Janne Ahonen: Fiński mistrz z kamienną twarzą i rodziną w sercu...

[strona=1]
Janne Ahonen - to bezsprzecznie najlepszy skoczek minionego sezonu. W cuglach po raz drugi z rzędu sięgnął po Kryształową Kulę, wywalczył także tytuł mistrza świata na dużej skoczni w Oberstdorfie. Pobił kilka rekordów skoczni, a jego ostatnim skokiem PŚ 2004/2005 był nieprawdopodobny lot na 240m w Planicy. Serdecznie zapraszamy do lektury obszernego tekstu o tym nietuzinkowym zawodniku.

Gdyby zajrzeć do fisowskich statystyk, które są opracowywane po każdym zakończonym sezonie Pucharu Świata, to Janne Ahonen byłby najlepszym skaczącym na nartach Finem w ostatnim dziesięcioleciu, a drugim tak utytułowanym zawodnikiem, obok "latającego Mattiego Nykaenena", w historii dyscypliny skoków narciarskich. Pod względem ilości zdobytych medali zimowych igrzysk i mistrzostw świata nikt jeszcze się do Nykaenena nie zbliżył tak blisko jak Ahonen, którego kariera, o czym warto pamiętać, jeszcze się przecież nie zakończyła (Matti ma na koncie 18 medali, Janne ma ich 15). Warto dodać, że Ahonen przewyższył już Mattiego ilością punktów zdobytych w zawodach Pucharu Świata (do 2005 r. jako jedyny skoczek na świecie zgromadził na swoim koncie ponad 10000 punktów w zawodach PŚ¹ ). 89. razy stał na podium pucharowych zawodów, w tym 30. razy jako zwycięzca² . Tak więc pod względem ilości konkursów, w których stał na podium, Janne pokonał już Mattiego, który był w początkowym okresie kariery jego wielkim idolem³ . Także pod względem ilości miejsc na podium w klasyfikacji łącznej Pucharu Świata Ahonen jest jednym z najlepszych w historii (2 razy pierwszy 2004, 2005, drugi 1999, trzeci 1995, 1996, 2000, łącznie 6 razy na podium w klasyfikacji łącznej PŚ). Od dwóch lat Ahonen jest zdecydowanym dominatorem skoków narciarskich, imponuje znawcom narciarstwa, dziennikarzom, historykom tej dyscypliny i rywalom wytrwałością w treningu, żelazną konsekwencją, ma niesamowicie mocne, "atomowe" niemal wybicie z progu, znakomitą technikę i czucie lotu.

Od 12 lat nie wypadł poza czołową 15 zawodników w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, co nie udało się dotąd nikomu w historii. W medalowej kolekcji brakuje mu tylko złotego medalu olimpijskiego i takiego samego krążka z mistrzostw świata w lotach narciarskich, które należą do jego ulubionych konkurencji. Janne wprost uwielbia loty na słoweńskiej "Velikance" (ma w swoim dorobku cztery medale z MŚ w lotach narciarskich, był dwa razy drugi w klasyfikacji lotów - w sezonach 1995/96, 1999/2000). Ta pobieżna nawet statystyka pokazuje, że miejsce jakie zajmuje Janne Ahonen w historii skoków narciarskich jest zupełnie wyjątkowe. Był i jest jednym z najlepszych zawodników w historii tej dyscypliny. Adam Małysz powiedział kiedyś, że Janne w powietrzu jest najelegantszym skoczkiem świata, chociaż wcale nie oznacza to, że zawsze skutecznym. No właśnie, często Janne był zdecydowanym kandydatem do najwyższych nawet laurów, ale coś (kontuzja, bóle kręgosłupa), lub ktoś (w sezonie 1999/2000 Kryształową Kulę w klasyfikacji PŚ zabrał mu będący w lepszej dyspozycji w końcówce sezonu Niemiec Martin Schmitt), zabierał mu sprzed nosa złote medale. Uważa, że już czas by szczęście się i do niego bardziej uśmiechnęło. Wygląda na to, że to życzenie wreszcie się spełniło.

---

¹ Do dnia 11 marca 2005 r. wg statystyki FIS Janne ma na swoim koncie łącznie 11.990 punktów z zawodów pucharu świata - przyp. W.S.
² Miejsca na podium Janne Ahonena opracowałem do końca sezonu 2004/05 - W.S. Miejsca na podium tylko w konkursach indywidualnych, bez drużynowych.
³ Rzeczywiście dość długo idolem Ahonena był legendarny niemal Matti Nykaenen. Pod względem sportowym był to zawodnik bez zarzutu, natomiast jego zachowanie jako człowieka np. bicie żony, czy próba przebicia jej nożem, ostatnio nagłośniona w mediach spowodowały, że ten fenomenalny skoczek stracił wielu fanów, w tym także chyba i Jannego, który twierdzi, że jego idolem jest obecnie fiński skoczek Jani Soininen - przyp. W.S. Janne twierdzi też, że we wczesnym okresie kariery idolem byli znakomici zawodnicy Jari Puikkonen i Jens Weissflog.

