nową matę oraz ogólnie powiększona, dzięki czemu możliwe stały się skoki w granicach 110-115 metrów. Wcześniej przekraczanie granicy 100 m było rzadkością, a publiczność po prostu chciała więcej.
W 2014 roku Hinterzarten po raz pierwszy w historii nie znalazło się w kalendarzu Letniego Grand Prix. Nie była to jednak długa nieobecność, albowiem Rothaus-Schanze powróci do letniego cyklu w sierpniu 2015 roku.