Stochów dwóch – skoczek i piłkarz

legia

Odpowiadając na pytania, które zapewne pojawią się pod tym tekstem – tak, to wciąż jest portal o skokach narciarskich, a już od lipca po wznowieniu międzynarodowej rywalizacji na skoczniach, będziemy z zapałem relacjonować zmagania na wszystkich możliwych frontach. Póki jednak w naszej dyscyplinie wciąż trwa cisza przed, miejmy nadzieję, burzą, a świat sportu żyje świętem futbolu odbywającym się na naszym kontynencie, staramy się czasem wykorzystywać ten czas również na „wycieczki” w kierunku piłki nożnej.

Z Tokio do Warszawy

Nikt nie ma chyba większych wątpliwości co do tego, że dwie najpopularniejsze dyscypliny sportu w Polsce w XX wieku to piłka nożna i skoki narciarskie. Rodzina państwa Stochów mogła mieć do pewnego momentu nadzieję, że w jej szeregach znajdą się przedstawiciele obu tych społecznych fenomenów. Dzięki legendarnej już dziś „pani Jadzi” mały Kamil zamienił usypywane naprędce śnieżne hopki na prawdziwe skocznie, a potem zaczął ciężką, wieloletnią harówę zwieńczoną po latach zdobyciem najcenniejszych trofeów i dołączeniem do grona najwybitniejszych postaci sportu zimowego. Chrapkę na dużą karierę sportową miał też najbliższy kuzyn Kamila, młodszy o cztery lata Eryk.

Zacznijmy od początku. Bronisław Stoch, tata Kamila, ma brata bliźniaka, Mieczysława. Ten z kolei, przebywając w Japonii, załatwiając tam swoje sprawy biznesowe, związał się z mieszkanką Tajwanu. Góral z Zębu i Azjatka poznali się w szkole językowej uczącej japońskiego. W 1991 roku w Tokio na świat przyszedł Eryk. Całe swoje świadome życie spędził w Warszawie, więc mimo że jego korzenie sięgają Podhala, on sam z górami ma niewiele wspólnego. I tak jak Kamil od najmłodszych lat podskakiwał na dwóch deskach, tak Eryk ganiał za piłką. Obu stryjecznych braci już na etapie kilkuletnich brzdąców połączyła zapamiętała pasja do uprawiania sportu. W 2001 roku młodszy z bohaterów tego tekstu został graczem juniorów Legii Warszawa.

– Mieszkałem w Warszawie, kochałem piłkę, Legia wydawała mi się najrozsądniejszym wyborem do tego, by się rozwijać. Trudno dziś mówić, że osiągnąłem w futbolu jakieś sukcesy, ale największy krok do przodu wykonałem, gdy udało mi się awansować do zespołu Młodej Ekstraklasy, czyli bezpośredniego młodzieżowego zaplecza pierwszej drużyny Legii. To był czas, kiedy w stołecznym zespole grali między innymi Roger Guereiro, Miroslav Radović czy Jakub Wawrzyniak – wspomina Eryk.

Młody Ekstraklasowicz

Można powiedzieć, że dla obu Stochów przełomowym okazał się rok 2007. Kamil zajął bardzo dobre na tamten czas 15 miejsce w Turnieju Czterech Skoczni i ten wynik udało mu się poprawić dopiero pięć lat później. Podczas mistrzostw świata w Sapporo uzyskał najwyższe w swoich startach na dużych imprezach lokaty – 11. i 13. Wreszcie latem w Oberhofie wygrał swój pierwszy w karierze konkurs wysokiej rangi, triumfując w przepięknym stylu w zawodach Letniego Grand Prix.

W tym samym 2007 roku Eryk, o czym wspomniał wyżej, dołączył do drużyny grającej w Młodej Ekstraklasie. Dla 16-latka było to duże wyzwanie. Regulamin rozgrywek ME dopuszczał możliwość zgłoszenia do konkretnego meczu trzech zawodników pierwszej drużyny, więc zdarzało się, że w ramach czasowego zesłania przez Młodą Ekstraklasę przewijały się znaczące w polskiej piłce nazwiska. Było kogo podpatrywać, było się od kogo uczyć. Można było poczuć czasem przedsmak dużej krajowej piłki.

Będąc blisko pierwszej drużyny Legii, młody piłkarz mógł uczestniczyć w zajęciach z zawodnikami wicemistrza Polski, który na krajowej arenie musiał uznawać wtedy wyższość tylko Wisły Kraków. W pierwszym zespole warszawskiej drużyny zagrał nawet w jednym ze sparingów.