Zanim powstało LGP - krótka historia Turnieju Trzech Narodów

Od dwóch tygodni kibice skoków narciarskich obserwują rywalizację zawodników w 26. edycji Letniego Grand Prix. W tym tygodniu mamy weekend przerwy w cyklu, którą warto wykorzystać na przypomnienie początków tych zmagań. Nie chodzi jednak o premierowy cykl w 1994 roku, ale o pomniejszy turniej, który stał się protoplastą LGP. Mowa o Turnieju Trzech Narodów.

Rozbieg skoczni w Hinterzarten

Turniej Trzech Narodów

fot. Drei-Länder-Tour (1992-1993)

Andreas Goldberger

fot. Tadeusz Mieczyński

Jens Weissflog

fot. Tadeusz Mieczyński

Na początku lat 90. XX wieku sytuacja skoków narciarskich na igelicie nie była jeszcze usystematyzowana. Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS) nie prowadziła oficjalnych letnich pucharów bądź turniejów. Obiekty pokryte sztuczną nawierzchnią używane były przede wszystkim do treningów. Większość konkursów, rozgrywana przede wszystkim na normalnych lub jeszcze mniejszych skoczniach, była skierowana dla juniorów lub młodzieży szkolnej.

Prym w rozgrywaniu zawodów na igelicie wiedli Niemcy. Zawody organizowano m.in. w Berchtesgaden, Rastbuechl, Oberwiesenthal, Poehli, Wernigerode, Oberstdorfie, Garmisch-Partenkirchen czy Reit im Winkl. W innych krajach letnie konkursy odbywały się m.in. we Frensztacie, Kuopio, Trondheim, Raelingen oraz Velenje. Do tego grona stopniowo dołączały nowe miejscowości, takie jak Stams, Courchevel oraz Predazzo.

Szczególną miejscowością na mapie letnich konkursów w skokach narciarskich było jednak Hinterzarten. Miasto położone w Badenii-Wirtembergii od 1982 roku organizowało rokrocznie międzynarodowe zawody w skokach narciarskich z udziałem światowej czołówki. W gronie triumfatorów zmagań na Adlerschanze znajdowali się Peter Rohwein (1982), Andreas Felder (1983, 1986 i 1991), Jari Puikkonen (1984), Steve Collins (1985), Ole Gunnar Fidjestoel (1987), Matti Nykaenen (1988), Heinz Kuttin (1989) oraz Jan Bokloev (1990).

Próżno w tym gronie szukać polskich miejscowości. Pierwsze poważne konkursy na igelicie w naszym kraju rozegrano dopiero w 1996 roku na Średniej Krokwi, kiedy to zainaugurowano Letnie Mistrzostwa Polski. Dwa lata później obiekt im. Bronisława Czecha był areną zawodów igelitowych w ramach Pucharu Kontynentalnego.

Cechą charakterystyczną ówczesnych letnich konkursów był brak turniejowości tych imprez. Niemalże każde zawody na igelicie tworzyły osobne wydarzenie, nie powiązane z innymi tego typu rywalizacjami w innych miejscowościach. Wyjątek stanowił Erzgebirgs-Springertournee, turniej rozgrywany w latach 1974-2001 na skoczniach dawnej Niemieckiej Republiki Demokratycznej, w Klingenthal, Oberwiesenthal oraz Poehli. W gronie zwycięzców klasyfikacji generalnej tych zmagań znajdują się m.in. Hans-Georg Aschenbach, Jochen Danneberg, Klaus Ostwald oraz Jens Weissflog.

Na mapie zawodów wciąż jednak brakowało międzynarodowego turnieju rozgrywanego w kilku państwach. Sytuacja ta uległa jednak zmianie w 1992 roku. Wtedy to siły połączyli organizatorzy zawodów w Hinterzarten, Stams oraz Predazzo. W ten sposób narodził się nowy twór, znany pod angielską nazwą jako Turniej Środkowoeuropejski (Central European Tour). Gospodarze imprezy promowali jednak inną nazwę - Turniej Trzech Narodów (Drei-Länder-Tour). Zwycięzca miał być wyłaniany w identyczny sposób jak w Turnieju Czterech Skoczni, na podstawie zsumowania not punktowych z zawodów.

