Sondre Ringen zakończył karierę

@Filigranowy_japonczyk

Tak zgadza się. Zapomniałem całkowicie o tym upadku ale rzeczywiście pamiętam. Kto wie jak potoczyłby się tamten sezon gdyby nie ten upadek, moim zdaniem istniała szansa by serio Phillip Sjoeen wtedy zagościł w czołówce, a tak? Stracił pierwszą część sezonu, a potem mimo niezłej formy nie zagościł w ścisłej czołówce choć sezon dalej miał dobry.

Co do olewania treningów, być może tak było ale też czytałem o wypaleniu. Może też dlatego olewał bo się wypalił?

W sumie Kenneth Gangnes też wtedy miał jedyny sezon na takim poziomie ale wiadomo, on niestety ponownie przez kontuzje, a ten cały Joachim Hauer to dziwny przypadek. Wyskoczył nagle, zaliczył niezły sezon w PŚ właśnie z miejscem na podium j wraz z końcem sezonu zniknął. Oczywiście potem jeszcze miał niezły sezon LGP i coś tam skakał w PK ale w PŚ była już totalna klapa. Może rzeczywiście było coś z tym kombinezonem.

@Stinger

@Vainamoinen
Co do Sjoenna to należy pamiętać o tym że historia mogłaby się potoczyć inaczej gdyby nie upadek podczas pierwszego treningu na inaugurację sezonu 14/15 w Klingenthal. Wtedy skoczył 148 metrów czyli 1,5 metra dalej niż rekord Uhrmanna. Przez ten upadek stracił pierwsze konkursy w sezonie aprzy takiej dyspozycji mógłby namieszać w czołówce. Jeśli chodzi natomiast o resztę jego kariery to jeśli dobrze pamiętam to podobno miał olewać treningi i dlatego zaliczył zjazd.

A co do Gangnensa. To ciekawą rzeczą jest że w sezonie 15/16 do czołówki jednocześnie weszli on, a także Tande i Forfang. Wtedy sporo mówiło się o tak jak teraz o norweskich kombinezonach "latawcach" i coś w tym może być patrząc na Joachima Hauera. Gość w sezonie 15/16 zajął 20 miejsce w generalce stając nawet na podium w Niżnym Tagile, podczas gdy do tego sezonu zdobył raptem 14 punktów wchodząc do 30-stki trzy razy, najwyżej będąc na 22 miejscu. I żeby było ciekawiej to po sezonie 15/16 już nigdy nie zdobył punktów PŚ.

Jeden z zawodników z norweskiego generatora. Obecnie mógłby trochę poskakać w PŚ ale niestety wielka szkoda, że jego kariera skończyła się w tak dramatyczny sposób.

Niestety ten Engelberg zawsze będzie dla niego słodko gorzki. Z jednej strony to tam odniósł pod koniec 2021 pierwsze zwycięstwo w zimowym PK, z drugiej to na tej samej skoczni dwa lata później zakończyła się jego kariera. Zapamiętam go jako mocnego kontynentalowca

@Vainamoinen

Wiadomo, że Sjoeen był niepewny ale ja mówię w kontekście kariery juniorskiej, a więc jako junior Sjoeen wyglądał lepiej i szczerze mówiąc wątpię czy w tamtym momencie po lecie 2014 i sezonie 2014/15 ktokolwiek przewidziałby, że w sezonie 15/16 Sjoeen będzie skończony, a Gangnes bez kontuzji zaliczy tak świetny sezon tym bardziej, że wtedy (2015 rok) Sjoeen 20 letni wielki talent, a Gangnes 26 letni facet po kontuzjach i bez żadnego całego sezonu w PŚ, a w sezonie 14/15 ostatecznie w PŚ był za Sjoeenem.

Teraz po fakcie można stwierdzić, że Gangnes > Sjoeen ale wtedy wcale nie było to takie pewne i myślę że wiele osób po prostu bardziej w Sjoeenie widziało kogoś na miarę Gangnesa z 2016 roku.

