Wyprawa po żółty plastron – Park City 2001

Po zawodach w Harrachovie, karuzela Pucharu Świata miała w planach dwutygodniową wyprawę poza Europę. Pierwszym przystankiem była próba przedolimpijska na świeżo wybudowanej skoczni w Park City. Zawody w Stanach Zjednoczonych były wyjątkowe dla Adama Małysza, który pod nieobecność Niemca Martina Schmitta miał szansę po raz pierwszy w karierze objąć prowadzenie w klasyfikacji generalnej cyklu.

20.01.2001 - Adam Małysz

Pierwotnie termin trzeciego weekendu stycznia 2001 roku w kalendarzu Pucharu Świata miał przypaść Willingen. Zaprezentowana w kwietniu 2000 r. przez FIS propozycja terminarza cyklu zakładała dwa konkursy indywidualne na dopiero co przebudowanej Muehlenkopfschanze. Planowana próba przedolimpijska w Park City miała zostać rozegrana natomiast w terminie 2-4 lutego, a w jej skład miały wejść zawody indywidualne na normalnej i dużej skoczni.

Czerwcowy kongres FIS w Melbourne zamienił jednak miejscami niemiecki oraz amerykański termin. Tym samym rywalizacja w Park City została przesunięta na 19-20 stycznia 2001 roku. Zmianie uległ także harmonogram zawodów. Z programu zniknął konkurs indywidualny na normalnej skoczni, który został zastąpiony rywalizacją drużynową na dużym obiekcie.

Zawody w stanie Utah miały być wyjątkowe dla Adama Małysza. „Orzeł z Wisły” stanął przed szansą zostania drugim skoczkiem narciarskim w historii, po Andreasie Goldbergerze w sezonie 1994/1995, który odniósł piąte z rzędu konkursowe zwycięstwo w Pucharze Świata. Dodatkowo wiślanin mógł zostać pierwszym polskim liderem klasyfikacji generalnej cyklu.

Polacy wyruszyli do Stanów Zjednoczonych w okrojonym składzie. Na próbę przedolimpijską wysłano tylko trzech zawodników - Adama Małysza, Roberta Mateję oraz Wojciecha Skupienia. Wraz z nimi bilet na samolot otrzymał wyłącznie trener Apoloniusz Tajner. Zabrakło z kolei miejsca dla jego asystenta Piotra Fijasa, doktora Jana Blecharza oraz profesora Jerzego Żołądzia. Polską ekipę na miejscu miał wesprzeć trener łyżwiarstwa szybkiego, Stanisław Kłodkowski, na stałe zamieszkały w USA.

– Stosujemy wariant oszczędnościowy. Poza tym trener Tajner stwierdził, że poradzi sobie sam – stwierdził w rozmowie z „Życiem” prezes Polskiego Związku Narciarskiego, Paweł Włodarczyk. Dr Blecharz i prof. Żołądź nie mieli wówczas kontraktu z PZN, a jedynie umowę o dzieło. Członkowie sztabu szkoleniowego Biało-Czerwonych zdążyli już otrzymać oferty pracy od Finów oraz Japończyków, ale zdecydowali się nie zmieniać miejsca zatrudnienia do czasu zimowych igrzysk olimpijskich w Salt Lake City: – Na razie pracujemy nie patrząc na pieniądze. Chcemy pokazać, że osiągnięcie światowego wyniku jest możliwe także w Polsce. Gdy cel zostanie zrealizowany, zobaczymy czy narciarskie władze stać na takie sukcesy – zapowiedział prof. Jerzy Żołądź w wypowiedzi dla „Trybuny Śląskiej”.

Efekt „małyszomanii” było już wówczas widać w polskich klubach narciarskich, do których zaczęli licznie napływać najmłodsi fani wiślanina, chcący nauczyć się skakać. Najgłośniej było o sytuacji w KS Wisła, którego barwy reprezentował zwycięzca 49. Turnieju Czterech Skoczni. Tam rozpocząć przygodę z tym sportem chciała blisko aż setka dzieci. Również internauci byli pod wrażeniem Polaka. W sondzie na oficjalnej stronie FIS, „Orzeł z Wisły” był typowany jako zdecydowany kandydat do zdobycia Kryształowej Kuli, uzyskując 81,9 procent wszystkich oddanych głosów. Daleko w tyle byli Martin Schmitt (12,3 %) oraz Janne Ahonen (5,8 %).

Niemcy przybyli do Stanów Zjednoczonych bez swoich najlepszych zawodników - Martina Schmitta oraz Svena Hannawalda. Lider Pucharu Świata postawił na trening w Titisee-Neustadt, gdzie otrzymał do testowania nowe, „miękkie narty” Rossignola, wzorowane na deskach Adama Małysza od firmy Elan. Podczas zgrupowania doszło do upadku obrońcy Kryształowej Kuli, który został przetransportowany do szpitala. Badania wykazały jednak tylko złamanie małego palca lewej dłoni. Niemiec wrócił do treningu i był niezwykle zadowolony ze swoich nowych nart, oddając najdłuższy skok na odległość 135 metrów. Zdaniem Wolfganga Steierta, dzięki temu sprzętowi Schmitt zaczął skakać nawet dziesięć metrów dalej.

Od początku tygodnia na włosku wisiały losy piątkowego konkursu drużynowego. Do rywalizacji zgłosiło się tylko siedem ekip zamiast ośmiu wymaganych. W dużej mierze było to spowodowane wysłaniem zaledwie trzyoosobowej kadry Polski do Stanów Zjednoczonych. Pojawiła się wówczas opcja przeprowadzenia dodatkowych zawodów indywidualnych w miejsce zmagań zespołowych. W ostatniej chwili sytuację uratowali Słoweńcy, którzy jednak przybyli w czwórkę do Park City i dopełnili obowiązkową liczbę drużyn.

