Okiem Samozwańczego Autorytetu: Burza przed ciszą

@Dolnoslazak

"I tak dobrze ze nie z "junkersem" ;-)"

Albo Sztukasem ;-)

Pozwolę sobie odgrzebać temat ale my tu dyskutowaliśmy o tym dlaczego nie należy nazywać skoczni normalnej średnią a zawodnicy i działacze, w wywiadach udzielanych podczas trwających MŚ, permanentnie mówią o niej "mała" ;-)

@deSKI @deSKI

Ano nie był, tylko nazwa ze szczypiorkiem też nic wspólnego nie ma.

A co powiecie o szczypiorniaku?
Nigdy nie był rozgrywany na grządkach.

@Dolnoslazak @Dolnoslazak

Co do ostatniej Twojej myśli - hokej na trawie też coraz rzadziej rozgrywany jest na trawie. ;)

No właśnie, powinniśmy.
Wracając do rozmiarów skoczni to jakkolwiek skocznia K85-99 jest skocznią normalną i jest to jedyna nazwa, która ją określa to w świadomości większości kibiców (tych, dla których skoki są tylko jedną z dyscyplin, którymi się interesują i oglądają w TV) funkcjonują skocznie mamucie, duże, średnie i małe treningowe. Z mamucią nie widzą problemu bo jakkolwiek jest to nazwa potoczna to odnosi się wyłącznie do skoczni do lotów (coś jak śrubokręt i wkrętak) i nie wprowadza w błąd. W drugim spornym przypadku trzeba by najpierw w temu przeciętnemu telewizyjnemu kibicowi zaszczepić wiedzę że ta mniejsza skocznia na MŚ i IO to skocznia normalna, a średnia to tak naprawdę największa z tych treningowych, których zazwyczaj na oczy nie widział.

Ale to nie jedyny taki paradoks w sportowej terminologii. Weźmy na przykład żużel. Nawierzchnia torów od dawna ne jest usypywana z żużlu (obecnie to by w ogóle było trudne do zrealizowania z uwagi na obowiązujące przepisy z zakresu ochrony środowiska i gospodarki odpadami) więc oficjalna polska nazwa dyscypliny jako takiej stała się bezsensowna a już na pewno wprowadzająca w błąd. Komentatorzy używają czasem nazwy angielskiej, speedway która nie odnosi się w żaden sposób do archaicznej nawierzchni. Tyle ze ta znów jest niejednoznaczna, gdyż w zamorskich krajach anglojęzycznych (Stany Zjednoczone, Australia, Nowa Zelandia) speedwayem nazywa się też inne rodzaje wyścigów torowych,nie tylko motocyklowych i niekoniecznie na luźnej nawierzchni.

Junkersy wyszły już z powszechnego użycia, za to przy... kaloryferach, są zamontowane... danfosy, a pod pionami-... hydrokontrole. (sic!)
Światło włączamy kontaktem, wtyczkę wsadzamy do kontaktu.
Jak widać nazewnictwo potoczne jest w ciągłym użyciu i nie ma co z nim walczyć, pod warunkiem, że jednoznacznie określa przedmiot. Jesteśmy specjalistami w jednej dziedzinie, w ramach której powinniśmy* prawidłowo się wyrażać (tu oddaję sprawiedliwość P. Markowi Siderkowi), w innej mamy prawo wyrażać się niefachowo (P. Marek prawdopodobnie kupowałby piec).
"Cóż, nikt nie jest doskonały."

*zamiast 'mamy obowiązek' piszę 'powinniśmy', gdyż często trzeba się dostosowywać do wiedzy klienta, by zrozumiał zasadę działania jakiegoś układu. :)

@deSKI @deSKI

I tak dobrze ze nie z "junkersem" ;-)

Co tam krany!
Laik chcąc ogrzać dom idzie kupić piec, a w efekcie wychodzi ze sklepu z... kotłem!

@MarcinBB @MarcinBB

Jeśli już, mimo wszystko, brniemy w tematykę wodociągową to należałoby powiedzieć ze nazywanie skoczni normalnej średnią to tak jak nazywanie hydrantu kranem.
Co się zaś tyczy rzetelnego komentowania to nie takie bzdury już w TV wygadywali. Można być, jak Ty, perfekcjonistą i oczekiwać że komentator nie powie podczas zawodów nic co można uznać za wprowadzanie kibiców w błąd a można też, jak ja, oczekiwać że stworzy klimat i show, czerpiąc jednocześnie wiedzę z bardziej wiarygodnych źródeł niż telewizja.

