Alf Andersen – zwycięzca z Saint Moritz (1928)...

Upadki dawniej i dziś...

Zabiore głos w sprawie upadków dawnieju. Nie wiem skąd Włodek wziął te statystyki tj., że dawniej na 1000 skoków było 100 upadków. Owszem było ich dużo więcej niż dzisiaj, ale czytajac np. sprawozdania, które miałem i mam do dyspozycji np. z ZIO 1928, MŚ 1939 Zakopane widać, że nie można tej kwestii demonizować, tj. ilości upadków. Np. na FIS 1939 r. było tylko kilka upadków (z powodu zmarznietego zeskoku skoczni), w tym Aschenwald z Niemiec był chwilę nieprzytomny. Więc zdecydowanie nie demonizowałbym ilości upadków kiedyś. Skocznie było na pewno gorzej przygotowane, zawodnicy nie mieli kasków, nie było pomiarow wiatru.
Problemem były "mamuty" - tu duża prędkośc nawet do 110 km/h wiatr powodowały, że np. w Oberstdorfie na Heini Klopfer Schanze odbyła się w latach 50-tych prawdziwa rzeź skoczków, było kilkanaście cięzkich upadków, dlatego Norwegowie dlugo nie zgadzali się, by loty wprowadzić do oficjalnego programu FIS. Polecam art. mój i Natalii Konarzewskiej o upadkach, tam ta ciekawa kwestia jest szerzej opisana:)

Racja, zapomniałam o jednej podstawowej sprawie, że obecnie profile skoczni już się zmieniły faktycznie jest bezpieczniej w sumie.
Czasami natrafiam na jakiś film z upadkami zawodników okropność.
Dziękuję za linka o Hryniewieckim zaraz tam wchodzę i poczytam.
Pozdrawiam

Upadki

Jak przeczytałem te stronki na zdjęciach to zauważyłyłem że zeskok był zmarznięty i twardy a po rozbiciu śliski i nierówny. Tak teraz myśle że te upadki mogły być spowodowane tymi nierównościami. Ale w tym czasie upadki nie byly chyba rzadkością. Ale chcialem jeżeli wspominamy dodać moją refleksję co by było? Co by było gdyby Adam nie wpadł na nierówność po Kasai na Olimpiadzie i o ile punktów miał by więcej w walce o złoto z Ammanem i Hannawaldem w 2002r na średniej skoczni?. Ale znowu moje gdyby, więc proszę nie robic z tego afery bo tak tylko sobie coś przypomniałem i napisalem. Pozdro

@Fanka
O ile dobrze pamiętam, kilka lat temu Szaranowicz podczas transmisji powiedział, że obecnie na 1000 skoków jest średnio 5 upadków, a kilkadziesiąt lat temu było ich ponad 100.
Z pewnością jest dużo bezpieczniej niż przed wieloma laty. Obecnie nie słychać o wypadkach na skoczni z najgorszymi konsekwencjami (poza jednym tragicznym wypadkiem 14-letniego Holendra).
Myślę, że warto zapoznać się z historią Zdzisława Hryniewieckiego http://www.archiwum.watra.pl/sport/skoczkowie/hryniewecki.html, która pokazuje, jakie konsekwencje może nieść ten sport.
Kiedyś pewien skoczek zmarł po tym jak wylądował... na drzewie (źródła niestety nie pamiętam). Dziś niewiarygodne wydaje się, jak można było do czegoś takiego dopuścić.
Możemy mówić, co chcemy, ale obecnie skocznie budowane są co raz bardziej bezpiecznie, leci się niżej, a i co raz bardziej profesjonalne przygotowanie poszczególnych ekip też robi swoje.
FIS ma ogromną zasługę w zwiększaniu bezpieczeństwa skoczków i oby to nadal postępowało.