Do próby przedolimpijskiej zgłoszonych zostało 58 zawodników z piętnastu reprezentacji narodowych. Z tego powodu organizatorzy zrezygnowali z przeprowadzenia kwalifikacji do konkursu indywidualnego. Tym samym środa i czwartek w Utah Olympic Park stały pod znakiem sesji treningowej. W nich ponownie błyszczał Adam Małysz. Pierwszego dnia Polak był najlepszy we wszystkich trzech rundach, oddając skoki na 125,5 m, 127 m oraz 125,5 m.

W pierwszej czwartkowej rundzie „Orzeł z Wisły” poszybował na odległość 131,5 metra, ustanawiając nieoficjalny rekord skoczni. Tuż za nim znaleźli się Jani Soininen (126 m) oraz Stefan Horngacher (123 m). W drugiej serii Polak znów był najlepszy (129,5 m), dystansując drugiego Noriakiego Kasaiego (121 m) oraz trzeciego Andreasa Widhoelzla (120,5 m). W ostatniej kolejce wicelider Pucharu Świata lądował na 128 metrze, wyraźnie pokonując Martina Hoellwartha (120,5 m) oraz Kazuyoshiego Funakiego (120 m).

W piątek polska kadra miała dzień wolny. Biało-Czerwonych zabrakło na starcie konkursu drużynowego, do którego przystąpiło osiem reprezentacji narodowych. W zamian zawodnicy wyruszyli na wycieczkę do oddalonego o 40 kilometrów Salt Lake City. Był to efekt współpracy ze stacją ARD. Niemiecka telewizja udostępniła za darmo samochód naszej drużynie w zamian za możliwość sfilmowania ich podróży. – Salt Lake City można trochę porównać do Innsbrucka, który także z czterech stron otoczony jest przez wysokie góry. Tyle tylko, że Salt Lake City jest miastem kilkakrotnie większym, ma centrum zabudowane drapaczami chmur – opowiadał Adam Małysz w rozmowie z „Dziennikiem Polskim”.

Pod nieobecność Polaków, zawody drużynowe rozpoczęły się o 10:02 czasu lokalnego, przy -10 st. Celsjusza, od próby Słoweńca Petera Zonty na 119 metr. Od samego początku gra o zwycięstwo toczyła się tylko między trzema ekipami - Japonią, Finlandią oraz Austrią. W pierwszej grupie konkurencji odleciał Kazuyoshi Funaki. Mistrz olimpijski z Nagano uzyskał wynik 125,5 metra. Bliżej lądował Jani Soininen (120 m), który stracił 8,9 punktu do Japończyka. Wspomnianą dwójkę rozdzielił Wolfgang Loitzl, który wylądował na 122 metrze i wyprowadził Austrię na drugą pozycję, o 7,3 pkt. za liderami.

W drugiej grupie przewagę Japończyków roztrwonił Kazuya Yoshioka, który doleciał do 114 metra. Takiej okazji nie mógł zmarnować Jussi Hautamaeki, który oddał skok na odległość 122 metrów. Pół metra bliżej lądował z kolei Andreas Widhoelzl, dzięki czemu drużyna Aloisa Lipburgera została liderem konkursu. Finowie wskoczyli na drugą pozycję, ze stratą zaledwie 0,2 punktu do Austriaków. Zespół aktualnych mistrzów olimpijskich zaliczył zatem spadek z pierwszej na trzecią pozycję, tracąc 7,2 pkt. do prowadzącej ekipy.

Pora na odrabianie strat przyszła w następnej kolejce. Masahiko Harada poszybował na 125 metr i mógł spokojnie oczekiwać odpowiedzi swoich najgroźniejszych rywali. Risto Jussilainen nie był w stanie nawiązać walki (121,5 m) i Finowie znaleźli się o 0,8 punktu za Japończykami. Lepiej spisał się Martin Hoellwarth, który osiągnął rezultat 124 metrów i utrzymał prowadzenie Austrii, choć przewaga nad zespołem Vasji Bajca stopniała do 5,9 pkt.

W ostatniej rundzie pierwszej serii nastąpił kolejny atak Japończyków. Noriaki Kasai w swojej próbie osiągnął rezultat 126,5 metra i zyskał kolejne 1,3 punktu przewagi nad Finlandią po skoku Janne Ahonena (125,5 m). Duże straty u Austriaków wygenerował z kolei Stefan Horngacher, który z dużymi problemami przy lądowaniu uzyskał odległość 125,5 metra. W efekcie Japończycy powrócili na fotel lidera z przewagą 2,1 pkt. nad Finlandią oraz 7,4 pkt. nad Austrią.

Drugą serię liderzy otworzyli od lotu na odległość 126,5 metra w wykonaniu Kazuyoshiego Funakiego. Japończycy powiększyli tym samym do 10,7 pkt. przewagę nad Finami, u których Jani Soininen wylądował na 122 metrze. Pół metra dalej poszybował Wolfgang Loitzl.

W następnej kolejce zrehabilitował się Kazuya Yoshioka, który doleciał do 125 metra i nie pozwolił na zbyt dużą utratę przewagi. Jussi Hautamaeki skoczył jeszcze dalej (127,5 m), dzięki czemu Finowie zbliżyli się na 7,7 punktu. Kontakt z obiema ekipami zaczęli tracić Austriacy, u których Andreas Widhoelzl wylądował na 121 metrze. Podczas tej rundy nastąpiły problemy z jakością amerykańskiego sygnału telewizyjnego, które jednak wkrótce zostały rozwiązane.

