"Zawodniczki mi ufają" - Rodlauer rozpoczął pracę w Polsce

We wtorek Polski Związek Narciarski oficjalnie ogłosił, iż nowym trenerem reprezentacji kobiet w skokach narciarskich został Harald Rodlauer. 57-letni szkoleniowiec doprowadzał w przeszłości swoich podopiecznych do medali olimpijskich i mistrzostw świata oraz Kryształowych Kul. Teraz Austriak nie ukrywa, że czeka przed nim zupełnie nowe wyzwanie, zaś po pierwszym zgrupowaniu pozytywnie ocenia nasze zawodniczki.

Harald Rodlauer

Harald Rodlauer

fot. Tadeusz Mieczyński

Tadeusz Mieczyński, Skijumping.pl: Na początku opowiedz jak to się stało, że przeniosłeś się z Austrii do Polski? Czy Thomas Thurnbichler miał z tym coś wspólnego? Początkowo mówiłeś, że chcesz zrobić sobie przerwę od trenowania, a mimo wszystko znalazłeś się w naszej kadrze.

Harald Rodlauer, trener reprezentacji Polski kobiet w skokach narciarskich: Tak, Thomas odegrał w tej sprawie ważną rolę. Kontaktował się ze mną dwukrotnie w trakcie ostatniego sezonu z zapytaniem czy nie chciałbym przejść do polskiej kadry. Dwa dni po zakończeniu mojej pracy z reprezentacją Austrii otrzymałem pierwszy telefon od Adama Małysza. Nasza rozmowa była bardzo udana. Dla mnie to świetna praca oraz wyzwanie. Bardzo się cieszę z tej posady i uważam, że możemy w przyszłości wykonać dobrą pracę z dziewczynami. Zawodniczki są bardzo zmotywowane i pełne energii. Praca w waszym kraju jest z pewnością interesująca i jestem bardzo zadowolony z kontraktu z Polskim Związkiem Narciarskim.

Dlaczego podjąłeś decyzję o rozstaniu z reprezentacją Austrii? Stwierdziłeś, że to dobry moment na pożegnanie, a może były jakieś nieporozumienia z zawodniczkami lub przedstawicielami związku? Po igrzyskach w Pekinie pojawiały się różne plotki na ten temat.

Były małe problemy z dyrektorem sportowym, nie miałem najlepszych relacji z Mario Stecherem. W takiej sytuacji pomyślałem, iż zakończę moją pracę w związku, tak będzie dla mnie najlepiej. Utrzymywałem dobry kontakt z dziewczynami oraz sztabem trenerskim. Nie mogę tego jednak powiedzieć o Mario. Razem podjęliśmy decyzję, iż najlepszą opcją dla wszystkich będzie moje wypełnienie kontraktu i odejście. Dla mnie to również był właściwy kierunek.

Pomówmy jeszcze o twojej karierze trenerskiej. Uzyskiwałeś bardzo dobre wyniki z włoską kadrą w kombinacji norweskiej z olimpijskim medalem Alessandro Pittina na czele. Potem zdecydowałeś się wrócić do kraju. Jak wspominasz te lata?

Zanim zostałem trenerem we Włoszech, przez wiele lat pracowałem wspólnie z Wernerem Schusterem i Alexandrem Stoecklem w austriackiej kadrze juniorów. To był bardzo dobry czas współpracy z tymi trenerami, po którym otrzymałem szansę w Italii. Byłem młodym szkoleniowcem, który nagle został głównym trenerem reprezentacji Włoch w kombinacji norweskiej. Chociaż to nie był mój sport – nim pozostawały skoki.

To były świetne dwa lata z młodym zespołem. Alessandro Pittin miał wielki talent oraz warunki do uprawiania skoków i biegów narciarskich. W trakcie naszej pierwszej zimy odbywały się zimowe igrzyska olimpijskie w Vancouver, a on wywalczył na nich brązowy medal. Po dwóch latach we Włoszech otrzymałem ofertę z Austrii poprowadzenia kadry kobiet, tuż przed inauguracyjną edycją ich Pucharu Świata.

W tamtym czasie mieliśmy dwie dobre zawodniczki - Danielę Iraschko-Stolz i Jacqueline Seifriedsberger. Od początku szło nam bardzo dobrze. Na MŚ w Val di Fiemme wywalczyliśmy dwa medale – srebro drużyny mieszanej i brąz Seifriedsberger. Rok później na igrzyskach w Soczi srebro zdobyła Iraschko-Stolz. To był świetny okres. Po 2014 roku przeszedłem do mężczyzn wspólnie z Heinzem Kuttinem. To były przyjemny czas. Miałem okazję pracować wspólnie przez chwilę z Thomasem Morgensternem oraz z Gregorem Schlierenzauerem. Dużo się wówczas nauczyłem ze współpracy z czołowymi zawodnikami.

