Kiedy osiągasz niemal wszystko... czasami wcale nie jest tak łatwo, jak to wygląda - rozmowa z Gregorem Schlierenzauerem
- 2018-02-09 00:34
Gregor Schlierenzauer
fot. Dominik Formela
Gregor Schlierenzauer wygrał niemal wszystko, co jest do wygrania na skoczni, bił rekordy, dominował. Później przyszło załamanie, uczucie wypalenia, zawieszenie kariery dzień po 26. urodzinach, kontuzje. Wrócił, nie lata już tak daleko, ale czuje się szczęśliwy.
Gregor SchlierenzauerJaką osobą jest dziś Gregor Schlierenzauer?
Myślę, że wciąż jestem dość młodym chłopakiem. Mam 28 lat i oczywiście dużo większy bagaż doświadczeń niż w wieku 16 lat, kiedy pojawiłem się w Pucharze Świata. Za mną niesamowite, pozytywne momenty, ale też i te negatywne. Teraz żyję życiem sportowca i jestem z tego powodu naprawdę szczęśliwy.
Co jest trudniejsze, zdobycie szczytu w tak młodym wieku czy próba powrotu?
Trudno to rozstrzygnąć. Żadna z tych dróg nie jest prosta. To zależy od wielu czynników, od formy, od organizmu, od stanu psychicznego. Moim zdaniem najtrudniej jest utrzymywać wysoki poziom przez długie lata.
Co jest kluczem do sukcesów w skokach narciarskich? Głowa czy forma fizyczna?
I to, i to. Potrzeba techniki przystającej do nowoczesnych standardów, dobrego sprzętu, dobrego materiału na kombinezony, odpowiedniego stanu umysłu, przygotowanego organizmu. Po prostu wszystkiego. W ostatnich sezonach moja technika nie stała na najwyższym poziomie.
Problemy z techniką wywołują problemy z psychiką czy odwrotnie?
Nie da się powiedzieć, które problemy przychodzą jako pierwsze. Zawsze starasz się utrzymywać na najwyższym poziomie, dochodzić do limitu. Zawsze starasz się, robić wszystko, co najlepsze, z technika. Ale kiedy przez lata jesteś na szczycie, kiedy w wieku 16 lat trafiasz do Pucharu Świata i przez 10 lat dajesz z siebie wszystko, jak pokazuje droga, którą przeszedłem, czasami zaczynasz odczuwać zmęczenie. Czujesz się wypalony. Tak się dzieje. A teraz wróciłem i staram się powrócić na szczyt. Oczywiście, droga nie jest prosta, zdaję sobie z tego sprawę, ale mam też świadomość swoich uczuć i jestem pewny, że mogę to zrobić.
Czy w którymś momencie przekroczyłeś swój limit?
Nie.
Co powodowało tak ogromny ból, który doprowadzał nawet łez? Uczucie pustki?
(chwila ciszy) Dokładnie. Kiedy osiągasz niemal wszystko w tak młodym wieku... czasami wcale nie jest tak łatwo, jak to wygląda z boku.
Który ból sprawia większe cierpienie? Fizyczny czy psychiczny?
Myślę, że tu także jedno łączy się z drugim. Nie da się powiedzieć, który doskwiera bardziej. Wszystko przyszło naraz w jednej chwili.
Zastanawiałeś się w młodym wieku, co może się stać, kiedy nagle osiągniesz właściwie wszystko?
Nie, to przychodzi samo z siebie. Kiedy robisz to, co kochasz, robisz to z powodzeniem, wszystko jest fajne. Ale do tego trzeba ogromnych pokładów energii. Przez 10 lat święciłem sukcesy, odnosiłem niesamowite zwycięstwa. To oczywiście kosztowało mnie sporo energii, bo trudno tego dokonać. A teraz po rocznej przerwie od sportu wróciłem pełen energii, zmotywowany. Trzeba też pamiętać o kontuzjach, nie zawsze łatwo po nich wracać. Wszedłem już na właściwą drogę i czekam na to, co przede mną.