A co do tych Norwegów, którzy późno osiągali sukcesy to świetnym przykładem jest też Robert Johansson. Praktycznie do 27 lat słabeusz ciułający drobnicę w PŚ, czasem wskakujący na pudło w PK, a od 27 lat najpierw zanotował dobry sezon w PŚ z jednym podium, a w wieku około 28-31 lat zrobił życiowe wyniki w PŚ i zdobył medale indywidualne na IO i MŚ.
To też bardzo ciekawa historia. Może nawet "ciekawsza" niż takiego Andersa Bardala, który ostatecznie wygrał dużo więcej i to w wieku dopiero po 30-stce ale on miewał przebłyski już wcześniej, a w PK po prostu dominował więc siłą rzeczy można było oczekiwać przełożenia tego na PŚ choć myślę że niewielu typowało go do jakiegokolwiek dużego triumfu, a jednak Puchar Świata i Mistrzostwo Świata wraz z medalem olimpijskim i MŚ w lotach zdobył. To nawet jeden z najlepszych, Roar Ljoekelsoey nie ma ani PŚ ani MŚ, a skoczkiem moim zdaniem był lepszym i przede wszystkim miał w sobie gen zwycięzcy, "zabójcy". Niestety sezon sezonowi nie równy i pech to drugie. Ljoekelsoey przegrał KK o 10 pkt z Ahonenem, a kiedy Ahonen był coraz słabszy to odwołali drugą serię bodajże w Oslo, a Bardal zyskał właśnie pod tym względem nad Schlierenzauerem, który na Kulm dostał DSQ, wtedy wygrałby i nie byłoby nawet tematu.

@Stinger

Sjøen to jednak była efemeryda, spory znak zapytania, Gangnes miał wspaniałe występy przez cały sezon. W ogóle Norwegowie mają ciekawe postacie w swojej najnowszej historii chociażby z tego powodu, że spora ich grupa należy do tak zwanych "późnodojrzewających" żeby wymienić chociażby Bardala, Veltę, Bystøla czy chyba najbardziej jaskrawy przykład czyli Sigurda Pettersena. Ciekawym przypadkiem był też Ingebrigtsen, indywidualny podwójny mistrz świata (juniorów i seniorów) z 1995 oraz wicemistrz świata z 2003, świetny lotnik - wieloktrony mistrz w drużynie w lotach, który w czasie długoletniej kariery nie wygrał konkursu PŚ i raptem 5 razy stał na podium.

@Vainamoinen

Mimo wszystko uważam, że Sjoeen był większym talentem od Gangnesa.
Oczywiście dwa różne przypadki, Sjoeen wypalił się, a Gangnesa męczyły kontuzje przez co w swojej karierze tylko jeden cały sezon przeskakał w PŚ ale, że trafił akurat na dominatora Prevca i numer dwa Freunda to nie wygrał nic dużego choć 3 miejsce PŚ i srebro MŚ w lotach zdobył.

Na pewno po karierze trzeba go stawiać dużo wyżej niż Sjoeena ale myślę że to Sjoeen przynajmniej zapowiadał się lepiej.

Cóż patrząc na Norwegów, którzy mogli osiągnąć dużo więcej, a już nie skaczą to zrobiła się z tego duża grupa, a to przecież wciąż nie starzy zawodnicy. Rocznikowo w tym roku mają/będą mieli tyle lat:

Daniel Andre Tande 31, Phillip Sjoeen 30, Mats Sohagen Berggaard 30, Thomas Aasen Markeng 25, Sander Vossan Eriksen 25, Sondre Ringen 29 i tylko Kenneth Ganges byłby sporo starszy bo w tym roku skończy 36 lat (choć jak pokazują przykłady Polaków, Fettnera, Ammanna czy Kasai wciąż w tym wieku nie tylko można skakać ale i odnosić niezłe wyniki) ale cała reszta wciąż mogłaby skakać i to na dość dużym poziom, a połowa z nich jak Eriksen, Markeng, Sjoeen czy Tande gdyby nie kontuzje/wypalenia/upadk mogliby rządzić w PŚ. Niestety potoczyło to się inaczej i oczywiście wiem, że inne reprezentacje też miały swoje niespełnione talenty, które z różnych powodów kończyły kariery ale mam wrażenie, że w Norwegii było najwięcej takich mocnych przypadków.

@Stinger

Tak, kariera Sjøena zapowiadała się bardzo dobrze, to trochę bardziej odległe czasy, choć gość ma dopiero 30 lat. Na tej samej albo i nawet wyższej półce był Gangnes ale on również nagle i przedwcześnie zakończył starty.

@Vainamoinen

I przede wszystkim Sander Vossan Eriksen. On także rokował świetnie ale niestety na tym się skończyło.

Ja najbardziej obok niego i Markenga żałowałem Phillipa Sjoeena. Drugi zawodnik LGP 2014 nawet całkiem fajnie przedłożył formę na PŚ - oczywiście tam nie był zawodnikiem z czołówki ale cały sezon zakończył na 31 miejscu w klasyfikacji generalnej PŚ z 155 pkt startując tylko w 14 (wraz z DSQ w kwalifikacjach) z 31 konkursów.

Do tego 25 miejsce w TCS, 7 w Sapporo ustanawiając swoją życiowkę w pojedynczym konkursie i z brązem MŚJ (złoto w drużynie) przegrywając tylko z Forfangiem i Wellingerem.
Potencjał wielki ale niestety bardzo szybko się zawinął. Tzn. skończył karierę.
Wcześniej to chyba takim talentem, który przepadł był Mats Sohagen Berggaard.

