Primoż znaczy pierwszy

[strona=1]

Marzec 2002 r. i finał PŚ na „Velikance w Planicy. Prawie 40 tysięcy Słoweńców i Polaków wokół największej skoczni świata. Nagle tłum zafalował, a flagi Słowenii pojawiły się na całej długości stadionu pod Poncami. Na parę minut tylko flagi tego kraju królowały na Planicy. Na belce pojawił się bowiem ich ulubieniec, który dwa razy odbierał tutaj „Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ.

To Primoż Peterka, świeżo upieczony brązowy medalista olimpijski w drużynie. Siada na belce, poprawia okulary i rusza. Nabiera pędu - 80, 90, 100 km/h. Spiker zapowiada „Dvakratny zmagovalec svetovnega pokala Primoż Peterka, „Moravsky orel in the air!!!. Tłum dopinguje skoczka i jego skok jest dobry. Lądowaniu towarzyszy aplauz słoweńskiej publiczności. Tutaj wszyscy kochają Peterkę. I wtedy patrząc na lot Primoża pomyślałem: - A przecież wszystko zaczęło się nie na Planicy, lecz... pod Wielką Krokwią w Zakopanem... Nie wierzycie? To poczytajcie.

"Peti" czyli Primoż Peterka urodził się 28 lutego 1979 r., pochodzi z małej miejscowości Moravce w Słowenii, stąd często nazywany jest „Morawskim orłem . Jeden z najbardziej utalentowanych zawodników drugiej połowy lat 90. Karierę sportową zaczął na skoczniach igielitowych, potem znalazł się w reprezentacji Słowenii. Swoje największe sukcesy sportowe odnosił w wieku 16-18 lat, zdobywając dwukrotnie z rzędu Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (1997 i 1998). Jest drugim w historii, obok Fina Toniego Nieminena, tak młodym zwycięzcą klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

Jego ojciec Toni, który uprawiał skoki narciarskie, dał mu na imię „Primoż, co znaczy po słoweńsku "pierwszy". Ma dwóch braci: Uroša i Bostiana. W wieku 6 lat, mimo protestów ojca, który nie podzielał sportowych, zwłaszcza skokowych pasji syna, zaczął skakać na nartach. Jego pierwszy skok na igelicie zakończył się upadkiem. Od początku kariery startuje w barwach klubu SK Triglav Kranj. Jego klubowym trenerem był znany skoczek, reprezentant Jugosławii, Bogdan Norcić. W latach swoich największych sukcesów Peterka ważył 63 kg przy 180 cm wzrostu. Przed nim żaden skoczek ze Słowenii nie odniósł takich sukcesów w zawodach PŚ.

Ojciec dał się jednak z czasem przekonać do tego, że syn jest skoczkiem, stając się w tym okresie pierwszym jego szkoleniowcem. Primoż powiedział wówczas, że został „opętany przez skoki narciarskie. Oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

Z początku Primoż skakał stylem „klasycznym, lecz gdy w wieku 10 lat zapisał się do szkoły sportowej, jego trenerzy zastąpili szybko "klasyka" rozwijającym się coraz bardziej stylem „V. Primoż okazał się jego mistrzem. Zaczął startować w zawodach krajowych, mistrzostwach juniorów. Podczas MŚ juniorów w Asiago-Gallio (Włochy) zajął 2 miejsce w skokach indywidualnych i wywalczył z kolegami brąz w konkursie drużynowym (Słoweńcy skakali w składzie: M. Stegnar, J. Grosar, P. Žonta, P. Peterka). Stosunkowo bardzo szybko, bo w wieku 16 lat trenerzy stwierdzili, że chłopak ma ogromny talent i został on członkiem kadry A Słowenii. Był to przysłowiowy strzał w „dziesiątkę. Zawodnik, który był jeszcze młodszym juniorem zaszokował cały sportowy świat w kolejnych trzech sezonach, o których można powiedzieć, że były „sezonami Primoża Peterki... Debiut w PŚ nastąpił w 1995 r. na skoczni „Bergisel w Innsbrucku.