Jak trudno jest na nowo zdefiniować cele? Prawdopodobnie teraz masz inne, niż kiedy byłeś na szczycie.
Myślę, że nasze cele zmieniają się wraz z wiekiem. Kiedy jesteś młodszy, masz inne, niż potem kiedy przybywa lat. To całkiem normalne.
Twoje wykraczają poza skocznie?
Tak, oczywiście, dotyczą także przyszłości, życia osobistego.
Skoro mówimy o życiu osobistym. Jak bardzo to, co prywatne, wpływa na to, co w sporcie?
Jedno zawsze musi współgrać z drugim. Kariera sportowa to tylko krótki wycinek życia. A zwykłe życie, przyszłość to znacznie większa scena tego teatru, o którym myślimy, w którym umieszczamy swoje plany. Wydaje mi się, że to normalny proces, który przychodzi, kiedy stajemy się starsi.
Warto przekonać się czasem, kiedy wali się cały świat, kto jest prawdziwym przyjacielem?
Nigdy nie miałem wątpliwości, że kiedy odnosisz sukces, wszyscy stoją po twojej stronie, a kiedy już nie idzie tak dobrze, kiedy masz kłopoty, zostaje tylko garstka przyjaciół. Ale to także nic nadzwyczajnego, doświadczenie, przez które trzeba przejść. Ciekawie było zobaczyć, kto zostanie. Nic poza tym.
Gdybyś miał jeszcze raz 20 lat, poszedłbyś tą samą drogą?
Nie ma sensu rozmawiać o przeszłości. Myślę, że osiągałem naprawdę wielkie rzeczy w przeszłości, wszystko szło pięknie. Jasne, gdybym cofnął się i jeszcze raz żył, dokonałbym pewnych małych zmian. Nie ma w tym jednak nic dziwnego. Nie możemy mówić, że coś jest właściwe, a coś złe. Wszystko składa się na doświadczenie, a z każdym przebytym doświadczeniem jesteś coraz mocniejszy, silniejszy mentalnie, spełniasz się, robisz to, co naprawdę chcesz.
Przygotowując się do powrotu, trenowałeś z Simonem Wallnerem*. Dużo daje spotkanie ludzi, którzy walczą ze swoimi słabościami?
Patrzenie na przyjaciół, którzy realizują swoje cele, zawsze wspaniale motywuje. I to, że mają ogromne, czasami dużo większe problemy niż ja. Mówimy o jednym z moich najlepszych przyjaciół. Daje mi fajną energię, kiedy widzę, jak każdego dnia toczy swoją walkę.
Zdarzało ci się pomyśleć "może wcale nie znalazłem się w tak strasznym bagnie"?
Oczywiście. W życiu wszystko zależy od perspektywy, punktu widzenia.
Rozmawiałeś z Nikim Laudą, kiedy byłeś wypalony. Oglądasz Formułę 1, kojarzysz Roberta Kubicę?
Oczywiście, tak, znam jego historię.
Przejścia takich sportowców potrafią cię inspirować?
Myślę, że każdy sportowiec, każdy człowiek z historią, z marzeniami, może stać się pewnego rodzaju idolem. Albo wciąż cię motywować. Nie ma jednej osoby, jest wiele takich, które mają wspaniałe życie.
Wspominałeś, że wraz z wiekiem zmieniają się cele. Idole także?
Jasne! Wygrałem najwięcej konkursów Pucharu Świata w historii. Nie ma już żadnych idoli, czasami to trochę kłopotliwe. (śmiech) Musiałem zmienić perspektywę, powiedzieć sobie "okej, kto mógłby być idolem? Może ktoś, kto czasami zmaga się z przeciwnościami, kto jest dobrym wojownikiem". Teraz jest choćby Kamil Stoch, który przez półtora roku przeżywał kryzys, a teraz wrócił w wielkim stylu. On także mnie motywuje. W życiu wszystko kręci się wokół perspektywy i punktu odniesienia.