Turniej Trzech Narodów 1992

Pierwszą edycję cyklu zainagurowano 30 sierpnia 1992 roku w Hinterzarten. Zawody na Adlerschanze (K-90) rozpoczęły się punktualnie o 14:00, przy +22 stopniach Celsjusza. W rywalizacji uczestniczyło 71 zawodników z szesnastu państw. Po pierwszej serii na prowadzeniu znajdowało się dwóch zawodników - Andreas Goldberger oraz Jens Weissflog. Austriak i Niemiec oddali próby na odległość 91,5 metra, dzięki czemu wyprzedzali 2,1 punktu trzeciego Roberto Cecona (93 m). Czwarte miejsce zajmował Magne Johansen (91 m), piąty był Heinz Kuttin (90 m), a szósty - Toni Nieminen (90,5 m).

Mistrz olimpijski z Albertville i dominator minionego sezonu zimowego dał o sobie przypomnieć w rundzie finałowej. 17-letni Fin poszybował pięknie stylowo na odległość 93,5 metra. Jak się okazało, ten lot pozwolił mu na odniesienie zwycięstwa w Hinterzarten. Współprowadzący na półmetku Goldberger (90,5 m) był ostatecznie drugi, ze stratą 4,4 punktu do Nieminena. Na najniższy stopień podium wskoczył Martin Hoellwarth. Austriak na półmetku był dopiero jedenasty, ale finałowa próba na 90 metr pozwoliła mu na awans na trzecią lokatę, przed Stefanem Horngacherem (88 m), Magne Johansenem (86 m) oraz Stefanem Zuendem (90,5 m). Największym przegranym okazał się Jens Weissflog, który upadł po skoku na odległość 90,5 metra. Tym samym mistrz olimpijski z Sarajewa zakończył zawody na 21. pozycji.

W rywalizacji na Adlerschanze wziął udział jeden reprezentant Polski. Marek Tucznio, bo o nim mowa, nie spisał się jednak najlepiej. Skoczek ze Szczyrku oddał najkrótszy skok zawodów (59,5 m) i został sklasyfikowany na 69. miejscu. Słabsi okazali się tylko Kanadajczyk John Lockyer oraz Hiszpan Francisco Alegre.

Skrócone wyniki konkursu w Hinterzarten (K-90); 30.08.1992
Lp.	Zawodnik	Kraj	Skok 1	Skok 2	Nota
1	NIEMINEN Toni		90.5	93.5	240.4
2	GOLDBERGER Andreas		91.5	90.5	236.2
3	HOELLWARTH Martin		86.5	90.0	230.4
4	HORNGACHER Stefan		89.0	88.0	227.2
5	JOHANSEN Magne		91.0	86.0	225.2
6	ZUEND Stefan		85.0	90.5	223.8
7	RATHMAYR Werner		84.5	90.0	223.2
8	CECON Roberto		93.0	85.0	222.8
9	DELAUP Steve		89.0	86.0	222.0
10	KUTTIN Heinz		90.0	83.0	219.3
11	HOLLAND Jim		88.0	85.5	218.1
12	VETTORI Ernst		84.5	86.0	216.3
13	SAKALA Jaroslav		85.0	87.5	213.5
14	HAIM Werner		85.5	85.5	212.5
15	GAY Jerome		86.0	84.5	211.8
...
69	TUCZNIO Marek		59.5		42.7

Drugim przystankiem turnieju były zawody na Brunnentalschanze (K-105) w Stams. Konkurs rozegrano 6 września o godzinie 10:00 z udziałem 69 zawodników z piętnastu reprezentacji narodowych, tym razem bez Polaków. Na półmetku zmagań liderem był Noriaki Kasai. 20-letni Japończyk poszybował na 107 metr, dzięki czemu miał dwa punkty przewagi nad skoczkiem gospodarzy, Wernerem Haimem (104,5 m). Trzecią lokatę zajmował Andreas Goldberger (105 m), przed Stefanem Zuendem (104 m), Heinzem Kuttinem (102 m) oraz Jaroslavem Sakalą (103 m).