------------------------------------------------------------------

1 Pisze o tym dlatego, że nazwa „Moravski oreł może sugerować, ze Peterka pochodzi z Moraw (terytorium Czech). Tymczasem Moravce to niewielka miejscowość, położona na wschód od Ljubljany, słynąca z kwiatów, które są w jej herbie.

2 Dane o początkach kariery sportowej Primoża Peterki podaję za: strona internetowa www. skispringen.com. rtl. de - biogram Primoża Peterki. Pamiętam jak dziś, gdy podczas pierwszego pobytu na zawodach w lotach na Planicy w Domu „Planica jeden ze Słoweńców pokazał nam film o Peterce. Oglądaliśmy jego pierwsze skoki na maleńkich skoczniach igelitowych, a potem kolejne zwycięstwa w PŚ, w tym pierwsze, historyczne w Zakopanem i inne. Pokazano też jak wielki mistrz stracił nagle formę i walczył o jej odzyskanie. Udało mu się to tylko częściowo - przyp. W.S

[strona=2]

Droga na szczyt

Pierwszym dobrym sezonem Peterki, zwiastującym jego prawdziwe ponadprzecietne możliwości, był przełom 1995/96, gdy zwyciężył w Zakopanem i Falun, dwa razy był drugi, a raz stanął na trzecim miejscu podium. Zajął wysokie 10 miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

Można powiedzieć, że jego kariera sportowa rozpoczęła się na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, po zwycięstwie w 1996 r., kiedy Peterka ustanowił rekord tej skoczni i wygrał wówczas swoje pierwsze pucharowe zawody. Miał wówczas zaledwie 16 lat, 11 miesięcy i 27 dni. Pamiętam jak dziś te zawody. Na trybunach inaczej niż w latach 2001-2004, zaledwie kilkanaście tysięcy ludzi. Był to piękny konkurs. Stałem na trybunach po lewej stronie skoczni (patrząc od dołu), i nagle na progu śmignął mi tylko przed oczami zawodnik słoweński w pomarańczowym kombinezonie. To właśnie był Peterka. Nieznany zawodnik skoczył bardzo daleko, hen na sam dół Wielkiej Krokwi. Po chwili spiker potwierdza, że padł rekord skoczni - 130 metrów. Owacje rozbrzmiały na krótko, w drugiej serii znowu daleki skok. Zadowolony Słoweniec wykonywał te dalekie skoki z niesłychaną łatwością, jakby wszystko działo się niejako samo.

Nowa wielka gwiazda skoków rozbłysnęła wielkim talentem. Drugiego dnia wygrał Goldberger, ale Peterka był drugi, z niedużą stratą punktową. Oddał najdłuższy skok w konkursie na 128 metrów. Widać było, że to wielki talent. Jego skoki odznaczały się elegancją w prowadzeniu nart, a przede wszystkim niesłychaną bojowością, Peterka ciągnął je do końca i skakał w tym okresie zawsze w granicach punktu K wielu skoczni, bądź je nawet przeskakiwał.

Rok później skaczący na "Elanach" Słoweniec był już prawie nie do pokonania. W sezonie 1996/1997 r. wygrał siedem konkursów. Drugi w klasyfikacji był wówczas Dieter Thoma z Niemiec, a trzeci Kazuyoshi Funaki z Japonii. W poszczególnych konkursach tamtego sezonu uzyskał następujące lokaty: Lillehammer - 4, Kuusamo - 1, Harrachov - 2,1, Garmisch-Partenkirchen - 1, Innsbruck - 2, Bischofshofen - 3, Engelberg - 1,1, Willingen - 2,5, Kulm - 3,1, Kuopio - 3, Falun - 1, Planica - 4, 2 i okazał się najlepszym skoczkiem sezonu. Nikt nie latał w tym sezonie tak jak on. Pisano, że ma jakiś niesamowity „ptasi instynkt, czucie lotu, bo rzeczywiście przypominał zawodnika jakby z innej rzeczywistości. Rywale nie mogli sobie poradzić z zaledwie 17-latkiem, który ogrywał ich jak chciał...