Doszedłeś do takiego momentu życia, w którym robisz wszystko dla siebie?
Tak. I cieszę się z tego.
Czy właśnie o to chodziło, żebyś na nowo zaczął się cieszyć skokami?
Tak mi się wydaje. Nie możesz być maszyną, musisz być normalnym człowiekiem. Musisz pamiętać, że wszystko co robisz, robisz dla siebie samego, dla nikogo innego.
Gdybyś miał wybrać swoje jedno największe osiągniecie w życiu, niekoniecznie na skoczni...
Myślę, że jeszcze go nie osiągnąłem.
Masz na myśli sport czy raczej życie osobiste.
Nie mam pewności. Wciąż jestem bardzo młodą osobą, przede mną całe życie, trudno odpowiedzieć na to pytanie.
Zmieniłeś podejście do życia?
Oczywiście, przeszedłem przez wiele doświadczeń. W bardzo młodym wieku startowałem w Pucharze Świata, wszystko było nowe, ale i nie do końca łatwe. Z każdym zdobytym doświadczeniem stajesz się mocniejszy i inaczej patrzysz na świat.
Kiedy byłeś szczęśliwszy, w 2009, 2010 roku, kiedy wygrywałeś wszystko, jak leci, czy teraz, kiedy właściwie już nic nie musisz?
Co znaczy według ciebie słowo szczęśliwy?
Kiedy nie odczuwasz problemów, cieszysz się życiem...
I właśnie to jest odpowiedź! Jestem teraz bardzo szczęśliwy.
Czyli nie zawsze sukces jest wyznacznikiem szczęścia.
Sukces to pewna droga. Kiedy odnosisz sukcesy, to oczywiście wspaniałe dla kariery sportowca. Ale możesz być szczęśliwy, spełniać się, przeżywać piękne chwile każdego dnia. Kładziesz się spać z uśmiechem na twarzy i mówisz sobie "to był udany dzień, było świetnie, doświadczyłem niesamowitych emocji". Właśnie to jest sukces.
Z jakim nastawieniem wystartujesz w Pjongczangu?
Zobaczymy.
Wciąż myślisz o fotografii, designie?
Tak, to też pewna opcja, ale w tym momencie koncentruję się na skokach narciarskich. A później podejmę decyzję, jaką drogą podążę. Na razie jestem naprawdę zmotywowany, czuję się świeżo. Na razie mam w planach 2019 roku, mistrzostwa świata u siebie, w Seefeld. Ale potrafię sobie wyobrazić, że pociągnę jeszcze przez kolejne cztery lata, aż do następnych igrzysk olimpijskich.
Co będzie decydujące, kiedy siądziesz i zaczniesz myśleć o przyszłości.
Uczucia i emocje. Na wyniki nie będę patrzył.
Z Gregorem Schlierenzauerem rozmawiał Antoni Cichy
*Simon Wallner – niepełnosprawny austriacki narciarz, przyjaciel Gregora Schlierenzauera.
-
Stinger profesor
@madrek @madrek
Ja myślę, że podobnym przykładem jest Norweg Anders Bardal tylko on osiągnął mniej od Kamila ale na sukcesy czekał jeszcze dłużej niż Kamil (indywidualnie).
Zanim na dobre wskoczył do czołówki miał 6 sezonów "średnich" w PŚ i jeden już dobry ale tylko z jednym podium (3 miejsce) i to pod sam koniec sezonu.
Sezon 8 w PŚ, a więc 2007/08 był już sezonem w ścisłej czołówce - raz wygrał, kilka razy stanął na podium PŚ, a także w końcowej kl. generalnej PŚ zajął 5 miejsce, a więc Norweg dopiero w wieku 25-26 lat wszedł do tej ścisłej światowej czołówki i zaczął odnosić pierwsze sukcesy - Kamil jak wiemy pierwsze podium i od razu zwycięstwo odniósł w wieku 24 lat (nieskończone).