[strona=2]
Pochodzi z Lahti - Mekki fińskiego narciarstwa i miejscowości, gdzie od lat rozgrywane są słynne zawody w narciarstwie klasycznym "Salpauselkä Hiihdot" (Lahti Ski Games). Tam Janne urodził się 11 maja 1977 r. jako zodiakalny Byk. Rodzice: Maarit i Keijo. Matka zajmowała się sprzętem wędkarskim, a ojciec jest krawcem. Młodszy brat Pasi także trenuje skoki narciarskie w kadrze "B" Finlandii. - Dlaczego Janne wybrał skoki? Odpowiada: - Trudno powiedzieć. Skoki po prostu zawsze mi się podobały. Może przyczynił się do tego fakt, że ten sport jest ogromnie popularny w Finlandii. Urodziłem się w Lahti. W tym niewielkim miasteczku prawie wszyscy uprawiają jakieś sporty zimowe. Od dzieciństwa najbardziej odpowiadały mi skoki narciarskie. Dlatego pozostałem im wierny do dzisiaj. Debiut tego bardzo uzdolnionego skoczka miał miejsce na skoczni w 1984 r., czyli w wieku 7 lat. Janne od początku startował w barwach słynnego klubu sportowego Lahden Hiihtoseura (Lahti Ski Club), dokąd zapisali go rodzice. - Ale babcia przyszłego mistrza świata opowiada, że malec skokami pasjonował się o wiele dłużej. Budował sobie własne skocznie i na nich skakał - na zwykłych nartach. Pierwsze zaś skoki oddawał na kanapie. "Miałem wówczas idoli - Matti Nykaenen i Jari Puikkonen odnosili wówczas sukcesy spośród naszych reprezentantów. Jeśli chodzi o zawodników zagranicznych - wzorem był dla mnie Jens Weissflog. Nikt nigdy jednak nie namawiał mnie do skakania. Tkwi w tym tylko moja własna wola i chęć"⁴ .

Natomiast w zawodach Pucharu Świata po raz pierwszy zasiadł na belce startowej na skoczni w niemieckim Ruhpolding (12 grudnia 1992 r.) i zajął wtedy 56. miejsce⁵ . Już w 1993 r. znalazł się w kadrze Finlandii, mimo iż miał zaledwie 15 lat. Pierwsze wielkie sukcesy zanotował na mistrzostwach świata juniorów; w 1993 r. w Harrachovie zdobył tytuł podwójnego mistrza świata: w konkursie indywidualnym i w drużynie: Finowie skakali w składzie: R. Jussilainen, J. Ahonen, O. Happonen, T. Kykkanen. Ten sukces powtórzył rok później na Mistrzostwach Świata juniorów w Breitenwang w Austrii: zdobył złoto w konkursie indywidualnym i w drużynie, w składzie: J. Mattila, O. Happonen, T. Koponen, J. Ahonen.

Te dobre wyniki w kategorii juniorskiej szybko znalazły przełożenie także w kategorii seniorów. Pierwsze punkty w klasyfikacji Pucharu Świata Janne zdobył na skoczni w rodzinnym Lahti w dniu 5 marca 1993 r. W tym samym roku po raz pierwszy zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w szwajcarskim Engelbergu (19 grudnia 1993 r.), przed Szwajcarem Freiholzem i Myrbakkenen z Norwegii⁶ . W tym samym roku po raz pierwszy wystartował na MŚ w Falun, gdzie fińska drużyna w której skakał Ahonen (w składzie: J. Ahonen, V. Hakala, T. Nieminen i R. Jussilainen) wywalczyła szóste miejsce w konkursie drużynowym. Przed Zimowymi Igrzyskami w Lillehammer (1994) fiński związek narciarski wydał plakat na którym młodziutki zaledwie 16-letni Janne został pokazany jako nadzieja fińskich skoków.

Chłopak marzył o medalu, wpatrzony w gwiazdę kolejnego świetnego Fina, następcy Nykaenena, Toni Nieminena. Wydano nawet broszurę o Janne, który miał wtedy 16 lat i - tak jak Toni - pochodzi z Lahti. Jednak żadnej analogii między tymi dwoma gigantami skoczni jeszcze wówczas nie było, gdyż Janne na obiektach olimpijskich w norweskim Lillehammer wypadł znacznie poniżej oczekiwań.

Zobacz skok Janne Ahonena z 1993 roku...»

---

⁴ Biografię Janne Ahonena, opracowała Clio, ze strony www. ahonen.skokinarciarskie.pl
⁵ Dane za: Stanisław Popławski, Janne Ahonen - skok do historii? Art. ze strony www. skokinarciarskie.pl, z 24 stycznia 2004 r.
⁶ FIS Ski Jumping Statistics 2001/02, s. 39. W katalogu internetowym na stronie www. fis-ski.com Janne Ahonen ma FIS-code 1995.

[strona=3]
Seria wielkich sukcesów rozpoczęła się w 1995 r. kiedy to w Thunder Bay drużyna Finów wywalczyła złoto (skakali w składzie: A.- P. Nikkola, J. Soininen, M. Laitinen, J. Ahonen). Potem był rok 1997 r. i złoty medal na skoczni K 90 w Trondheim był pierwszym tego rodzaju krążkiem zdobytym przez Ahonena. Do niego doszło złoto w drużynie i Janne powrócił do Lahti z dwoma złotymi medalami. Z Zimowych Igrzysk w Nagano wracał bez medalu, ale dobre imię Finów uratował wówczas Jani Soininen. W Ramsau (1999) trzy razy był na czwartym miejscu. Pech, lub jak kto woli brak szczęścia spowodował, że wracał i tym razem na tarczy. Wielkim sukcesem miały być MŚ w Lahti. Było całkiem nieźle: brąz na K 90, 6 miejsce na K 120 i dwa srebrne medale w konkursach drużynowych. Ale Janne liczył na złoto na "Salpausselce i ten wynik także go do końca nie satysfakcjonował.. Na Zimowych Igrzyskach w Salt Lake (2002) zdobył srebro w drużynie, tracąc do zwycięskich Niemców zaledwie 0,1 pkt. Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme fińska drużyna, w której skakał Janne, sięgnęła po medal z najcenniejszego kruszcu. Wreszcie na Mistrzostwach Świata w Oberstdorfie (2005) udało mu się zdobyć wymarzony złoty medal na skoczni 120 metrowej, brąz na 90. i srebro w konkursie drużynowym. Zresztą w tym sezonie 2004/05 był jak skoczek z innej planety. Wygrywał z kim chciał i jak chciał. Był królem prawie wszystkich skoczni na których skakał.