Przykładów tego jak Peterka w tym sezonie „nokautował rywali jest wiele. Oto kilka z nich:

1. 4. zawody sezonu na skoczni „Ruka w Kuusamo - Peterka wygrywa z najdłuższym skokiem 137 m w pierwszej serii konkursowej (znowu prawo nokautu rywali w 1 serii konkursowej, tak jak w Zakopanem) i z przewagą 14,5 pkt. nad drugim Lasse Ottesenem z Norwegii! O klasę lepszy od Norwega!

2. Ga-Pa - 1 stycznia 1997 r. i 8 w kolejności zawody sezonu. Peterka wygrywa z rekordem skoczni - 118 metrów i z przewagą - uwaga - 13 punktów! Kolejny nokaut. Primoż wygrywa, jako pierwszy skoczek ze Słowenii, Turniej Czterech Skoczni z wynikami: 7 w Oberstdorfie, 1 w Ga-Pa, 2 w Innsbrucku i 3 w Bischofshofen (3 razy na podium). Z notą łączną 971,5 triumfuje w Turnieju . Gazety niemieckie pisały „17-latek z twarzą pokerzysty w finale 4 skoczni zgarnął całą pulę pozostawiając w pobitym polu gwiazdy skoków narciarskich. Za zwycięstwo w Turnieju zainkasował 40 tysięcy marek.

3. 12 zawody sezonu, na skoczni „Grosse Titlis w Engelbergu w Szwajcarii - najdłuższy skok w konkursie 125,5 m i przewaga nad Ahonenem 11,7 punktu, noty o klasę lepsze po 18,5 - 19,5 pkt. Pozostali skoczkowie, jak widać po wynikach, mogli tylko obserwować klasę Słoweńca. Następnego dnia znowu zwycięstwo z najdłuższym skokiem dnia - 127 m. Podwójny nokaut!

------------------------------------------------------------------

3 Klasyfikacja generalna TCS 1996/97 - pierwsza szóstka: 1. Peterka - 971,5 pkt., 2. Andi Goldberger (Austria) - 943,2 pkt., 3. Dieter Thoma (Niemcy) - 943,1 pkt., 4. Takanobu Okabe (Japonia) - 924,3 pkt., 5. Hiroya Saitoh (Japonia) - 921 pkt., 6. Ari Pekka-Nikkola (Finlandia) - 899 pkt.

[strona=3]

4. 19. zawody sezonu. Loty na mamucie w Kulm/ Bad Mitterndorf - Peterka triumfuje z najdłuższym skokiem dnia 203 m, ustanawiając rekord Słowenii i ustanawia rekord PŚ (World Cup Record). Drugiego dnia lotów jest 3.

5. 22. zawody sezonu na Lugnet w Falun i ponowny ciężki nokaut - Peterka wygrywa z najdłuższym skokiem dnia 109,5 m i z przewagą 12,1 pkt nad Dieterem Thomą z Niemiec.
Podobne przykłady można by mnożyć...

Taki sezon, jaki miał Peterka na przełomie 1996/97 r., zdarzył mu się tylko raz w życiu: łatwość wykonania, automatyzm w wykonaniu dobrych skoków, brak złych, spóźnionych bądź zbyt wcześnie wykonanych skoków, równy poziom formy sportowej, dosyć mocna psychika - to był Peterka tamtego okresu. Niepokonany. Osiągnął w sezonie 1996/97 wielki sukces: zwyciężył w klasyfikacji generalnej PŚ, wygrał 7 konkursów PŚ, wygrał Turniej Czterech Skoczni, zwyciężył w klasyfikacji lotów narciarskich, ustanowił w Kulm rekord Słowenii.