Także myślę, że to dość podobny przykład z tym, że Bardal nieco wcześniej w PK miewał przebłyski kiedy dwukrotnie wygrywał kl. generalną "drugiej ligi" i to z rzędu.
Krótko mówiąc kiedy inni młodsi skoczkowie osiągali wielkie sukcesy oni dalej pracowali na swoją wielkość, a co jest teraz? Jeden wszedł do samego panteonu gwiazd, a drugi zrobił takie wyniki, że jest w samej czołówce norweskich skoczków z KK za PŚ i mistrzostwem świata, a przypominam, że u Norwegów nie zdobyli tego ci teoretycznie "więksi i lepsi" i bardziej utalentowani jak Roar Ljoekelsoey i Anders Jacobsen. -
skijumpingexpert profesor
W przyszłym sezonie
Życzyłbym sobie rywalizacji Stoch vs Schlierenzauer vs Kasai. Może za piękne, ale pomarzyć nikt nie zabroni.
-
SebaSzczesny profesor
@SebaSzczesny @SebaSzczesny
Prawdziwy geniusz skoków który pokonałby Prevca,Stocha i Krafta razem wziętych
-
SebaSzczesny profesor
Dla mnie Szliri z 2009 roku był najlepszym skoczkiem jakiego widziałem
-
madrek doświadczony
@Major Kuprich poruszył ciekawy temat. Kamil Stoch jest bowiem ewenementem wśród skoczków i nie tylko, jeśli chodzi o skalę rozwoju, jakiego dokonał sportowiec odkąd zaczął startować w Pucharze Świata. Nie ma chyba drugiego skoczka, który tak długo musiałby czekać na pierwsze sukcesy. Odkąd Stoch zadebiutował w 2004 roku przeskakał w PŚ 6 pełnych sezonów zanim wskoczył do ścisłej światowej czołówki. Tymczasem cała reszta wybitnych zawodników, do których Kamila porównujemy, zdecydowanie szybciej osiągała wielką formę, pozwalającą im wygrywać konkursy. Kamil zaś przez parę dobrych lat nie przejawiał zdolności wielkiego mistrza, nie miał nawet żadnych specjalnych przebłysków, nie licząc zwycięstwa w konkursie LGP w 2007 roku. 10 lat temu istniało w Polsce pojęcie "następcy Małysza", ale na tego następcę przymierzany był nie Stoch, ale Klemens Murańka, który potrafił wówczas pokonać Kamila na Mistrzostwach Polski. Progres, który wykonał Kamil jest ewenementem na skalę światową.
Historię kariery Kamila Stocha można chyba porównać z naszym drugim wybitnym sportowcem, Robertem Lewandowskim. Gdyby w 2010 roku ktoś powiedział, że Lewandowski będzie lepszy od, np. Fernando Torresa, wszyscy wybuchnęli by śmiechem. Dzisiaj taką samą reakcję wywołałoby stwierdzenie, że Torres jest lepszy od Lewego. -
AntoniCichy początkujący
@pawel96 @OjciecMarek
Celowo nie uwzględniłem Ruuda, mogłem tylko napisać, że mam na myśli erę PŚ ;) Trudno porównywać Ruuda ze skoczkami, którzy startują w Turnieju 4 Skoczni, Pucharze Świata, MŚ w lotach. Ruud jest absolutnie jednym z najwybitniejszych, ale to trochę jak porównywanie dwóch różnych sportów
-
Aaabbbb profesor
@RET_RET @ret_ret
Młody człowiek, na którego spada fala sukcesów, często sobie nie radzi z rzeczywistością. Sztandarowym przykładem są oczywiście piłkarze, ale Gregorowi też ostro mieszano w głowie. Wywiady, ścianki, pieniądze, reklamy i dzieje się.