Finał był jednak popisem prowadzącego mistrza świata w lotach z Harrachova. Kasai nie tylko wylądował jeszcze dalej, bo na 108 metrze, to w dodatku wprawił w zachwyt sędziów. Cała piątka jurorów przyznała bowiem Japończykowi noty marzeń, czyli "dwudziestki". Drugi był Werner Haim (105 m), który stracił do triumfatora 6,2 punktu. Na trzecim miejscu rywalizację zakończył Andreas Goldberger (105 m), a tuż za podium znaleźli się Stefan Zuend (105 m), Masahiko Harada (102,5 m) oraz Heinz Kuttin (101 m).

Zmagania w Stams stały na bardzo wysokim poziomie pod względem stylu skoczków. Aż 34 razy ukazywała się tego dnia "dwudziestka". Jednak tylko triumfator, Noriaki Kasai, otrzymał komplet najwyższych możliwych ocen za swój skok. W konkursie nie wystartował Toni Nieminen. Tym samym nowym liderem turnieju został Andreas Goldberger.

Skrócone wyniki konkursu w Stams (K-105); 06.09.1992
Lp.	Zawodnik	Kraj	Skok 1	Skok 2	Nota
1	KASAI Noriaki		107.0	108.0	245.5
2	HAIM Werner		104.5	105.0	239.3
3	GOLDBERGER Andreas		105.0	105.5	238.2
4	ZUEND Stefan		104.0	105.0	235.1
5	HARADA Masahiko		101.5	102.5	231.1
6	KUTTIN Heinz		102.0	101.0	229.7
7	ZUPAN Matjaz		102.0	102.5	228.3
8	HORNGACHER Stefan		102.5	102.0	226.8
9	JEAN-PROST Nicolas		101.5	101.0	225.5
10	DUFFNER Christoph		100.0	101.0	221.4
11	SAKALA Jaroslav		103.0	96.0	219.1
12	YASUZAKI Naoki		97.0	104.0	217.2
13	POINTNER Alexander		97.0	105.0	214.1
14	KLADNIK Matjaz		97.0	99.0	213.4
15	SCHERER Andreas		97.0	97.0	210.2

Finał pierwszej edycji Turnieju Trzech Narodów odbył się 13 września w Predazzo. W konkursie na dużej skoczni Trampolino Dal Ben (K-120) uczestniczyło zaledwie 33 z 34 zgłoszonych zawodników z dziewięciu państw (na starcie nie pojawił się Sven Hannawald). Zdecydowanym liderem po pierwszej serii był Noriaki Kasai. Japończyk odleciał rywalom skokiem na 118 metr i na półmetku rywalizacji miał 11,5 punktu przewagi nad kolegą z kadry, Masahiko Haradą (113 m). Trzecie miejsce zajmował Andreas Goldberger (111 m), a na kolejnych pozycjach plasowali się Stefan Horngacher (109 m), Matjaz Kladnik (110 m) oraz Matjaz Zupan (109 m).

Zawody we Włoszech nie zakończyły się jednak dla Kasaiego takim happy endem, jak zmagania w Austrii. W finale Japończyk znów poleciał najdalej, na 121 metr, ale nie ustał swojej próby. Tym samym roztrwonił całą swoją przewagę punktową i zakończył konkurs tuż za podium. Tym samym wygraną odniósł Masahiko Harada, który w drugiej serii uzyskał 120,5 metra. Na drugiej pozycji zawody zakończył Andreas Goldbeger (115,5 m), a na trzeciej - Matjaz Zupan (118,5 m). Piąty był ostatecznie Matjaz Kladnik (115 m), zaś szósty Christof Duffner (118,5 m).

Skrócone wyniki konkursu w Predazzo (K-120); 13.09.1992
Lp.	Zawodnik	Kraj	Skok 1	Skok 2	Nota
1	HARADA Masahiko		113.0	120.5	216.4
2	GOLDBERGER Andreas		111.0	115.5	207.1
3	ZUPAN Matjaz		109.0	118.5	201.5
4	KASAI Noriaki		118.0	121.0	198.6
5	KLADNIK Matjaz		110.0	115.0	197.5
6	DUFFNER Christof		105.5	118.5	195.6
7	HORNGACHER Stefan		109.0	109.0	186.7
8	HOELLWARTH Martin		105.0	107.0	177.3
9	NIEMINEN Toni		108.0	104.0	174.8
10	CECON Roberto		103.0	106.0	173.1
11	NISHIKATA Jinya		103.5	103.0	166.6
12	JEKOVEC Dejan		104.0	101.5	162.2
13	HAKALA Vesa		101.5	100.5	157.3
14	YASUZAKI Naoki		106.0	88.5	145.8
15	LUNARDI Ivan		100.5	95.5	144.4