Wcześniej bywało różnie. Czy Janne miał Kryzys przez duże "K"? Owszem, nie ominął on także fińskiego zawodnika. W pewnym okresie, w sezonie 2000/ 2001, Janne miał niezwykłą manierę. W powietrzu leciał w lewą stronę, nie wiadomo dlaczego. Odbijał się na progu nierówno, mocniej z prawej nogi. "Moje plecy i miednica wymykały się spod kontroli. Czasami byłem tak powiązany na szczycie rozbiegu, że bałem się, iż nie będę umiał zachować równowagi" - powiedział. Trener klubowy Ari Saukko i trenerzy kadry narodowej długo głowili się jak zaradzić w zaistniałej sytuacji. Okazało się, że przyczyna tkwi w kręgosłupie. - Odkrycie, że jedynym problemem jest niedomagający staw pomiędzy dwoma kręgami pozwoliło problem usunąć. Właściwa diagnoza przyniosła skuteczne leczenie⁷. Pomogło.

---

⁷ Marek Serafin, Poczet skoczków świata (wydarzenia, biografie, statystyki), Poznań 2005, s. 93. Warto dodać, że po wyeliminowaniu tej dolegliwości Janne "wyprostował swoje skoki tj. już nie leci w prawą stronę (patrząc od góry skoczni - przyp. W.S). To dało mu większą pewność siebie i swobodę, a bóle kręgosłupa się zakończyły. Dobre skakanie powróciło. Ważnym elementem dobrych skoków Janne, o którym należy pamiętać, jest też mocna psychika. Ułożone życie rodzinne, głęboka wiara w siebie, dobre samopoczucie to tylko niektóre z ważnych elementów, który wpłynęły na sukces tego zawodnika.

[strona=4]
Przez ostatnie kilka lat należał do najlepszych na świecie, ale nie miał szczęścia do wielkich zawodów sportowych, jak Zimowe Igrzyska Olimpijskie, czy Mistrzostwa Świata na których bardzo często stawał tuż obok podium - na czwartej pozycji. Zdobywał za to złote medale mistrzostw świata w Thunder Bay (1995) i Trondheim (1997), Val di Fiemme (2003) i w Oberstdorfie (2005). Jest też wicemistrzem świata w lotach narciarskich z Bad Mitterndorf (1996) i Planicy (2004) i brązowym medalistą z Vikersund (2000). Zajmował także czołowe lokaty w Turnieju Czterech Skoczni, trzykrotnie był jego zwycięzcą. W związku z dobrymi wynikami sportowymi stał się osobą bardzo popularną w Finlandii. Z czasem jednak tak wielka popularność, tłumy fanów i fanek na każdym z pucharowych konkursów, stały się uciążliwe: - Zbyt wielka popularność nie jest wcale taka przyjemna. Po jakimś czasie to przestaje być zabawne, odbiera człowiekowi prywatność... Skoki - to prostu mój zawód, który chciałbym wykonywać jak najlepiej. Ale gdy zaczynałem skakać ekscytował mnie każdy skok - wypowiada się Ahonen. W swojej karierze Ahonen odniósł 30 zwycięstw, a ponad 90 razy (włączając konkursy drużynowe - W.S) stał na podium. Jest jednym z niewielu zawodników, obok Funakiego i Hannawalda, którzy w ostatnim okresie 10 lat od wszystkich sędziów otrzymywali noty po 20 pkt., czyli maksymalne. Życiowy rekord - Planica 2005 - 240 m.

Warto dodać, że Ahonen jest zawodnikiem niezwykle zamkniętym w sobie, u którego nawet największe sukcesy czy też porażki, rzadko wywołują reakcję na twarzy. Przynajmniej sprawia wrażenie takiego człowieka. Stąd wziął się zapewne jego przydomek "Maska". Ponadto rzeczywiście w początkowych latach skakania zakładał maskę na twarz. Ale czy rzeczywiście jest taki naprawdę? - Ludzie myślą, że jestem smutny... Nie, nie jestem smutny... Gdy skaczę, staram się być skoncentrowany. A wtedy trudno się uśmiechać... Ale gdy znajduję się poza skocznią, często się uśmiecham i wtedy wszystko jest OK⁸. Jak więc widać jedno swoje oblicze ma Janne dla ludzi mediów, a drugie, zdecydowanie bardziej radosne, dla swoich przyjaciół i najbliższych. Moje obserwacje z konkursów, chociażby w Zakopanem w 2005 r., zupełnie tę tezę potwierdzają. W rozmowie z Risto Jussilainenem Janne, gdy tylko „oko kamery na chwilę zajęło się kimś innym, był zupełnie rozluźnionym, uśmiechniętym i radosnym człowiekiem. Kamienna twarz zniknęła. Znany jest z sentencji "Jesteśmy tu po to, by skakać, a nie żeby się uśmiechać". To prawdziwy profesjonalista, zamknięty dla osób "z zewnątrz", stąd pewnie niezrozumiałe dla niektórych jego zachowanie.

---

⁸ Z wywiadu z Janne Ahonenem na stronie www. skokinarciarskie. com. Wywiad przeprowadził Andrzej Mysiak.