Ważne, że wydoroślał. Ja życzę Mu sukcesów i trzymam za Niego kciuki. Im więcej dobrych zawodników i reprezentacji, tym większa szansa dla tego pięknego sportu dla odważnych ludzi. -
RET_RET doświadczony
Wywiad
Trzeba przyznać, że jako człowiek Schlierenzauer bardzo się zmienił na korzyść.
-
Stinger profesor
Swoją drogą od zawsze miałem dużą nadzieję, że Kamil Stoch będzie w czołówce najlepszych skoczków na świecie ale jeszcze te 7-8 lat temu ciężko było przypuszczać, że Kamil będzie dzisiaj stawiany na równy/wyżej od takich skoczków jak Gregor Schlierenzauer.
Austriak jako młody "dzieciak" wpadł na skocznię i zaczął wszystkich rozstawiać po kątach skacząc na prawdę fenomenalnie - pomijam już fakt, że niekiedy FIS mocno mu pomogło (jak m.in. w tym pamiętnym TCS) ale wtedy chyba wszyscy myśleliśmy, że Gregor idzie po miano tego najlepszego w historii, a tym czasem Kamil stoi w tym sezonie przed wielką szansą żeby nie tylko Gregora ale i jego kolegę z kadry Thomasa Morgersterna minąć raz za zawsze... moim zdaniem już można Polaka stawiać wyżej ale wiele osób ma jeszcze wątpliwości więc mam nadzieję, że Kamil Stoch po tym sezonie już będzie wymieniany przed wszystkich jako skoczek lepszy i bardziej utytułowany od tych dwóch austriackich legend. -
OjciecMarek profesor
@pawel96 @AntoniCichy
Lista najlepszych wszech czasów bez Birgera Ruuda to potwarz! ;)
-
erytrocyt_ka profesor
@Major_Kuprich @Seba20
Bo na pewno był zadowolony ze oddał dobry skok, a to ze odwołali to pewnie uargumentowal no ze cóż szkoda ale to jest coś na co on nie ma wpływu. Wiadomo że dla Kamila najważniejsze jest 'wykonanie dobrej pracy ' i choć wielu to pewnie irytuje to on mi zawsze tym imponuje i widać jak dobrze na tym wychodzi, dla mnie ma wyjątkowo mocna psychikę.
-
AntoniCichy początkujący
@pawel96 @piotr90
Okej, rozumiem. Miałem na myśli Nykaenena, Weissfloga, Małysza, Ahonena, Ammanna, Morgensterna, Stocha. Ale to też jest wszystko płynne, jest tyle czynników, bardzo trudno oceniać. Na pewno Schlierenzauer jest jednym z najwybitniejszych w historii skoków, nawet jeśli nie wygrał najwięcej.
-
dr_mak początkujący
Wypalony jak Nick Lauda
Użycie sformułowania w kontekście wypalenia Nicka Laudy jest wyjątkowo niefortunne, by nie napisać - dosadne ;P
-
Malopolska doświadczony
W PŚ 53 wygrane robią niesamowite wrażenie. Czy mogły być więcej niż 2 KK? Pewnie, tak. Na pewno w okresie swojej dominacji mógł, a w zasadzie powinien więcej osiągnąć w pozostałych zawodach np. na ZIO bardzo brakuje złota w jego dorobku oraz mimo wszystko na MŚ, tu mocno odstaje choćby od naszego Adama.
Gregor jest mimo wszystko jeszcze młodym zawodnikiem, wiele może dodać do swojej kolekcji, jednak nie wierzę, ze wniesie się już na tak wysoki poziom. Być może będą pojedyncze zwycięstwa czy podia. -
gosposia weteran
mówią liczby...
@pawel96
Wszystko prawda, ale przy tych wszystkich zastrzeżeniach to dalej jest jeden z tych, którzy osiągnęli najwięcej. Zresztą. Zwróć uwagę, że nawet jakby połowa z tych 53 zwycięstw miała miejsce dzięki sędziom i wiatrowi, a na pewno tak nie było, to i tak miałby ich więcej niż... nasz Stoch.