Triumfatorem Turnieju Trzech Narodów 1992 został Andreas Goldbeger. Austriak uczestniczył we wszystkich konkursach zaliczanych do cyklu, dodatkowo kończąc każdy z nich na podium. Drugie miejsce, z ponad 40-punktową stratą, zajął Stefan Horngacher. Podium imprezy uzupełnił Słoweniec Matjaz Zupan. Łącznie sklasyfikowanych zostało 99 zawodników.

Klasyfikacja generalna Turnieju Trzech Narodów 1992
Lp.	Zawodnik	Kraj	Punkty
1	GOLDBERGER Andreas		681.5
2	HORNGACHER Stefan		640.7
3	ZUPAN Matjaz		640.4
4	DUFFNER Christof		607.8
5	CECON Roberto		599.2
6	HAIM Werner		578.5
7	HOELLWARTH Martin		572.7
8	VETTORI Ernst		567.2
9	RATHMAYR Werner		564.9
10	MEINEL Rico		494.4
11	SCHERER Andreas		459.8
12	ZUEND Stephan		458.9
13	KUTTIN Heinz		449.0
14	HARADA Masahiko		447.5
15	KASAI Noriaki		444.1
...
98	TUCZNIO Marek		42.7

Turniej Trzech Narodów 1993

Pierwsza edycja turnieju dobiegła końca. Organizatorzy podjęli decyzję o powtórzeniu rywalizacji w kolejnym roku. Zawody jednak zawężono i nie rozgrywano ich już na przestrzeni czternastu, ale ośmiu dni.

I tak, 29 sierpnia 1993 roku w Hinterzarten zainaugurowano drugą edycję Turnieju Trzech Narodów. Konkurs na Adlerschanze rozpoczął się o 13:30, a udział wzięło 69 skoczków z siedemnastu państw, ale bez udziału reprezentantów Polski. Po pierwszej serii prowadził Jens Weissflog z wynikiem 92 metrów. Różnice w czołówce były jednak minimalne. Drugi Gerd Siegmund (93 m) tracił do lidera zaledwie 0,4 punktu, trzeci Jaroslav Sakala (92,5 m) 0,7 pkt., zaś czwarty Noriaki Kasai (91,5 m) - 0,8 pkt. Piątą lokatę zajmował Vesa Hakala (92 m), a szósty był Ernst Vettori (94 m).

Prowadzący mistrz świata z Seefeld i Lahti nie dał jednak swoim rywalom najmniejszych szans. 29-letni Weissflog w finale poszybował na odległość 95,5 metra, czym ustanowił nowy letni rekord Adlerschanze. Reprezentant gospodarzy pokonał 3,1 punktu drugiego Jiri Parmę, który wcześniej wyrównał poprzedni rekord (95 m), tym samym odnotowując awans z siódmej na drugą lokatę. Trzecie miejsce zajął Noriaki Kasai (91,5 m), a o 0,4 pkt. za nim znalazł się ubiegłoroczny zwycięzca, Toni Nieminen (95 m). Piąty był mistrz świata z Falun, Espen Bredesen (93 m) a szósty - Ernst Vettori (92 m).

Skrócone wyniki konkursu w Hinterzarten (K-90); 29.08.1993
Lp.	Zawodnik	Kraj	Skok 1	Skok 2	Nota
1	WEISSFLOG Jens		92.0	95.5	245.0
2	PARMA Jiri		91.5	95.0	241.9
3	KASAI Noriaki		91.5	91.5	241.8
4	NIEMINEN Toni		89.0	95.0	241.4
5	BREDESEN Espen		90.0	93.0	239.8
6	VETTORI Ernst		94.0	92.0	239.5
7	HOELLWARTH Martin		88.0	94.5	234.0
8	WIDHOELZL Andreas		90.5	90.0	233.3
9	SAKALA Jaroslav		92.5	87.5	232.0
10	HAKALA Vesa		92.0	86.0	228.8
11	SIEGMUND Gerd		93.0	85.0	225.8
12	HARADA Masahiko		89.5	85.0	223.7
13	POINTNER Alexander		87.0	91.0	222.3
14	SOININEN Jani		85.0	92.5	221.5
15	GODER Thomas		90.5	86.5	220.2