[strona=5]
W sezonie 2002/03, w grudniowo-styczniowych konkursach Janne Ahonen miał trochę pecha. Już trzykrotnie prowadził po pierwszej serii i nie wygrał konkursu. Szczęście powróciło w Engelbergu (21 grudnia 2002 r.), kiedy w sobotnim konkursie po drugim, pięknym skoku na 132,5 m zwyciężył w konkursie. Wreszcie uśmiech zagościł na twarzy tego nieprzeniknionego zawodnika. Ahonen zwyciężył w klasyfikacji Turnieju Czterech Skoczni 2003, przed Hannawaldem i Małyszem. Jego przewaga w PŚ trwała aż do dwóch konkursów w Zakopanem. Tam właśnie, na Wielkiej Krokwi, wielka forma Ahonena się gdzieś zagubiła. Potem było już coraz słabiej. Niemniej jednak Ahonen z 1016 punktami wywalczył 4 miejsce w klasyfikacji PŚ za 2002/03. Najlepsze lokaty: 3, 2 w Kuusamo, 4 w Titisee-Neustadt, 4 w Trondheim, 1 w Engelbergu, 3 w Oberstdorfie, 5 w Garmisch-Partenkirchen, 1 w Innsbrucku, 4 w Bischofshofen, 6 w Libercu, 20, 6 w Zakopanem, 6 w Hakubie, 8,11 w Sapporo, 17, 5 w Bad Mitterndorf, 9 w Willingen, 19 w Oslo, 17, 19 w Lahti, 17 w Planicy. Jednak Janne zatracił swoją formę podczas zakopiańskich konkursów PŚ i do końca sezonu forma była coraz słabsza, coraz bardziej rozchwiana tj. dobre wyniki przeplatał miejscami poza czołową "dziesiątką".

Tak Ahonena scharakteryzował szkoleniowiec ekipy Finlandii, Tommi Nikunen. - Ostatni sezon (2002 r.) był najtrudniejszym sezonem Janne podczas jego 10-letniej kariery. Miał problemy z biodrem i kręgosłupem, ale poradził sobie z tym. Janne ma ogromnie dużo motywacji i bardzo ciężko pracuje. Wyniki widać było pod koniec sezonu, którego w ogóle nie da się porównać do początku. W naszej opinii w tej chwili Janne skacze tak dobrze, że nikt nie jest w stanie z nim wygrać - powiedział trener Nikunen⁹ . To był dobry prognostyk na następne sezony. Lato jak zwykle Janne trochę odpuścił, bo dla niego liczy się przede wszystkim letnie skakanie. Zresztą praktyka pokazuje, że wcale ci, którzy są najlepsi latem, nie potrafią zimą skakać tak samo latem. Pokazuje to nawet przykład Adama Małysza.

W sobotę 24 lipca 2004 r. Janne przestał być już kawalerem do wzięcia. Wybranką jego serca jest piękna Tiia Jakobsson. "Tiia jest moja pierwszą miłością" - mówi z szerokim uśmiechem. Patrząc na młodych widać promieniejące z nich szczęście z tego, że są razem. Państwo młodzi wzięli ślub w XV-wiecznym kościele Panny Maryi w Lahti. Po wyjściu z kościoła młodą szczęśliwą parę czekało przejście wzdłuż szpaleru młodych zawodników ze skokówkami. Padał lekki deszcz, który nawet na chwilę nie zmącił szczęścia Tii i Jannego, którzy zostali obsypani ryżem przez gości. Wśród nich nie mogło zabraknąć skoczków narciarskich: byli wśród nich Jari Puikkonen, bracia Jussi i Matti Hautamaeki oraz Jari Mantila, były fiński kombinator klasyczny, obecnie członek zespołu skoczków. Natomiast przyjęcie weselne, na którym bawiło się około 150 gości, odbyło się w kompleksie rekreacyjnym Messilä. Tiia i Janne znali się już od 8 lat przed ślubem i bardzo szybko się zaręczyli, a odkładany z roku na rok, z racji częstych startów Jannego ślub, wreszcie w 2004 r. doszedł do skutku. W międzyczasie młodzi doczekali się urodzin Mico (27 listopada 2001 r.). Zbiegło się to z zawodami w Kuopio, więc Janne bardzo często kursował pomiędzy Kuopio a Lahti, jeżdżąc do żony. Był obecny przy porodzie i jeszcze do rana nie mógł się uspokoić... Zapytany o imię chłopca Janne odpowiada: - Dlaczego Mico przez C - wyjątkowo nie po fińsku? Tiia ma na drugie Monica - przez C właśnie. Czy planuję więcej dzieci? Tak. No, nie od razu, ale z pewnością. Jedno czy dwoje. Dziewczynki mile widziane - dodaje z uśmiechem. Cała rodzinka Ahonenów mieszka z trzema kotami: Miina, Manu i Małą Mi czyli Pikku Myy, w ładnym domu, około 6 km od centrum Lahti. Janne sam zaprojektował swój dom (z niedużą pomocą ze strony architekta). Dom ma powierzchnię 340 metrów kwadratowych i mieszka w nim szczęśliwa rodzinka Ahonenów.

---

⁹ Z wywiadu z Tommim Nikunenem z 12 czerwca 2002 r. wywiad przeprowadziła dla www.skokinarciarskie.com Clio. Wykorzystano także fragmenty wywiadu z Janne Ahonenem z: „Przegląd Sportowy nr 14 (12054), art. Magdaleny Parafiańczyk, Milczek przemówił.