Dalej. Igrzyska. A ile to medali na igrzyskach zdobyli ci, o których cały czas trąbi Eurosport: Hannawald czy Schmitt? o ile i czy zasłużenie wygrał igrzyska Morgenstern? czy gdyby Ammann nie latał w nieprzepisowych wiązaniach to Schlierenzauer nie miałby czasem czegoś więcej? MŚ. Miał pecha w 2009 roku, gdzie rządził wiatr, a on był wtedy najlepszy. T4S - a ile to Adam wygrał Turniejów?
Na mój gosposi gust to gregor na miano jednego z najlepszych zasługuje bez łaski i bez dyskusji.
@Ojciec Marek
To, ze konkurs przerwano po Finie, a nie po nim, nie zmienia w tej materii akurat niczego. Decyzja o restarcie rundy nigdy nie byłaby podjęta, gdyby Schlierenzauer skoczył wtedy dobrze. Co, moim gosposim zdaniem, nie może w żaden sposób rzutować na opinię, że jest wielki. To jest poza wszelką dyskusją. -
Seba20 stały bywalec
@Major_Kuprich @Karol78
Kamil zawsze był specyficznym zawodnikiem. Pamiętam jak chyba w 2008 roku w Zakopanem skoczył w drugiej serii ponad 130 metrów po czym ją odwołali. Wszyscy myśleli że Kamil będzie wkurzony jak zwykle tymczasem przyszedł zadowolony do wywiadu
-
Toyminator profesor
-
Gregor jeszcze powróci. Jeszcze będzie miał jeden dobry sezon. Nie na KK ,może nie na top 3, ale taki na top 10 spokojnie. Wygra jeszcze z dwa razy, parę razy na podium, i tyle. Na więcej już go nie stać.
-
piotr90 stały bywalec
@pawel96 @AntoniCichy
przegrywa z 6-8 zawodnikami, - napisałem odnośnie tego kontekstu :)
-
AntoniCichy początkujący
@pawel96 @piotr90
Ale w jakim kontekście to piszesz? Nigdzie nie padło porównanie Kamila i Gregora, poza tym, że w 2007 roku odnosiliśmy Kamila do młodych Austriaków, bo oni wygrywali, a on nie ;)
Dlatego napisałem "czysto matematycznie", bo moim zdaniem jest jedną z osób, które odcisnęły największe piętno na skokach i wniosły najwięcej do historii. Tak jak można dyskutować, kto osiągnał więcej - Małysz czy Stoch, ale chyba nie sposób dyskutować, że takiego fenomenu w polskim sporcie pod względem socjologicznym jak Małysz i zjawisko Małyszomanii w polskim sporcie może już nigdy nie być. -
piotr90 stały bywalec
@pawel96 @AntoniCichy
NIe zgodzę się z tym. W sezonie 2015-16 Kamil też był postacią gdzie nie był liderem, gdzie daleko mu było do podium. Chciałem tylko przypomnieć, że Gregor miał już swoją fazę i teraz i nie musi nic udawdniać.To jest 3 sezon gdzie jest bez punktów, ale przyjdzie taki momen,ze będzie jeszcze wygrywał. Tak samo było z Małyszem. Miał 3 sezony gdzie były bez pudła ,a nawet miał załamanie psychicznie,ale potem przyszły kule. Gregor już na początku swojej kariery udało mu się wygrać nie mal wszystko. Prócz tych najwazniejszych. Teraz jest Kamil górą, ale tez może przyjść chwila zawahania...
Czysto matematycznie przegrywa, ale jednak nadal jest gwiazdą i ma w dorobku więcej niż Ci z którymi dzisiaj przegrywa także nie jeden by tyle by chciał:)
Komentowanie jest możliwe tylko po zalogowaniu
Zaloguj się