Drugi konkurs cyklu rozegrano cztery dni później, 2 września na normalnej skoczni (K-90) w Predazzo. W rywalizacji na Trampolino Dal Ben uczestniczyło 64 zawodników z szesnastu państw. Pierwsza seria została zdominowana przez Francuzów. Prowadził Nicolas Jean-Prost (93 m) przed Didierem Mollardem (92 m). Za nimi plasowało się japońskie trio. Trzeci był Masahiko Harada (90 m), czwarty czwarty Akira Higashi (90 m), zaś piąty - Takanobu Okabe (93 m). Zwycięzca z Hinterzarten, Jens Weissflog zajmował szóste miejsce po skoku na odległość 90,5 metra i tracił cztery punkty do lidera.

Reprezentant Niemiec zaatakował w serii finałowej. Wysoko oceniony lot na 95 metr (pięć not po 19,5 punktu) pozwolił mu powtórzyć sukces sprzed czterech dni. Weissflog triumfował w Predazzo z przewagą trzech "oczek" nad Mollardem (93,5 m). Prowadzący na półmetku, Jean-Prost ostatecznie był trzeci z wynikiem 92 metrów. Tuż za podium znaleźli się Japończycy - Okabe (90,5 m), Kasai (90,5 m) i Harada (91 m). Dzięki wygranej, Jens Weissflog umocnił się na prowadzeniu w turnieju.

W rywalizacji na Trampolino Dal Ben uczestniczył Wojciech Skupień. Reprezentant Polski oddał skok na odległość 83 metrów i został sklasyfikowany na 47. miejscu.

Skrócone wyniki konkursu w Predazzo (K-90); 02.09.1993
Lp.	Zawodnik	Kraj	Skok 1	Skok 2	Nota
1	WEISSFLOG Jens		90.5	95.0	243.3
2	MOLLARD Didier		92.0	93.5	240.3
3	JEAN-PROST Nicolas		93.0	92.0	239.5
4	OKABE Takanobu		90.5	93.0	237.6
5	KASAI Noriaki		90.5	92.0	236.5
6	HARADA Masahiko		91.0	90.0	234.1
7	PARMA Jiri		89.5	91.0	233.3
8	HIGASHI Akira		90.5	90.0	231.8
9	NISHIKATA Jinya		89.5	91.0	228.3
9	SAKURAI Hitoshi		90.0	90.5	228.3
11	CECON Roberto		89.5	89.5	227.9
12	SIEGMUND Gerd		89.0	90.0	225.4
13	DESSUM Nicolas		86.5	91.0	223.5
14	NIEMINEN Toni		90.0	86.5	222.4
15	DLUHOS Ladislav		87.5	88.0	221.3
...
47	SKUPIEŃ Wojciech		83.0		95.3

Finał imprezy odbył się 5 września na skoczni w Stams. Dzień wcześniej rozegrano kwalifikacje do zawodów, w których przepadli Bartłomiej Gąsienica-Sieczka, Robert Mateja oraz Robert Zygmuntowicz. Zawody na Brunnentalschanze z udziałem 70 skoczków z dziewiętnastu reprezentacji narodowych rozpoczęto w samo południe. W pierwszej serii przypomniał o sobie triumfator ubiegłorocznego konkursu, Noriaki Kasai. Japończyk liderował po próbie na 105 metr, za którą otrzymał trzy "dwudziestki" i dwie noty po 19,5 punktu. Drugi, ze stratą 5,6 pkt., był Jens Weissflog (103 m), zaś trzeci - Jaroslav Sakala (101,5 m). Na kolejnych pozycjach sklasyfikowani zostali Ari-Pekka Nikkola (100 m), Franz Neulaendtner (98,5 m) i Steve Delaup (98,5 m).