[strona=6]
Jaki jest Janne Ahonen prywatnie? Jakie ma hobby? Pewne jest jedno, że lubi prędkość i szybkie motocykle np. Kawasaki. W wieku 18 lat został zatrzymany przez policję, gdy pędził drogą krajową z prędkością 195 km/h (w miejscu, gdzie było ograniczenie do 80!). Dostał mandat i... następnego dnia wygrał zawody na igelicie w Lahti. Z przyjemnością startuje też w zawodach drag cars, w których jak w skokach, też jest mistrzem. Zwyciężył w nich we wrześniu 2004 r. Chociaż nie ukończył ostatnich zawodów z powodów trudności technicznych to i tak został zwycięzcą klasyfikacji generalnej w Mistrzostwach Finlandii i Skandynawii. Drugie miejsce wywalczył jego partner z klubu, Antti Horto. Staruje w barwach stajni Eagle Racing. Generalnie jest człowiekiem bardzo ciekawym, ma wiele pasji. Oprócz tego zajmuje się też malowaniem kasków i masek dla skoczków i z zamiłowania oddaje się malarstwu. „Mam zamówienia z całej Finlandii - mówi Janne, którego zdolności plastyczne są szeroko znane w Skandynawii. W 2004 r. Janne zaprojektował logo Turnieju Nordyckiego. Prezentuje się bardzo ładnie i ogólnie dobrze się przyjęło. O sobie zawszę mówi z przysłowiowym przymróżeniem oka - normalny, młody facet z Finlandii. Miał też nietypowe propozycje np. przed mistrzostwami świata w Lahti firma Veikkaus poprosiła, by pozował do zdjęć do wydawanego na zawody plakatu... bez koszuli. Wywołało to mieszane uczucia: - W pierwszej chwili, gdy mi powiedzieli, że mam pozować bez koszuli powiedziałem zdecydowanie: nie. Później zastanowiłem się i stwierdziłem, że to zdjęcie jak każde inne. Chyba się na nim trochę uśmiecham¹⁰. Jeśli chodzi o kuchnię to Janne uwielbia wprost spaghetti bolognese i piwo. Jest miłośnikiem ciężkiego rocka, lubi też filmy akcji. Biegle posługuje się językami: angielskim, fińskim i szwedzkim.

Sezon 2004/05 był sezonem jednego zawodnika - Janne Ahonena. Janne zwyciężył w 12 pucharowych startach, ustanawiając nowy rekord fisowskich statystyk. Wygrywał z niesłychaną lekkością, jakby bez większego trudu demonstrując wyśmienitą technikę i przeskakując skocznie. Także 6 zwycięstw z rzędu pokazuje z jakim zawodnikiem mamy do czynienia. I wreszcie rekordowy skok na 152 m na skoczni w Willingen - najdłuższy w historii skok na skoczni o punkcie konstrukcyjnym K 120. Do tego rekordu dodał nowy rekord na "Lysgaardbakken" w Lillehammer, gdzie zaliczył 137 m. Z medalami powrócił z mistrzostw Świata z Oberstdorfu: złotym na skoczni K 120, drugi srebrny w drużynie i brąz na skoczni K 100. Tak udanego sezonu nie miał nigdy w karierze. Zwłaszcza złoty medal na skoczni K 120 w Oberstdorfie był dla niego, jak przyznał na konferencji, jednym z najważniejszych życiowych sukcesów. Ahonena warto docenić jeszcze za to, że wytrzymał w tak wysokiej formie przez cały sezon. Wielu przepowiadało, że Janne nie jest w stanie skakać na tak znakomitym poziomie przez cały sezon. Wszystkie te przepowiednie zupełnie nie znalazły odzwierciedlenia w faktach - Janne pozostał dominatorem do końca sezonu 2004/05.