Aż wydaje się to nie prawdopodobne, że kiedyś skakali takim stylem i o dziwo jak na tamte czasy daleko latali.
Mało tego na zdjęciu widzę, że skakali bez żadnych zabezpieczeń np:przed upadkami, brak kasków na głowie a pamiętam, że gdzieś czytałam iż jakiś zawodnik nie pamiętam narodowości ani nazwiska, skakał w garniturze:)
Ciekawi mnie więc sprawa jak to było z upadkami i wypadkami w ówczesnych czasach na skoczni, czy było ich więcej i bardzo niebezpiecznych i w skutkach tragicznych czy mniej, jak to wyglądało z tą sprawą na tle dzisiejszych czasów kiedy zawodnicy skaczą w kaskach i specjalnych do tego kombinezonach.
Bo podobno dziś robi się wszystko aby skoki były bardziej bezpieczne to zdanie Pana Dyrektora PŚ, ale patrząc na to jak zmieniają przepisy, to raczej jest bardziej niebezpieczne, skracają im narty, zawężają kombinezony.Czy kiedyś też zmieniano tak przepisy ? Ile było wypadków na skoczniach w porównaniu z dzisiejszymi czasami.
To bardzo ciekawe a historię warto poznać bo ja akurat znam ją tylko z opowieści mojego śp.ojca, który interesował się tym sportem od lat 30-stych, ale to nie to samo co dokładnie o historii przeczytać.

Motywacje i takie tam...

Widzę, że się towarzystwo aktywizuje:) a więc pisanie o historii ma sens. To mi dodaje sił. Motywacja, ważna rzecz...
Co do Marusarza na MŚ w 1935 r. to zaobserwowałem w jego przypadku dziwną prawidłowość, sędziowie dawali mu niskie noty za styl. Przez to dwa razy zanotował niższą pozycję niż wskazywałyby długości skokow.
1 raz w 1935 w Szczyrbskim Jeziorze najdł€zsze skoki i 4 miejsce! a tak byłby brąz, a nie było. 2 raz w Lahti 5,5 m skoki dlusze od Asbjoerna Ruuda z Norwegii i 2 miejsce zamiast złota i to z 2 rekordami skoczni! Dziś by coś podobnego nie przeszło! A wtedy... no cóż sędzia norweski (znam jego imie i nazwisko) dał Polakowi tak nieskie noty za styl, że przegrał złoto o 0,3 punktu! Analizowałem też wiele zdjęć Marusarza w locie. I co na nich widać. Stani skakał z szeroko rozstawionymi nartami (co było nisko punktowane w latach 30-tych) i dość brzydko zgięty do przodu. To mogło sprawiać wrażenie brzydkiego stylu i odbiegało mocno od estetyki skoków Norwegów, dlatego, moim zdaniem przegrał w 1935 r.

Ja do tej pory zbierałam podpisy w albumie o skokach !
I muszę przyznać, że sporo mi się uzbierało też świetna pamiątka jest:)
Ale jestem bardzo ciekawa tej książki.
Piękną sprawę masz w tej księdze:)

@Fanka

a ja mam tę książkę kupiłem ja wspierając P. Bobaka. . Ale ta książka to coś więcej niż tylko tekst Wojtka w niej mam podpisy Olimpijczyków Kamila Bobaka Łuszczka Fortuny i wielu innych zbieram je właśnie tam w tej książce . Jako pamiątkę mojej pasji mam nadzieje, że kiedyś tę książkę doceni . To wyjątkowa księga nie tylko ze względu na treść ale też na duszę , która ma w sobie.

Tekst - rewelacyjny jak zawsze. Dziękuję Wojtku za kolejny solidny kawał historii na portalu.

A co do komentarza @san, to nie jestem pewien, czy aby na pewno w dzisiejszych czasach byłaby afera, gdyby przeprowadzono zawody tak, jak w 1935. Przykład? Choćby MŚ Liberec 2009 i konkurs na dużej skoczni. Wszyscy, którzy tam byli i na żywo oglądali rywalizację, pamiętają doskonale, jak złe warunki towarzyszyły jedynej przeprowadzonej serii skoków. To właśnie takie konkursy obniżają wartość medali. I choćby się ktoś zaperzył na mnie w tej chwili, to jestem zdania, że niespodzianki są w sporcie ciekawą odmianą (chętnie to podkreślam nad i pod kreską), ale tylko wtedy, kiedy ich wynik jest efektem czysto sportowej rywalizacji.