Przedostania seria zawodników przyniosła ponowny atak Finów (125 metrów Risto Jussilainena), którzy zaczęli tracić już tylko 5,1 punktu do prowadzących Japończyków (123 metry Masahiko Harady). U zajmujących pewne trzecie miejsce Austriaków lot na odległość 123,5 metra oddał Martin Hoellwarth.

W wielkim finale wszelkie nadzieje Finów rozwiał Noriaki Kasai. 28-letni reprezentant Japonii poszybował pięknie stylowo na 130 metr, ustanawiając tym samym oficjalny rekord olimpijskiej skoczni w Park City. Chwilę później jego osiągnięcie wyrównał Janne Ahonen, ale otrzymał gorsze noty za styl. Stefan Horngacher tym razem bez problemów wylądował po skoku na odległość 126,5 metra.

Konkurs drużynowy zakończył się zwycięstwem Japończyków, którzy pokonali drugich Finów o 6,6 punktu. Na najniższym stopniu podium stanęli Austriacy z przewagą 23,5 punktu nad Słoweńcami, okupującymi od początku do końca konkursu czwartą lokatę. Osłabieni brakiem liderów, Niemcy znaleźli się na piątym miejscu, tuż przed dotychczasowymi liderami Pucharu Narodów, Norwegami. Stawkę skompletowali Rosjanie oraz Amerykanie.

Dzięki wygranej, Japończycy objęli prowadzenie w Pucharze Narodów, na który tamtej zimy składały się wyłącznie konkursy drużynowe. Azjaci mieli w swoim dorobku 290 punktów i wyprzedzali o 10 „oczek” drugich ex aequo Austriaków, Finów oraz Norwegów.

Wyniki konkursu PŚ w Park City (K-120); 19.01.2001
Lp.	Kraj		Nota	(runda po rundzie)
1	Japonia		986.4	(1-3-2-1-1-1-1-1)
2	Finlandia		979.8	(3-2-3-2-2-2-2-2)
3	Austria		952.7	(2-1-1-3-3-3-3-3)
4	Słowenia		929.2	(4-4-4-4-4-4-4-4)
5	Niemcy		872.3	(6-6-6-6-6-5-5-5)
6	Norwegia		844.5	(5-5-5-5-5-6-6-6)
7	Rosja		819.5	(7-7-7-7-7-7-7-7)
8	Stany Zjednoczone		705.4	(8-8-8-8-8-8-8-8)

Nieoficjalna klasyfikacja indywidualna
Lp.	Zawodnik	Kraj	Gr.	Skok 1	Belka	Skok 2	Belka	Nota
1	KASAI Noriaki		4	126.5	22	130.0	23	264.2
2	AHONEN Janne		4	125.5	22	130.0	23	261.4
3	FUNAKI Kazuyoshi		1	125.5	21	126.5	22	253.1
4	HARADA Masahiko		3	125.0	22	123.0	23	246.4
5	RADELJ Jure		4	125.5	22	126.0	23	245.7
6	HOELLWARTH Martin		3	124.0	22	123.5	23	245.0
7	LOEFFLER Frank		3	124.0	22	122.5	23	242.2
8	HAUTAMAEKI Jussi		2	122.0	21	127.5	23	242.1
9	JUSSILAINEN Risto		3	121.5	22	125.0	23	241.2
10	FATKULLIN Ildar		3	124.0	22	124.5	23	239.3
11	LOITZL Wolfgang		1	122.0	21	122.5	22	238.1
12	HORNGACHER Stefan		4	125.5	22	126.5	23	236.1
13	SOININEN Jani		1	120.0	21	122.0	22	235.1
14	WIDHOELZL Andreas		2	121.5	21	121.0	23	233.5
15	MEDVED Igor		2	116.5	21	125.0	23	231.7
16	HERR Alexander		4	119.0	22	122.0	23	228.3
17	ZONTA Peter		1	119.0	21	122.0	22	227.8
18	FRAS Damjan		3	116.5	22	121.0	23	224.0
19	YOSHIOKA Kazuya		2	114.0	21	125.0	23	222.7
20	WASILJEW Dmitrij		4	115.0	22	123.5	23	221.8
21	SOLEM Morten		3	119.5	22	115.5	23	220.5
22	INGEBRIGTSEN Tommy		4	117.5	22	119.0	23	213.2
23	ALBORN Alan		4	114.0	22	116.0	23	209.5
24	LJOEKELSOEY Roar		1	112.0	21	118.5	22	207.4
25	STENSRUD Henning		2	112.5	21	115.5	23	203.4
26	DUFFNER Christof		2	109.5	21	121.5	23	203.3
27	KALINICZENKO Anton		2	108.0	21	118.5	23	200.7
28	REICHEL Frank		1	107.5	21	117.5	22	198.5
29	JONES Clint		3	108.5	22	115.5	23	197.7
30	DORAN Brendan		2	107.5	21	110.5	23	182.9
31	BIEŁOW Aleksander		1	101.5	21	105.0	22	157.7
32	GERBER Logan		1	91.5	21	94.5	22	115.3

W końcu nadeszła wyczekiwana przez polskich kibiców sobota. Pod skocznię w Park City przybył tego dnia mistrz olimpijski z Sapporo, Wojciech Fortuna, jak i amerykańska Polonia z Kolorado, Illinois oraz Kalifornii. Pojawił się jednak także wiatr, który po trzech dniach spokoju zaczął mieszać się do rywalizacji w Utah Olympic Park.

Konkurs punktualnie o 10:00 czasu lokalnego rozpoczął Amerykanin Tommy Schwall, który wylądował na 66 metrze. Jako pierwszy granicę setnego metra złamał skaczący z numerem 7 Anton Kaliniczenko, który uzyskał wynik 107 metrów. Parę minut później rezultat Rosjanina poprawił o cztery metry Niemiec Frank Reichel. Na trzecią pozycję wskoczył z kolei jego rodak, Georg Spaeth (101 m).