---

¹⁰ Cytat z artykułu zamieszczonego na stronie www. janneahonen-my.prv.pl

[strona=7]
Mimo to walka o Kryształową Kulę za sezon 2004/05 trwała prawie do samego końca. Ani w Lahti, ani w Kuopio Janne nie był już w najwyższej formie i powoli, lecz systematycznie zaczął zbliżać się do niego Norweg Roar Ljoekelsoey. Na odległość, która do końca nie była już dla Jannego bezpieczną. Mimo to podczas konkursu na „Lysgaardbakken w Lillehammer Janne zajmując 4. miejsce zapewnił sobie zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Po konkursie powiedział: - To bardzo radosny dla mnie dzień. Zdobyłem Kryształową Kulę po raz drugi w mojej karierze, pobiłem rekord skoczni w Lillehammer. Czuję już zmęczenie długim sezonem, ale na ostatnie konkursy do Planicy na pewno pojadę¹¹. Tak więc, wobec znakomitej dyspozycji dwóch fińskich asów - Hautamaekiego i Ahonena konkursy na „Velikance zapowiadały się pasjonująco. I tak właśnie było. 19 i 20 marca 2005 r. na „Velikance oglądaliśmy festiwal długich, ponad 220 i 230 metrowych skoków. Janne skakał bardzo ładnie i daleko, ale to co zrobił w ostatnim skoku w niedzielę przeszło wszelkie wyobrażenia. Miran Tepeš puścił zawodnika, zapaliło się światełko i Janne ruszył z belki startowej. Wybił się płasko z progu, a za nią dostał noszenie i leciał, przeleciał czerwoną kreskę 215 m i wylądował na 240 metrze!!! Skok byłby jeszcze dłuższy, zapewne 245 - 46 metrów, ale fiński skoczek wiedział już, że aż tak długi lot może się zakończyć katastrofą. Mimo to wgniotło go w zeskok, uderzył plecami o zeskok, okulary spadły, a Janne wijąc się z bólu leżał na śniegu. Publiczność zamarła. W atmosferę sportowej „fiesty na Planicy wkradł się wielki zgrzyt. Tym bardziej, że słoweńscy „navjači kibice docenili znakomitą klasę Fina. Być może Tepeš popełnił błąd puszczając najlepszego skoczka świata wiedząc, ze na dole rozbiegu skoczni wieje wiatr z siłą do 3 m/s. Ale na szczęście wszystko dobrze się skończyło. Jednak Janne jest tak twardy, że jadąc na toboganie machał rękami do kibiców! Diagnoza lekarska nie wykazała na szczęście czegoś groźnego, ale zapewne przez tydzień albo dwa fiński mistrz będzie odczuwał mocne bóle okolic kości ogonowej, pleców i w rejonie złamanego żebra (po raz drugi w tym sezonie). Pewne jest jedno, że w nadchodzącym sezonie 2005/06 Fin będzie jednym z głównych kandydatów do olimpijskich medali na skoczni w Torino/ Pragelato.
Zapytany czy wykonywanie zawodu skoczka narciarskiego na tak wysokim poziomie jest trudne odpowiada: - Jest to na pewno trudne. Jestem poza domem około 200 dni w roku. Poza tym cały czas przebywa się w tym samym towarzystwie. Najważniejsza jest atmosfera w ekipie - dopóki wszystko gra, jest dobrze¹² .
O czym marzy? Kocha swoją rodzinę, nie zwiodła go magia mediów, pozostaje sobą, w czym widzi największą wartość. Mówi krótko: - Chciałbym być zdrowy do późnej starości. Osiągnięcia w sporcie też są ważne, ale nie najważniejsze - stwierdza. Najważniejszy jest dom i rodzina. Uważam, że jestem szczęśliwym człowiekiem - żyjąc tak, jak żyję. Tak trzymać Janne!!!

---

¹¹ Andrzej Stanowski, Szczęśliwy i zmęczony, „Dziennik Polski z 12 marca 2005 r. , nr 60 (18462).
¹² Wypowiedź Janne Ahonena z tekstu „Droga do sukcesu na stronie www. janne ahonen-my.prv.pl

[strona=8]

Sukcesy sportowe: 3-krotny olimpijczyk: 1994, 1998, 2002, srebrny medalista olimpijski, 1994 - Lillehammer - 5 druż., 1998 - Nagano - 4 (120), 5 druż., 2002 - Salt Lake - 4 (90), 9 (120), 2 druż., Mistrzostwa Świata: 1995 - Thunder Bay - 9 (90), 9 (120), 1 druż., 1996 - 2 loty, 1997 - Trondheim - 1 (90), 8 (120), 1 druż., 1999 - Ramsau - 4 (90), 4 (120), 4 druż, 2000 - Vikersund - 3 loty, 2001 - Lahti - 6 (90), 3 (120), 2 druż. 120, 2 druż. 90, 2003 - Val di Fiemme - 1 druż., 2004 - Planica (loty) - 2 indyw., 2 druż., 2005 - Oberstdorf - 3 (K 100), 1 (K 120), 2 druż. Turniej Czterech Skoczni: 1993 - 39, 1995 - 3, 1996 - 6, 1997 - 18, 1998 - 3, 1999 - 1, 2000 - 2, 2001 - 2., 2002 - 26, 2003 - 1, 2004 - 5, 2005 - 1. (3 zwycięstwa w klasyfikacji generalnej), 30 zwycięstw w Pucharze Świata. Rekord życiowy - 240 m - Planica - 2005 r.(skok nieustany), ustał 233,5 m - Planica 2005 r.
Puchar Świata (najlepsze wyniki):
1992/93 (50 miejsce) - Lahti - 11.
1993/94 (10. miejsce)- Engelberg - 1, Liberec - 5, 5. (1 raz na podium).
1994/95 (3. miejsce)- Planica - 3,4, Oberstdorf - 4, Ga-Pa - 1, Innsbruck - 8, Bischofshofen - 15, Willingen - 4, Engelberg - 2,3, Sapporo - 2,3, Lahti - 11, Kuopio - 6, Falun - 8, Vikersund - 4, Oberstdorf - 8. (6 razy na podium).
1995/96 (3. miejsce)- Lillehammer - 4,1, Villach - 4, Planica - 3, Predazzo - 4, Chamonix - 2, Oberstdorf - 6, Ga-Pa - 5, Bischofshofen - 7, Kulm - 1,3, Iron M. - 4,9, Kuopio - 5, Lahti - 7, 14, Harrachov - 10, Oslo - 2 . (5 razy na podium).
1996/97 (8. miejsce) - Kuusamo - 5, Bischofshofen - 5, Engelberg - 2, Sapporo - 5,6, Hakuba - 6, Kulm - 5,4, Kuopio - 6, Oslo - 6, (1 raz na podium).
1997/98 (9. miejsce) - Chamonix - 2, Engelberg - 3, Ga-Pa - 4, Innsbruck - 3, Bischofshofen - 3, Zakopane - 2,6, Sapporo - 3, Lahti - 1. (6 razy na podium).
1998/99 (2. miejsce) - Lillehammer - 2,2, Chamonix - 2,1, Harrachov - 1,1, Oberstdorf - 5, Ga-Pa - 2, Innsbruck - 2, Bischofshofen - 2, Engelberg - 1,4, Zakopane - 2,1, Willingen - 6, Harrachov - 1, Lahti - 4, Oslo - 5, Planica - 5. (13 razy na podium).
1999/2000 (3. miejsce) - Villach - 1, Zakopane - 2,2, Oberstdorf - 6, Ga-Pa - 3, Innsbruck - 3, Bischofshofen - 2, Engelberg - 2,3, Sapporo - 2,6, Hakuba - 4, Willingen -2,3, Lahti - 1,2, Trondheim - 3, Oslo - 3, Planica - 2 (16 razy na podium).
2000/2001 (5. miejsce)- Kuopio - 4,2, Oberstdorf - 9, Ga-Pa - 4, Innsbruck - 2, Bischofshofen - 2, Harrachov - 5,2, Salt Lake - 5, Hakuba - 6, Sapporo - 9, 10, Oberstdorf - 10. (4 razy na podium).
2001/02 (15. miejsce) - Engelberg - 11, Oberstdorf - 12, Bischofshofen - 8, Lahti - 4, Falun - 3, Trondheim - 5, Oslo - 4 (1 raz na podium).
2002/03 (4. miejsce) - Kuusamo - 3, 2, Trondheim - 9,4, Titisee-Neustadt - 4,10, Engelberg - 1, 8, Oberstdorf - 3, Ga-Pa - 5, Innsbruck - 1, Bischofshofen - 4, Liberec - 6, Zakopane - 6, Hakuba - 6, Sapporo - 8, Bad Mitterndorf - 5, Willingen - 9, (5 razy na podium).
2003/04 (1. miejsce) - Kussamo - 2, 3, Trondheim - 2, Titisee-Neustadt - 3, Engelberg - 2, Oberstdorf - 13, Ga-Pa - 4, Innsbruck - 3, Bischofshofen - 3, Liberec - 1,1, Zakopane - 6, 12, Hakuba - 2, Sapporo - 2, 4, Oberstdorf - 2, Willingen - 1, 2 m. druż., Salt Lake - 14, Lahti - 2 druż., 3, Kuopio - 4, Lillehammer - 7, Oslo - 8. (16 razy na podium).
2004/05 (1. miejsce) - Kuusamo - 1,1, Trondheim - 1,1, Harrachov - 2, 1, Engelberg - 1, 1, Oberstdorf - 1, Ga-Pa - 1, Innsbruck - 1, Bischofshofen - 2, Willingen - 2 druż., 1, Titisee-Neustadt - 1, 7, Zakopane - 4, 2, Lahti - 2 druż., 4, Kuopio - 12, Lillehammer - 4, Oslo - 18, Planica - 6. (17 razy na podium, 2 razy druż.).