Co do samego konkursu z 1935 - istotnie Marusarz miał przewagę w metrach nad trzecim Alfem, ale takich historii w czasie MŚ było wiele. Robert Mateja wbrew temu, co piszą nieprzychylni mu ludzie, nie zepsuł drugiego skoku podczas MŚ w Trondheim w 1997 (przeciwnie, poprawił się o 4 metry) i mimo że miał łączną odległość o 3 metry lepszą niż brązowy medalista Goldberger, zajął dopiero 5. miejsce, ze stratą 3 punktów. Czwarty w tamtym konkursie Funaki również stracił do Matei, 3.5 metra.

Pozdrawiam,
Mariusz Wesołowski

Wojtku

Napisałam na meila podanego na tej stronie przy twojej osobie w redakcji:)

Z góry serdeczne dziękuję.

Patrzę na te wycinki z gazet zamieszczonych w zdjęciach i mozna wszystko odczytać wniosek ? w moim wzrokiem jeszcze nie jest tak źle:)
Ale ciekawe sprawy są tam opisywane.

FIS w 1935r. to był niezły przekręt, dziś to by była awantura. Czwarty był Marusarz, który miał największą sumę odległości. Tego trzeciego Alfa wyprzedził na tej maleńkiej skoczni aż o 4.5m a mimo to przegrał o 0.5 pkt. Niestety w trójce sędziowskiej był Norweg a nie było Polaka (z winy PZN)

Witam

Fajne wspomnienia z dawnych lat. Milo sie czytało i było mało. Zaglądnąłem tez do tych zdjęć i poczytałem co nie co. Przeczytałem że byl tam kilkunasto stopniowy mróz i zawodnicy przez opóźnienie byli przeziębieni i mieli twarde mięśnie. Troszkę mnie zdziwiło że przeczytałem w powyższym felietonie że było cieplo i prawie 20 stopni. Ale może pomyliłem zawody. Tak czy tak jeżeli ma pan panie Wojtku więcej to bardzo proszę o fajne przypomnienia z poczatkowych lat skakania. Pozdrawiam

były takie czasy...

To niesamowite. Konkursy Olimpijskie a rozgrywane w taki sposób, jak dziś jakieś amatorskie. Ciekawe to były czasy. Czasami chciałbym wsiąść w jakiś wehikuł czasu i przenieść się w przeszłość, zobaczyć to na własne oczy. Nie było elektroniki, reklam, wielkich pieniędzy, ale była pasja, ambicja i poświęcenie.
Dziękuję Wojtku.

Wyjaśneinia itd.

Fanka, książkę "Od Marusarza do małysza" mam w domu, wyślij mi proszę mailem Twój adres, prześlę pocztą. Co do cyklu tekst o Alfie Andersenie rozpoczyna "reaktywację" cyklu o "Dawnych mistrzach" będzie więc kontynuacja, mam nadzieję, że co tydzień:) albo raz w tygodniu. Miłej lektury. W.

Bardzo ciekawy artykuł z resztą co ja piszę zawsze są to ciekawe arcydzieła w wykonaniu Wojtka Szatkowskiego.

Witam również serdecznie.