Rosyjska ekipa nie straciła jednak na długo prowadzenia w konkursie. Na pozycji lidera znalazł się bowiem Ildar Fatkullin, który jako pierwszy uczestnik sobotniego konkursu przekroczył linię punktu konstrukcyjnego skoczni w Park City, uzyskując 122,5 metra. Tuż po jego próbie na drugie miejsce wskoczył Szwajcar Marco Steinauer (112,5 m), który jednak został za chwilę wyprzedzony o 10,8 punktu przez Austriaka Reinharda Schwarzenbergera (118,5 m). Trzecią pozycję w zawodach objął następnie Japończyk Hideharu Miyahira (116,5 m).

Pierwsza seria konkursowa osiągnęła półmetek, a na prowadzeniu znajdował się Fatkullin przed Schwarzenbergerem i Miyahirą. Wkrótce układ ten rozbił Kazuya Yoshioka, który lotem na 121 metr został wiceliderem, o 5,2 punktu za Rosjaninem. Mniej szczęścia mieli inni zawodnicy. Andreas Kuettel z problemami w locie lądował na 69 metrze. Kazuyoshi Funaki doleciał do 121 metra, ale zaliczył upadek tuż przed opuszczeniem strefy oceniania skoków przed jury. Znacznie lepiej zaprezentował się Damjan Fras. 27-letni Słoweniec poszybował na odległość 121,5 metra i znalazł się na drugiej pozycji ze stratą 1,8 pkt. do lidera.

Z numerem 39 na belce startowej zasiadł pierwszy z Polaków. Robert Mateja oddał skok na odległość 114,5 metra i po swojej próbie zajmował szóste miejsce, premiowane awansem do finału. Słabiej spisał się natomiast Wojciech Skupień, który z wynikiem 91,5 metra uplasował się na odległej, 29. pozycji.

Do zakończenia pierwszej serii pozostało czternastu zawodników, kiedy to skoczkowie zaczęli uzyskiwać coraz lepsze odległości. Na pozycję lidera wskoczył Roar Ljoekelsoey, który wylądował na 127 metrze. O pięć metrów krótszą próbę uzyskał Toni Nieminen, który znalazł się na trzecim miejscu. Wkrótce rezultat punktowy prowadzącego Norwega wyrównał Jure Radelj (127 m). Wówczas wszystkich zaskoczył Stefan Horngacher. Austriak ustanowił nowy rekord olimpijskiej skoczni, szybując na 131 metr, i pewnie został nowym liderem.

Nastąpiła kilkuminutowa przerwa w konkursie. Na górze skoczni pozostało jeszcze dziesięciu zawodników. Istniała obawa, iż w takich warunkach Adam Małysz i Janne Ahonen mogą polecieć na niebezpieczną granicę 140 metrów. Ostatecznie podjęto próbę kontynuacji rundy. Na belce zasiadł Wolfgang Loitzl, który… poszybował na 134 metr, bijąc rekord skoczni Horngachera. Tego było wówczas już za dużo dla jury, które w trosce o zdrowie najlepszych zawodników zarządziło 30-minutową przerwę oraz restart rywalizacji z krótszego rozbiegu. Tym samym anulowano również nowy rekord obiektu.

– W pierwszej serii było kilka dramatycznych momentów. Kiedy Austriak Horngacher skoczył aż 131 metrów, zebrało się jury. Zastępca delegata technicznego, Niemiec Toni Guggenmoos pytał mnie i trenera Finów, Kojonkoskiego o zdanie. Wyraziliśmy opinię, że należy w trosce o bezpieczeństwo zawodników skrócić rozbieg. Puszczono jednak Loitzla, ten poszybował aż na 134 metr. A przecież na górze rozbiegu zostało jeszcze 9 najlepszych skoczków, w tym nasz Adam. Dlatego daliśmy panu Guggenmoosowi sygnał, iż dalej w tych warunkach i z tego rozbiegu nie wolno skakać. Ten w pełni zgodził się z tym. Jury, po obradach, przerwało konkurs na 30 minut. Seria została anulowana, zgodnie z przepisami skakano od nowa. Wszyscy trenerzy byli zdania, iż była to słuszna decyzja – przyznał trener Apoloniusz Tajner w rozmowie z „Dziennikiem Polskim”.