Puchar Świata w lotach narciarskich: 1994/95 - 5, 1995/96 - 2, 1996/97 - 7, 1998/99 - 6, 1999/2000 - 2. Najlepsze wyniki: 1995/96 - Kulm - 1,3, Harrachov - 10, 1996/97 - Kulm - 5,4, 1998/99 - Planica - 5, 1999/2000 - Kulm - 6, Planica - 2.
Letnie Grand Prix: 1995 - 5, 1998 - 4, 1999 - 3, 2000 - 1, 2001 - 16. Najlepsze wyniki: 1995 - Hinterzarten - 4, 1998 - Stams - 4, Predazzo - 2, Courchevel - 2, Hinterzarten - 2, 1999 - Hinterzarten - 2, Courchevel - 4, Stams - 5, Hakuba - 2, Sapporo - 7, 2000 - Hinterzarten - 5, Kuopio - 1, Villach - 1, Courchevel - 1, Hakuba - 2,1, Sapporo - 2,1, 2001 - Hinterzarten - 6, Courchevel - 3 (5 zwycięstw, 13 razy na podium).Wyniki Letniego GP tylko do sezonu 2001/02.
1997/98 (9. miejsce) - Chamonix - 2, Engelberg - 3, Ga-Pa - 4, Innsbruck - 3, Bischofshofen - 3, Zakopane - 2,6, Sapporo - 3, Lahti - 1. (6 razy na podium).
1998/99 (2. miejsce) - Lillehammer - 2,2, Chamonix - 2,1, Harrachov - 1,1, Oberstdorf - 5, Ga-Pa - 2, Innsbruck - 2, Bischofshofen - 2, Engelberg - 1,4, Zakopane - 2,1, Willingen - 6, Harrachov - 1, Lahti - 4, Oslo - 5, Planica - 5. (13 razy na podium).
1999/2000 (3. miejsce) - Villach - 1, Zakopane - 2,2, Oberstdorf - 6, Ga-Pa - 3, Innsbruck - 3, Bischofshofen - 2, Engelberg - 2,3, Sapporo - 2,6, Hakuba - 4, Willingen -2,3, Lahti - 1,2, Trondheim - 3, Oslo - 3, Planica - 2 (16 razy na podium).
2000/2001 (5. miejsce)- Kuopio - 4,2, Oberstdorf - 9, Ga-Pa - 4, Innsbruck - 2, Bischofshofen - 2, Harrachov - 5,2, Salt Lake - 5, Hakuba - 6, Sapporo - 9, 10, Oberstdorf - 10. (4 razy na podium).
2001/02 (15. miejsce) - Engelberg - 11, Oberstdorf - 12, Bischofshofen - 8, Lahti - 4, Falun - 3, Trondheim - 5, Oslo - 4 (1 raz na podium).
2002/03 (4. miejsce) - Kuusamo - 3, 2, Trondheim - 9,4, Titisee-Neustadt - 4,10, Engelberg - 1, 8, Oberstdorf - 3, Ga-Pa - 5, Innsbruck - 1, Bischofshofen - 4, Liberec - 6, Zakopane - 6, Hakuba - 6, Sapporo - 8, Bad Mitterndorf - 5, Willingen - 9, (5 razy na podium).
2003/04 (1. miejsce) - Kussamo - 2, 3, Trondheim - 2, Titisee-Neustadt - 3, Engelberg - 2, Oberstdorf - 13, Ga-Pa - 4, Innsbruck - 3, Bischofshofen - 3, Liberec - 1,1, Zakopane - 6, 12, Hakuba - 2, Sapporo - 2, 4, Oberstdorf - 2, Willingen - 1, 2 m. druż., Salt Lake - 14, Lahti - 2 druż., 3, Kuopio - 4, Lillehammer - 7, Oslo - 8. (16 razy na podium).
2004/05 (1. miejsce) - Kuusamo - 1,1, Trondheim - 1,1, Harrachov - 2, 1, Engelberg - 1, 1, Oberstdorf - 1, Ga-Pa - 1, Innsbruck - 1, Bischofshofen - 2, Willingen - 2 druż., 1, Titisee-Neustadt - 1, 7, Zakopane - 4, 2, Lahti - 2 druż., 4, Kuopio - 12, Lillehammer - 4, Oslo - 18, Planica - 6. (17 razy na podium, 2 razy druż.). Puchar Świata w lotach narciarskich:1994/95 - 5, 1995/96 - 2, 1996/97 - 7, 1998/99 - 6, 1999/2000 - 2. Najlepsze wyniki: 1995/96 - Kulm - 1,3, Harrachov - 10, 1996/97 - Kulm - 5,4, 1998/99 - Planica - 5, 1999/2000 - Kulm - 6, Planica - 2. Letnie Grand Prix: 1995 - 5, 1998 - 4, 1999 - 3, 2000 - 1, 2001 - 16. Najlepsze wyniki: 1995 - Hinterzarten - 4, 1998 - Stams - 4, Predazzo - 2, Courchevel - 2, Hinterzarten - 2, 1999 - Hinterzarten - 2, Courchevel - 4, Stams - 5, Hakuba - 2, Sapporo - 7, 2000 - Hinterzarten - 5, Kuopio - 1, Villach - 1, Courchevel - 1, Hakuba - 2,1, Sapporo - 2,1, 2001 - Hinterzarten - 6, Courchevel - 3 (5 zwycięstw, 13 razy na podium).Wyniki Letniego GP tylko do sezonu 2001/02.
Mistrzostwa Finlandii: 1991/92 - mistrzostwa Finlandii do lat 16 - złoto, 1992/93 - mistrzostwa Finlandii do lat 16 - złoto, 1994/95 - Mistrzostwo Finlandii (K 120) - złoto, 1995/96 - Mistrzostwa Finlandii (K 120) - srebro, 1996/97 - Mistrzostwa Finlandii (k 90) - złoto, 1997/98 - Mistrzostwa Finlandii - K 120 złoto, K 90 - srebro, 1998/99 - Mistrzostwa Finlandii - K 116 - złoto, 1999/2000 - Mistrzostwa Finlandii K 120 - złoto, 2000/01 - Mistrzostwa Finlandii - K 90 - złoto, K 120 - brąz, druż. dwukrotnie srebro, 2001/02 - Mitrzostwa Finlandii (K 116) - brąz, K 90 - złoto indywidualnie i drużynowo .