W tym samym roku został wybrany najlepszym sportowcem w swoim kraju. Takiego sezonu nie miał dotąd żaden słoweński skoczek narciarski. Mimo zwycięstwa w klasyfikacji PŚ Peterce zupełnie nie udał się start w mistrzostwach globu. Załamanie formy przyszło akurat na czas Trondheim. Wszystko co tam osiągnął to tylko 13 miejsce na skoczni dużej i 31 na normalnej oraz 6 w drużynie. To był jedyny „niewypał sezonu w którym był zdecydowanym „dominatorem skoczni świata. No i może kolejną „wpadką oprócz MŚ, był konkurs w Lahti, gdzie zakończył zawody dopiero na 44 miejscu, ale poza tym był poza zasięgiem wszystkich asów, jak Thoma, Funaki, Goldberger i innych.

Jego zwycięstwa spowodowały wzrost popularności skoków narciarskich u i tak rozkochanych w tej dyscyplinie Słoweńców. Na finale PŚ w Planicy jego dalekie skoki oglądało aż ok. 100 tysięcy kibiców, co jest jednym z rekordów jeśli chodzi o ilość publiczności na jednym pucharowym konkursie.

Rok później było podobnie, chociaż walka o „Kryształową Kulę była tym razem dużo bardziej wyrównana niż rok wcześniej. Peterka przystąpił do rywalizacji dobrze zmotywowany, z ambicją i wolą walki. Jednak stara zasada „bij mistrza! zadziałała bezbłędnie w tym sezonie i rywale dogonili fenomenalnego Słoweńca. Już wygrał „tylko 4 razy, ale zwyciężał rywali z dużo mniejszą niż rok wcześniej przewagą. Było mu trudniej. Nie zdobył też medali olimpijskich i na MŚ w lotach w Oberstdorfie. Sezon był słabszy od 1996/97.

Oto przykłady:
1. 14. zawody sezonu w Zakopanem na Wielkiej Krokwi. Wygrywa (już po raz drugi w Zakopanem) przed Funakim, ale przewaga wynosi już tylko 3,2 punktu. Funaki jest bowiem w życiowej formie i do końca sezonu walczy na wyrównanym poziomie ze Słoweńcem.

2. 21. zawody sezonu Lahti skocznia „Salpausselkä K 116. 7 marca 1998 r. Peterka z rekordem skoczni 129 m jest dopiero 11 (ex aequo z Okabe). W drugiej serii psuje skok, ma zaledwie 108,5 m (coraz częściej nie ma już jak wcześniej dwóch równych, długich skoków, popełnia błędy na progu). Mimo tych błędów szczęśliwa passa trwa.

3. 23. zawody sezonu, szczęśliwy dla Słoweńca obiekt „Lugnet w Falun - rekord skoczni 128 m i zwycięstwo w konkursie o niecałe 4 pkt. przed Andim Widhoelzlem z Austrii. Jednak drugi skok konkursowy stosunkowo „słaby, 120,5 m i słabe, czyli niskie noty od sędziów.

------------------------------------------------------------------

4 Klasyfikacja generalna PŚ w lotach narciarskich za sezon 1996/97, klas. Do „Małej Kryształowej Kuli: 1. Primoż Peterka (Słowenia) - 290 pkt. - 3, 1 w Kulm, 4,2 w Planicy, 2. Takanobu Okabe (Japonia) - 260 pkt., 3. Kazuyoshi Funaki (Japonia) - 201 pkt., 4. Lasse Ottessen (Norwegia) - 163 pkt., 5. Andreas Goldberger (Austria) - 160 pkt., 6. Akira Higashi (Japonia) - 153 pkt. Peterka w tym najlepszym dla siebie sezonie 1 wygrał loty i 2 razy był na podium. Rok później był 3 w klasyfikacji lotów ex aequo z Andreasem Widhoelzlem z Austrii - zdobył 171 pkt. Źródło: FIS Ski-Jumping Statistics 2002-2003, s. 26-27.