Wyniki przerwanej serii
Lp.	Zawodnik	Kraj	Skok	Nota
1	LOITZL Wolfgang		134.0	135.7	Q
2	HORNGACHER Stefan		131.0	130.8	Q
3	LJOEKELSOEY Roar		127.0	129.6	Q
3	RADELJ Jure		127.0	129.6	Q
5	FATKULLIN Ildar		122.5	120.0	Q
6	NIEMINEN Toni		122.0	119.6	Q
7	FRAS Damjan		121.5	118.2	Q
8	YOSHIOKA Kazuya		121.0	114.8	Q
9	HARADA Masahiko		118.5	114.3	Q
10	DOENNEM Olav Magne		119.5	113.1	Q
10	UHRMANN Michael		119.5	113.1	Q
12	SCHWARZENBERGER Reinhard		118.5	109.8	Q
13	MIYAHIRA Hideharu		116.5	107.7	Q
14	MATEJA Robert		114.5	103.6	Q
15	STEINAUER Marco		112.5	99.0	Q
16	REICHEL Frank		111.0	96.3	Q
17	HAUTAMAEKI Jussi		110.5	94.9	Q
18	NAKAMURA Kazuhiro		109.5	93.6	Q
19	HERR Alexander		109.0	90.7	Q
20	OTTESEN Lasse		108.0	89.4	Q
21	KALINICZENKO Anton		107.0	87.1	Q
22	AUDENRIETH Roland		107.0	86.6
23	ZONTA Peter		106.0	84.8
24	FUNAKI Kazuyoshi		121.0	83.8
25	FREIHOLZ Sylvain		104.5	83.1
26	STENSRUD Henning		104.5	82.6
27	DUFFNER Christof		104.0	80.2
28	SPAETH Georg		101.0	73.8
29	JAEKLE Hansjoerg		100.0	73.5
30	MEDVED Igor		99.0	71.2
31	KOCH Martin		99.5	71.1
32	ALBORN Alan		97.0	67.6
33	LOEFFLER Frank		97.0	66.1
34	HŁYWKA Wołodymyr		95.0	63.0
35	WATASE Yuta		95.5	60.9
36	BIEŁOW Aleksander		93.5	58.8
37	SKUPIEŃ Wojciech		91.5	51.2
38	JAAFS Kristoffer		89.5	47.1
39	CHOI Heung Chul		85.5	43.9
40	JONES Clint		86.5	43.2
41	DORAN Brendan		83.0	40.9
42	NIKKEL Jeroen		83.5	39.8
43	SOLEM Morten		82.5	39.5
44	SUCHACEK Jakub		85.0	39.0
45	OKABE Takanobu		83.0	38.4
46	MUNTERS Johan		81.5	31.7
47	HARTMAN Rector		71.0	14.3
48	KUETTEL Andreas		69.0	7.2
49	SCHWALL Tommy		66.0	6.8

Konkurs został rozpoczęty na nowo z niższej, 15. belki o 11:32 czasu lokalnego. W Polsce było już wówczas po 19:30, a to oznaczało, iż widzowie TVP1 nie mogli dalej obserwować zmagań w Park City. Ważniejsza okazała się ramówkowa pozycja „Wiadomości”, zaś kibicom zaoferowano wieczorny skrót zawodów. W tym momencie większość fanów posiadających telewizję kablową lub satelitarną przełączyła telewizory na Eurosport. Tego dnia komercyjny nadawca zaliczył ówczesny rekord swojej oglądalności w Polsce - 1,144 mln widzów, co stanowiło 13% udziału w rynku. W kluczowych momentach rundy finałowej liczba ta wzrosła nawet do 1,282 mln osób.

Zawody ponownie otworzył Tommy Schwall, który tym razem uzyskał odległość 79,5 metra. O wiele lepiej zaprezentował się Igor Medved. Skaczący z numerem 3 reprezentant Słowenii osiągnął wynik 109,5 metra i pewnie objął prowadzenie w konkursie, które stracił dopiero po skoku Antona Kaliniczenki (111,5 m).

Jako pierwszy punkt konstrukcyjny dużej skoczni Utah Olympic Park przekroczył Yuta Watase, który doleciał do 121 metra. Jego wyczyn wyrównał Frank Reichel, który jednak uzyskał o cztery punkty niższe noty za styl od Japończyka. Obu zawodników pogodził Reinhard Schwarzenberger, który wysunął się na pozycję lidera po skoku na 126 metr.

Na półmetku rundy prowadził Schwarzenberger przed Watase oraz Reichelem. Wtedy jednak do czołówki doskoczył Peter Zonta. Słoweniec uzyskał rezultat 125,5 metra i został nowym wiceliderem, o 10,4 pkt. za Austriakiem. Dwa metry krócej lądował Kazuya Yoshioka, który jednak dzięki wyższym notom za styl uplasował się na drugiej pozycji.

W powtarzanej próbie Robert Mateja osiągnął wynik 108,5 metra, po którym zajmował piętnastą lokatę. Znacznie słabiej zaprezentował się Wojciech Skupień (89,5 m), który już po swoim skoku był sklasyfikowany na piątym miejscu od końca.

Nadszedł czas na próby ostatniej dziesiątki zawodników, a układ w czołowej trójce serii pozostawał bez zmian. Niedoszły rekordzista skoczni, Wolfgang Loitzl wylądował na 121 metrze i znalazł się na czwartej pozycji. Słabiej spisali się Jani Soininen (113,5 m), Martin Hoellwarth (119 m) oraz Andreas Widhoelzl (115,5 m). Awansu do finału nie zdołali wywalczyć Dmitrij Wasiljew (83,5 m), Tommy Ingebrigtsen (100,5 m) oraz Risto Jussilainen (99,5 m).

Skaczący jako trzeci od końca, Noriaki Kasai uzyskał wynik 107,5 metra i znalazł się na dwudziestej piątej pozycji. Lepiej spisał się Janne Ahonen. Lider fińskiej kadry doleciał do 120,5 metra, co pozwoliło mu na zajęcie szóstej lokaty. Wówczas nadeszła pora na próbę Adama Małysza. Wicelider Pucharu Świata ponownie ośmieszył swoją konkurencję, szybując daleko bez względu na jakiekolwiek warunki na skoczni. Lot na odległość 129,5 metra pozwolił Polakowi pewnie objąć prowadzenie na półmetku konkursu!

– No tak! No tak! Nikt nie ma wątpliwości! Adam Małysz skacze najdalej! Po raz kolejny! Coś niesamowitego! W trakcie treningu 131,5 metra, a dziś, podczas tego oficjalnego konkursu, bez względu na to jaki wieje wiatr, jakie są przeszkody, Adam Małysz skacze najdalej! Może znów się uśmiechać! Może znów być szczęśliwy! To jest piękny skok! Wspaniały stylowo z przepięknym lądowaniem – komentował lot wiślanina Marek Rudziński na antenie Eurosportu.

