Kompleks skoczni został wybudowany specjalnie na XVII Zimowe Igrzyska Olimpijskie w 1994 roku i szybko stał się symbolem Lillehammer. Składa się z dwóch igelitowych obiektów, skoczni normalnej K-90 oraz skoczni dużej K-123, której rekordzistą jest Simon Ammann.
Trybuny skoczni w Lillehammer tworzą półkole, które dodają jej uroku i sprawiają, że są to obiekty niepowtarzalne i widoczne z daleka.
W 1994 roku odbywała się tutaj Zimowa Olimpiada. Na skoczni normalnej triumfował zawodnik gospodarzy - Espen Bredesen, który jednocześnie ustanowił rekord skoczni (104,5 m), natomiast na dużym obiekcie bezkonkurencyjny okazał się Jens Weissflog. Mistrzami drużynowymi została ekipa Niemiec.
Skocznie w Lillehammer stanowią jeden z elementów Parku Olimpijskiego, który co roku przyciąga wielu turystów. Z wieży startowej rozpościera się wspaniała panorama miasta.
Skocznie w Lillehammer często goszczą zawodników w ramach Pucharu Świata, Pucharu Kontynentalnego oraz mniejszych - lokalnych imprez jak Mistrzostwa Norwegii.
Przed sezonem zimowym 2006/2007 większa skocznia została zmodernizowana. Przesunięto punkt konstrukcyjny ze 120 na 123 metr, a punkt HS ze 134 na 138 metr oraz położono maty igelitowe. Teraz na tym obiekcie można skakać znacznie ponad 140 metrów, przez co skocznia w Lillehammer stała się największym dużym obiektem w Norwegii.