[strona=4]

4. 25. zawody sezonu i słynna „Holmenkollbakken w Oslo, wygrywa w konkursie z najdłuższym skokiem - 125,5 m przed Reutelerem ze Szwajcarii, ale tylko o 0,2 punktu.

5. Do końca walczy o Kryształową Kulę z Kazuyoshim Funakim z Japonii. Wygrywa z niedużą przewagą: Peterka 1253 punkty, a Funaki 1234, czyli różnica wynosiła 19 punktów, czyli ok. 10-11 metrów za cały sezon.

Niesamowite, prawda!

W klasyfikacji generalnej Peterka wyprzedził Funakiego. Miał świetną końcówkę sezonu (zwyciężył w Zakopanem, Falun, Oslo i Lahti). Drugi w klasyfikacji PŚ był Funaki, a trzeci Andreas Widhoelzl z Austrii. W poszczególnych konkursach sezonu 1997/98 uzyskał następujące lokaty: Predazzo - 2, Villach - 3, Harrachov - 2, Engelberg - 2, Garmisch-Partenkirchen - 6, Zakopane - 1, Oberstdorf - 6, Vikersund - 5,4, Kuopio - 2, Lahti - 1, Planica - 2,7, Falun - 1, Oslo - 1 - 4 zwycięstwa.

Mimo tak dobrego sezonu Peterka nie sięgnął po medale w olimpijskich konkursach 1998 r. na skoczniach w Hakubie i Sapporo. Był piąty na skoczni dużej i szósty na małej. Wyniki te zostały odebrane jednak jako porażka. Przed zawodami uskarżał się iż jego forma nie jest stabilna. - Po prostu powinienem skakać lepiej. I to nie tylko w konkursie, również podczas treningu i kwalifikacji. Chcę być w równej formie, ale tego mi, niestety, brakuje - dodaje Primoż. I rzeczywiście, z taką formą nie mógł walczyć z Funakim i Soininenem.

Powoli zaczął tracić motywację do ciężkiego treningu, w jego życiu pojawiły się pieniądze, szybkie samochody i inne atrakcje. Skoki zeszły na dalszy plan. Zapowiadało to gorsze wyniki w kolejnych sezonach. I stało się ... "Moravski orel" zaczął spadać niemal z progu skoczni... Kolejne dwa sezony dla dwukrotnego zwycięzcy PŚ były prawdziwą katastrofą.

Falowanie i spadanie...

Wtedy też, po Igrzyskach w Nagano, rozpoczął się kryzys formy sportowej tego zawodnika. Peterka w sezonie poolimpijskim skakał bardzo słabo i nie liczył się tak jak wcześniej. Rzadko wchodził do czołówki zawodów, wypadał nawet poza "30", czy nawet "40". To nie był ten sam skoczek. Pojawił się "syndrom wypalenia się mistrza", który w przypadku PŚ oznacza, że maksymalną formę sportową można utrzymać tylko przez maksimum dwa sezony (poza Małyszem, który wygrywał jako jedyny 3 razy z rzędu).

Poza tym znalazł w życiu inne przyjemności, które odciągnęły go od skakania. Był częstym bywalcem dyskotek. Z drugiej strony bardzo chciał nadal być dobry.

Mimo, że dużo trenował, a jego celem był powrót do swojego dawnego, wielkiego skakania:
- Przyzwyczaiłem się do moich złych wyników i teraz nie jest mi już tak ciężko jak na początku spadku formy. Bardzo trudno jest wyjść z dołka. Ciągle szukam powodu, dlaczego tak się stało. Mam nadzieję, że jestem na dobrej drodze do rozwiązania tego problemu.