Po pierwszej serii Adam Małysz prowadził z przewagą 7,8 punktu nad Reinhardem Schwarzenbergerem oraz 15,8 pkt. nad Kazuyą Yoshioką. Czwarty był Peter Zonta, piąty Wolfgang Loitzl, a szósty Yuta Watase. Awans do finału uzyskał także dwudziesty szósty Robert Mateja.

Jury zawodów podjęło decyzję o pozostawieniu 15. platformy w rundzie finałowej. Serię rozpoczął Takanobu Okabe od skoku na 110 metr. Chwilę później zrehabilitował się jego rodak, Noriaki Kasai. Czwarty zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata uzyskał rezultat 119,5 metra. Poniżej oczekiwań zaprezentował się z kolei Robert Mateja (89,5 m), który po swojej próbie zamykał tabelkę drugiej serii.

Skaczący po Polaku, Stefan Horngacher wylądował na 118 metrze i znalazł się tuż za Kasaim. Wtedy rywalom odskoczył Igor Medved. 19-letni Słoweniec, dla którego był to dopiero drugi start w Pucharze Świata, poszybował na 122 metr i wyprzedził Japończyka o 5,1 punktu. Na pozycję wicelidera awansował natomiast Szwed Kristoffer Jaafs (118 m).

Zmiana na prowadzeniu w konkursie nastąpiła po skoku Janiego Soininena. Osiemnasty na półmetku Fin uzyskał wynik 120,5 metra, co pozwoliło mu pokonać Medveda różnicą trzech punktów. Seria minęła półmetek, kiedy to mistrz olimpijski z Nagano musiał ustąpić Hideharu Miyahirze. Japończyk wyprzedził go o 10 punktów dzięki próbie na 122 metr. Po kolejnych skokach za jego plecami znaleźli się Andreas Widhoelzl (120,5 m) oraz Toni Nieminen (116 m).

Miyahira pozostał liderem do czasu skoku Kazuyoshiego Funakiego, który objął prowadzenie po najdłuższej z dotychczasowych prób trwającej serii - 125,5 metra. Dwóch Japończyków na czele rozdzielił Janne Ahonen, który wylądował na 121 metrze.

Na górze skoczni pozostało pięciu zawodników. Wolfgang Loitzl poszybował na 124 metr i objął prowadzenie z przewagą sześciu punktów nad Funakim. Walki z czołówką nie zdołał nawiązać Peter Zonta, który wylądował na 114 metrze. Z szansy na konkursowe podium nie rezygnował Kazuya Yoshioka, który doleciał do 122 metra i wskoczył na drugą lokatę, o 0,6 pkt. za prowadzącym Austriakiem. Już chwilę później Japończyk mógł cieszyć się z miejsca w czołowej trójce, gdyż Reinhard Schwarzenberger uzyskał wynik 114 metrów.

Konkurs już niemal tradycyjnie zamykał Adam Małysz. „Orzeł z Wisły” po raz kolejny nie dał swoim rywalom najmniejszych szans.  Polak lotem na odległość 133,5 metra ustanowił nowy rekord skoczni! Tym samym pewnie odniósł piąte z rzędu zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata, wyrównując rekord Andreasa Goldbergera. Co najważniejsze, jako pierwszy skoczek znad Wisły został liderem tego cyklu!

– Nie ma wątpliwości! Nie ma najmniejszej wątpliwości! Jak on to robi? Wszyscy patrzą ze zdziwieniem! Wszyscy przecierają oczy! Wszyscy nie mogą uwierzyć! Coś niesamowitego! Adam Małysz jest w formie genialnej! Widzieli państwo przed chwileczką, Wolfgang Loitzl podparty pod boki, kiwał ze zdziwieniem głową: "jak też ten filigranowy chłopak z Wisły skacze?". To jest znowu genialny skok, to jest znowu fantastyczna odległość, to jest piękny styl. I to jest wręcz nie do uwierzenia, że nic nie wpływa deprymująco na niego. No tak, wszyscy biją brawo! Funaki, pozostali Japończycy. A Małysz - 133,5 metra! – relacjonował Marek Rudziński rekord skoczni w Eurosporcie.

Adam Małysz triumfował z przewagą 36,9 punktu nad Wolfgangiem Loitzlem oraz 37,5 pkt. nad Kazuyą Yoshioką. Dla Austriaka i Japończyka były to pierwsze miejsca na podium zawodów PŚ w ich karierach. Tuż za czołową trójką sklasyfikowani zostali Kazuyoshi Funaki, Janne Ahonen oraz Reinhard Schwarzenberger. Robert Mateja zakończył konkurs na trzydziestej pozycji.