Żaden z wyżej wymienionych skoczków nie odniósł jednak tego dnia wygranej w Stams. Zwycięzcą został bowiem Jiri Parma. Reprezentant Czech po pierwszej serii był ósmy z wynikiem 98 metrów, ale finałowy lot na 103 metr pozwolił mu odnieść triumf. Pozostałe miejsca na podium również zajęli skoczkowie z dalszych pozycji. Drugi był Ernst Vettori (104 m), a trzeci Nicolas Jean-Prost (102 m). Na półmetku zmagań, Austriak i Francuz plasowali się odpowiednio na trzynastym i dwudziestym miejscu. Liderujący Noriaki Kasai (91,5 m) ostatecznie był czwarty, przed Jaroslavem Sakalą (94 m) i Jensem Weissflogiem (95,5 m).

Jedyny polski skoczek w konkursowej stawce, Wojciech Skupień ukończył zawody w Stams na 62. miejscu, oddając skok na 83 metr.

Skrócone wyniki konkursu w Stams (K-105); 05.09.1993
Lp.	Zawodnik	Kraj	Skok 1	Skok 2	Nota
1	PARMA Jiri		98.0	103.0	219.3
2	VETTORI Ernst		96.0	104.0	218.5
3	JEAN-PROST Nicolas		94.0	102.0	211.8
4	KASAI Noriaki		105.0	91.5	211.2
5	SAKALA Jaroslav		101.5	94.0	207.9
6	WEISSFLOG Jens		103.0	95.5	206.8
7	POINTNER Alexander		101.0	96.0	205.6
8	MEGLIC Robert		99.0	94.5	203.8
9	DELAUP Steve		98.5	93.0	199.7
10	HAKALA Vesa		95.5	94.0	196.1
11	AHONEN Janne		93.0	96.5	195.1
12	GOSTISA Samo		95.0	95.0	195.0
13	OKABE Takanobu		96.0	95.5	194.2
14	MAYR Ingemar		95.5	93.0	193.8
15	WALLNER Matthias		93.0	93.0	193.3
...
62	SKUPIEŃ Wojciech		83.0		65.4

Druga edycja Turnieju Trzech Narodów zakończyła się triumfem Jensa Weissfloga. Zdobywca Pucharu Świata w sezonie 1983/84 odniósł zwycięstwa w Hinterzarten i Predazzo, a także zajął szóstą pozycję w Stams. Niemiec wygrał jednak o zaledwie 0,6 punktu z Jirim Parmą. Trzecie miejsce zajął Noriaki Kasai. Sklasyfikowanych zostało 101 zawodników.

Klasyfikacja generalna Turnieju Trzech Narodów 1993
Lp.	Zawodnik	Kraj	Punkty
1	WEISSFLOG Jens		695.1
2	PARMA Jiri		694.5
3	KASAI Noriaki		689.5
4	SAKALA Jaroslav		661.1
5	JEAN-PROST Nicolas		654.3
6	SIEGMUND Gerd		640.3
7	HOELLWARTH Martin		635.0
8	HAKALA Vesa		631.1
9	SOININEN Jani		621.4
10	NIKKOLA Ari-Pekka		618.9
11	NIEMINEN Toni		616.1
12	HIGASHI Akira		614.2
13	HORNGACHER Stefan		610.8
14	GOSTISA Samo		604.7
15	GODER Tomas		594.9
...
60	SKUPIEŃ Wojciech		160.7

Początki Letniego Grand Prix

Kolejne miesiące miały przynieść kluczowe zmiany w historii skoków narciarskich na igelicie. Letnimi zawodami na poważnie zainteresowała się Międzynarodowa Federacja Narciarska, a dokładniej komisja ds. tej dyscypliny.

Wprowadzenie letniego pucharu w skokach narciarskich popierał dyrektor Pucharu Świata, Walter Hofer. Austriak zdradził mediom pierwsze wieści na temat planowanej rewolucji w okresie 42. Turnieju Czterech Skoczni. - Przygotowaliśmy projekt oraz prezentację poświęconą tej imprezie. Teraz możemy czekać już tylko na błogosławieństwo ze strony Rady FIS - przyznał wówczas Hofer.

Jeśli władze federacji udzieliłyby zielonego światła, to letni cykl mógłby ruszyć już w 1994 roku. W tym celu wymagany był jednak pewien stopień profesjonalizmu w tego typu zawodach ze strony organizatorów, gdyż ostateczną decyzję FIS i pierwszy konkurs miały dzielić nieco ponad dwa miesiące. Walter Hofer już w styczniu nie ukrywał, iż pierwsza edycja cyklu oparta byłaby o Turniej Trzech Narodów, czyli zawody w Hinterzarten, Predazzo oraz Stams.