Wróćmy teraz do Polski. Jakie były twoje pierwsze wrażenia po spotkaniu z naszymi zawodniczkami. Czy wiedziałeś może wcześniej coś na ich temat albo miałeś opinię na temat ich formy sportowej?

Na pewno poziom sportowy jest inny od tego, do którego byłem przyzwyczajony. Kiedy dostałem szansę pracy w Polsce, to nie miałem stawianych celów w postaci wygranych zawodów Pucharu Świata czy Kryształowej Kuli. Tutaj mam zupełnie inną sytuację. Wspólnie ze Stefanem Hulą chcemy ciężko pracować, aby w przyszłości nasza drużyna stawała się coraz lepsza. To jest nasz priorytet. Ostatniej zimy Polki zdobyły indywidualnie sześć punktów Pucharu Świata. Naszym celem jest, aby każda kolejna zima była lepsza od poprzedniej. Nie mówimy o wygranych Pucharach Świata czy Kryształowych Kulach, jakby to miało miejsce w Austrii.

Czyli na ten moment nie stawiamy żadnych konkretnych celów wynikowych, po prostu drużyna ma osiągać coraz lepsze rezultaty?

Tak, krok po kroku. Byłem zadowolony, kiedy kilka dni temu przybyłem na zgrupowanie do Szczyrku i spotkałem dziewczyny, które były uśmiechnięte, szczęśliwe i pełne energii. Dla mnie to perfekcyjna sytuacja. W Austrii, jeżeli nie wywalczysz miejsca na podium, to wynik jest uznany za porażkę. Tutaj mamy jednak inne realia. Dla mnie to lepsze warunki.

Nie usłyszymy zatem obietnic o miejscu w czołowej "10" zawodów podczas najbliższej zimy lub jakimkolwiek innym rezultacie?

Dla mnie teraz nie jest najważniejsze miejsce w czołowej piętnastce czy dziesiątce zawodów. Chcemy pracować krok po kroku nad techniką we wszystkim, czego potrzebują dobre dziewczyny w skokach narciarskich. Moim zdaniem najpierw trzeba obrać drogę rozwoju w technice oraz locie. Jeżeli będziemy ciężko pracować nad tym aspektem, to może następnej lub kolejnej zimy osiągniemy wyniki na poziomie pierwszej 10-15. Zobaczymy.

Zatem koncentrujemy się tylko na dobrej, ciężkiej pracy.

Tak, nad tym się skupiamy wspólnie z zawodniczkami. Jestem bardzo zadowolony z ostatnich dni w Szczyrku. Niedługo wyruszamy na następne zgrupowanie do Zakopanego. Jestem bardzo zadowolony z efektów naszych działań.

A jak oceniasz kontakt z Polskim Związkiem Narciarskim oraz zawodniczkami? Jakie są twoje wrażenia po pierwszym zgrupowaniu?

Mam bardzo dobre wrażenia po kontakcie ze związkiem, z zawodniczkami i moim asystentem, Stefanem Hulą. To miły gość. Uczył się w kierunku trenerskim i teraz po zakończeniu kariery został członkiem sztabu. Teraz będziemy spędzać więcej czasu. Wydaje mi się, że Stefan jest bardzo dobry w kwestiach szkoleniowych. Mam naprawdę dobre przeczucia.

Jak zatem będzie wyglądać twoja współpraca ze Stefanem? Co będzie należeć do jego obowiązków, bo raczej nie planujesz przeprowadzki do Polski jak Thomas Thurnbichler?

Mój plan zakłada, że co 14 dni przyjeżdżam do Polski, na jeden tydzień od poniedziałku do piątku. W pozostałych dniach jestem w stałym kontakcie ze Stefanem. Rozmawiamy o tym, co przepracował z dziewczynami, spoglądam na nagrania i je komentuję. Myślę, że to dobry plan. Stefan jest bardzo zmotywowany. To dobry trener, który każdego dnia uczy się coraz więcej. Dla mnie to dobra sytuacja.

Czyli jesteś obecny na miejscu co dwa tygodnie?

Po zgrupowaniu jadę na czternaście dni do domu, a następnie wracam na dwa dni w tygodniu do szkoły w Zakopanem lub Szczyrku, gdzie obserwuję zajęcia wspólnie z trenerami. To jest plan na najbliższe miesiące do grudnia, kiedy to rozpoczyna się Puchar Świata.