Bardzo ważnym elementem, służącym temu powrotowi jest właściwa motywacja, którą wywołał w nim nowy szkoleniowiec Słoweńców, były srebrny medalista olimpijski Matjaž Zupan. By mimo przecież ciężkiego treningu, nie stracić wiary we własne siły: - Sam się motywuję. Chcę udowodnić sobie, że mogę przejść przez ten kryzys w moim życiu - powiedział Primoż. Pierwszym jego celem było wejście do kadry „A Słowenii. Udało się. Potem od nowa zaczął wspinanie się w górę. Twierdzi, że nie wie dlaczego tak nagle spadł w dół jeśli chodzi o formę sportową. Do dzisiaj twierdzi, ze najważniejsze, że wyciągnął z tego właściwe wnioski.

Dobrą formę odnalazł w sezonie olimpijskim 2001/2002 i wreszcie doczekał się medalu olimpijskiego. Zdobył go z kolegami w konkursie drużynowym w Salt Lake City (2002) . Ponownie skacze ładnie stylowo i daleko, chociaż już nie tak jak w swoich

------------------------------------------------------------------

5 Wyniki konkursu drużynowego w Salt Lake City (2002) - ZIO: 1. Niemcy (Hannawald, Schmitt, Hocke, Uhrmann) - 974,1 pkt., 2. Finlandia (Ahonen, Lindstroem, Jussilainen, Hautamaeki) - 974 pkt., 3. Słowenia (Fras, Zonta, Kranjec, Peterka). W konkursie drużynowym Peterka skakał nieźle: miał skoki o długości118,5, 121,5 m i był trzecim skoczkiem drużyny pod względem długości oddanych skoków, wyniki za: Egon Theiner, Jens Jahn, Encyklopaedie des Skispingens, 2005, s. 114.

[strona=5]

najlepszych sezonach 1997 i 1998 roku. Dobre wyniki odnosił przede wszystkim w lotach narciarskich: w generalnej klasyfikacji PŚ w lotach narciarskich uzyskał następujące lokaty: 1996/97 - 1, 1997/98 - 3, 1998/99 - 20, najlepsze wyniki: 1996/97 - Kulm - 1,3, Planica - 4,2, 1997/98 - Oberstdorf - 7,6, Vikersund - 5,4.

W sezonie 2002/ 03 Peterka "przebudził się" i w pierwszej dekadzie skakał wspaniale: wygrał pierwszy konkurs sezonu na skoczni "Ruka" w Kuusamo, a w drugim był 3. Po konkursie w Kuusamo włożył żółty trykot lidera Pucharu Świata. Na krótko jednak. Potem wygrał drugi konkurs w ramach Turnieju Czterech Skoczni, rozegrany na skoczni olimpijskiej w Garmisch-Partenkirchen.

W następnych konkursach forma „chwiała się jednak coraz bardziej, miejsca w "10" przeplatały się z dalszymi pozycjami, a w końcówce sezonu dało o sobie znać zmęczenie. Mimo to Peterka zakończył sezon 2002/03 na wysokiej 7 pozycji.

Na skoczniach pojawiał się coraz częściej ze swoim małym synkiem Majem i żoną Renatą. Oboje mocno dopingują go do dobrego skakana.
W 2005 r. Peterka znowu osiągnął sukces zdobywając brązowy medal MŚ w Oberstdorfie na konkursie drużynowym na skoczni K 90.

Wspólnie z Benkoviciem, Damjanem Jernejem i Jure Bogatajem przywiózł do Słowenii brąz. Na pewno medal ten będzie dla niego i drużyny motywacją do dalszej ciężkiej pracy przed ZIO w Turynie . Być może wtedy znowu zobaczymy „Petiego w dobrej formie.

Peterka w ostatnich latach przeszedł znaczną metamorfozę. Z młodego chłopaczka, który z szerokim uśmiechem wygrywał zawody, ale potrafił też nieźle poszaleć, co niekoniecznie dobrze wpływało na jego formę sportową, przekształcił się w poważnego i ustatkowanego mężczyznę. Myślę, że dopomogła mu w tym rodzina: piękna żona Renata i synek Maj są oparciem na które „Peti zawsze może liczyć. Już lepiej się koncentruje, znowu jak to było wcześniej, potrafi wziąć do ręki książkę i poczytać między konkursowymi seriami.