Wyniki konkursu PŚ w Park City (K-120); 20.01.2001
Lp.	Zawodnik	Kraj	Skok 1	Skok 2	Nota	(po I s.)
1	MAŁYSZ Adam		129.5	133.5	276.4	(1.)
2	LOITZL Wolfgang		121.0	124.0	239.5	(5.)
3	YOSHIOKA Kazuya		123.5	122.0	238.9	(3.)
4	FUNAKI Kazuyoshi		119.5	125.5	233.5	(9.)
5	AHONEN Janne		120.5	121.0	232.7	(7.)
6	SCHWARZENBERGER Reinhard		126.0	114.0	230.0	(2.)
7	MIYAHIRA Hideharu		114.5	122.0	223.2	(15.)
8	WATASE Yuta		121.0	115.5	222.7	(6.)
9	WIDHOELZL Andreas		115.5	120.5	221.8	(14.)
10	ZONTA Peter		125.5	114.0	218.1	(4.)
11	NIEMINEN Toni		116.0	116.0	215.6	(13.)
12	UHRMANN Michael		120.5	113.5	215.2	(8.)
13	SOININEN Jani		113.5	120.5	213.2	(18.)
14	RADELJ Jure		119.5	112.5	213.1	(9.)
15	HOELLWARTH Martin		119.0	112.0	211.3	(11.)
16	MEDVED Igor		109.5	122.0	210.2	(24.)
17	JAAFS Kristoffer		112.0	118.0	208.0	(21.)
18	KASAI Noriaki		107.5	119.5	205.1	(27.)
19	HORNGACHER Stefan		109.0	118.0	202.6	(25.)
20	HERR Alexander		113.0	115.5	200.8	(20.)
21	STENSRUD Henning		114.5	112.0	200.2	(16.)
22	DUFFNER Christof		113.0	112.5	198.4	(19.)
23	REICHEL Frank		121.0	105.5	197.7	(12.)
24	LOEFFLER Frank		107.5	114.5	191.6	(29.)
25	SOLEM Morten		109.5	108.0	183.0	(23.)
26	OKABE Takanobu		105.0	110.0	181.5	(30.)
27	SPAETH Georg		108.0	108.5	179.7	(28.)
28	KALINICZENKO Anton		111.5	104.0	176.9	(22.)
29	HARADA Masahiko		114.5	90.0	154.6	(17.)
30	MATEJA Robert		108.5	89.5	140.9	(26.)
31	FRAS Damjan		104.0		81.7	(31.)
32	STEINAUER Marco		104.0		80.7	(32.)
33	OTTESEN Lasse		104.5		80.6	(33.)
34	DOENNEM Olav Magne		103.0		78.9	(34.)
35	KOCH Martin		102.0		77.1	(35.)
36	NAKAMURA Kazuhiro		101.5		76.2	(36.)
37	KUETTEL Andreas		101.0		75.3	(37.)
38	LJOEKELSOEY Roar		100.5		74.4	(38.)
39	FATKULLIN Ildar		101.0		74.3	(39.)
40	HAUTAMAEKI Jussi		100.5		73.9	(40.)
41	JUSSILAINEN Risto		99.5		71.6	(41.)
42	HŁYWKA Wołodymyr		100.5		71.4	(42.)
43	INGEBRIGTSEN Tommy		100.5		69.9	(43.)
44	FREIHOLZ Sylvain		98.0		68.9	(44.)
45	NIKKEL Jeroen		98.0		68.4	(45.)
46	JONES Clint		96.5		64.2	(46.)
47	AUDENRIETH Roland		96.0		63.8	(47.)
48	JAEKLE Hansjoerg		96.0		63.3	(48.)
49	SUCHACEK Jakub		92.5		59.0	(49.)
50	ALBORN Alan		92.5		58.5	(50.)
51	MUNTERS Johan		90.0		50.0	(51.)
52	CHOI Heung Chul		87.5		48.0	(52.)
53	SKUPIEŃ Wojciech		89.5		45.6	(53.)
54 (DSQ)	WASILJEW Dmitrij		83.5		41.3	(54.)
55 (54)	DORAN Brendan		79.5		33.6	(55.)
56 (55)	SCHWALL Tommy		79.5		31.6	(56.)
57 (56)	BIEŁOW Aleksander		77.0		23.1	(57.)
58 (57)	RECTOR Hartman		69.0		12.7	(58.)

Po konkursie zgromadzona pod skocznią Polonia wiwatowała, śpiewając zwycięzcy swojskie „sto lat”. Wojciech Fortuna rozdawał autografy, zaś Robert Mateja… kartki z podpisem Adama Małysza. Sam zainteresowany miał bardzo napięty terminarz z powodu wygranej.

– Najpierw dekoracja, konferencja prasowa, wywiady, potem badanie antydopingowe, następnie nagranie dla telewizji amerykańskiej NBC, a po powrocie do hotelu trzeba było się od razu pakować i wysyłać sprzęt do Japonii – wyliczał „Orzeł z Wisły” w rozmowie z „Rzeczpospolitą”. – Na górze to każdy myśli o sobie, a na dole są tacy, co potem nie przyjdą, nie podadzą ręki. Myślę, że dla nich to trudne do przyjęcia, że Polak wygrywa. Jednak wielu przychodzi, gratuluje. Bardzo dobrze te sprawy traktuje Niemiec Martin Schmitt, nawet jak przegra, to wszystko załatwia na luzie, z uśmiechem, bardzo po koleżeńsku – dodawał Małysz.

Polak był zadowolony, iż czuje się dobrze na olimpijskim obiekcie w Utah. Nie krył także radości z kibiców pod skocznią: – Widziałem tych wszystkich Polonusów. Rozmawiałem z wieloma. Ładnie śpiewali, no i dobrze, że nie gwizdali na innych skoczków.

– Jeszcze z żoną nie rozmawiałem, umówiliśmy się na telefon trochę później, bo miała reprezentować mnie na balu w Jaworniku, gdyż zostałem najlepszym sportowcem ziemi cieszyńskiej w 2000 roku – przyznał nowy lider Pucharu Świata, który na pytanie o częstą nieobecność we własnym domu odpowiedział: – Ja mówię sobie czasem – trzeba przecierpieć. Skacze się przecież do 31-32. roku, a potem będzie inne życie.

– Wszyscy obserwatorzy są pod wrażeniem formy Adama. Tutaj w Ameryce skakał jeszcze lepiej niż podczas ostatnich zwycięskich konkursów w Europie. Wygrał obie serie konkursowe, wszystkie próby treningowe. Jest niesamowity! Ta stabilizacja formy bardzo mnie cieszy. Jako trener muszę teraz pilnować, by forma nie uciekła. Jestem w kontakcie z naszymi naukowcami, panami Jerzym Żołądziem i Janem Blecharzem. Wierzę, że wszystko będzie dobrze – zapewniał trener Apoloniusz Tajner w wywiadzie dla „Dziennika Polskiego”.