Zwycięstwa Jannego Ahonena w Pucharze Świata (30.) do końca sezonu 2004/05

 

1. Engelberg (Szwajcaria) - 19.12. 1993 r.
2. Garmisch-Partenkirchen (Niemcy) - 1.01. 1995 r.
3. Lillehammer (Norwegia) - 3.12. 1995 r.
4. Tauplitz/Bad Mitterndorf (Austria) - 10.02.1996 r.
5. Lahti (Finlandia) - 7.03. 1998 r.
6. Chamonix (Francja) - 6.12. 1998 r.
7. Harrachov (Czechy) - 19.12. 1998 r.
8. Harrachov (Czechy) - 20.12. 1998 r.
9. Engelberg (Szwajcaria) - 9.01. 1999 r.
10. Zakopane (Polska) - 17.01. 1999 r.
11. Harrachov (Czechy) - 7.02. 1999 r.
12. Villach (Austria) - 12.12. 1999 r.
13. Lahti (Finlandia) - 4.03. 2000 r.
14. Engelberg (Szwajcaria) - 21.12. 2002 r.
15. Innsbruck (Austria) - 4.01. 2003 r.
16. Liberec (Czechy) - 10.01.2004 r.
17. Liberec (Czechy) - 11. 01.2004 r.
18. Willingen (Niemcy) - 14.02. 2004 r.
19. Kuusamo (Finlandia) - 27.11.2004 r.
20. Kuusamo (Finlandia) - 28.11. 2004 r.
21. Trondheim (Norwegia) - 4.12. 2004 r.
22. Trondheim (Norwegia) - 5.12. 2004 r.
23. Harrachov (Czechy) - 12.12. 2004 r.
24. Engelberg (Szwajcaria) - 18.12. 2004 r.
25. Engelberg (Szwajcaria) - 19.12. 2004 r.
26. Oberstdorf (Niemcy) - 29.12. 2004 r.
27. Garmisch-Partenkirchen (Niemcy) - 1.01. 2005 r.
28. Innsbruck (Austria) - 3.01. 2005 r.
29. Willingen (Niemcy) - 9.01. 2005 r.
30. Titisee-Neustadt (Niemcy) - 22.01. 2005 r.


WOJCIECH SZATKOWSKI (Muzeum Tatrzańskie)
e-mail: museum@tatrynet.pl