Otworzył się też na fanów, ma własną stronę internetową www.primoz-peterka.com.

Mimo, że nie osiąga już aż tak dobrych wyników jak kiedyś, to nadal widzi sens skakania i ma motywację. A praca z trenerem Zupanem, wsparta zaangażowaniem i treningiem, da z pewnością efekty i jeszcze przez kilka sezonów będziemy mogli oglądać „Petiego na skoczniach świata...

Wyniki sportowe: narciarz, skoczek. Olimpijczyk, brązowy medalista olimpijski: 1998 - Nagano - 5 (120), 6 (90), 10 druż., 2002 - Salt Lake City - 10 (90), 15 (120), 3 druż. Mistrzostwa Świata: 1997 - Trondheim - 13 (120), 6 druż., 1998 - Oberstdorf - 6 loty, 1999 - Ramsau - 22 (90), 36 (120), 5 druż., 2002 - Harrachov - 12 loty,2003 - Val di Fiemme - 18 (90), 15 (120), 2004 - Planica - 31 (loty), 2005 - Oberstdorf - 32 (90), 24 (120), 3 druż. na K 90, 4 druż. na K 120,
Turniej Czterech Skoczni: 1997 - 1.

Puchar Świata: 1996 - 10, 1997 - 1, 1998 - 1.
15 zwycięstw w Pucharze Świata.

Puchar Świata w skokach narciarskich: 1995/96: Innsbruck - 8, Bischofshofen - 9, Engelberg - 15,4, Zakopane - 1,2, Iron Mountain - 16,4, Kuopio - 7, Lahti - 3,2, Falun - 1, Oslo - 12. 1996/97: Harrachov - 2,1, Oberstdorf - 7, Ga-Pa - 1, Innsbruck - 2, Bischofshofen - 3, Engelberg - 1,1, Willingen - 3, 5, Bad Mitterndorf - 3,1,Lahti - 44, Kuopio - 3, Falun - 1, Oslo - 16, Planica - 4,2 1997/98: Innsbruck - 8, Bischofshofen - 37, Zakopane - 17,1, Oberstdorf - 7, Oberstdorf - 6, Sapporo - 16, Vikersund - 5,4, Kuopio - 2, Lahti - 11, 1, Falun - 1, Trondheim - 44, Oslo - 1, Planica - 2, 7. 1998/99: Predazzo - 18, Chamonix - 34, Oberhof - 17, Ga-Pa - 21, Innsbruck - 16, Bischofshofen - 30, Zakopane - 30, Willingen - 37, 11, Harrachov - 36, Kuopio - 41, Trondheim - 39, Falun - 36, Oslo - 13, Planica - 29,15, 14. 1999/2000: Kuopio - 28,28, Val di Fiemme - 49, Villach - 24, Oberstdorf - 37, Innsbruck - 41, Planica - 31. 2001/02: Titisee Neustadt - 40, 40, Engelberg - 38, 28, Predazzo - 22, 17, Oberstdorf - 15, Ga-Pa - 19, Innsbruck - 18, Bischofshofen - 18, Willingen - 28, Zakopane - 15,12, Lahti - 13, Falun - 19, Trondheim - 16, Oslo - 19. 2002/03: 1,3 - Kuusamo, 16, 20 - Trondheim, 12, 11 - Titisee/ Naustadt, 13, 10 - Engelberg, 7 - Oberstdorf, 1 - Garmisch-Partenkirchen, 15 - Innsbruck, 8 - Bischofshofen, 4 - Liberec, 6, 4 - Zakopane, 11 - Hakuba, 15, 4 - Sapporo, 28, 16 - Bad Mitterndorf, 8, 7 - Willingen, 20 - Oslo, 27,25 - Lahti, 25 - Planica. 2003/04: Grand Prix - Courchevel - 5, Val di Fiemme - 7, Innsbruck - 22, PŚ - Kuusamo - 39, 30, Trondheim - 25, Titisee-Neustadt - 33, Oberstdrof - 32, Ga-Pa - 27, Innsbruck - 21, Bischofshofen - 45, Zakopane - 39, 20, Willingen - 38, Salt Lake - 21, Lahti - 32, Kuopio - 12, Lillehammer - 38, Oslo - 44. 2004/05: Harrachov - 44, Ga-Pa - 17, Innsbruck - 31, Bischofshofen - 49, Willingen - 21, Kulm - 25, 33, Titisee-Neustadt - 25, 27, Zakopane - 31, 14, Pragelato - 49, Lahti - 24, Kuopio - 26, Lillehammer - 32, Oslo - 24, Planica - 35, 22. Letnie Grand Prix - najlepsze wyniki: 2003 - Courchevel -- 5 m, 2004 - Val di Fiemme - 7, 2003 - Hinterzarten - 8, 2004 - Zakopane - 18, 2003 - Innsbruck - 22, 2002 - Lahti - 25, 2004 - Innsbruck - 27, 2004 - Courchevel - 28, 2004 - Hinterzarten - 29, 2002 - Courchevel - 29, 2002 - Hinterzarten - 37 .