Losy letniego pucharu w skokach narciarskich miały rozstrzygnąć się podczas Kongresu FIS w Rio de Janeiro (6-12 czerwca 1994 roku). Jak się okazało, podczas tego posiedzenia federacja otworzyła się na letnie rozgrywki w sportach narciarskich. Nie tylko skoki narciarskie otrzymały zielone światło, ale sporządzono oficjalny zbiór przepisów rozgrywania międzynarodowych konkursów w biegach na nartorolkach.

Tym samym do życia powołany został cykl "FIS Ski Jumping Grand Prix", znany pod polską nazwą jako Letnie Grand Prix w skokach narciarskich. Pierwsza edycja w 1994 roku miała identyczny układ oraz klasyfikację punktową, co poprzednie dwie edycje Turnieju Trzech Narodów. Zawody rozegrano w Hinterzarten, Predazzo oraz Stams. Wszystkie trzy konkursy zakończyły się zwycięstwem Takanobu Okabe, który tym samym został triumfatorem pierwszej edycji LGP.

Zobacz wyniki zawodów Letniego Grand Prix 1994 >>

W kolejnym roku doszło do przemeblowania w kalendarzu zawodów. Z programu zniknęło Predazzo, ale pojawiły się zawody w Kuopio oraz Trondheim. Zwycięzcą tej edycji LGP został Austriak Andreas Goldbeger.

Zobacz wyniki zawodów Letniego Grand Prix 1995 >>

Międzynarodowa Federacja Narciarska poszukiwała jednak sposobu, aby Letnie Grand Prix powiązać w mniejszym lub większym stopniu z zawodami Pucharu Świata. Wtedy nadszedł kolejny Kongres FIS, rozgrywany w dalekim, nowozelandzkim Christchurch (10-16 maja 1996), podczas którego wprowadzono wiele znaczących zmian w przepisach międzynarodowych zawodów w skokach narciarskich.

Jedną z nowości było podzielenie sezonu na periody, na podstawie których miały być ustalalne kwoty startowe dla reprezentacji narodowych. Cykl Letniego Grand Prix oznaczony był jako pierwszy period, tym samym zawody na igelicie zostały w pewien sposób połączone z PŚ i zaczęły mieć drobny wpływ na zimową rywalizację. LGP otrzymało także nowy system punktacji, identyczny jak w swoim zimowym odpowiedniku. Zwycięzca konkursu otrzymywał 100 punktów do klasyfikacji generalnej, zaś trzydziesty zawodnik mógł cieszyć się ze zdobycia jednego punktu.

Od tamtego czasu aż do przełomu wieków, wielokrotnie pojawiały się pogłoski, jakoby Letnie Grand Prix miało niedługo stać się integralną częścią Pucharu Świata. Podobny manewr był stosowany od sezonu 1996/1997 w Pucharze Kontynentalnym, gdzie do klasyfikacji generalnej cyklu liczyły się wyniki zarówno z letnich, jak i zimowych zawodów. Ostatecznie włączenie skoków na igelicie do walki o Kryształową Kulę nigdy się nie ziściło, zaś letnie konkursy PK otrzymały w 2002 roku swój własny cykl.

Obecnie jesteśmy w trakcie 26. edycji Letniego Grand Prix. Cykl niedługo będzie celebrować jubileuszowy, 200. konkurs indywidualny (23 sierpnia w Hakubie). Na przestrzeni ostatniego ćwierćwiecza impreza była organizowana w dwudziestu siedmiu miejscowościach (zaliczając nieukończony konkurs w Muju) w piętnastu państwach w Europie i Azji. Ochotę na organizację konkursów LGP mają także Amerykanie, od kilku lat ogłaszający co jakiś czas zbliżającą się renowację skoczni w Ironwood. Warto jednak pamiętać, iż cała letnia zabawa z udziałem najlepszych skoczków świata miała swój początek w małym turnieju organizowanym przez trzy państwa alpejskie.

Podziękowania dla Jensa Jahna za pomoc w realizacji artykułu.