Mam pytanie może to głupio ale ja tej książki jeszcze nie mam "Od Marusarza do Małysza " czy jest jeszcze gdzieś dostępna ?
Pozdrawiam

Opowieści narciarskie

Miło, że pojawiły się komentarze Znajomych:) których bardzo serdecznie pozdrawiam. Długo mnie tu nie było, ale to głównie dlatego, że zbierałem nowe materiały:) a i po Holach mnie nosiło, ej nosiło:) mam nadzieję, że te materiały okażą się one dla Was atrakcyjne.
Historia, jak pisze Małyszomaniak, jest przeciekawą dziedziną naszego życia. Dlatego warto po nią ciągle sięgać, przy winie, zagryzanym oscypkiem, czy bez, ale ciągle warto. By zrozumieć tych, którzy byli przed nami. Dlatego zapraszam na jesienno-zimowe spotkania z magiczną historią nart w opowiadaniach z cyklu "Dawni mistrzowie", o ludziach, którzy pokochali podniebną dyscyplinę w czasach, gdy ona jeszcze nie była tak wypromowana jak dzisiaj. Mimo to starali się skakać tak daleko jak potrafili - narty były drewniane ale mięśnie z żelaza - to są prawie 3 pokolenia skoczków przed Adamem. Miłej lektury.
Zaś Redkacji strony dziękuję za tak atrakcyjne przedstawienie zdjęć Alfa Andersena.

Pozdrawiam wszystkich. Wasz Wojtek z Hól

-

@Wojtek z Hól czyli W Szatkowski Faktycznie dawno Ciebie nie było wśród naszej społeczności. Bywały czasy, gdy częściej udzielałeś się nad i pod kreską. Byłeś i jesteś bardzo mocnym "punktem" tego serwisu.
Twoje "opowieści historyczne" pomagają nam poznać od podstaw tą piękną dyscyplinę sportu. Dlatego tym bardziej się cieszę, że kiedyś wysłałeś mi do Bielska - Białej swoją książkę.
Gdy tylko coś mi umyka z pamięci, sięgam po nią i szperam w niej w poszukiwaniu rzeczy, które przeminęły.

Od Marusarza do Małysza, to wszak nie koniec historii skoków. Ona toczy się dalej, a jej karty zaczęli rozdawać młodzi polscy skoczkowie.
Kto wie, czy kiedyś Wojtku nie będziesz musiał swojego dzieła poszerzyć?
Bo to, co wyprawiają nasi "młodzi" godne będzie opisania.

Pozdrawiam Robert Osak
Edytuj komentarz

*** Komentarz zmodyfikowany przez Moderatora(8171), 2010-08-31 10:32:13 ***

@Wojtek z Hól czyli W Szatkowski

Co prawda kiedy zajrzałem po raz pierwszy na SJ już nie udzielał się pan pod kreską, lecz czytałem pańskie artykuły. Dlatego też bardzo się cieszę z pańskiego powrotu :)
A na historie o skokach oraz lampkę przedniego wina nie trzeba mnie długo namawiać :)
Mam takie pytanie przy okazji, dotyczące magicznych czasów drewna i czapki z pomponem. Czy ktoś wtedy zwracał uwagę na długość i szerokość nart oraz strój skoczka, czy wśród zawodników panowała samowolka?
Pozdrawiam serdecznie.

Witaj Wojtku

Dawno cie nie słyszałem nie widziałem i nie czytałem to przyjemność znów odświeżyć się pijąc z twojego tekstu wykwintne stare wino .

Mam nadzieje że częściej będziesz tu pisał :) .

Ja niestety tez zapracowany a latka lecą jak i tobie :). Ostatnio mnóstwo na głowie więc i siwe włosy się pojawiają ;) heheh.

Fajnie jest czasem przeczytać coś dla ducha :) by trochę odżyć od szarej codzienności i jesiennych ulew.

Podczas takiej pogody przy ognisku z lapkiem na kolankach popijając grzańca zagryzając oscypkiem można się poczuć jak by się przeniosło w te czasy które opisujesz. Miło jest czasem powspominać zagłębić się w ten zaczarowany świat historii.

Optymizm czyni cuda

I więcej prosze optymizmu w tych komentarzach:) mniej kłótni:) kłótnie do nieczego wszak nie prowadzą.
idzie jesień idealny czas do opowieści narciarskich z lamusa. Wieczorem, przy lampce wina, albo dwóch, historia skoków wchodzi idealnie:) Mam nadzieję, że Drodzy Internauci będziecie zadowoleni moim powrotem na tę stronę po długiej nieobecności:)