Zwycięstwa Primoża Peterki w zawodach Pucharu Świata"

1. Zakopane (Polska) - 27.01. 1996 r. 1. Peterka, 2. Goldberger, 3. Schwarzenberger
2. Falun (Szwecja) - 13.03. 1996 r. 1. Peterka, 2. Małysz, 3. Weissflog
3. Kuusamo (Finlandia) - 8.12. 1996 r. 1. Peterka, 2. Ottesen, 3. Okabe
4. Harrachov (Czechy) - 15.12. 1996 r. 1. Peterka, 2. Goldberger, 3.Brenden
5. Garmisch-Partenkirchen (Niemcy) - 1.01. 1997 r. 1. Peterka, 2. Goldberger, 3. Okabe
6. Engelberg (Szwajcaria) - 11.01. 1997 r. 1. Peterka, 2. Thoma, 3. Małysz
7. Engelberg (Szwajcaria) - 12.01. 1997 r. 1. Peterka, 2. Ahonen, 3. Soininen
8. Tauplitz/Bad Mitterndorf (Austria) - 9. 02. 1997 r. 1. Peterka, 2. Goldberger, 3. Okabe
9. Falun (Szwecja) - 13.03. 1997 r. 1. Peterka, 2. Thoma, 3. Saito
10. Zakopane (Polska) - 18.01. 1998 r. 1. Peterka, 2. Funaki, 3. Hannawald
11. Lahti (Finlandia) - 8.03. 1998 r. 1. Peterka, 2. Soininen, 3. Brenden
12. Falun (Szwecja) - 11.03.1998 r. 1. Peterka, 2. Widhoelzl, 3. Saito
13. Oslo (Norwegia) - 15.03. 1998 r. 1. Peterka, 2. Reuteler, 3. Harada
14. Kuusamo (Finlandia) - 29.11. 2002 r. 1. Peterka, 2. Małysz, 3. Ahonen
15. Garmisch-Partenkirchen - 1.01. 2003 r. 1. Peterka, 2. Małysz, Goldberger.

------------------------------------------------------------------

6 Wykorzystano następujące materiały: fragment wywiadu z Peterką, który przeprowadziła Miki, ze strony www. skokinarciarskie.com oraz art. Michała Rosiaka, Lubię takie życie, „Przegląd Sportowy nr 16 (12 056).

7 Wyniki Primoża Peterki w Letnim Grand Prix ze strony Międzynarodowej Federacji Narciarskiej FIS: www. fis-ski. com