W ostatnich latach wokół polskiej kadry kobiet krążyły różne historie. Niektóre zawodniczki zawieszały kariery, inne nie chciały słyszeć o pracy z innym szkoleniowcem. Pojawiały się pogłoski o braku atmosfery w ekipie. Czy takie informacje dotarły do ciebie przed podjęciem pracy u nas?

Znane są mi wszystkie fakty, związane z polską kadrą kobiet w minionych sezonach, nieporozumienia i konflikty. Dla mnie to jednak przeszłość, a ważne jest to, co przed nami. Wszyscy trenerzy otrzymują ode mnie te same wytyczne, niezależnie czy to grupa z Zakopanego, czy ze Szczyrku. Stawiamy na dobrą komunikację, przepływ informacji pomiędzy trenerami na wszystkich szczeblach.

Spotkałem się już także z Kubą Kotem, który ma swoją grupę dziewcząt. Jesteśmy jedną drużyną, działamy razem. Nie macie w Polsce tak wielu zawodniczek, dlatego bardzo ważne jest, abyśmy ściśle współpracowali. Moje pierwsze wrażenie jest takie, że zawodniczki w pełni mi ufają, wykonują wszystkie polecenia. Również trenerzy ufają moim metodom, a to dobry punkt wyjścia i ważny aspekt naszej pracy.

Uważasz zatem, że masz pełne zaufanie ze strony dziewcząt i wasza współpraca będzie przebiegać bezproblemowo?

Tak sądzę. Zawodniczki wykonują wszystko, co im powiemy. W Szczyrku odbyliśmy pierwsze wspólne zgrupowanie. Możemy powiedzieć, że to był dobry początek.

Czy po pierwszym zgrupowaniu dostrzegasz już jakiś potencjał w naszych zawodniczkach? Czy możliwa byłaby u nas powtórka sytuacji u Kanadyjek, które kilka lat temu nie skakały najlepiej, a teraz osiągają sukcesy i mają nawet mistrzynię świata?

Myślę, że w przyszłości zobaczymy, na co stać te dziewczyny. Teraz mamy grupę na niezbyt dobrym poziomie. Tylko Nicole Konderla prezentuje się trochę lepiej. Pozostaje czekać i zobaczymy za rok czy dwa lata, jakie to przyniesie rezultaty.

A która z naszych skoczkiń twoim zdaniem najlepiej rokuje? Nicole Konderla?

Tak, Nicole ma bardzo dobre czucie. Myślę, że ma dobre szanse, aby w przyszłym roku lub w ciągu kilku lat osiągać dobre wyniki.

Pozostaje jeszcze kwestia zawodniczek, które w ostatnich latach zdecydowały się zawiesić lub zakończyć karierę, jak Kamila Karpiel i Kinga Rajda. Czy myślałeś nad rozmową z tymi zawodniczkami i na przykład skłonieniu ich do powrotu na skocznię?

Nigdy nie rozmawiałem z tymi dziewczynami. Kinga Rajda była bardzo dobrą zawodniczką. Jej najlepszym wynikiem było szóste miejsce w Oberstdorfie przed trzema laty. Jeżeli będą chciały wrócić – to ok. Jeżeli nie, to również nie ma problemu. Mamy już grupę zawodniczek, z którymi pracujemy. Tak wygląda obecnie sytuacja.

W pracy z naszą kadrą będziesz skupiał się wyłącznie na grupie swoich zawodniczek, czy będzie spoglądał również na pozakadrowiczki, na przykład na skoczkinie trenowane przez Kubę Kota?

Tak, patrzę również poza kadrę. Zawodniczki spoza mojej grupy były również obecne w Szczyrku. Byliśmy wspólnie na skoczni oraz sali gimnastycznej. Jesteśmy jednym zespołem. Nie mamy dużej drużyny, tylko małą i pracujemy razem. To bardzo dobre rozwiązanie.

A jak podoba ci się Polska? Czy próbowałeś czegoś dowiedzieć się o naszym kraju przed przyjazdem?

Byłem teraz przez siedem dni z rzędu w Polsce i jestem zadowolony z pobytu. Szczyrk jest ładny, ma bardzo dobre centrum treningowe. Podobnie sprawa się ma w Zakopanem. To bardzo dobry układ. Lubię Polskę.

Miałeś już okazję zapoznać się z polską kuchnią - pierogami, bigosem?

Nie, nie, nie. Ale mam nadzieję, że następnym razem będę miał możliwość skosztowania tych potraw. Zobaczymy.

Planujesz nauczyć się trochę języka polskiego, tak jak Thomas Thurnbichler?

Tak, za każdym razem próbuję uczyć się trochę języka od dziewczyn, które w trakcie podróży mówią wyłącznie po polsku. Mam nadzieję, że trochę się nauczę, chociaż to nie jest taki prosty język.