odpowiedzi 3

Teraz to już brniemy w absurdy. Kran to kran. Coś, z czego płynie woda, gdy odkręci się kurek. Wszystko jedno, czy sterczy ze ściany w ogrodzie, czy z umywalki w łazience. Nazywanie skoczni normalnej średnią to trochę tak, jak mówienie "kran" na rurę. Jedno i drugie doprowadza nam wodę, ale to jednak dwie różne rzeczy.
Komentatora sportowego komentującego zawody na żywo też obowiązuje rzetelność. Słowa "skocznia normalna zwana potocznie średnią" sugeruje, że takie nazywanie jest w porządku. Nie jest, gdyż wprowadza w błąd co do kategorii skoczni. Do czego pasowałaby moja propozycja? Myślę, że do rzetelnego komentowania. Do programu prof Miodka pasuje problem poziomicy/poziomnicy :-)
@dervish
Są trzy rodzaje kłamstwa: kłamstwo białe, kłamstwo zwykłe i statystyka ;-)

Dwóch profesorów dorwało sie do mikrofonu

i nadaja bzdety.

@dervish @Emil

Ale przytoczone przez Ciebie statystyki pokazują również iż aż 27.7 % imprez docelowych padło łupem zaledwie 5 zawodników i jest to jednak sporo więcej niż w przypadku zwykłych konkursów PŚ gdzie wskaźnik wynosi 22.5 %. :)

Co do fuksów o których wspominasz to jednak imprez docelowych jest stosunkowo mało i każdy pojedynczy fuks ma tam duży wpływ i powoduje że statystyki fuksów są obarczone stosunkowo dużym błędem. Do tego wszystkiego dochodzą fenomeny- czyli umiejętność poświęcenia wszystkiego w imię przygotowań do jednej imprezy. Wszyscy startują przez cały sezon a nasz niespodziewany zwycięzca (fuks) przez zały sezon przygotowuje sie do jednej imprezy traktując wszystkie starty jako element przygotowań.

Pamiętasz był taki przypadek w historii sportu w hokeju. Amerykanie postanowili wystawić na IO drużynę złożoną z amatorów i półamatorów (zawodników z drużyn uniwersyteckich). Przygotowywali się do startu na IO przez 3 czy 4 lata, w tym czasie grali tylko sparringi. Wszystko podporządkowane było tylko tej jednej imprezie i na IO odnieśli sukces pokonując najsilniejszą wówczas drużynę świata naszpikowaną gwiazdami kadrę ZSRR.

@dervish @EmiI

Teza którą postawiłeś jest na tyle ogólna, że w praktyce w naszej dyskusji można potraktować ją jako neutralną.

Bo co to znaczy, ze nie ma różnic pomiędzy IO a zwykłym konkursem? Na poczekaniu mogę ci wyszukać dziesiątki różnic i dziesiątki podobieństw takich jak na przykład i tu i tu mamy do czynienia z konkursem w dyscyplinie pt. skoki narciarskie. :)



Prawdopodobnie chodzi ci o przygotowania docelowe. Jeżeli tak, to zwróć uwagę na to, że w przypadku kiedy wszyscy przygotowują się do imprezy docelowej to ma taki sam wpływ na statystyki jakby nikt się do tej imprezy specjalnie nie przygotowywał. Hierarchia na imprezie docelowej pozostaje wówczas niezmieniona bo wszyscy przechodzą na wyższy poziom i wszyscy zwyżkują mniej więcej tak samo. Zaburzenia powstają wówczas kiedy pojawiają sie fenomeny w rodzaju Kruczka czy Janusa. Jeden potrafi zaburzyć pozycję swojej kadry wynikającą z całosezonowych statystyk na + drugi na -.



Umiejętność przygotowania do imprezy docelowej może zachwiać hierarchią wynikającą ze statystyk całosezonowych ale może to pozostać niezauważone kiedy spojrzysz na to z perspektywy wszystkich ekip czy też kilku sezonów. Za to wyraźnie zauważysz to gdy weźmiesz pod uwagę perspektywę danej ekipy (kadra Kruczka) czy konkretnego jej członka.

[Moderowany (21254) / 2017-02-18 11:58:03]

Po pierwszym konkursie będziemy już wiedzieć kto będzie się liczył dokładnie walce o medale.Trening możemy brać także pod uwagę ale jedni mogą skakać treningowo więc tutaj nie możemy się aż tak tym sugerować.Najważniejsze to że nasi muszą skakać tak jak potrafią a w konkursie tym bardziej :)

@dervish @dervish

Teza jest taka że na dłuższą metę nie ma dużych różnic pomiędzy MŚ a IO a zwykłym konkursem PŚ, jeśli chodzi o zwycięzców. Że tytuł MŚ pada tak statystycznie łupem kogoś przypadkowego tak często jak zwykły konkurs PŚ, a że konkursy MŚ i IO są rzadziej to i rzadziej padają :) Tak samo jak kiedyś @kolos zauważył że w konkursach drużynowych wcale nie zdarzają się jakieś ultra niespodzianki m.in z powodu warunków jak wygrana Polski w grudniu 2009 w Lillehammer gdyby konkurs indywidualny był drużynowy. To też dlatego że konkursów drużynowych jest o wiele mniej, przez co szansa że kiedyś wystąpi ekstremalny konkurs jest znacznie, znacznie mniejsza.