Także patrząc na mistrzów świata juniorów z Norwegii lub medalistów indywidualnych to z ostatnich 10-15 lat chyba tylko Marius Lindvik wypalił i poniekąd Johann Andre Forfang - tzn. on ma sukcesy ale myślę że jego kariera zapowiadała dużo więcej. Medal olimpijski to bardzo dużo ale nie wygrał nic dużego e przeciwieństwie do Lindvika - złoto IO, MŚ i MŚ w lotach na zawsze będą go stawiały dużo wyżej w hierarchii niż Forfanga, który z największych sukcesów ma "tylko" srebro olimpijskie.

To już Daniel Andre Tande mimo braku indywidualnego medalu olimpijskiego ma przynajmniej złoto MŚ w lotach, a także 2x 3 miejsce klasyfikacji generalnej PŚ i 3 miejsce TCS.
Może też mógł wygrać więcej ale uważam, że to większe osiągnięcia niż Forfanga tym bardziej, że jednak Forfang talentem wydawał się większym.

Wcześniej Markeng, teraz Ringen, a w międzyczasie Tande. Kto wie czy następny nie będzie Anders Håre, który dawno nie startował w PŚ (ostatni start to 63. miejsce w kwalifikacjach w Oslo 4.3.2022 a ostatnie punkty to 19. miejsce w jednoseryjnym konkursie w Willingen 31.1.2021) a obecnie przeplata występy w Kontynentalu i FIS Cupie. Sporo nadziei Norwegów ostatnio kończy kariery/przygody. Pytanie co np. z Hegglim, Westerheimem czy Mellingseterem.

EDIT: Z tego co udało się znaleźć to Ladehaug, Buskum i Solberg zakończyli/zawiesili kariery.

Przerwa w Engelbergu była bardzo niepokojąca i ten niepokój okazał się uzasadniony, bo ładnych parę miesięcy później otrzymaliśmy informacje o złym stanie zdrowia Ringena, a teraz tylko potwierdził to, co już wcześniej było oczywiste.
Smutne to, jak zresztą każda kariera skończona przez kontuzję, ale w tym przypadku jednak szczególnie, bo reperkusje okazały się nadzwyczaj poważne.

Najważniejsze by sprawnie chodził i życze mu tego

Nawet nie wiedziałem, że było z nim aż tak źle... Szkoda gościa, bo miał potencjał na niezłe skakanie. Niech mu się wiedzie w życiu po karierze.

Nie wiedziałem, że miał aż tak poważne problemy zdrowotne. Poza tym notorycznie myliłem go z Sandro Hauswirthem, nie wiem dlaczego.

@Arturion

No wiesz dla niektórych skakanie w pś to wyczyn szczególnie w krajach typu norwegia gdzie konkurencja ogromna.

To co wydarzyło się w Ringenom jest straszne, w sumie cieszę się, że przeżył. Miał 3 udary, jak rozumiem, krwotoki mózgowe i w ogóle po 1 krwotoku można umrzeć, ale miał jeszcze 2.
Nie jest też jasne, doszedł do siebie już dawno, nawet w 2024 roku nie był już przykuty do łóżka, dlaczego nie można było wcześniej zakończyć kariery. W końcu oczywistym faktem jest, że przy 3 uderzeniach w ogóle nie da się skoczyć. To bardzo niebezpieczne, nawet jeśli nic mu się nie stało. Każdy upadek zasadniczo prowadzi do śmierci, a to jest niedopuszczalne.
Dobrze, że zdał sobie sprawę, że jego kariera się skończyła, zawody były świetne, a na Pucharze Świata tylko 6 razy dostał się do czołowej 30-tki, głównie w Norwegii. Jego rekord wynoszący 241 metrów nadal pokazuje, że był utalentowanym skoczkiem.
Życzę Ringenowi powodzenia w życiu, ale myślę, że niestety jego życie uległo znacznemu skróceniu po takiej historii.

"Mogę patrzeć wstecz na bogatą karierę"
Czyją?

Ale szkoda skoczka.

Szkoda bardzo go lubiłem. Miewał naprawde niezłe starty. Po tym jak długo trwała przerwa w engelbergu obawiałem się że już się z tego nie podniesie. No i po ponad roku kończy karierę miał potencjał na naprawde dobre wyniki.

Niestety... Szkoda mi go bardzo, kolejna kariera zniszczona przez jeden upadek.

Akurat teraz by mial mozliwe ze latwiej sie dostac do glownej kadry, szkoda, ale juz od dawna nie startowal