– Przed konkursem wielu kibiców pytało mnie o wynik. Mówiłem, że Polak wygra na pewno, że skoczy minimum 128 metrów i że tyle powinno wystarczyć do zwycięstwa. Z tymi, co nie wierzyli, założyłem się o obiad. No i będę go jadł. Takiego chłopaka, jak Adam, długo nie mieliśmy. Wierzę, że jego forma jest trwała. W piątek spotkaliśmy się z Adamem po raz pierwszy po trzyletniej przerwie. Gdy robiłem sobie z nim zdjęcie, objąłem go i poczułem każdą kosteczkę na jego chudych plecach. Powiedziałem mu, że jest jak motyl, stworzony do latania. Chciałbym za rok wręczać mu choć jeden, a może dwa medale olimpijskie – zapowiedział z kolei w „Rzeczpospolitej” mistrz olimpijski z Sapporo, Wojciech Fortuna.

W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata Adam Małysz (639 pkt.) wyprzedził o 43 punkty dotychczasowego lidera, Niemca Martina Schmitta. Trzeci Janne Ahonen tracił już z kolei 86 „oczek” do Polaka.

Nasza reprezentacja nie została na dłużej w Stanach Zjednoczonych. Już w niedzielę wyruszyła w podróż do Japonii, gdzie zaplanowano kolejne trzy konkursy Pucharu Świata. Pierwsze zawody wyznaczono na środę, 24 stycznia na olimpijskiej skoczni w Hakubie. To właśnie tam Adam Małysz po raz pierwszy miał rywalizować w żółtym plastronie lidera cyklu. Do Azji wybierał się także uzbrojony w nowe narty Martin Schmitt. Nadszedł czas kolejnego starcia dwóch największych gwiazd zimy.

Klasyfikacja Pucharu Świata 2000/01 po Park City, 20.01.2001
Lp.	Zawodnik	Kraj	Punkty	Strata
1	MAŁYSZ Adam		639	0
2	SCHMITT Martin		596	-43
3	AHONEN Janne		553	-86
4	KASAI Noriaki		396	-243
5	HAUTAMAEKI Matti		372	-267
6	HANNAWALD Sven		354	-285
7	LOITZL Wolfgang		244	-395
8	JUSSILAINEN Risto		243	-396
9	INGEBRIGTSEN Tommy		234	-405
10	WIDHOELZL Andreas		203	-436
11	WASILJEW Dmitrij		201	-438
12	SOININEN Jani		187	-452
13	HOELLWARTH Martin		184	-455
14	HORNGACHER Stefan		174	-465
15	RADELJ Jure		167	-472
16	NIEMINEN Toni		151	-488
17	KANTEE Ville		137	-502
18	UHRMANN Michael		118	-521
19	LJOEKELSOEY Roar		116	-523
20	HARADA Masahiko		107	-532
21	YOSHIOKA Kazuya		104	-535
22	FUNAKI Kazuyoshi		101	-538
23	LOEFFLER Frank		98	-541
24	LINDSTROEM Veli-Matti		89	-550
25	CECON Roberto		82	-557
26	SKUPIEŃ Wojciech		76	-563
27	DOENNEM Olav Magne		73	-566
28	GOLDBERGER Andreas		72	-567
29	ZONTA Peter		67	-572
30	MATEJA Robert		62	-577
31	FRAS Damjan		60	-579
32	MIYAHIRA Hideharu		57	-582
33	HERR Alexander		56	-583
34	STENSRUD Henning		54	-585
35	SCHWARZENBERGER Reinhard		52	-587
36	KOCH Martin		50	-589
37	KUETTEL Andreas		48	-591
38	FETTNER Manuel		45	-594
38	HAUTAMAEKI Jussi		45	-594
38	JAAFS Kristoffer		45	-594
41	DUFFNER Christof		44	-595
42	SOLEM Morten		43	-596
43	KAISER Stefan		36	-603
44	OKABE Takanobu		35	-604
45	WATASE Yuta		32	-607
46	JAEKLE Hansjoerg		25	-614
47	AUDENRIETH Roland		24	-615
48	BRENDEN Kristian		21	-618
49	NAKAMURA Kazuhiro		19	-620
50	HUUSKONEN Lassi		16	-623
51	FREIHOLZ Sylvain		15	-624
51	OTTESEN Lasse		15	-624
51	MEDVED Igor		15	-624
54	URH-ZUPAN Primoz		14	-625
55	DESSUM Nicolas		13	-626
55	HLAVA Jakub		13	-626
55	MUNTERS Johan		13	-626
58	FUKITA Yukitaka		10	-629
58	HAKOLA Lauri		10	-629
60	KOBIELEW Walerij		9	-630
60	SAKALA Jaroslav		9	-630
60	STEINAUER Marco		9	-630
63	REICHEL Frank		8	-631
64	FATKULLIN Ildar		6	-633
65	METZLER Bernhard		4	-635
65	SPAETH Georg		4	-635
67	KRUCZEK Łukasz		3	-636
67	KALINICZENKO Anton		3	-636
69	AAGHEIM Morten		2	-637
69	LIE Haavard		2	-637
69	SALMINEN Pekka		2	-637
72	BAUMGARTNER Andreas		1	-638

Klasyfikacja Pucharu Narodów 2000/01 po Park City, 19.01.2001
Lp.	Kraj		Punkty	Strata
1	Japonia		290	0
2	Austria		280	-10
2	Finlandia		280	-10
2	Norwegia		280	-10
5	Niemcy		190	-100
6	Słowenia		100	-190
7	Polska		80	-210