@dervish @EmiI

Czyli jaką tezę chcesz postawić?
Bo to, że na przykład wspomniana przez Ciebie wielka 5 która stanowi mniej więcej jakieś promile całej populacji skoczków i ułamek wszystkich zwycięzców zawodów PŚ rozegranych w trakcie trwania ich karier wygrywa aż 22.5 % tychże zawodów jest znamienna podobnie jak i statystyki mówiące iż ta 5 gigantów potrafiła zwyciężyć aż w 27.7 % imprez docelowych. Dla mnie to jest dowód na to, ze imprezy docelowe rzadko padają łupem kogoś przypadkowego.

W tych wyliczeniach nie ma nic zaskakującego. Prawo wielkich liczb (duza liczba próbek) sprawia że statystki całosezonowe czy tez dotyczące całej kariery znajdują lepsze potwierdzenie również w wyrwanych z kontekstu wynikach imprez docelowych.

Wracając do wspomnianych przeze mnie tzw fenomenów - to są one na tyle sporadyczne, że nie mają wpływu na zbiorcze statystyki obejmujące wiele sezonów, ale trzeba je brać pod uwagę podczas pojedynczych imprez na których występują. Osiągnięcia kadr Kruczka to jeden z najbardziej jaskrawych przykładów jak bardzo umiejętne podporządkowanie sezonu pod imprezę docelową może zniekształcić zdawałoby się wiarygodne bo oparte na dużej liczbie próbek wnioski płynące z całosezonowych statystyk.

Jak dla mnie

najlepsze są odpowiedzi MarcinaBB na komentarze niż caly ten felieton bo sa samozwancze.

@dervish @dervish

Ostatnio postanowiłem zabawić się w wyliczenia. Jak często najlepsi zawodnicy wygrywali konkursy PŚ a jak często docelowe imprezy (MŚ i IO). I top 5 najlepszych zawodników jeśli chodzi o ilość wygranych konkursów PŚ (Schlierenzauer, Nykaenen, Małysz Ahonen, Weissflog) wygrało 22,5% konkursów PŚ rozegranych w historii, oraz 27,7% wszystkich docelowych konkursów (MŚ I IO) rozegranych od roku 1980 czyli w czasie kiedy istnieje PŚ. Wielcy częściej wygrywają nieco częściej duże imprezy ale to nie jest wielka różnica. Za to licząc top 25 skoczków z największą ilością wygranych PŚ w historii czyli od 11 wygranych Ljokelsoya wzwyż, to oni wygrali 59,9% konkursów PŚ w historii, natomiast wśród złotych medalistów wielkich imprez stanowią 61,1%. Czyli różnica absolutnie żadna, 1% to mniej niż 1 konkurs MŚ/IO rozgrywany w tym czasie.

@dervish @dervish

Poza tym impreza docelowa ma swoją specyfikę. Nawet najlepsze statystyki, które w trakcie sezonu doskonale sprawdzają się w przewidywaniu drużynówek na imprezie docelowej mogą zawieść. Powodem jest zjawisko które ja nazywam "fenomenem Kruczka".
Kruczek jak żaden inny trener potrafił przygotować podopiecznych do imprezy docelowej na której na tle rywali wypadali dużo lepiej niż wynikałoby to ze statystyk sezonowych. Na drugim biegunie mamy "fenomen Gorana Janusa" którego kadra na imprezach docelowych zazwyczaj wypada dużo poniżej możliwości wskazanych przez statystyki.

Stopień nieprzewidywalności na imprezach docelowych zależny jest od tego czy a jeżeli tak - to ile drużyn przeszło BPS-y, a ile bierze imprezę z marszu. BPS-y zawsze są niewiadomą którą należałoby uwzględnić w formie poprawki dla wniosków wynikających ze statystyk.

W obecnym sezonie wyniki powinny być bardziej zgodne z tym co widać w statystykach. Nie będzie fenomenu Kruczka i wszystkie czołowe ekipy biorą MŚ z marszu. Aczkolwiek pojawi się kilka istotnych niewiadomych które mogą zmienić układ sił zarysowany w trakcie sezonu jak również w czasie azjatyckiego tournee.
Ja zaliczam do nich:
Austria: powrót Koflera i Schlierenzauera
Niemcy: powrót (po BPS) odnowionego Eisenbichlera i ozdrowiałego Freitaga.
Norwegia: powrót po długim BPS !: Fannemela, Hildego i Forfanga

Zwłaszcza Norwegia może zaprezentować się znacznie lepiej niż wynikałoby to z dotychczasowych statystyk.
Słowenia: tu nadal obowiązuje fenomen Gorana:)